Οι αντιστάσεις των συνειδήσεων
κοινός τόπος και γονιμοποιός δύναμη
της "αρχιτεκτονικής των εξεγέρσεων"
Φοβάμαι
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία- μεσούντος κάποιου Ιουλίου-
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου’ κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν ταβέρνες
και τα’ σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίδιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερους.
Μανόλης Αναγνωστάκης
(το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983
και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αυγή»)
1973…Θυμάμαι εκείνη τη μέρα...Μαθητής στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου…Δεν ξέραμε πολλά εμείς τότε…Ο θειός μου ο Νίκος –φανατικός Καραμανλικός από παλιά- μου είπε πως η χούντα όπου να΄ναι θα πέσει και θα γυρίσει ο Καραμανλής...Μετά από μερικούς μήνες επιβεβαιώθηκε, αφού χρειάστηκε πρώτα να υποφέρουν πολλοί και να θρηνήσουμε την Κύπρο…
1977…Πολυτεχνείο, στην Αρχιτεκτονική…Η μεγάλη πορεία, ήδη είχαν αρχίσει να κυριαρχούν οι κάθε λογής κάπηλοι. «Το πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή- ήτανε εξέγερση» διαμαρτύρονται κιόλας οι τοίχοι…Ο εκφυλισμός δεν άργησε με πρωταγωνιστές βέβαια εκείνους που τις μέρες του Νοέμβρη μιλούσαν στην αρχή για προβοκάτορες…
1981…Κουμής, Κανελοπούλου..Νεκροί στην πορεία…Το πρόσωπο του φασισμού ξαναδίχνει τα δόντια του…Το 1983 ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης γράφει το ποίημα «Φοβάμαι» που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Αυγή»..
17 Νοέμβρη 1989, στην επέτειο των 50 χρόνων από την εισβολή των ναζί στο Πανεπιστήμιο της Πράγας γίνεται η βελούδινη επανάσταση για να απαλλάξει τον κόσμο από τα δεινά μιας άλλης αυταπάτης που ορισμένοι λιβανίζουν ακόμη ,αποσιωπώντας την αποκρουστική όψη των γκουλάγκ και ανακαλύπτοντας ξανά τους κάθε λογής πατερούληδες…
Στη Βαρκελώνη το ’36,οι μαχητές της Ελευθερίας άφησαν μια μοναδική μαγιά που για πολλά χρόνια στη διάρκεια του 20ου αιώνα κατάφερε να εναντιωθεί στους φανατισμούς, γονιμοποιώντας πάντα την πιο βαθιά ανθρώπινη συνείδηση που αντιπαλεύει με τις κάθε λογής εξουσίες…Ο διαρκής αγώνας του ουμανισμού απέναντι στη λήθη…
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία- μεσούντος κάποιου Ιουλίου-
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου’ κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν ταβέρνες
και τα’ σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίδιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερους.
Μανόλης Αναγνωστάκης
(το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983
και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αυγή»)
1973…Θυμάμαι εκείνη τη μέρα...Μαθητής στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου…Δεν ξέραμε πολλά εμείς τότε…Ο θειός μου ο Νίκος –φανατικός Καραμανλικός από παλιά- μου είπε πως η χούντα όπου να΄ναι θα πέσει και θα γυρίσει ο Καραμανλής...Μετά από μερικούς μήνες επιβεβαιώθηκε, αφού χρειάστηκε πρώτα να υποφέρουν πολλοί και να θρηνήσουμε την Κύπρο…
1977…Πολυτεχνείο, στην Αρχιτεκτονική…Η μεγάλη πορεία, ήδη είχαν αρχίσει να κυριαρχούν οι κάθε λογής κάπηλοι. «Το πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή- ήτανε εξέγερση» διαμαρτύρονται κιόλας οι τοίχοι…Ο εκφυλισμός δεν άργησε με πρωταγωνιστές βέβαια εκείνους που τις μέρες του Νοέμβρη μιλούσαν στην αρχή για προβοκάτορες…
1981…Κουμής, Κανελοπούλου..Νεκροί στην πορεία…Το πρόσωπο του φασισμού ξαναδίχνει τα δόντια του…Το 1983 ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης γράφει το ποίημα «Φοβάμαι» που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Αυγή»..
17 Νοέμβρη 1989, στην επέτειο των 50 χρόνων από την εισβολή των ναζί στο Πανεπιστήμιο της Πράγας γίνεται η βελούδινη επανάσταση για να απαλλάξει τον κόσμο από τα δεινά μιας άλλης αυταπάτης που ορισμένοι λιβανίζουν ακόμη ,αποσιωπώντας την αποκρουστική όψη των γκουλάγκ και ανακαλύπτοντας ξανά τους κάθε λογής πατερούληδες…
Στη Βαρκελώνη το ’36,οι μαχητές της Ελευθερίας άφησαν μια μοναδική μαγιά που για πολλά χρόνια στη διάρκεια του 20ου αιώνα κατάφερε να εναντιωθεί στους φανατισμούς, γονιμοποιώντας πάντα την πιο βαθιά ανθρώπινη συνείδηση που αντιπαλεύει με τις κάθε λογής εξουσίες…Ο διαρκής αγώνας του ουμανισμού απέναντι στη λήθη…
Georg Grosz,The pillars of Society,1926 Georg Grosz, Toads of property.1920
2008…Στην αρχή ενός καινούριου αιώνα αυτό που μας απόμεινε σαν όπλο είναι η μνήμη και οι συνειδήσεις μας…Το Πολυτεχνείο υπήρξε η «εξεγείρουσα» συνιστώσα που οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε, χωρίς καταθέσεις στεφάνων και επετειακούς δεκάρικους κενούς περιεχομένου …Κόντρα στους φανατισμούς που εκμαυλίζουν τις ψυχές και την ανθρώπινή μας ιδιότητα, κόντρα στην «κατανάλωση» που σαν αναισθητικό μας τυφλώνει για να μην μπορούμε να δούμε πιο πέρα από τις επίπλαστες ατομικές μας προτιμήσεις…
Ας αντιτάξουμε το Πρόσωπο και το Λόγο ,τη συλλογική μας έγνοια για τον όποιο «άλλο» και ας αντισταθούμε σε όλα εκείνα που δεν μας αφήνουν να επαναθεμελιώσουμε ένα άλλο κόσμο που είναι- τουλάχιστον ηθικά - εφικτός…ΠΥΡ στις συνειδήσεις λοιπόν...Αυτό είναι σήμερα το νόημα της εξέγερσηςτου '73 και η α-λήθεια που μπορεί να μας κινητοποιεί…
Odyss 17.11.08
* εξεγείρουσα μνήμη στα λατινικά
Ας αντιτάξουμε το Πρόσωπο και το Λόγο ,τη συλλογική μας έγνοια για τον όποιο «άλλο» και ας αντισταθούμε σε όλα εκείνα που δεν μας αφήνουν να επαναθεμελιώσουμε ένα άλλο κόσμο που είναι- τουλάχιστον ηθικά - εφικτός…ΠΥΡ στις συνειδήσεις λοιπόν...Αυτό είναι σήμερα το νόημα της εξέγερσηςτου '73 και η α-λήθεια που μπορεί να μας κινητοποιεί…
Odyss 17.11.08
* εξεγείρουσα μνήμη στα λατινικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου