17.3.08

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ένα ελάχιστο σχόλιο
στην εργώδη βοή των πραγμάτων



Μικρός χαιρετισμός στις εικόνες και την κατάσταση της πραγματικότητας εκεί έξω που νομιμοποιούν την ύπαρξη δοξολογώντας τα αυτονόητα χωρίς να καταγγέλουν,να σπουδαιολογούν ή να επιδιώκουν να συντονίσουν τις όποιες προσλήψεις ή και τη γνώση -όταν υπάρχει- με τις χειρονομίες και τη διαρκή ρητορεία ενός κόσμου που έτσι κι αλλιώς είναι προορισμένος να συναντήσει τη σκόνη του χρόνου...
Να είσαι καλά Δημήτρη που με το βλέμμα σου συναιρείς χωρίς περιττά σχόλια αυτά που έχουν ακόμη τη δύναμη να μας αγγίζουν τρυφερά και να υπενθυμίζουν την καταστατική μας αλήθεια, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από το προνόμιο της ίδιας της ύπαρξης...
Odyss 17.3.08

2 σχόλια:

odyss είπε...

...AMOR OMNIA...H ΕΠΙΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΕΙ ΟΛΑ...
ΤΑΛΕΝΤΑ,ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ,ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ Ή ΚΑΙ ΦΛΥΑΡΙΑ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΗ...ΑΝ Ο ΨΙΘΥΡΟΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΕ Ο PAUL VALERY ΠΩΣ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΡΘΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΜΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΟΤΕ ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ...ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ PIECE DE RESISTANCE ΙΣΑΜΕ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ...ODYSS

piece de resistance είπε...

ο ηχος της προσευχης εχει μελωδια διεσδυτικη..ακομη και στη πιο σιωπηλη μορφη της η προσευχη αντηχει στους θολους και φτερουγιζουν τα περιστερια απο τους ηχους της, που ενω ψιθυροι φαινονται εχουν την βουη της οπερας
η προσευχη ειναι οπερα ειναι εργο της αφοσιωσης σε οτι γαι τον καθενα καθισταται σημαντικο αρα και ιερο..η αληθεια εκει κατοικει κι αν καμμια φορα για να την εκφρασουμε πεφτουμε στο αμαρτημα της φλυαριας συγχωρεμενοι γιαυτο ειμαστε γιατι πως να δομησεις στερεα την αληθεια..χωρις προσπαθεια