κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο
«Έρωτας στον καιρό της ειρωνείας»***
και ο συνειρμός με το "Έρως-Ήρως"
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη -και όχι μόνο-
είναι αναπόφευκτος
Ποια Αρχιτεκτονική σας αρέσει ρωτήθηκε κάποτε ο σπουδαίος Αρχιτέκτονας και δάσκαλος Άλντο Ρόσι όταν ζούσε.Και απάντησε χωρίς περιστροφές «..μα η αρχιτεκτονική των φίλων μου..».Στη συνέχεια προκλήθηκε να εξηγήσει τη –φαινομενικά- απόλυτη αυτή διατύπωση και συνέχισε λέγοντας.. « Οι φίλοι μου είναι ο κόσμος μου, οι προσλήψεις μου, οι προτιμήσεις μου, οι ευαισθησίες μου και η κοινή ματιά στα πράγματα και την ίδια την ύπαρξη...Κοντολογίς ένα κομμάτι από μένα τον ίδιο...Γι΄αυτό σας απάντησα έτσι…»
Πως το θυμήθηκα τώρα αυτό…Για να πω αμέσως από την αρχή πως η λογοτεχνία είναι μια δύσκολη υπόθεση σήμερα…Και βεβαίως για να συμπληρώσω πως στο τοπίο της δικής μου προτίμησης –όπου χωρούν λίγες και συγκεκριμένες επιλογές- τα βιβλία της φίλης μου της Αγγέλας αναμφίβολα κατέχουν μια πρωτεύουσα θέση…Μου αρέσει ιδιαίτερα η γραφή της και κυρίως η διάθεση που την εμβρυουλκεί και θεωρώ πως με μοναδικό και προικισμένο τρόπο καταφέρνει να συναιρέσει την οπτική της γενιάς μας με ό,τι πιο σχολαστικό, δημιουργικό και κεφάτο μαζί αντιπροσωπεύει η σύγχρονη λογοτεχνική και φιλολογική ματιά, τουλάχιστον…Το σύγχρονο από το συγχρονικό έχει την ίδια απόσταση που είχε το μοντέρνο –της ηρωικής εποχής- από τις κάθε λογής μοντερνιστικές εκδοχές μιας αμήχανης και μιμητικής στο βάθος μετάβασης που επιχειρούσαν οι απολογητές μιας άκαμπτης και "ιεραρχικής" σχεδόν εμμονής στην «παράδοση»…Το αναφέρω αυτό για να υπογραμμίσω την "υποψιασμένη" ποιότητα της σύγχρονης λογοτεχνικής πρότασης της Αγγέλας που δεν φοβάται να αναμετρηθεί με τις αμέτρητες ιδεοληψίες της λογοτεχνικής μας «ιερότητας»... Aφήνει με γενναιοδωρία να περάσει το φώς του καινούριου και να εκφράσει την ίδια την επιθυμία του δημιουργού για τη ριζοσπαστική διεκδίκηση ενός λόγου που επαναθεμελιώνει με νέους τρόπους τις όποιες ηθικές συνιστώσες του κόσμου μας…
«‘Ερως-είρων» είναι η συνειρμική δική μου "μεταφορά" που αμφιβάλλω αν έχει την παραμικρή σχέση με τον «Έρωτα-Ήρωα» ενός άλλου προικισμένου -και αγίου- των γραμμάτων μας, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Γεγονός είναι πως η γλώσσα μας εξακολουθεί να διαθέτει την πρωτογενή γοητεία με την οποία την εφοδιάζουν οι λέξεις και οι αμέτρητοι τρόποι που μπορούν να σταθούν η μια δίπλα στην άλλη δημιουργώντας αυτό το εκπληκτικό παιχνίδι των ηχήσεων και των παρηχήσεων... Αποκαλύπτεται έτσι με τρανό τρόπο πόσο αειφορική είναι η περιπέτειά της στο χρόνο... Πιο πολύ ακόμη μετρά η δική μας ετοιμότητα να δεχόμαστε με τα μάτια της ψυχής ανοιχτά το γόνιμο σπόρο που σκορπά για να τον μεταφέρει όσο γίνεται πιο μακριά ο δυνατός άνεμος της πιο κρυφής μας συνείδησης, Άγγελος καμιά φορά και της πιο μυστικής εσωτερικής μας συνθήκης…Το βιβλίο της Αγγέλας που κυκλοφόρησε σήμερα ξεκίνησε ήδη μια διαδρομή που αξίζει και μια συνάντηση μαζί μας…Αν το δείτε οπουδήποτε μη διστάσετε να το πάρετε ή να το χαρίσετε –ίσως- σε κάποιο έρωτά σας…Εγώ πάντως υπόσχομαι πως θα ξαναγράψω γι΄αυτό…
Οdyss 8.11.08
Πως το θυμήθηκα τώρα αυτό…Για να πω αμέσως από την αρχή πως η λογοτεχνία είναι μια δύσκολη υπόθεση σήμερα…Και βεβαίως για να συμπληρώσω πως στο τοπίο της δικής μου προτίμησης –όπου χωρούν λίγες και συγκεκριμένες επιλογές- τα βιβλία της φίλης μου της Αγγέλας αναμφίβολα κατέχουν μια πρωτεύουσα θέση…Μου αρέσει ιδιαίτερα η γραφή της και κυρίως η διάθεση που την εμβρυουλκεί και θεωρώ πως με μοναδικό και προικισμένο τρόπο καταφέρνει να συναιρέσει την οπτική της γενιάς μας με ό,τι πιο σχολαστικό, δημιουργικό και κεφάτο μαζί αντιπροσωπεύει η σύγχρονη λογοτεχνική και φιλολογική ματιά, τουλάχιστον…Το σύγχρονο από το συγχρονικό έχει την ίδια απόσταση που είχε το μοντέρνο –της ηρωικής εποχής- από τις κάθε λογής μοντερνιστικές εκδοχές μιας αμήχανης και μιμητικής στο βάθος μετάβασης που επιχειρούσαν οι απολογητές μιας άκαμπτης και "ιεραρχικής" σχεδόν εμμονής στην «παράδοση»…Το αναφέρω αυτό για να υπογραμμίσω την "υποψιασμένη" ποιότητα της σύγχρονης λογοτεχνικής πρότασης της Αγγέλας που δεν φοβάται να αναμετρηθεί με τις αμέτρητες ιδεοληψίες της λογοτεχνικής μας «ιερότητας»... Aφήνει με γενναιοδωρία να περάσει το φώς του καινούριου και να εκφράσει την ίδια την επιθυμία του δημιουργού για τη ριζοσπαστική διεκδίκηση ενός λόγου που επαναθεμελιώνει με νέους τρόπους τις όποιες ηθικές συνιστώσες του κόσμου μας…«‘Ερως-είρων» είναι η συνειρμική δική μου "μεταφορά" που αμφιβάλλω αν έχει την παραμικρή σχέση με τον «Έρωτα-Ήρωα» ενός άλλου προικισμένου -και αγίου- των γραμμάτων μας, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Γεγονός είναι πως η γλώσσα μας εξακολουθεί να διαθέτει την πρωτογενή γοητεία με την οποία την εφοδιάζουν οι λέξεις και οι αμέτρητοι τρόποι που μπορούν να σταθούν η μια δίπλα στην άλλη δημιουργώντας αυτό το εκπληκτικό παιχνίδι των ηχήσεων και των παρηχήσεων... Αποκαλύπτεται έτσι με τρανό τρόπο πόσο αειφορική είναι η περιπέτειά της στο χρόνο... Πιο πολύ ακόμη μετρά η δική μας ετοιμότητα να δεχόμαστε με τα μάτια της ψυχής ανοιχτά το γόνιμο σπόρο που σκορπά για να τον μεταφέρει όσο γίνεται πιο μακριά ο δυνατός άνεμος της πιο κρυφής μας συνείδησης, Άγγελος καμιά φορά και της πιο μυστικής εσωτερικής μας συνθήκης…Το βιβλίο της Αγγέλας που κυκλοφόρησε σήμερα ξεκίνησε ήδη μια διαδρομή που αξίζει και μια συνάντηση μαζί μας…Αν το δείτε οπουδήποτε μη διστάσετε να το πάρετε ή να το χαρίσετε –ίσως- σε κάποιο έρωτά σας…Εγώ πάντως υπόσχομαι πως θα ξαναγράψω γι΄αυτό…
Οdyss 8.11.08
*βλ. και λογοτεχνικό ένθετο
"Βιβλιοδρόμιο" της εφημ. ΤΑ ΝΕΑ / 8.11.08http://digital.tanea.gr/Subscribers/Page.aspx?&pn=1
**Η Αγγέλα Καστρινάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Το 1990 εξέδωσε την πρώτη συλλογή διηγημάτων της. Διδάσκει Νεότερη λογοτεχνία στο Φιλολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης.
*** Από τις εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου