στην Κριτσά στις 23.05.09,
μικρός ύμνος στην ομορφιά που συνεχίζεται…
Η «παριζιάνα» είναι μια από τις γνωστότερες μινωικές τοιχογραφίες στο μουσείο του Ηρακλείου. Μια γυναίκα της Κρήτης εκείνων των χρόνων με ένα τεράστιο μάτι (βοώπις αληθινά) να δεσπόζει κάτω από τη βοστρυχωτή κόμη της ,περιγράφοντας με μοναδικό τρόπο την ομορφιά της –ακατάλυτη έγνοια και φιλάρεσκη επίδειξη κάθε εποχής- και μια χαρακτηριστική αρχαιοελληνική μύτη σχεδόν κλιμακωτή που χαρίζει στο βλέμμα και στο πρόσωπο εκείνη τη μνημειακή επιτομή που μπορεί κανείς να ανακαλύψει σε αναρίθμητες αρχαίες ελληνικές απεικονίσεις στα μουσεία όλου του κόσμου…
Στην Κριτσά στις 23.05.09,μια νέα Κριτσώτισσα ,τιμητική παρουσία δίπλα στο ανάγλυφο που αποκαλύφθηκε εκείνη τη μέρα κοντά στην αρχαία Λατώ, προσφορά της νεολαίας και του Πολιτιστικού συλλόγου στην υπόθεση της συλλογικής μνήμης ενός ξεχωριστού τόπου που αγαπούμε γιατί μας γέννησε, μου έδωσε την ευκαιρία να τραβήξω αυτή τη φωτογραφία που φέρνει στο νου την «Παριζιάνα» της Κνωσού και την αιώνια και συγκινητική συνέχεια μιας ομορφιάς που είναι μνημειωμένη σε βαφές και ανάγλυφα και αγάλματα και ζωγραφιές από τους χρόνους τους παλιούς ίσαμε σήμερα…Ο Ντοστογιέφσκι έγραφε πως «…η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο…» και εγώ θα πρόσθετα με μια μικρή δόση αυταρέσκειας πως η κρητική ομορφιά (των ανθρώπων) σώζει τη φυσική μνήμη ενός τόπου που εξακολουθεί να αντιστέκεται όσο κι αν η α-μορφία τον πολιορκεί με πολλούς τρόπους στις μέρες μας…
Οdyss, 1.06.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου