5.5.11

ΘΒ_ΩΔΗ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ





ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ _ ΜΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ - ΠΛΗΓΜΑ ΣΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ 

Aν δεν έχετε δει την ταινία «Θου Βου – Φαλακρός πράκτωρ-Επιχείρηση Γης Μαδιάμ» αναζητήστε την έστω και τώρα που έφυγε ο Θανάσης Βέγγος και σταθείτε ιδιαίτερα στη συγκλονιστική της εισαγωγή αλλά και σε μια σειρά από ασύλληπτες σουρεαλιστικές σεκάνς που την καθιστούν κατά τη γνώμη μου ένα μοναδικό κινηματογραφικό δοκίμιο με βαθιά ανατρεπτικό περιεχόμενο…Αν προτιμάτε απλά μια σκηνή μικρής διάρκειας, δείτε το σχετικό μικρό βίντεο με τον τουρτοπόλεμο που επισυνάπτεται εδώ…Το αριστουργηματικό αυτό απόσπασμα διαθέτει ένα εξαιρετικό βάθος, γιατί κατά την άποψή μου χρησιμοποιεί αγνά υλικά ζαχαροπλαστικής για την κήρυξη ενός αδιέξοδου πολέμου που φαίνεται να μην οδηγεί πουθενά αλλά όμως ξεσπά…Ο συμβολισμός εδώ ολοφάνερα αναφέρεται στη βία που μπορεί να αντιπροσωπεύει ακόμη και το πέταγμα μιας γλυκιάς τούρτας στο πρόσωπο κάποιου ,στηλιτεύοντας στο βάθος αυτή την εκδήλωση ατομικής ή ομαδικής παράκρουσης που δείχνει πόσο άσχημα μπορεί να εξελιχθεί η υποκατάσταση της λογικής από το κράτος των ενστίκτων…  

Στην πρώτη ταινία όπως και σε πολλές άλλες του Θανάση Βέγγου, το τέλος της λογικής έχει επέλθει από νωρίς (κάθε συζήτηση περιττεύει) και όσα διαδραματίζονται στη διάρκεια της αφήγησης, μόνο με τη σημερινή θριαμβευτική κυριαρχία του ανορθολογισμού μπορούν να συγκριθούν. Με μια ουσιαστική διαφορά όμως. Στην ταινία του Θανάση Βέγγου, όλα κινούνται έξω από κάθε διανοητικό συνειρμό καθώς η ολοκληρωτική απώλεια κριτηρίων για την εξέλιξη της δράσης μετατρέπει την οποιαδήποτε νομοτελειακή πρόβλεψη σε ανέκδοτο, ενώ στη δική μας πραγματικότητα σήμερα συμβαίνουν όλα με ένα ακριβώς αντίστοιχο αλλά ανεστραμμένο τρόπο! Είναι δηλαδή τέτοιος ο κατακλυσμός ρυθμίσεων και αυθαιρεσίας των παράλογων μηχανισμών-υπερεθνικής εμβέλειας-  που παρακολουθούμε να παρασέρνουν τα πάντα στο πέρασμά τους με τόση ένταση, που εκ των πραγμάτων συμπεραίνει κανείς πως προέρχονται από την άνευ όρων παράδοσή των πάντων στη μονότροπη «θεολογία» των αγορών και τον εκμαυλιστικό «θεαματικό» μας  καταναγκασμό που ολοένα και διερύνεται…Αποτελούν έτσι,όσα ενδεείς παρακολουθούμε ,το προανάκρουσμα της απόλυτης και ευδιάκριτης κατάρρευσης όλων των εσωτερικών αντινομιών και της εύθραυστης συνοχής του επικαιρικού εποικοδομήματος που ποτέ του δεν διέθετε απλές αιτιώδεις σχέσεις βασισμένες στις ανθρώπινες αξίες και τη λογική…Η ζωή μας όμως δεν είναι ταινία του Βέγγου που γυρίστηκε για να φέρνει το γέλιο, είναι η πραγματική συνθήκη της ύπαρξης και του κοινού μας βίου που όσο περνά ο καιρός μοιάζει να εξελίσσεται σε μια διαρκή σκηνοθετημένη και διευθετημένη καρικατούρα που καλύπτει όλη τη γκάμα από τη φάρσα ίσαμε – και κυρίως- το δράμα…

«Αν ο πλούτος ήταν αποτέλεσμα της εργασίας όλοι οι εργαζόμενοι θα ήταν πλούσιοι…» διαπίστωνε πρόωρα ο ουτοπιστής του 19ου αιώνα Πιερ Ζοζέφ Προυντόν* και ο 20ος αιώνας ήρθε με πολλούς και εφιαλτικούς στις περισσότερες περιπτώσεις τρόπους να διαψεύσει κάθε σχετική αυταπάτη εκείνων που πίστεψαν σε ένα δικαιότερο κόσμο. Στη σχολή των πρακτόρων της ταινίας Θου-Βου «..η σωματική δύναμη και οι καλογυμνασμένοι μύς αρκούν για να γίνει κανείς καλός πράκτορας, οπότε τύφλα να΄ χει κάθε εγκεφαλική δραστηριότητα που μας εξοπλίζει και με τα επιχειρήματα της λογικής!»…Βαράτε στο ψαχνό και μη σκέφτεστε!… Ή για να θυμηθώ τον πρώτο διδάξαντα, τον ναζί υπουργό προπαγάνδας Γιόζεφ Γκαίμπελς, «…όταν ακούτε τη λέξη κουλτούρα να τραβάτε περίστροφο» ....(!) 

Ο Θανάσης Βέγγος έφυγε από κοντά μας και αυτό αποτελεί ένα μεγάλο πλήγμα στους ανθρώπους εκείνους που έχουν ακόμη σχέση ή υπερασπίζονται -έστω- τη σοβαρότητα στον Τόπο μας…Έμειναν πίσω και κανονίζουν δυστυχώς σε πολλά επίπεδα τις εξελίξεις, στρατιές φαιδρών και επικίνδυνων -ίσως μοιραίων- που την ώρα που δοκιμάζεται η αντοχή των πολλών και η ελάχιστη αξιοπιστία που μας απόμεινε, προσφεύγουν σε διαδικασίες που θα τους εξασφαλίσουν κι άλλα έσοδα, αναδιανέμοντας ακόμη περισσότερο προς όφελός τους βέβαια, το υστέρημα όλων των άλλων…Αιδώς Αργείοι!

Τη συγκλονιστική απάντηση την πήραν σήμερα από την οικογένεια του Θ.Β. που «…αρνήθηκε να γίνει η κηδεία του με δημόσια δαπάνη»(! )…Υπάρχει πάντα κάτι να μας θυμίζει με φωναχτό τρόπο πως η κρίση είναι κυρίως ηθική, δηλαδή πολιτική και πολιτισμική και πως αν πραγματικά θέλουμε να επαναδιατυπώσουμε τις άθλιες όψεις των πραγμάτων και κυρίως των σχέσεών μας, πρέπει να ανακαλύψουμε από την αρχή τη συλλογικότητα που χάσαμε μέσα στην πολλή έγνοια μιας μονότροπης και εγωιστικής βόλεψης, λίγο ή πολύ αυτό δεν έχει σημασία καθώς δεν εξαιρεί κανένα μας…Και βέβαια να αφυπνιστούμε και να συμμετέχουμε, προτείνοντας λύσεις με θετικό τρόπο και επιβάλλοντας τα αυτονόητα. Δηλαδή τις οικουμενικές ανθρώπινες αξίες και την κοινή μας δέσμευση για μια δίκαιη κοινωνία , με ένα ανοικτό βλέμμα προς όλους…  

Odyss, 5.05.2011

Σημειώσεις:

*Πιερ Ζοζέφ Προυντόν, Γάλλος στοχαστής (1809-1865)
 «Δικαιοσύνη είναι ο σεβασμός της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, που εκδηλώνεται αυτόματα και 
  εξασφαλίζεται αμοιβαία», είναι μια από τις πιο γνωστές αποστροφές του.