25.6.09

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ / ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

[REAL PEOPLE / REAL NEEDS]

Οι πρόσφυγες δεν γιορτάζουν…
(με εφορμή την παγκόσμια μέρα του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες /20.06)


Mια επίσκεψη στην επίσημη ιστοσελίδα της ύπατης αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες [UNHCR] θα ήταν πολύ χρήσιμη αυτές τις μέρες, που περίσσεψε η κάθε είδους ρητορεία που τους αφορά και ιδιαίτερα στην Ελλάδα όπου οι διατυπώσεις έχουν πια λάβει θεσμικό χαρακτήρα και η αρθρογραφία που αναπτύσσεται με τρόπο ήκιστα τιμητικό για ανθρώπινες υπάρξεις, περιλαμβάνει πια και εκφραστές μιας –υποτίθεται- περισσότερο υποψιασμένης και ευαίσθητης οπτικής για τα σχετικά ζητήματα.

Στις 20 Ιουνίου 2009,ήταν η παγκόσμια μέρα η αφιερωμένη στους πρόσφυγες όπου γης. Δεν ήταν μια μέρα γιορτής προφανώς γιατί δεν είναι εύκολο στους ανθρώπους αυτούς να βρεθεί χαρά για τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Η διατύπωση «πραγματικοί άνθρωποι-πραγματικές ανάγκες» που προτείνεται από την UNHCR [UNITED NATIONS HIGH COMISSION for REFUGEES] είναι από μόνη της λιγόλογη αλλά εύστοχη και ουσιαστική.

Ο Έλληνας εκπρόσωπος της αρμοστείας στην Ελλάδα, κ.Τσαρμπόπουλος, θαρρώ πως με την τοποθέτησή του πριν από λίγες μέρες σε συνέντευξη τύπου (εφημ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,18/06/09)για το θέμα που κυριαρχεί αυτή την περίοδο αντιμετώπισε τα πράγματα με ουσιαστική και ουμανιστική ματιά, τονίζοντας χωρίς περιστροφές πως ο όρος «λαθρομετανάστης» δεν πρέπει να χρησιμοποιείται γιατί είναι τουλάχιστον ταπεινωτικός για ανθρώπινες υπάρξεις. Λαθραία τόνισε μπορεί να είναι τα εμπορεύματα κάθε είδους και όχι οι πρόσφυγες ή οι μετανάστες ή οι κάθε λογής φυγάδες ή καταδιωκόμενοι που αποζητούν καλύτερες συνθήκες ζωής και δεν διαθέτουν επίσημα έγγραφα για τη μετακίνησή τους.



Οι φωτογραφίες από την εμπόλεμη ζώνη του Αφγανιστάν (υπενθυμίζω μια πάμφτωχη χώρα μακριά από την «ευδαιμονία» της παγκοσμιοποίησης αλλά στο επίκεντρο της πολεμικής επικαιρότητας πάντα) παρμένες από την ιστοσελίδα της UNHCR, είναι κι αυτές «πραγματικές» και έρχονται να μας δείξουν πως πρέπει να σκεφτόμαστε αρκετά όταν εκστομίζουμε φράσεις περί «μηδενικής ανοχής» στην παρουσία ανθρώπων,που ελάχιστα γνωρίζουμε τις περισσότερες φορές για τις τραγικές αιτίες που τους οδήγησαν μέχρι εδώ.

Η Ευρώπη της ανοχής και του σεβασμού της διαφορετικότητας πρέπει να είναι σε θέση να επιλύει με κεντρικό τρόπο και προβλήματα που έχουν σχέση με τη διακίνηση ανθρώπων, μιας και μέχρι τώρα κατάφερε να τακτοποιήσει με κάθε λεπτομέρεια τα ζητήματα π.χ. που έχουν να κάνουν με τη διακίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων, πλημμυρίζοντας και το τελευταίο ευρωπαϊκό σπίτι με κάθε είδους χρήσιμα ή –κατά κανόνα- άχρηστα αγαθά που τονίζουν την καταναλωτική μας αποχαύνωση και βέβαια δεν παύουν ούτε στιγμή να αντιπροσωπεύουν το πλεόνασμα που έχουμε αφαιρέσει από τους φτωχούς του κόσμου, εξωθώντάς τους στην εξαθλίωση, τον πόλεμο και την προσφυγιά…

Στις 20 Ιουνίου κάθε χρόνο αλλά και όλες τις υπόλοιπες του μέρες, ας θυμόμαστε τη διατύπωση του αθηναίου ποιητή Μέναδρου (342 -291 π.Χ.) που έγραφε "…μην κλαίτε ξένοι που δεν έχετε πατρίδα, όλοι από το ίδιο χάος γεννηθήκαμε..." Ίσως μια μέρα καταφέρουμε να συμφιλιωθούμε με τον «άλλο» που υπάρχει μέσα μας και να κατανοήσουμε πως η ανθρώπινη ιδιότητα είναι αυτή που μετρά πάνω απ΄ όλα…

Odyss, 25.06.2009
links: