ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΑΙΩΝΕΣ

Με αφορμή τη συμμετοχή στη φετινή τριενάλε Αρχιτεκτονικής στα Χανιά ,που φιλοξενήθηκε όπως πάντα στο Αρσενάλι που στεγάζει το Κ.Α.Μ.(Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου) πήρα στα χέρια το παρακάτω κείμενο γραμμένο από τον άνθρωπο που κατοικεί σ΄ένα σπίτι στην Ιεράπετρα κτισμένο μέσα στους ελαιώνες. Αν ο ΄Οσκαρ Ουάιλντ είχε πει πως "γράφω βιβλία γιατί ελπίζω πως θα βρεθεί ένας αναγνώστης που θα τα διαβάσει" εγώ θά΄θελα να σημειώσω πως θα ήμουνα ένας ευτυχισμένος θνητός αν τα κτίρια που σχεδίαζα μπορούσαν πάντα να στεγάζουν ανθρώπους με το βλέμμα και το εκφρασμένο τόσο γοητευτικά αίσθημα που καταθέτει με τρόπο γενναιόδωρο και συνάμα ενδοσκοπικό ο φίλος μου ο -και φιλόλογος- Μανόλης. Μεταφράζοντας με ένα μοναδικό τρόπο σε εξομολόγηση ποιητική το συλλογικό βίωμα το δικό του,της Ματούλας ,της Αθηνάς και του Μιχάλη...Odyss 11.3.08

Χρήστης ενός Οδυσσεϊκού Τεύχους (=κτίσματος)

photo: erieta attali

Ένα καράβι μέσα στους ελαιώνες, όχημα μνήμης. Έτσι βλέπω την οικία όπου δια-μένω,χαίρομαι, λυπάμαι, ερωτεύομαι. Οι πλόες μέσα σ΄αυτήν και αναφορικά μ΄ αυτήν έχουν χρηστικές αλλά και εξωλογικές συντεταγμένες. Η Ηρακλείτεια αρχή της άνω και κάτω οδού μέσα στο Οδυσσεϊκό τεύχος υλοποιείται καθημερινά. Μπορείς να νιώσεις τις ανιούσες ή κατιούσες κλίμακες απ΄τη βιβλιοθήκη του σπιτιού προς τα υπνοδωμάτια και αντίστροφα. Ειδικά η οπτική διαφυγή στον ουράνιο θόλο τις έναστρες νύχτες με απογειώνει. Νομίζω πως αυτές τις στιγμές η σκέψη μου δεν είναι ονειροπόλος αλλά ονειροδίαιτος.

photo: erieta attali

Ο Οδυσσέας Σγουρός άοκνος ταξιδευτής και επιστροφεύς, όπως θα έλεγε ο Ανδρέας Εμπειρίκος , πολίτης του κόσμου που δεν λησμονεί όμως τον περιλάλητο νόστο έκτισε για μένα και την οικογένειά μου ένα κέλυφος υλικό και συνάμα πνευματικό και ψυχικό. Οι αποδράσεις με το κτίσμα αυτό αντιστρέφουν την πορεία τους΄ γίνονται εσωτερικές και όχι εξωτερικές. Η είσοδος σ΄ αυτό γίνεται ανάχωμα, αντίσταση στην καθημερινή ομοιομορφία και βαρβαρότητα.

Αυτή η χοϊκή και συνάμα πνευματώδης αρχιτεκτονική κατασκευή γίνεται σύννεφο που βρέχει ονειρικές σταγόνες οι οποίες αναζητούν την επιστροφή στη μήτρα της δημιουργίας , την επιστροφή στο σύννεφο όπου κατοικεί ο ονειρικός χρόνος.

Mανόλης Τζάβλας, 2008