日本を助ける*



Αφίσα σχεδιασμένη από τον James White_14.11.2011

Έτριβα σήμερα -14.03.2011- τα μάτια μου με το εξώφυλλο του περιοδικού "κοντέινερ" της Ελευθεροτυπίας. Έψαχνα από νωρίς να βρω κάτι που να δείχνει πως υπάρχει συναίσθηση για το φοβερό πλήγμα του σεισμού με χιλιάδες νεκρούς στην Ιαπωνία που βιώνει αυτές τις μέρες σε απίστευτη έκταση όλη την τραγικότητα της ανθρώπινης μοίρας μπροστά στη φυσική ιεραρχία. Η φύση πολυφίλητη κι αγαπημένη κοινή μας πατρίδα, είναι και αμείλικτη. Τις περισσότερες φορές.

Το εξώφυλλο του περιοδικού "κοντέινερ" της Ελευθεροτυπίας [τευχ.15/14.03.2011]

Ένας απίθανος τύπος είχε τη φαεινή ιδέα αυτού του ανεκδιήγητου εξωφύλλου, που παριστάνει ένα τσουνάμι, κλεμμένο από τις υπέροχες γιαπωνέζικες εικονογραφήσεις του ποιητή των εικόνων Χοκουσάι, να παρασέρνει στο διάβα του τα σήματα των πολυεθνικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη χώρα αυτή και τον Κόσμο…Λες και ο φοβερός σεισμός και ο κατακλυσμός των φονικών κυμάτων που επακολούθησε να παρέσυρε στο πέρασμά του τα logos της έκφρασης της παγκοσμιοποιημένης έκφρασης ενός επιθετικού καπιταλισμού κι αυτό ήταν όλο. Σαν τα νερά δηλαδή που λειτούργησαν καθαρτικά και ξέπλυναν την κόπρο του Αυγεία. Τόσο απλά και κατανοητά κι ευθύγραμμα δηλαδή. Κρίμα λέω εγώ και πάλι κρίμα. Που ο εμπνευσμένος αυτός σχεδιαστής δεν κατάφερε να δει πέρα από τη μύτη του και από τους παραμορφωτικούς του φακούς που βλέπουν εδώ –από την ανάποδη θα αντέτεινα εγώ- τους ανθρώπους σαν κάτι λιγότερο να αναφέρει από τα κέρδη των βαρβάτων πολυεθνικών που βυθίζονται(;) στη δίνη της φύσης.

Καλά τόση λίγη εσωτερική όραση ή και συναισθηματική νοημοσύνη διαθέτει αυτός ο ανεκδιήγητος σχεδιαστής που δεν κατάφερε να δει πως κάτω από τον υδάτινο εφιάλτη αυτοί που χάθηκαν ήτανε οι χιλιάδες απλοί καθημερινοί σαν κι εμάς άνθρωποι; To ατόπημα της εφημερίδας είναι ασυγχώρητο. Όσα φοβερά υπονοεί και λέει ετούτη η δήθεν πολιτικολογούσα εικόνα, δεν απέχουν και πολύ από τη λογική που καταδίκαζε ο μακαρίτης Γκι Ντεμπόρ όταν μιλούσε προφητικά το 1967 για την κοινωνία του θεάματος. Τόση πια τύφλωση χαρακτηρίζει ορισμένους που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πότε ένα σχόλιο μπορεί να τους τιμά και πότε μπορεί να τους εξευτελίζει πιο πολύ κι από εκείνους που διακαώς θα θέλανε να καταγγείλουν και να στηλιτεύσουν και να ειρωνευτούν και να στείλουν επιτέλους στην πυρά;To σχόλιο της εικόνας δεν έχει κανένα πολιτικό έρεισμα, απλά αποκαλύπτει τη φανερή αμηχανία ορισμένων εικονοκλαστικών εμμονών του γλυκού νερού απέναντι στην οδυνηρή πραγματικότητα ενός καταστροφικού για τις ανθρώπινες υπάρξεις κατακλυσμού.  

Nαι φίλε, σε καταλάβαμε. Δεν γουστάρεις όπως κι εμείς την κυριαρχία των πολυεθνικών και του διεθνούς κεφαλαίου μόνο που στο μυαλό σου έχεις μπερδέψει μερικά πράγματα κάνοντας φοβερές ακατανόητες απλουστεύσεις και αναγωγές και μπερδεύοντας τα αληθινά θύματα με όσα διακυβεύματα έχεις εσύ κτισμένα στην οργάνωση της προσωπικής σου ματιάς για τα πράγματα. Αν από χιλιάδες ανθρώπους και παιδιά νεκρούς που πνίγηκαν στα νερά αυτού του τρομακτικού πλήγματος για την Ιαπωνία, εσύ μπόρεσες να διακρίνεις στα σκουπίδια της καπιταλιστικής συσσώρευσης μόνο τα απορρίμματα της δικής σου συνείδησης- που πολύ αμφιβάλλω και γι΄αυτό- και δεν κατάφερες ούτε στιγμή να δεις ποιοι πραγματικά δοκιμάστηκαν για τους οποίους και μόνο αξίζει να θρηνήσει κανείς ή να σχεδιάσει εξώφυλλα ή αφίσες ή προπαγανδιστικά ακόμη σήματα και logos, τότε θα σου πρότεινα πριν καταφέρεις να ξεπλύνεις λίγο την κοντόφθαλμη έμπνευσή σου -επιπέδου νεοσοσιαλιστικού ρεαλισμού- και νοηματικά και κυριολεκτικά και συμβολικά άξια μόνο για να την παρασύρει πραγματικά σαν σκουπίδι το κύμα, να ρίξεις μια ματιά στη σελίδα designmag.gr για να πάρεις μαθήματα ήθους για τον τρόπο που η αληθινά μεγάλη τέχνη του δρόμου, των τοίχων, των πόστερ μπορεί πραγματικά να στρατεύεται και να συγκινεί τους ανθρώπους σαν χρειαστεί. Και αν δεν καταφέρει να σε συγκινήσει κι από ΄κει τίποτα, ρίξε μια ματιά στη μοναδική και βαθιά ουμανιστική εικόνα που έφτιαξε σε ελάχιστο χρόνο, ο καναδός James White, με λίγες υπαινικτικές αναφορές κι ένα πρόταγμα από κάτω που μπορεί μόνο να κινητοποιεί τους ανθρώπους που αληθινά βάζουν την ύπαρξη πάνω απ΄τα κέρδη.Help Japan.Έτσι απλά. 

Δεν είναι να το πάρει κανείς τοις μετρητοίς. Ίσως, το πιθανότερο είναι πως δεν θα καταφέρει να βοηθήσει ποτέ έστω κι αν προσπαθήσει. Όμως μπορεί ίσως για μια στιγμή μονάχα να σκεφτεί τους ανθρώπους που χάθηκαν εκεί. Γιατί είχαν σάρκα και όνειρα και ήταν οι μόνοι τελικά που παρέσυραν τα κύματα που προκάλεσαν αυτό τον ασύλληπτο πόνο. Τα σηματάκια –κονκάρδες του κεφαλαίου θα εξακολουθούν να επιπλέουν στον αφρό όπως και η έμπνευση που μπορεί να δημιουργεί μόνο τόσο επιφανειακές εικόνες. Εικόνες και πάλι εικόνες. Το κεφάλαιο έχει πια τόσο πολύ συσσωρευτεί που το μόνο που μπορεί να παράγει είναι οι ίδιες και οι ίδιες πόζες ακόμη και στα μάτια εκείνων που δήθεν αντιστρατεύονται τις εκφράσεις του. Που δεν έχουν όμως, όπως και το σημερινό εξώφυλλο του «κοντέινερ» καμιά σχέση με την αληθινή ζωή και τον πόνο των ανθρώπων μιας χώρας που ράγισε και αξίζει το αληθινό μας βλέμμα ή έστω μια σκέψη μας μακρινή που μπορεί για λίγο να της απαλύνει τον πόνο….

Οdyss, 14.03.2011

*/ Βοηθήστε την Ιαπωνία!