17.3.08

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ένα ελάχιστο σχόλιο
στην εργώδη βοή των πραγμάτων



Μικρός χαιρετισμός στις εικόνες και την κατάσταση της πραγματικότητας εκεί έξω που νομιμοποιούν την ύπαρξη δοξολογώντας τα αυτονόητα χωρίς να καταγγέλουν,να σπουδαιολογούν ή να επιδιώκουν να συντονίσουν τις όποιες προσλήψεις ή και τη γνώση -όταν υπάρχει- με τις χειρονομίες και τη διαρκή ρητορεία ενός κόσμου που έτσι κι αλλιώς είναι προορισμένος να συναντήσει τη σκόνη του χρόνου...
Να είσαι καλά Δημήτρη που με το βλέμμα σου συναιρείς χωρίς περιττά σχόλια αυτά που έχουν ακόμη τη δύναμη να μας αγγίζουν τρυφερά και να υπενθυμίζουν την καταστατική μας αλήθεια, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από το προνόμιο της ίδιας της ύπαρξης...
Odyss 17.3.08