Φωτ :.Εrieta Attali
Η ΚΥΡΙΑ -ΤΡΙΤΗ - ΟΨΗ ΣΤΟ ΠΛΑΓΙΟ ΟΡΙΟ
…ως εμπειρία ανάκτησης του αφανούς ακάλυπτου της αστικής πολυκατοικίας
…ως εμπειρία ανάκτησης του αφανούς ακάλυπτου της αστικής πολυκατοικίας
Το μέγεθος του οικοπέδου (640 μ2),μεγαλύτερο από τα συνήθη των 200 μ2 του πολεοδομικού ιστού και η γειτνίαση με το παραλιακό μέτωπo, καθόρισαν σε σημαντικό βαθμό τη χωροθέτηση του κτίσματος με τη δημιουργία ενός ακάλυπτου χώρου στη Β.Α. πλευρά και μιας «τρίτης» όψης, στραμμένης προς τη θάλασσα. Την επιλογή ευνόησε και η υψομετρική διαφορά που αφήνει ελεύθερη τη θέα στο όριο που βλέπει στο δρόμο και τον κόλπο του Μεραμπέλου.
Η κτιριακή μονάδα εντάσσεται σε ένα κύβο πλευράς 16 μ. ,σε επαφή με το ένα πλάγιο όριο, μέσα στον οποίο αναπτύσσεται το στερεό. Με αφαιρέσεις που δημιουργούν κενά διαφορετικού ύψους ή με οριζόντιες εξοχές (προβόλους),συγκροτείται η λειτουργική και γεωμετρική επεξεργασία του κελύφους που ενσωματώνει οικείες τυπολογικές αναφορές και παράλληλα επιχειρεί μέσα από τις αναγκαίες αναγωγές να προτείνει το δικό της συντακτικό με την επανερμηνεία μιας απώτερης -και λιγότερο διακριτής στο άμεσο περιβάλλον της –αποσκευής του λειτουργικού λεξιλογίου αλλά και ορισμένων εμβληματικών εικαστικών αναφορών της νεωτερικής εμπειρίας.
Η πολυκατοικία με τη διαδεδομένη τυπολογία του αφανούς ακάλυπτου, παραχωρεί τη θέση της σε μια "συμπαγή" ενότητα μονάδων κατοικίας που υποδέχονται τις ανάγκες των χρηστών και παράλληλα αναδιαπραγματεύονται τη σχέση του κτισμένου με το περιβάλλον του οικοπέδου και του αστικού τοπίου, στοχεύοντας στην ποιοτική ανατροπή της σχέσης εσωτερικών και εξωτερικών διαθέσιμων – στην κλίμακα της πόλης- χώρων. Αυτό αναδιανέμει το πάγιο ισοζύγιο του μέσα και του έξω πλουτίζοντας τις υπαίθριες αναπνοές του κατοικημένου χώρου.
Η χωροθέτηση μιας μικρής ισόγειας κατοικίας εγκάρσια στον κύριο όγκο, που συνδέει με το πίσω όριο και παράλληλα απομονώνει από τη νοτιοδυτική πλευρά και ανοίγεται προς τη μεγάλη ενότητα του ακάλυπτου χώρου με την πισίνα, αποτελεί το στοιχείο επανασύνδεσης με την κλίμακα μεγεθών του «εδάφους» και αναζητεί τη χαμένη σχέση της αστικής πολυκατοικίας με το φυσικό χώμα και τη γη, από την οποία κατά κανόνα βρίσκεται σε απόσταση.
Ετσι μαζί με την οπτική αναζήτηση του υγρού στοιχείου στο θαλάσσιο μέτωπο, επανευρίσκεται και η "χθόνια" καταγωγή και έδραση των πραγμάτων, η σχέση με το χώμα και το νερό, η επαφή με το έδαφος, που αποτελεί συνέχεια του στεγασμένου ισόγειου χώρου της pilotis και διευρύνει και απελευθερώνει τις αντοχές του συμβατικού αστικού ακάλυπτου χώρου και του χρόνου μας…
Odyss 14.3.08
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου