tag:blogger.com,1999:blog-43191716664349105702024-03-14T00:40:18.183-07:00ODYSSΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΒΕΙ Ή ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΟΥΝ ΤΟ ΣΠΑΡΑΓΜΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΣΕ ΔΙΑΦΥΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.Ο "ΑΛΛΟΣ" ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΒΗΜΑ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΕΝΟΣ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΥ ΕΣΩΤΕΡΟΥ ΤΟΠΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΚΑΙΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ "ΘΕΤΕΙ ΕΝ ΕΡΓΩ" ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑ.odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.comBlogger137125tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-72547991950776499332014-11-29T13:18:00.002-08:002014-11-29T13:18:49.088-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 107%;"><span style="color: #ea9999; font-size: large;"><b>ΠΡΟΣΩΠΑ , όχι αριθμοί…<o:p></o:p></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #f6b26b;">ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ - ΕΥΡΩΠΗ _ 27.11.2014</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #f6b26b;"><b>ΜΟΝΟ ΟΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ δια-ΣΩΖΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-uTIdRMPUW8U/VHov-etCpvI/AAAAAAAABt4/212KeXjDqfY/s1600/stin-ierapetra-to-ploio-me-tous-700-metanastes.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-uTIdRMPUW8U/VHov-etCpvI/AAAAAAAABt4/212KeXjDqfY/s1600/stin-ierapetra-to-ploio-me-tous-700-metanastes.jpg" height="265" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: #f6b26b;">Ιεράπετρα Κρήτης,27.11.2014/ Μια γυναίκα μετανάστης μεταφέρεται στην πόλη που την υποδέχεται και θα τη φιλοξενήσει με μια συγκινητική κινητοποίηση των ανθρώπων της. Φέρει στο χέρι της ένα αριθμό που ξυπνά ανατριχιαστικές μνήμες. Προφανώς γραμμένο από κάποιον που σαφώς αγνοούσε τις "μικρές" λεπτομέρειες της Ιστορίας. </span></div>
<span style="color: #f6b26b;"><div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;">/ φωτο. Στέφ,Ραπάνης </span></div>
</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-0Fg0U62LaYE/VHov-GAO2wI/AAAAAAAABt0/yV7Zm5Ud_X8/s1600/tattoo%2Bin%2Bauschwitz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-0Fg0U62LaYE/VHov-GAO2wI/AAAAAAAABt0/yV7Zm5Ud_X8/s1600/tattoo%2Bin%2Bauschwitz.jpg" height="290" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: #f6b26b; font-size: x-small;">Ευρώπη, 1945 / Φωτογραφία ενός μικρού Εβραίου που διασώθηκε από το στρατόπεδο εξόντωσης των ναζί στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Φέρει ανεξίτηλα χαραγμένο τον αριθμό 23141 στο αριστερό του χέρι. "Το χάραγμα των θηρίων" που αφάνισαν 6 εκατ. Εβραίους στους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια του Γ΄ ράιχ στο όνομα της εθνοφυλετικής καθαρότητας και του εθνικοσοσιαλισμού. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Δυο φωτογραφίες με απόσταση 69
χρόνων...Και οι δυο στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, "σκοτεινή" για πολλά
χρόνια τουλάχιστον στη διάρκεια του φοβερού 20ου αιώνα και φαιά σε πολλές όψεις
της ακόμη και σήμερα...Τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει αλήθεια...27.11.2014
/ Μια γυναίκα μετανάστης με ένα αριθμό γραμμένο στο χέρι πριν δυο μέρες στην
Ιεράπετρα...Ανατριχιαστική ομοιότητα με μια άλλη τραβηγμένη το 1945, που
δείχνει ένα Εβραιόπουλο που γλύτωσε από το Ολοκαύτωμα στο κολαστήριο του
Άουσβιτς- Μπιρκενάου...Η "Ενωμένη" Ευρώπη μετά από 69 χρόνια, δεν
κατάφερε ακόμη να αποκτήσει ξεκάθαρη πολιτική για τη νόμιμη μετανάστευση ούτε
να περιορίσει τις φοβικές, ρατσιστικές και αντισημιτικές ιδεοληψίες μεγάλου
μέρους του πληθυσμού της...Χαμένη σε ένα γραφειοκρατικό κυκεώνα με καταστατικό
κείμενο τη Συνθήκη της Λισαβώνας (=ευρωπαϊκό σύνταγμα!) με 440 σελίδες
(!!!),έχει καταφέρει μέχρι τώρα να ρυθμίσει (και να απελευθερώσει) τις κινήσεις
των κεφαλαίων και των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (κάθε είδους) αλλά δεν έχει
ακόμη αποκτήσει πειστικό πλαίσιο με σαφείς προβλέψεις για τις μετακινήσεις των
ανθρώπων που προκαλούνται από συρράξεις και εντάσεις κάθε είδους (σε πολλές από
τις οποίες δεν είναι αμμέτοχη ), των προσώπων που δοκιμάζονται, των παιδιών που
αναζητούν μάταια την ελπίδα...</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-RIR2fkpZEpU/VHo0lIYGOsI/AAAAAAAABuI/4OwUD_JgrYU/s1600/baris5_1%2B(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-RIR2fkpZEpU/VHo0lIYGOsI/AAAAAAAABuI/4OwUD_JgrYU/s1600/baris5_1%2B(1).jpg" height="264" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-Dpx_1Ag5_VY/VHo0lI3xNoI/AAAAAAAABuM/QfPkJJIj4Vw/s1600/stin-ierapetra-to-ploio-me-tous-700-metanastes%2B(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-Dpx_1Ag5_VY/VHo0lI3xNoI/AAAAAAAABuM/QfPkJJIj4Vw/s1600/stin-ierapetra-to-ploio-me-tous-700-metanastes%2B(1).jpg" height="280" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: justify;"><span style="background-color: black; color: #f6b26b;">φωτογραφίες από την άφιξη των μεταναστών στην Ιεράπετρα. Το βλέμμα ενός μικρού παιδιού τα λέει όλα...Οι άνθρωποι της πόλης προσμένουν όχι από περιέργεια αλλά για να υποδεχτούν αυτούς που σώθηκαν...Το πρόσωπο του παππού μαρτυρεί το ανοικτό του βλέμμα που ατενίζει τον Κόσμο ...</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στη Ιεράπετρα την εσχατιά του Ευρωπαϊκού Νότου, η
κινητοποίηση των ανθρώπων υπήρξε άμεση και βαθιά ανθρώπινη…Σχεδόν "εξωθεσμική"…Η
τοπική κοινωνία με τους εθελοντές της, προσπερνώντας τις αλλεπάλληλες περικοπές
και τα πλήγματα που έχουν υποστεί οι υποδομές της πόλης τα τελευταία χρόνια
έδειξε απίστευτη ετοιμότητα και συνέβαλε με όλους τους τρόπους, επικουρώντας το
δημόσιο μηχανισμό που ανέλαβε να διεκπεραιώσει ένα δύσκολο έργο…Υποδέχτηκε τους
μετανάστες που κινδύνευαν σαν να ήταν δικοί της άνθρωποι…Οι φωτογραφικές λήψεις
τα λένε όλα…Δεν είναι όμως αυτό αρκετό… Σημασία έχει τι θα συμβεί στη συνέχεια…Ο
λόγος ανήκει πια στους «θεσμούς» της (ευρωπαϊκής μας) χώρας…Η διαμονή διακανονίστηκε
προσωρινά σε κλειστό γυμναστήριο και όχι σε κάποια από τα πάμπολλα ξενοδοχεία –με
χιλιάδες κλίνες - της ευρύτερης τουριστικής μας περιοχής…Που είναι αυτή την
περίοδο άδεια και θα μπορούσε να υπάρξει μαζί τους μια καλή συμφωνία…Ξέχασα
όμως πως αυτά προορίζονται μόνο για χορτασμένους και χαρούμενους ευρωπαίους –κυρίως-
καταναλωτές ή εκπροσώπους των διάφορων ελίτ και όχι βέβαια για ταλαιπωρημένους μετανάστες
που δεν γνωρίζει κανείς από πού έρχονται και που θέλουν να πάνε…Ακόμη και όταν
κατανοεί τους λόγους της μετακίνησής τους… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Την ίδια ώρα ,στις 28.11.2014, ο
φοβικός ηγέτης της Μεγάλης Βρετανίας -της πάλαι ποτέ αποικιοκρατικής
αυτοκρατορίας και σημερινής ηγετικής οικονομικής δύναμης μιας ιδιότυπης γι΄ αυτούς
Ευρώπης - εγκαλεί την Ε.Ε. και εξαγγέλλει επαχθέστερες ρυθμίσεις για τη
διακίνηση ακόμη και Ευρωπαίων Πολιτών προτείνοντας την ουσιαστική μετατροπή της
χώρας του σε νησί -φρούριο γύρω προφανώς από τους γυάλινους υπερτεχνολογικούς "πύργους"
του Σίτυ του Λονδίνου... Ένα οικονομικό κέντρο που αρνείται πεισματικά επί 22
χρόνια να συναινέσει στη θεσμοθέτηση προτάσεων όπως εκείνη του Τόμπιν το 1992,
για τη δημιουργία ενός «Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλληλεγγύης», που θα είχε πόρους από
το φόρο 0,1% στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές κάθε είδους και πιθανότατα θα
μπορούσε να ενισχύει προγράμματα καταπολέμησης της φτώχειας και εκτός ορίων της
Ένωσης που θα περιόριζαν το μεταναστευτικό κύμα και από πολλές περιοχές της -
αλήστου μνήμης - αποικιοκρατικής τους εξάπλωσης...</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην άλλη πλευρά του
Ατλαντικού ο Αμερικανός Πρόεδρος Ομπάμα με ένα διάγγελμά του στις 21.11.2014, προανήγγειλε τη
σταδιακή τακτοποίηση της νόμιμης παραμονής πέντε (!!!) εκατομμυρίων μεταναστών
λέγοντας πως <i>"...δεν είναι αποδεκτό αυτοί που δουλεύουν εργάτες στα
χωράφια μας και τα παιδιά τους που γεννήθηκαν στη χώρα αυτή, να κρύβονται
καθημερινά από τους μηχανισμούς ελέγχου και να μην έχουν ουσιαστική πρόσβαση σε
όλα όσα μπορεί να τους προσφέρει μια πατρίδα που βασίστηκε ιστορικά στην παρουσία
των ξένων και των μεταναστών..."</i> και καλώντας τους να <i>"…βγουν από τη σκιά κα να
ζήσουν νόμιμα…"</i>(!!!) Το Σύνταγμα των ΗΠΑ είναι μόνο 20 σελίδες...Φαίνεται όμως
πως λέει πολύ περισσότερα από την αντίστοιχη σημερινή Ευρωπαϊκή και φλύαρη
καταστατική μας συνθήκη...Και ίσως έχει προβλέψεις που επιτρέπουν στις ΗΠΑ να
μην αποτελούν μόνο μια «ιμπεριαλιστική» υπερδύναμη αλλά σε πολλές περιπτώσεις
και μια ανοικτή δημοκρατική κοινωνία…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ανεπιφύλακτα συνιστώ με την ευκαιρία αυτή,
εκτός από όλα τα κείμενα του Πολωνού Κοινωνιολόγου Ζίγκμουντ Μπάουμαν σε όποια
μορφή και αν τα βρίσκει κανείς (βιβλία, άρθρα, συνεντεύξεις ) το τελευταίο
βιβλίο του Γερμανού συγγραφέα Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ, «Γλυκό τέρας-
Βρυξέλλες» (εκδ. Νεφέλη, 2014) για όσους «ρομαντικούς» εξακολουθούν να πιστεύουν
ακόμη πως η Ευρωπαϊκή Ουτοπία είναι η μόνη που μπορεί να διασώσει την «ιερότητα
του προσώπου» αν καταφέρει βέβαια κάποτε να αναδείξει
τις οικουμενικές αξίες του Ανθρώπου σε πραγματική καταστατική της συνθήκη…Μέχρι τότε ας παίρνουμε και κάποια πρότυπα από τους μονίμως "κακούς" και παρεξηγημένους <span style="text-align: left;">Αμερικανούς... </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;">Odyss, 29.11.2014 </span></div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 15px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 1.625em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
</div>
odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-42157744104803863022014-11-02T13:00:00.003-08:002014-11-02T13:00:54.606-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: red; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large; line-height: 19.9733333587647px;"><i>"Οδυσσέως σχεδία" λόγου*</i></span></b><br />
<b><span style="color: red; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large; line-height: 19.9733333587647px;"><i><br /></i></span></b>
<span style="color: red; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 19.9733333587647px;"><b><i>ἀλλ᾿ ἄγε δούρατα μακρὰ ταμὼν ἁρμόζεο χαλκῷ</i></b></span></span><br />
<b style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; line-height: 19.9733333587647px;"><i><span style="color: red;">εὐρεῖαν σχεδίην: ἀτὰρ ἴκρια πῆξαι ἐπ᾿ αὐτῆς</span></i></b><br />
<b style="line-height: 19.9733333587647px;"><i><span style="color: red;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">ὑψοῦ, ὥς σε φέρῃσιν ἐπ᾿ ἠεροειδέα πόντον</span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">.</span></span></span></i></b><br />
<br />
<div>
<i><span style="color: red;">[Οδύσσεια, ε, 163-165]</span></i></div>
<div>
<br /></div>
<b><span style="color: #ffe599; font-size: 14pt; line-height: 19.9733333587647px;"><i></i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<b><span style="color: #ffe599; font-size: 14pt; line-height: 19.9733333587647px;"><i><b style="text-align: left;"><span style="color: #ffe599; font-size: 14pt; line-height: 19.9733333587647px;"><i>[ Αμφίπολις η εμή ] </i></span></b></i></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: #ffe599; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #ffe599; line-height: 107%;"><i>Κείμενα γραμμένα με τη ματιά ενός ουδέτερου τρίτου...Σέβομαι και τιμώ τους αρχαιολόγους και την προσπάθειά τους να ερευνήσουν,να σκάψουν,να φέρουν στο φως, να τεκμηριώσουν και να υποστηρίξουν με λόγο συστηματικό και υπεύθυνο, τις μαρτυρίες και τα ευρήματα ενός αδιάλειπτου ιστορικού βίου...Καταθέτω τους προβληματισμούς και τις μικρές δικές μου εμμονές, στις τακτικές συζητήσεις με τον αγαπημένο μου φίλο και σύντροφο σε κοινούς αγώνες, αρχαιολόγο Γιώργο Τζωράκη, πολύτιμο συνομιλητή και ανυποχώρητο και απροκατάληπτο εραστή μιας οικουμενικής εποπτείας της κοινής ανθρώπινης Μνήμης...Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις επίσημες ανακοινώσεις και το υλικό που δημοσιεύεται...Καταλαβαίνω τις ανησυχίες των ειδικών κάθε λογής να προλάβουν να πουν ο καθένας ένα λόγο που υποδηλώνει την έγνοια και τη σχέση του με τα γεγονότα ,καταθέτοντας μια υπόθεση, μια εικασία, μια ερμηνεία...Εγώ μοιράζομαι εδώ, σ΄αυτή τη μικρή "Αμφιπολιάδα" ,τις δικές μου προσλήψεις και την προσωπική συγκίνηση που μου δημιούργησαν οι αλλεπάλληλες εικόνες που ήρθαν ξανά στο φως της μακεδονικής γης...Εξομολογήσεις, βασισμένες στις γοητευτικές εικόνες της έρευνας της αρχαιολόγου Κατερίνας Περιστέρη και των συνεργατών της στα έγκατα ενός τύμβου, που ψιθυρίζει στον καθένα τα δικά του μυστικά ή τουλάχιστον αυτά που θα ήθελε κι ο ίδιος ν΄ακούσει...</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: maroon; line-height: 107%;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: #eeeeee; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Αμφίπολις η εμή _02: Οι Καρυάτιδες αποκαλύπτονται # </span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: #eeeeee; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: #eeeeee; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Το φως θωπεύει με τρυφή
τα θέλγητρα των γυναικείων σωμάτων</span></b><br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-WL-QA1mS30w/VFX2hP8n6II/AAAAAAAABqM/9cBjenckY3M/s1600/l_14922.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-WL-QA1mS30w/VFX2hP8n6II/AAAAAAAABqM/9cBjenckY3M/s1600/l_14922.jpg" height="200" width="118" /></a> <a href="http://2.bp.blogspot.com/-GTyXM-VVWoU/VFX4dpYD1ZI/AAAAAAAABrY/fC-YS9l0s78/s1600/l_14920.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-GTyXM-VVWoU/VFX4dpYD1ZI/AAAAAAAABrY/fC-YS9l0s78/s1600/l_14920.jpg" height="200" width="133" /></a> <a href="http://2.bp.blogspot.com/-O3p5zAjY8Ic/VFX2jcT20wI/AAAAAAAABqg/EQ-62a8N-pg/s1600/l_14979.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-O3p5zAjY8Ic/VFX2jcT20wI/AAAAAAAABqg/EQ-62a8N-pg/s1600/l_14979.jpg" height="200" width="92" /></a> <a href="http://3.bp.blogspot.com/-Vzmvk4XVXJI/VFX2jmaCfrI/AAAAAAAABqk/Ro3zFi_5398/s1600/l_14980.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-Vzmvk4XVXJI/VFX2jmaCfrI/AAAAAAAABqk/Ro3zFi_5398/s1600/l_14980.jpg" height="200" width="96" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/-fLSrdbB4qbE/VFX2k4hMqBI/AAAAAAAABq0/RiP1hxRZYCA/s1600/l_14984.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-fLSrdbB4qbE/VFX2k4hMqBI/AAAAAAAABq0/RiP1hxRZYCA/s1600/l_14984.jpg" height="200" width="135" /></a><a href="http://4.bp.blogspot.com/-cYX1RRPGnzA/VFX2kahRVyI/AAAAAAAABqw/FsrF_V3uSyo/s1600/l_14983.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-cYX1RRPGnzA/VFX2kahRVyI/AAAAAAAABqw/FsrF_V3uSyo/s1600/l_14983.jpg" height="133" width="200" /></a><a href="http://3.bp.blogspot.com/-ppmKWh4ql9c/VFZz2j93__I/AAAAAAAABtE/0HKzPQ5fF2s/s1600/l_14982.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-ppmKWh4ql9c/VFZz2j93__I/AAAAAAAABtE/0HKzPQ5fF2s/s1600/l_14982.jpg" height="130" width="200" /></a><br />
<span style="color: #ffe599; font-size: x-small;"><i style="background-color: white; text-align: justify;"><br /></i></span>
<span style="background-color: black; color: #ffe599; font-size: x-small;"><i style="text-align: justify;">εικ.1-7: Τα
σώματα των Καρυάτιδων του μακεδονικού τάφου της Αμφίπολης που ήρθαν ξανά στο
φως </i><i style="text-align: justify;">από 10-20.09.2014 [φωτο.: ΥΠΠΟΑ]</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: white;">Η συγκίνηση στην Αμφίπολη
συνεχίζεται αμείωτη για τους "κοινούς θνητούς", που παρά τα σωρευμένα προβλήματα
της καθημερινής μας συνθήκης, έχουμε το βλέμμα στραμμένο εκεί που η μακεδονική
γη προσφέρει –αφειδώλευτα- τους πιο κρυφούς θησαυρούς της…Την ίδια ώρα θαρρώ
πως οι περισσότεροι , όπως κι εγώ, δεν μπορούν να κατανοήσουν τις διαρκείς και
έντονες αντιπαραθέσεις των «ειδικών», τις ευφάνταστες υποθέσεις περί του
πιθανού προσώπου (ή των προσώπων) από πιθανούς και απίθανους αναλυτές και
βέβαια την αποκλειστικότητα της ερμηνείας και τη μονοδιάστατη ματιά που
εμφανίζονται να έχουν παράγοντες κάθε λογής… Ακόμη περιμένω να ακούσω υπεύθυνο
λόγο για την ουσία ενός ζωντανού σύγχρονου Πολιτισμού που στρέφει βέβαια το
βλέμμα του στο χτες για να σώσει τη συλλογική μνήμη αλλά την ίδια στιγμή
δείχνει πως αναζητεί το καινούριο που θα κρίνει τη δική μας συμβολή στο
σημερινό κόσμο…Είναι μάταιο να προσπαθούν ορισμένοι να περισωθούν ή να
προβληθούν κρυπτόμενοι μέσα ή πίσω από ευρήματα αρχαιολογικά την ίδια ώρα που
τίποτα δεν φαίνεται να τους συνεγείρει ή να τους γοητεύει…</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το σπουδαίο γεγονός είναι πως οι
κορμοί των καλλίπυγων Καρυάτιδων, λούστηκαν ξανά από το μακεδονικό φως (εικ, 1-7)…Οι
χειριδωτοί τους χιτώνες, με τις βαθιά χαραγμένες αλλεπάλληλες καλοσχηματισμένες
πτυχώσεις, γραφές λεπταίσθητες του τρυφερού χεριού που τις λάξεψε, πέφτουν
αβίαστα καλύπτοντας τα πληθωρικά γυναικεία τους σώματα που στέκουν σχεδόν
ατόφια εκεί στους αιώνες…Προσμένοντας κατά που φαίνεται την προσεκτική αφή μιας
αρχαιολόγου, που δανείζεται τα χέρια ολονών μας τη μαγική ώρα που με ανείπωτη
συγκίνηση το θωπευτικό της άγγιγμα συναντά τις γλυφές της αιωνιότητας…Μια
εντυπωσιακή θηλυκή κατατομή στα δυο γυναικεία σώματα που πλουτισμένα απλόχερα
από τον καλλιτέχνη τους με περίσσια χαρίσματα του φύλου τους, στέκονται αγέρωχα
και ελκυστικά, ακοίμητες παρουσίες στην υποδοχή του δεύτερου θαλάμου της
επιτηδευμένης ταφής ενός ξεχωριστού -ίσως- προσώπου…Καρυάτιδες, χοηφόροι,
κλώδωνες δεν έχει τόση σημασία, αναμφίβολα όμως γοητευτικοί γυναικείοι κορμοί που
αναμετρούνται με την αιωνιότητα…Η
κλίμακά τους, το υπερφυσικό μνημειακό τους ανάστημα (2,27 μ.) που ξεπερνά και
εκείνες του Ερεχθείου και αναμφίβολα η ομορφιά τους σώζει και τις δικές μας
αβεβαιότητες…Και κυρίως μας προστατεύει από τις κραυγές των κάθε λογής
πολιτικάντηδων παλιάς και νέας κοπής, που δεν μπορούν να νιώσουν την παραμικρή
συγκίνηση και αρκούνται σε άναρθρες διατυπώσεις ή και αποτυχημένες συγκρίσεις
που δεν ενδιαφέρουν κανένα…Λες και το διακύβευμα είναι η περίοδος που
δημιούργησε αυτό το μοναδικό μνημείο, λες και η μεγάλη γλυπτική κυκλοφορεί στα
κορνιζάδικα απ΄ όπου φαίνεται πως αποκόμισαν ορισμένοι τις μοναδικές προσλήψεις
της συγκλονιστικής συμβολής της τέχνης στην ανθρώπινη επιβίωση… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Καμπυλόγραμμες ελικωτές πυκνοϋφασμένες
χαράξεις, εκτείνοντας λες τους βοστρύχους της γυναικείας ομορφιάς ενός ολόγιομου
καλλίγραμμου προσώπου, καλύπτουν το πάνω μέρος των κορμών και στολίζουν τις
χειρίδες της εσθήτας έλκοντας τις διαδρομές του βλέμματος και οδηγώντας τις στο
αναδιπλωμένο κομμάτι μιας λεπτοδουλεμένης λωρίδας υφάσματος που υποβαστάζει και
συγκρατεί τους πλούσιους μαστούς προβάλλοντας
με έμφαση τις αναλογίες τους… Τα μάτια γοητευμένα από το κάλλος, αποθαυμάζουν
τις λεπτομέρειες που κρατούν σφικτά αλλά με περισσή τρυφερότητα τον ακίνητο -από
την πλάση του- κορμό της Καρυάτιδας….Ο φαρδύς χιτώνας που πέφτει ανεμπόδιστα
αναδεικνύει όλο το πληθωρικό προίκισμα και τον άχρονο παλμό ενός ολοφάνερα ποθητού
σώματος… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τα θραύσματα και οι ρωγμές που
δημιούργησαν οι αιώνες δεν καταφέρνουν να αποδυναμώσουν την ηδυπαθή στάση των
σωμάτων και τους πασίδηλους συμβολισμούς μιας γόνιμης θαλερότητας που
επιλέχθηκε για να υμνήσει -ετούτη τη φορά- το πέρασμα στην Αχερουσία…Ποια
έμπνευση αλήθεια έχωσε βαθιά μέσα στη γη τις πανέμορφες τούτες κόρες…Ένα αιώνα μόλις
πριν (415 π.Χ.) στήθηκαν κάτω από το δυνατό αττικό φως ως κίονες και χοηφόροι στη νότια πρόσταση του
Ερεχθείου στην ελληνική πρωτεύουσα του νότου, τη γη της Πολιάδος Αθηνάς και
ανταγωνιστική Αθήνα, ενώ δυο αιώνες πιο παλιά είχαν στολίσει «σε παράσταση» το
σεπτό κτίσμα ,το «θησαυρό» των Σιφνίων (εικ.: 8,9) στους ιερούς Δελφούς (525 π.Χ.)…Και ιδού
τώρα στην Αμφίπολη της Μακεδονίας, στον προθάλαμο ενός μνημείου νεκρικού και
διάσημου στις μέρες του αναμφίβολα, να συναντούν και να αποτρέπουν (;) μαζί
τους απρόσκλητους ή βέβηλους επισκέπτες μιας σεβάσμιας ταφής, θαμμένες βαθιά
στα έγκατα σαν σπονδή χοϊκή στο ύστερο ενδιαίτημα ενός τιμημένου σώματος…<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"> <img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-nvtxy8VxK3A/VFX9Rz43zxI/AAAAAAAABrk/NNi1zNCphh0/s1600/%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%B5%CE%BD_%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82%2B%CE%A3%CE%B9%CF%86%CE%BD%CE%B9%CF%89%CE%BD.jpg" height="152" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="200" /> <a href="http://1.bp.blogspot.com/-R652lSR0pZk/VFX2lrE2klI/AAAAAAAABrA/gGxBsdxenwc/s1600/%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82%2B%CE%A3%CE%B9%CF%86%CE%BD%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CE%94%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%BF%CE%B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-R652lSR0pZk/VFX2lrE2klI/AAAAAAAABrA/gGxBsdxenwc/s1600/%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82%2B%CE%A3%CE%B9%CF%86%CE%BD%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CE%94%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%BF%CE%B9.jpg" height="200" width="150" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Zba0LMww2JM/VFX2eRu9BAI/AAAAAAAABp0/Q5i3bzgOBcY/s1600/329_akropoli_kariatis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-Zba0LMww2JM/VFX2eRu9BAI/AAAAAAAABp0/Q5i3bzgOBcY/s1600/329_akropoli_kariatis.jpg" height="200" width="128" /></a> </td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<i style="text-align: justify;"><span style="color: #ffe599; font-size: x-small;">εικ.8-9: Οι Καρυάτιδες στο "Θησαυρό των Σιφνίων" στους Δελφούς (525 π.Χ.).Σχεδιαστική αναπαράσταση του Δανού Αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν και φωτογραφία πρωτότυπου από το αρχαιολ. μουσείο Δελφών.</span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<i><span style="color: #ffe599; font-size: x-small;">εικ.10: Καρυάτιδα του Ερεχθείου (415 π.Χ.) , φωτογραφημένη από την πλάτη [Αθήνα, Μουσείο Ακρόπολης]. </span></i></div>
<br />
Οι πρωτότυπες Καρυάτιδες της
Ακρόπολης, κλασικά αριστουργήματα μιας μεγάλης σχολής της γλυπτικής, σε
υπερφυσικό κι αυτές μέγεθος συμβατό με την κλίμακα ενός αρχαίου ναού, στέκονται
σήμερα στο μουσείο της Ακρόπολης (εικ.10) , περιμένοντας την έκτη, κλεμμένη από θλιβερούς
αποικιοκράτες ,αδελφή τους. Οι χιτώνες τους είναι ανάλαφροι και πολύπτυχοι, δουλεμένοι
με απίστευτη δεινότητα και οι κόμες τους με πλογμούς ασύληπτους για τα απλά μέτρα
ενός αγάλματος, συγκλονίζουν με την εικαστική και την πλαστική τους επεξεργασία
και συνθέτουν αναμφίβολα την πιο ολοκληρωμένη εκδοχή που μπορεί να
αντιπροσωπεύει ένα αληθινό αριστούργημα του είδους τους…Αυτές αποτέλεσαν το
αξεπέραστο πρότυπο εφαρμογής μετά τον πρώιμο θησαυρό των Σιφνίων για 25 αιώνες,
επηρεάζοντας την αρχιτεκτονική εικονογραφία και διακόσμηση ίσαμε το 19<sup>ο</sup>
αι. , από τις πιο έντεχνες εφαρμογές του ρομαντισμού σε πολλές χώρες μέχρι τις «μαγεμένες»** κόρες της Θεσσαλονίκης (Las Incantadas) της μπελ-επόκ στο
αρχοντικό του Λιάτσι Αρδίτη στην εβραϊκή γειτονιά <span lang="EN-US">Rogos (εικ.:11,12) </span>, κλεμμένα σύμβολα<sup> </sup>μιας Κοινότητας που χάθηκε στο Ολοκαύτωμα των φρικτών θαλάμων αερίων των ναζί ,σε μια
από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορικής πόλης. <o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-HPdBWuTtl_I/VFX2g6lrD6I/AAAAAAAABqE/w8QVHgsYx5Q/s1600/8ab790b9074fed051af256aa504a66b7_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-HPdBWuTtl_I/VFX2g6lrD6I/AAAAAAAABqE/w8QVHgsYx5Q/s1600/8ab790b9074fed051af256aa504a66b7_XL.jpg" height="200" width="320" /></a> <a href="http://4.bp.blogspot.com/-36-7NAD1ow4/VFZxxf_d67I/AAAAAAAABsA/yPc1qWtd3co/s1600/las%2Bincantadas_thessaloniki_1870.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-36-7NAD1ow4/VFZxxf_d67I/AAAAAAAABsA/yPc1qWtd3co/s1600/las%2Bincantadas_thessaloniki_1870.jpg" height="176" width="200" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<v:shape id="Εικόνα_x0020_9" o:spid="_x0000_i1031" style="height: 275.25pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 206.25pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="" src="file:///C:\Users\ODYSSE~1.SGO\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image008.jpg">
</v:imagedata></v:shape><v:shape id="Εικόνα_x0020_10" o:spid="_x0000_i1030" style="height: 274.5pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 207pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="" src="file:///C:\Users\ODYSSE~1.SGO\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image009.jpg">
</v:imagedata></v:shape><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<v:shape id="Εικόνα_x0020_1" o:spid="_x0000_i1029" style="flip: x; height: 204.75pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 138.75pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="" src="file:///C:\Users\ODYSSE~1.SGO\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image010.jpg">
</v:imagedata></v:shape><v:shape id="Εικόνα_x0020_11" o:spid="_x0000_i1028" style="height: 203.25pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 141pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="" src="file:///C:\Users\ODYSSE~1.SGO\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image011.jpg">
</v:imagedata></v:shape><v:shape id="Εικόνα_x0020_3" o:spid="_x0000_i1027" style="height: 201pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 133.5pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="" src="file:///C:\Users\ODYSSE~1.SGO\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image012.jpg">
</v:imagedata></v:shape><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #ffe599;"><span style="font-size: x-small;">εικ.11-12: Οι "μαγεμένες" (Las Incantadas) της Θεσσαλονίκης στο Μουσείο του Λούβρου μετά την αφαίρεσή τους το 1864 από το αρχοντικό του Λιάτσι Αρδίτη και σε αναλυτική σχεδιαστική απεικόνιση</span>. </span><br />
<span style="color: #ffe599;"><br /></span>
Οι συμβολισμοί που ενσωματώνουν
οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης είναι αμφίσημοι και πολύπλευροι…Η θεματική αντοχή
τους στο χρόνο και η μεγάλη επιρροή που είχαν μέχρι τις αρχές του 20<sup>ου</sup>
αιώνα σε εικαστικές, γλυπτικές και ιδιαίτερα αρχιτεκτονικές εφαρμογές σε όλο
τον Κόσμο, αποκαλύπτουν τον ισχυρό συμβολικό χαρακτήρα και τη γοητεία που
άσκησαν σε όλες τις δημιουργικές εκφράσεις στη διάρκεια των περασμένων αιώνων…
Στα πιο αντιπροσωπευτικά και σπουδαία δείγματα κατατάσσονται αναμφίβολα οι -σχετικά
πρόσφατες- δημιουργίες των <span lang="EN-US">Augustus</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Saint</span>-<span lang="EN-US">Gaudens</span> (1848-1907) το 1890 (<span lang="EN-US">M</span>ητροπολιτικό Μουσείο της Νέας
Υόρκης) την περίοδο του Αμερικάνικου ρομαντισμού, η θραυσματική «πεσμένη
Καρυάτιδα» του Α<span lang="EN-US">uguste</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Rodin</span>
(1840-1917) το 1881 και βέβαια οι γεμάτες αισθησιασμό σπουδές για Καρυάτιδες
του <span lang="EN-US">Amedeo</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Modigliani</span><span lang="EN-US"> </span>το 1912, σε μια περίοδο που ο καλλιτεχνικός αναβρασμός του
ύστερου 19<sup>ου</sup> και των αρχών του 20<sup>ου</sup> αιώνα, προανήγγειλε
την επικράτηση μιας εικονοκλαστικής νεωτερικότητας που θα κυριαρχούσε απόλυτα
στη διάρκειά του αλλάζοντας για πάντα την Τέχνη και τη ματιά μας στα πράγματα...<br />
<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-e8_bkm7BfL8/VFZxx72MBoI/AAAAAAAABsE/uO_3J_CrysE/s1600/augustus_karyatid_1860.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-e8_bkm7BfL8/VFZxx72MBoI/AAAAAAAABsE/uO_3J_CrysE/s1600/augustus_karyatid_1860.jpg" height="320" width="240" /></a><a href="http://2.bp.blogspot.com/-2xWxWeEV81k/VFZxzibUHqI/AAAAAAAABsY/rQc-RdAEhp8/s1600/rodin_karyatid.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-2xWxWeEV81k/VFZxzibUHqI/AAAAAAAABsY/rQc-RdAEhp8/s1600/rodin_karyatid.jpg" height="320" width="241" /></a><br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #ffe599;"><i><span style="font-size: x-small;">εικ.13-14: Augustus Saint-Gaudens, Καρυάτιδα, 1890 (Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης) / Αuguste Rodin, Πεσμένη Καρυάτιδα, 1881.</span></i><span style="text-align: center;"> </span></span><br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-YQDFdJ3-uo8/VFZxz4BSSJI/AAAAAAAABsc/90k31BctGOs/s1600/mogiliani_karyatid_1912.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-YQDFdJ3-uo8/VFZxz4BSSJI/AAAAAAAABsc/90k31BctGOs/s1600/mogiliani_karyatid_1912.jpg" height="320" width="216" /></a><a href="http://3.bp.blogspot.com/-cP3BE51P7zk/VFZ5RhOZDPI/AAAAAAAABtU/7e48u7yAtxg/s1600/modigliani_karyatid_sketch_1913.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-cP3BE51P7zk/VFZ5RhOZDPI/AAAAAAAABtU/7e48u7yAtxg/s1600/modigliani_karyatid_sketch_1913.jpg" height="320" width="220" /></a><br />
<br />
<span style="color: #ffe599; font-size: x-small;"><i>εικ . 15-16 : Amedeo Modipliani, Σπουδές για Καρυάτιδες, 1912. </i></span><br />
<br />
Το βλέμμα το ανθρώπινο ίσως να
είναι μονάχα εκείνο που μπορεί να προσφέρει την αληθινή ερμηνεία για τη
μαρτυρία και τη φόρτιση που προκαλεί η παρουσία τους…Σαν εκείνη ίσως την
κρυμμένη συγκίνηση που ξύπνησαν το 1953 στην Αθήνα στην οδό Ασωμάτων στου Ψυρρή,
οι δυο αντίστοιχες κόρες που υποβάσταζαν τον εξώστη ενός μικρού νεοκλασικού
σπιτιού την ίδια εκείνη μαγική ώρα που διάβαιναν αποκάτω οι πανομοιότυπες
ηλικιωμένες μαυροντυμένες γυναίκες, σαν ιερό ντουέτο, υποβαστάζοντας κι αυτές θαλερές
τα βάρη του χρόνου και περπατώντας στο δρόμο ενός βίου που – σε πολλά επίπεδα –
διαρκώς εξελίσσεται… Ο σπουδαίος Γάλλος φωτογράφος <span lang="EN-US">Henri</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Cartier</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Bresson</span> (1908-2004), έτυχε να
φωτογραφίζει εκείνη την ώρα εκεί και με το οξύ βλέμμα του απαθανάτισε τη στιγμή
και μας χάρισε ένα ενσταντανέ γεμάτο συσχετίσεις και συμβολικά υπονοούμενα αλλά
κυρίως την αγαλλίαση και την αισθητική πληρότητα που προκαλεί στο βλέμμα μια
εξαιρετική καλλιτεχνική λήψη… Το ίδιο αυτό σπίτι με τις Καρυάτιδες ζωγράφισε (1971-73)
ο Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989) και αποτέλεσε την κατοικία της λογοτεχνικής
Εκάβης στο «Τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή (1927-1988) και σκηνικό στις «Εκκλησιάζουσες»
(1988) των δυο αυτών σπουδαίων εκπροσώπων του Πολιτισμού μας στο δεύτερο μισό
του 20<sup>ου</sup> αιώνα, εντάσσοντάς το οριστικά στη μεταπολεμική νεοελληνική
μυθολογία...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-WPD22TVKKR8/VFaNMNOlncI/AAAAAAAABtk/WCysEPtFRx4/s1600/1953-H%2BC%2BBresson-athens.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-WPD22TVKKR8/VFaNMNOlncI/AAAAAAAABtk/WCysEPtFRx4/s1600/1953-H%2BC%2BBresson-athens.jpg" height="640" width="422" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-OtqBx2Mxo0I/VFZwF__VFbI/AAAAAAAABr0/73Cppndmhdc/s1600/%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%85%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-OtqBx2Mxo0I/VFZwF__VFbI/AAAAAAAABr0/73Cppndmhdc/s1600/%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%85%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%82.jpg" height="325" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-MXMvGbvAZUs/VFZx2oxMRcI/AAAAAAAABsw/OohooJmacBU/s1600/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%84%CF%83%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-MXMvGbvAZUs/VFZx2oxMRcI/AAAAAAAABsw/OohooJmacBU/s1600/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%84%CF%83%CE%B7%CF%82.jpg" height="386" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<i style="text-align: justify;"><span style="color: #b45f06; font-size: x-small;">εικ.17-19: Henri Cartier Bresson,Οδός Ασωμάτων, Αθήνα, 1953 / Γιάννης Τσαρούχης, Οδός Ασωμάτων, 1971-73 / Η αφίσα της παράστασης του έργου "Εκκλησιάζουσες" του Αριστοφάνη, με σκηνικά του Γιάννη Τσαρούχη και μετάφραση του Κώστα Ταχτσή.</span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<i style="text-align: justify;"><span style="color: #b45f06; font-size: x-small;"><br /></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #bf9000; font-size: x-small;"><i> </i></span>Οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης, ένα
ακόμη συγκλονιστικό εύρημα της σταδιακής ανάδυσης μιας σημαντικής ανακάλυψης,
δεν αποτελούν αναμφίβολα αντικείμενα που προσφέρονται για μικροπολιτικές που
υπηρετούν αδιάφορες σκοπιμότητες και ξεπερνούν την όποια επιστημονική
αρχαιολογική προσέγγιση... Όπως αποδεικνύει όμως η ρητορεία των τελευταίων
ημερών, δεν είναι και αποκλειστικό προνόμιο, συνδικαλιστικών φορέων και ενός
εχθρικού κλίματος αντιπαράθεσης που δεν έχει καμιά αξία και δεν προάγει την
όποια ενδιαφέρουσα συζήτηση μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε σκεπτόμενους
ανθρώπους…Οι εικόνες που αποκαλύπτονται καθημερινά μπροστά στα μάτια μας, είναι
η αφορμή για ερεθίσματα και προσωπική κινητοποίηση όσων επιζητούν με επιμονή
τις συνάψεις των πραγμάτων με την περιοχή του νοήματος…Ας συνεχίσουμε να
προσδοκούμε πως κάποτε θα καταφέρει η έκρηξη της ποιότητας να φωτίσει όλες τις
σκοτεινές εκδοχές που εμπόδισαν ιστορικά το Διαφωτισμό να επιβάλει την παρουσία
του ορθού λόγου και της διανοητικής και συναισθηματικής αναζήτησης πάνω στα κυρίαρχα
πρότυπα των πρωταρχικών μας ενστίκτων…<i>Η
Τέχνη θέτει εν έργω την α-λήθεια των όντων</i> έγραψε ο Μάρτιν Χάιντεγκερ…Ας
έχει η υπόθεση της Μνήμης το δικό της μερίδιο στον καθημερινό αγώνα της
ύπαρξης… </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οdyss / 14-27.09.2014 <br />
<br />
<span style="color: #ffe599; font-size: x-small;"><i><br /></i></span>
<span style="background-color: black; color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: </i></span><br />
<span style="background-color: black; color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><br /></i></span>
<i><span style="color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: black;">* / Ο γνωστός τίτλος της ε ραψωδίας της Οδύσσειας, ως αφετηρία για τον προσδιορισμό μιας προσπάθειας που επιχειρεί να μετατοπίσει το ενδιαφέρον για τα συμβαίνοντα, από τη γνωστή ρητορεία των εντυπώσεων και των υποθέσεων στο πεδίο του λόγου και της έκφρασης μιας περισσότερο προσωπικής και αγωνιώδους αλλά γοητευτικής αναζήτησης των συνάψεων που υπάρχουν στην περιοχή του νοήματος με όσα έχουν τη δύναμη να κινητοποιούν διανοητικές επεξεργασίες βασισμένες στις προσλήψεις , τα αισθητηριακά ερεθίσματα, την προσδοκία μιας ουσιώδους εντρύφησης με τα πράγματα, τα πρόσωπα και τα γεγονότα του κοινού μας βίου... </span> </span></i><br />
<span style="background-color: black; color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><br /></i></span>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="background-color: black; color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">** / Οι «μαγεμένες» – </span><span lang="EN-US" style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">las</span><span lang="EN-US" style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;"> </span><span lang="EN-US" style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Incantadas</span><span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;"> / Θεσσαλονίκη</span></i></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="background-color: black; border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;"><span style="color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><br /></i></span></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="background-color: black; color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><span style="line-height: 115%;">Κάπου εκεί στα σημερινά ερείπια της αρχαίας αγοράς της Θεσσαλονίκης, ο
λαϊκός μύθος θέλει τη γέννηση ενός παράνομου έρωτα μεταξύ του Μ. Αλεξάνδρου
και της γυναίκας του βασιλιά της Θράκης που φιλοξενούνταν στο παλάτι που
υπήρχε εκεί. Ο Θράκας βασιλιάς αντιλαμβάνεται το γεγονός, και βάζει να κάνουν
μάγια στον Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος το πληροφορείται</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">και εκείνο το βράδυ δεν βγαίνει από το
δωμάτιο του. Έτσι η βασίλισσα αποφασίζει να τον επισκεφθεί αυτή .Τα μάγια όμως
την χτυπούν και αυτή και τη συνοδεία της, με αποτέλεσμα να «μαρμαρώσουν». Οι «Μαγεμένες»
μας παραπέμπουν στη λατρεία του Διονύσου και ήταν τοποθετημένες κατά το 2ο
αιώνα στο ύψος περίπου της Αρχαίας Αγοράς και δίπλα από τα Λουτρά «Παράδεισος».
Πρόκειται για ανάγλυφες μυθολογικές μορφές, 8 στο σύνολο τους, που διακοσμούσαν
μια κορινθιακή κιονοστοιχία και αναπαριστούσαν το νεαρό Θεό Διόνυσο δίπλα σε
έναν πάνθηρα, την Αύρα με το πέπλο της, την Αριάδνη στεφανωμένη με τα φύλλα
μιας κληματαριάς, τη Λήδα μαζί με τον κύκνο, μια Μαινάδα που παίζει διπλό
φλάουτο, το Γανυμήδη μαζί με το Δία μεταμορφωμένο σε αετό και ένα Διόσκουρο με
μια αναπαράσταση αλόγου στα πόδια του. Οι αιώνες θα περάσουν και στην περιοχή
θα αναπτυχθεί η εβραϊκή συνοικία Rogos. Ένα τμήμα τότε από την «Στοά των
Ειδώλων» με τις «Μαγεμένες» θα βρεθεί ενσωματωμένο στο σπίτι ενός πλουσίου
Εβραίου υφασματέμπορα, του Λιάτσι Αρδίτη .Την εποχή εκείνη αποκαλούνται «Las
Incantadas».</span></i></span></div>
<div style="line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="background-color: black; line-height: 115%;"><span style="color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><br />
Παρόλο που αποτελούσε σημείο αναφοράς για την πόλη και θαυμασμού για πολλούς
ξένους επισκέπτες, οι «ιδιοκτήτες» του μνημείου δεν φαίνεται να έδειχναν τον
ανάλογο σεβασμό προς αυτό. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Emmanuel Miller (ο
άνθρωπος που θα τα αρπάξει και θα τα μεταφέρει στην Γαλλία): «Ο ιδιοκτήτης κυρίως, που βρίσκεται μέσα
στην αυλή του το μνημείο, διασκεδάζει με τη σειρά του να σπάει από καιρού εις
καιρόν κομματάκια και τα πουλάει στους τουρίστες». Αν και πάνω από 100
χρόνια γινόταν προσπάθεια για την αρπαγή των αγαλμάτων από τους εκάστοτε
πρόξενους, τελικά ο Miller το 1864 , με μια γενναία δωροδοκία του Σουλτάνου, θα
καταφέρει να πάρει την άδεια για να μεταφέρει. Ο ίδιος σε επιστολές προς τη
σύζυγό του αναφέρει: «O σουλτάνος, μέσω
του μεγάλου βεζύρη Φουάντ Πασά, μου έδωσε την άδεια να αφαιρέσω και να μεταφέρω
στη Γαλλία τα οκτώ αγάλματα της Θεσσαλονίκης που τόσο επιθυμούσα» (Le Mont
Athos, σ. 322).Ενώ σε μια άλλη θα γράψει: «Θα έχω λοιπόν τα αγάλματά μου, λέω θα έχω, γιατί υπάρχουν ακόμη
μεγάλες δυσκολίες. Ο εβραϊκός και ελληνικός πληθυσμός της Θεσσαλονίκης θα εκμανεί
όταν μάθει ότι θα πάρουν αυτά τα αγάλματα…. Θα χρειαστεί ο πασάς να στείλει
ένοπλη δύναμη και όσο διακριτικοί κι αν είμαστε το νέο θα κυκλοφορήσει πολύ
γρήγορα. Τώρα που η τουρκική κυβέρνηση έδωσε το λόγο της, δεν θα επανέλθει και
πρέπει οπωσδήποτε να δράσουμε» (ο.π.
σ. 322).(Πληροφορίες από άρθρο της κ.Ελένη Στούμπου-Κατσαμούρη).Και κάπως
έτσι έγινε...Αν και υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες και αντιδράσεις από Έλληνες
και Εβραίους κατοίκους, ωστόσο με την βοήθεια των Οθωμανών και μετά από πολλές
περιπέτειες κατάφερε σπάζοντας και τεμαχίζοντας το μνημείο (που στις επιστολές
του αποκαλούσε «πέτρες»)να το φορτώσει στο πλοίο του με προορισμό τη Γαλλία.<o:p></o:p></i></span></span></div>
<div style="line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="background-color: black; color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i><span style="line-height: 115%;"><br />
</span><span style="line-height: 115%;">Οι «Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης» σήμερα εκτίθενται στο Μουσείο του
Λούβρου. Τα τελευταία κομμάτια από αυτό το μνημείο, ένα πραγματικό έργο τέχνης που
είχε στην κατοχή της η εβραϊκή οικογένεια, θα πουληθούν λίγο πριν το 1917 σε
Άγγλους. Ότι, και αν έχει απομείνει από αυτό θα έρθει να καταστρέψει και να
διαγράψει από το χώρο και τη μνήμη της πόλης η μεγάλη πυρκαγιά του 1917. Στη
Θεσσαλονίκη θα παραμείνουν μόνο οι θρύλοι…Αναλυτική και αποκαλυπτική των
συνθηκών της εποχής που αφαιρέθηκαν οι «Μαγεµένες» είναι η περιγραφή από τον
ελληνιστή Μαρκ Μαζάουερ στη µελέτη του «Θεσσαλονίκη,
πόλη των φαντασµάτων. Χριστιανοί, µουσουλµάνοι και Εβραίοι ,1430-1950»: «Ο ΄Ελγιν της Θεσσαλονίκης ήταν ένας Γάλλος
σοφός πενήντα ενός χρονών ονόµατι Εµανουέλ Μιλέρ, ειδήµων παλαιογράφος µε πάθος
για τα χειρόγραφα. Αργότερα θα γινόταν καθηγητής νέων ελληνικών στο Παρίσι.<span class="apple-converted-space"> </span>Γράφει στη γυναίκα του στις 10
Οκτωβρίου του 1864: «Βιάζοµαι να σου στείλω την καλή, µεγάλη είδηση… Ο
Σουλτάνος, µέσω του Μεγάλου βεζύρη, του Φουάντ Πασά, µού έδωσε την άδεια να
αποκολλήσω και να µεταφέρω στη Γαλλία οκτώ αγάλµατα της Σαλονίκης που ήθελα
τόσο πολύ… Ο πληθυσµός έχει ήδη αρχίσει να εξάπτεται και να δυσανασχετεί. Είναι
έξαλλοι που θα πάρω τα αγάλµατα…».<o:p></o:p></span></i></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="background-color: black; border: 1pt none windowtext; line-height: 115%; padding: 0cm;"><span style="color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>H ταινία "Οι
Μαγεμένες", αρχαιολογικό ντοκιμαντέρ.</i></span></span></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="background-color: black; line-height: 115%;"><span style="color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>H ταινία "Οι Μαγεμένες", ήταν η συμμετοχή
του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Μακεδονικών και Θρακικών Σπουδών στις
"Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς" του 2010.Συμμετείχε στο
επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Festival du film d'archéologie στη Μπεζανσόν
της Γαλλίας, 19-19 Ιουνίου 2011.<o:p></o:p></i></span></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="background-color: black; line-height: 115%;"><span style="color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>Οι "Μαγεμένες" ήταν ανάγλυφες μυθολογικές
μορφές που διακοσμούσαν μια κορινθιακή κιονοστοιχία του 2ου-3ου αι. μ.Χ. στην
Αγορά της Θεσσαλονίκης. Ονομάστηκαν έτσι το 17ο αι. χάρη σε ένα λαϊκό μύθο
παράνομου έρωτα και μαγείας ανάμεσα στο Μέγα Αλέξανδρο και μια βασίλισσα, η
οποία, σύμφωνα με τη λαϊκή φαντασία, κατοικούσε στο παλάτι που υπήρξαν κάποτε
τα ερείπια της Αγοράς. Στην ιστορία αυτή καταλυτικό ρόλο παίζει ο δάσκαλος του
Αλέξανδρου, Αριστοτέλης, που ως δαιμόνιος μάγος αντιστρέφει τα μάγια του
απατημένου συζύγου με αποτέλεσμα να μαρμαρώσουν η βασίλισσα και η συνοδεία της.
Οι "Μαγεμένες", επονομαζόμενες και "Καρυάτιδες της
Θεσσαλονίκης", αφαιρέθηκαν το 1864 από το Γάλλο επιγραφολόγο Εμμανουήλ
Μίλλερ και βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου. Η ταινία κάνει μια
σύντομη αναφορά στην ιστορία του μνημείου ακολουθώντας κυρίως τα χνάρια της
λαϊκής αφήγησης. Δεν είναι μόνο οι "Μαγεμένες" που λείπουν, αλλά και
οι ιστορίες των ανθρώπων που έζησαν μαζί τους. Μέσα από τη σημερινή μηχανή
παραγωγής μύθων, τον κινηματογράφο, τα αγάλματα παίρνουν φωνή και μας μιλούν
ξανά.</i></span></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="background-color: black; line-height: 115%;"><span style="color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>Διάρκεια: 70 '<br />
Σενάριο-σκηνοθεσία: Eλένη Στούμπου-Κατσαμούρη, αρχαιολόγος-σκηνοθέτρια<br />
Οργάνωση παραγωγής: Bασιλική Μισαηλίδου-Δεσποτίδου, αρχαιολόγος, αν.
Προϊσταμένη Α.I.Μ.Θ.Σ. <o:p></o:p></i></span></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="background-color: black; line-height: 115%;"><span style="color: #ffe599; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>Παραγωγή: A.Ι.Μ.Θ.Σ., 2010<o:p></o:p></i></span></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 115%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
</div>
<!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2F4.bp.blogspot.com%2F-WPD22TVKKR8%2FVFaNMNOlncI%2FAAAAAAAABtk%2FWCysEPtFRx4%2Fs1600%2F1953-H%252BC%252BBresson-athens.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://4.bp.blogspot.com/-WPD22TVKKR8/VFaNMNOlncI/AAAAAAAABtk/WCysEPtFRx4/s1600/1953-H%2BC%2BBresson-athens.jpg" -->odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-89238845535016091252014-10-12T02:46:00.000-07:002014-10-12T02:46:28.899-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #cccccc; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><span style="line-height: 107%;">ODYSS: ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ*_</span></b><b><span style="line-height: 107%;">01 # 12.10.2014 <span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></b></span><br />
<span style="color: #cccccc; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><span style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #c27ba0; font-size: large;"><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; line-height: 28.533332824707px; text-align: justify;">3SΚ** / </span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; line-height: 17.1200008392334px; text-align: justify;">ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ / 25.9.14-9.11.14</span></span><br />
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 17.1200008392334px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο πρώτος λόγος / <o:p></o:p></span></span></b></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4319171666434910570" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-C-V8KAs5EXg/VDpE443nLsI/AAAAAAAABpM/sW3dXKO1CRY/s1600/FIL_02.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-C-V8KAs5EXg/VDpE443nLsI/AAAAAAAABpM/sW3dXKO1CRY/s1600/FIL_02.jpg" height="200" width="195" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange; font-family: Times, Times New Roman, serif;">ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ: <o:p></o:p></span></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange;">ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΜΙΑΣ ΕΚΘΕΣΗΣ***</span></span></b><o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: orange;"><br /></span></span></b></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Δύο πράγματα συγκράτησα από όσα ειπώθηκαν στα εγκαίνια της
έκθεσης του Αντώνη και του Βαγγέλη Στυλιανίδη (3<span lang="EN-US">SK</span>) στο Μουσείο Μπενάκη στις 24
Σεπτέμβρη. Το πρώτο ήταν μια απορία της Μάρως Αδάμη, διευθύντριας των ΑΝΑ
(Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής), προλογίζοντας: τι είναι μια
αρχιτεκτονική έκθεση και γιατί γίνεται; Το δεύτερο ήταν τα όσα είχε να πει ο
Βαγγέλης Στυλιανίδης με επίτηδες τονισμένο ρεαλισμό, παίρνοντας τελευταίος το
λόγο, πριν ανέβουμε στην αίθουσα της έκθεσης. Είπε, ανάμεσα σε άλλα, πως η
αρχιτεκτονική δεν είναι «τέχνη», πως δεν υπάρχει καλή ή κακή αρχιτεκτονική αλλά
εκείνη που φέρνει λεφτά, πως ο πελάτης είναι εξίσου υπεύθυνος για την
αρχιτεκτονική που γίνεται, κι ότι η δουλειά του ως αρχιτέκτονα ήταν να κυνηγάει
συνέχεια το γιαπί. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πώς θα μπορούσαν τέτοιες απορίες και αφορισμοί να
μεταφερθούν στον τρόπο οργάνωσης μιας έκθεσης; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό,
γιατί οι εκθέσεις αρχιτεκτονικής (όπως και η δημοσίευση έργων της) τηρούν
κάποιους συμβατικούς κανόνες, από τους οποίους δύσκολα μπορούν να ξεφύγουν.
Πάντα επιβάλλεται ένα πνεύμα εξωραϊσμού, δηλαδή μια σκόπιμη επέμβαση στην πραγματικότητα.
Όσα επιλέγονται να αναδειχθούν υπερισχύουν ενώ πολλά άλλα αποσιωπώνται.
Λίγο-πολύ αυτή η τακτική εφαρμόζεται στην Ελλάδα, καθώς σε γενικές γραμμές
υπερισχύει η τεχνική απόκρυψης από την πρόθεση αποκάλυψης.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αν τα λόγια του Β. Στυλιανίδη μας είχε ανοίξει την όρεξη για
μια στροφή προς την αλήθεια της αρχιτεκτονικής, πώς αυτό φαινόταν στην έκθεση;
Αλλά και πιο γενικά: πώς μπορεί ο απροσχημάτιστος ρεαλισμός να περάσει σε μια
έκθεση;<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τα αναρτημένα σχέδια και φωτογραφίες στους περιμετρικούς
τοίχους πιστοποιούσαν μια διάθεση ισότιμης, χωρίς φόβο, προβολής όλων των
έργων, άσημων και άγνωστων, διάσημων και πολυδημοσιευμένων, μιας επιβλητικής
παραγωγής μέσα σε 40 χρόνια. Το σχεδιαστικό υλικό και τα εργαλεία που
εκτίθονταν στα δύο κεντρικά τραπέζια πιστοποιούσαν κάτι άλλο: τον τεράστιο
μόχθο πάνω στο σχεδιαστήριο της εποχής πριν την εμφάνιση της ψηφιακής
σχεδίασης. Δύο χειρονομίες με φανερή την απουσία της αισθητικής ματιάς – η
ομορφιά, μας θύμιζαν, είναι ένας μύθος. Η αλήθεια είναι η εξαντλητική, κάποτε
κτηνώδης δουλειά, όπου η επιτυχία ή αποτυχία κρίνεται τυχαία, ως έμμεση
συνέπεια της ικανοποίησης του προγράμματος. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ώς εκεί υπήρχε απόλυτη συνέπεια ανάμεσα στις διακηρύξεις και
στο προϊόν, δηλαδή την έκθεση. Όμως στον τοίχο στο βάθος φιγουράριζε, σαν
φάντασμα, η τεράστια φωτογραφία της «πίσω» όψης του νέου Μουσείου Σύγχρονης
Τέχνης (ΕΜΣΤ) στο κέλυφος του παλιού εργοστασίου Φιξ. Εκείνη με την επένδυση
πέτρας, που τόσες συζητήσεις έχει ήδη προκαλέσει. Σαν κάτι που στέκεται ξέχωρα.
Σαν να ανήκε σε μιαν «άλλη» έκθεση, που ανοιγόταν από εκεί και πέρα, σ’ ένα
αόρατο κομμάτι του Μουσείου. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Εκεί, ο ρεαλισμός είχε ξεχαστεί, είχε διαλυθεί στον αέρα. Οι
επισκέπτες, οι προμηθευτές, οι κατασκευαστές και οι πελάτες – όλοι
προσπερνούσαν χωρίς να στέκονται. Σαν να μην τους αφορούσε. Άραγε το είχαν
προβλέψει και το επιδίωκαν οι Στυλιανίδη; Άνοιγαν έτσι μια κρυφή πόρτα σε μια
επόμενη «έκθεση», μόνο για όσους ήθελαν να δουν, που δεν θα ήταν τίποτε άλλο
παρά το ίδιο το Μουσείο όταν επιτέλους ολοκληρωμένο θα ανοιχτεί στο κοινό;<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Αλλά αυτό, τότε, δεν ήταν μια πράξη ύψιστου ρεαλισμού; Το
κτίριο καθαυτό, η καυτή πραγματικότητα αδιαπραγμάτευτη, γυμνή από καρυκεύματα
και μεθερμηνείες;<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Δημήτρης Φιλιππίδης<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 7.5pt;">
<br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">
<i style="line-height: 12.75pt;"><span style="color: #833c0b; font-size: 9pt;"><o:p></o:p></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">…και ο ύστερος /<o:p></o:p></span></span></b><br />
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-wMQo4pnPX4w/VDpMxHhNG5I/AAAAAAAABpg/8bc7qnDOdeY/s1600/IMG_3218.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-wMQo4pnPX4w/VDpMxHhNG5I/AAAAAAAABpg/8bc7qnDOdeY/s1600/IMG_3218.jpg" height="133" width="200" /></a><br />
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: #a2c4c9; font-family: Times, Times New Roman, serif;">ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΓΟΥΡΟΣ: </span></span></b><br />
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: #a2c4c9; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ - ΜΗΧΑΝΗ
ΜΝΗΜΗΣ</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><span style="color: #a2c4c9; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="color: #a2c4c9;">Προσλήψεις & αποτιμήσεις του έργου των αδελφών Στυλιανίδη </span></span></span></i><br />
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="color: #a2c4c9;">& μερικά παράπλευρα σχόλια </span><o:p></o:p></span></span></i><br />
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="color: #a2c4c9;"><br /></span></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Ούτε εκατό μέτρα πιο κάτω από το
γραφείο μου στον Άγιο Νικόλαο, υπάρχει το μεγαλύτερο αστικό κέλυφος μέσα στον
κεντρικό ιστό της πόλης. Είναι ένα ξενοδοχείο σχεδιασμένο από τους αρχιτέκτονες
αδελφούς Στυλιανίδη. Καταλαμβάνει ολόκληρο το ιστορικό οικοδομικό τετράγωνο που
στέγασε από το τέλος του 19</span><sup style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">ου</sup><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"> αιώνα μέχρι και τη δεκαετία του 1970,
το περίφημο πυρηνελαιουργείο «Ρούσσος» της οικογένειας Κουνδουράκη
(Κούνδουρου).Μια εμβληματική πρώιμη βιοτεχνική επιχείρηση που αποτέλεσε την
ισχυρή οικονομική αφετηρία της μεγάλης διαδρομής του γένους των Κουνδούρων, που
καθόρισαν με την παρουσία τους τα δρώμενα αλλά και τη φυσιογνωμία της αστικής συγκρότησης
του Αγίου Νικολάου. Εκλεκτοί γόνοι της οικογένειας, πολλές σημαίνουσες προσωπικότητες
με πρώτο αναμφίβολα το σπουδαίο ανθρωπιστή, δικηγόρο και μάρτυρα της Εθνικής
Αντίστασης Ρούσσο Α. Κούνδουρο (1891-1944/εκτελέστηκε από τους ναζί στις
29.08.1944) και το νεότερο, σκηνοθέτη και πολύπλευρο δημιουργό Νίκο Κούνδουρο
(γεν.1925), με έργο που περιλαμβάνει
μερικές από τις πιο σπουδαίες ταινίες του μεταπολεμικού κινηματογράφου
στην Ελλάδα («Ο Δράκος» κ.α.).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Στη διάρκεια της κατασκευής του,
μου είχε κάνει εντύπωση η επίμονη επεξεργασία της λεπτομέρειας και η ποιότητα
των συνεργείων και των υλικών. Καθώς περνούσα τακτικά από το εργοτάξιο
κινούμενος στο περιβάλλον της πόλης, είχα σχηματίσει μια θετική εικόνα για τους
δημιουργούς αρχιτέκτονες που προσωπικά ο
ίδιος ποτέ δεν είχα συναντήσει. Το κτίριο ολοκληρώθηκε, καταλαμβάνοντας τη θέση
του στην αρχιτεκτονική στρωματογραφία της κεντρικής περιοχής της πόλης και
εγκαθιστώντας μια ολοφάνερη μορφολογική και δομική ποιότητα που θεωρώ πως
αποτέλεσε πρότυπο θετικής επιρροής σε αρκετούς νεότερους αρχιτέκτονες. Η
τοποθέτηση ενός κεντρικού διαμπερούς αιθρίου και η δυνατότητα κίνησης των πεζών
μέσα από το κτίριο, πρότειναν μια άλλη σχέση του κελύφους με τον αστικό δημόσιο
χώρο και την πόλη και του προσέδωσαν μια ολοφάνερη πολεοδομική ποιότητα που
ξεπερνούσε τις συγκυριακές εικονογραφικές ή επιφανειακές προσεγγίσεις. Αυτό,
που τελικά δοκιμάζει ο χρόνος στην καλή αρχιτεκτονική είναι η διαμόρφωση μιας
σχέσης του αντικειμένου με το περιβάλλον και τους χρήστες του, που στην
περίπτωση αυτή δεν είναι μόνο οι ένοικοι του ξενοδοχείου αλλά και οι περαστικοί
και οι επισκέπτες της πόλης που κυκλοφορούν ανυποψίαστοι σε πολλές περιπτώσεις,
αναζητώντας νέες εμπειρίες ή απλά προσπερνώντας τις σημαντικές ή ασήμαντες
ψηφίδες του κοινόχρηστου δημόσιου καμβά του καθημερινού βίου, δηλ. της ίδιας
της πόλης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η δεύτερη βιωματική εμπειρία, πιο
πρόσφατη αυτή, με τη σημαντική σε εύρος δημιουργική κατάθεση των αδελφών
Στυλιανίδη, ήταν η κατασκευή ενός μεγάλου σε μέγεθος ξενοδοχειακού
συγκροτήματος που σχεδίασαν ακριβώς απέναντι από την οχυρή νησίδα της
Σπιναλόγκας. Η Σπιναλόγκα, χώρος ιστορικά φορτισμένος και ιδιαίτερα στη
διάρκεια ενός σκοτεινού 20<sup>ου</sup> αιώνα, όπου μετατράπηκε σε χώρο
αποκλεισμού και εξορίας δια βίου άρρωστων ανθρώπων (χανσενικών), είναι
αρχαιολογικά προστατευμένη περιοχή και εποπτεύσιμη από μεγάλο τμήμα της
παραλιακής ζώνης του κόλπου της Ελούντας. Η μελέτη ενός εκτεταμένου
κτιριολογικού προγράμματος ξενοδοχείου υψηλών απαιτήσεων, έχει να αναμετρηθεί
με τις κλίμακες και τα μεγέθη του ιστορικού και μνημειακού αποθέματος της
περιοχής αλλά και με το τοπίο. Το ζήτημα που αποκτά εδώ προτεραιότητα δεν έχει
σχέση με τυπολογικές κατευθύνσεις και μορφολογικές επιλογές στη συνθετική
αντιμετώπιση, αλλά με το κρίσιμο ερώτημα αν μπορεί να επιτρέπεται στην περιοχή
ένας τόσο μεγάλος συντελεστής αξιοποίησης (0,20 μέχρι πρόσφατα, τώρα έχει
αλλάξει σε 0,12), ένα επιτρεπόμενο μέγεθος δηλαδή που υπερβαίνει κατά πολύ τόσο
τα οικιστικά δεδομένα του μικρού παρακείμενου οικισμού όσο και τη φέρουσα
ικανότητα της ιστορικής τοπογραφίας της ευρύτερης γεωγραφικής και ιστορικής
ενότητας επιρροής της Σπιναλόγκας.</span><br />
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Η συνθετική επεξεργασία
ενσωμάτωσε αναφορές που έχουν σχέση με τις βενετσιάνικες μνημειακές κατασκευές
και παράλληλα προσπάθησε να διαμορφώσει δεσμούς με τις τοπικές τυπολογίες και
την κλίμακα των χαμηλών κρητικών σπιτιών της παράδοσης. Η εξαντλητική
σχεδιαστική αναζήτηση είναι ολοφάνερη έχοντας παραγάγει χωρικές ποιότητες που
δεν συναντά κανείς εύκολα σε αντίστοιχες υποδομές. Όλες οι ενστάσεις που μπορεί
να εγείρει ένας καλοπροαίρετος συνομιλητής έχουν σχέση με θέματα ποσοτικών
μεγεθών και πυκνότητας του
συγκροτήματος. Είμαι βέβαιος από τα λίγα που γνωρίζω, πως η προσπάθεια των
αρχιτεκτόνων για τον αρτιότερο χειρισμό των ζητημάτων κλίμακας, συνέχειας και
ασυνέχειας των κελυφών και σχέσης με το περιβάλλον αναφοράς τους, πρέπει να
υπήρξαν αμείωτες μέχρι το τέλος. Βέβαια στην περίπτωση αυτή το αποτέλεσμα
μπορεί να κρίνεται με άνεση και ευκολία από πολλούς εκ των υστέρων. Σε αρκετές
περιπτώσεις διερωτώμαι για την ικανότητα παραγωγής ενός καλύτερου αποτελέσματος
από εκείνους που δεν έχουν σχέση με ένα αντικείμενο, γιατί έχω την προσωπική
εμπειρία ενός διαρκούς κάματου και μιας κυριολεκτικής μάχης που απαιτείται
μέχρι τέλους για να μπορέσει να υπάρξει συνεννόηση των ανθρώπων που εμπλέκονται
σε μια οποιαδήποτε κατασκευή και στη συνέχεια βέβαια να αρθρωθεί και ένα
αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα που να μπορεί να στέκεται και να αντέχει στο χρόνο. Είναι
προφανές πως λάθη ή αστοχίες μπορούν να συμβούν πάντα όταν υπάρχει
δραστηριότητα και παράγεται έργο. Πάντα όμως έχει ιδιαίτερη σημασία και η
αναγνώριση της τιτανικής προσπάθειας που απαιτεί δια βίου η καλή αρχιτεκτονική.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-0Z5ld5TPiPE/VDpCPsVLOuI/AAAAAAAABpA/ZH7lnsIE6oI/s1600/_MG_0496.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-0Z5ld5TPiPE/VDpCPsVLOuI/AAAAAAAABpA/ZH7lnsIE6oI/s1600/_MG_0496.jpg" height="266" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Σήματα μνήμης"_Ναζιστικό μπούνκερ της κατοχής στα όρια του ξενοδοχείου των αδελφών Στυλιανίδη απέναντι από τη Σπιναλόγκα (φωτο.: Οdyss/2012) </td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Στην άκρη του συγκροτήματος αυτού
διατηρήθηκε και συντηρήθηκε ένα παλιό φυλάκιο- μπούνκερ της ναζιστικής κατοχής,
που αποκαταστάθηκε –ίσως περισσότερο από ό,τι χρειαζόταν – ως σήμα υπενθύμισης
και μνήμης της κατοχικής βαρβαρότητας. Χαίρομαι όχι μόνο ως αρχιτέκτονας αλλά
κυρίως ως Πολίτης της περιοχής, όταν διασώζονται στοιχεία της συλλογικής μας
ταυτότητας ανάμεσα στα οποία κατέχουν αναμφίβολα ξεχωριστή θέση τα κελύφη της
τοπικής ιστορικής εμπειρίας και βέβαια της περιόδου εκείνης που η Σπιναλόγκα
ήταν ακόμη σε λειτουργία ως τόπος αποκλεισμού ασθενών αλλά στην ευρωπαϊκή
ήπειρο, οι πύλες της κόλασης ήταν ορθάνοιχτες στα κολαστήρια των ναζιστικών
στρατοπέδων εξόντωσης. Η αρχιτεκτονική με κάθε τρόπο πρέπει να εναντιώνεται
στους μηχανισμούς της λήθης και οι μικρές χειρονομίες που κινούνται στο πεδίο
αναφορών της, ακόμη και αν αφορούν τη διατήρηση και την ανάδειξη ενός
απαρατήρητου τοίχου ή μιας ελάχιστης ιστορικής μαρτυρίας, είναι στοιχεία που
ενισχύουν το ουμανιστικό της περιεχόμενο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η τελευταία αναφορά μου, έχει
σχέση με το πολύπαθο Μουσείο σύγχρονης τέχνης στη λεωφόρο Συγγρού που
ολοκληρώθηκε πρόσφατα αλλά δεν έχει ακόμη χρησιμοποιηθεί. Το καταστατικό αστικό
κέλυφος του Ζενέτου, που με είχε εντυπωσιάσει στα φοιτητικά χρόνια της Αθήνας
και αποτέλεσε στη συνέχεια μια προσωπική εμμονή σε γραπτά και ταξίδια, μέχρι
την ώρα που ανέλαβαν οι μπουλντόζες της εξέλιξης να το τεμαχίσουν,
αποδεικνύοντας την «αγάπη» (διάβαζε αποστροφή) των επίσημων θεσμών αλλά και
πολλών ειδικών στη μοντέρνα όψη μιας πόλης, που είναι σε θέση να δημιουργεί ένα
αστικό χάος και στη συνέχεια να καταστρέφει ό,τι το οργανώνει ή το ξεπερνά με
το μέγεθος και την ποιότητά του. Το κτίριο αυτό ήταν η επιτομή μιας εποχής και
ενός οραματιστή δημιουργού, του Τάκη Ζενέτου,
που είχε με προφητικό σχεδόν τρόπο καταφέρει να συνδέσει την
αρχιτεκτονική του με τα οράματα μιας επερχόμενης αλλά δυσδιάκριτης ακόμη
κατασκευαστικής και τεχνολογικής συνθήκης. Το δοκιμιακό αυτό –από μετατροπή-
κέλυφος κατάφερε να εγκαταστήσει δίπλα σε ένα κεντρικό άξονα έντονης τροχαίας
κυκλοφορίας ένα κτιριακό οργανισμό που για πολλά χρόνια ενσωματώθηκε στις ροές
των κυκλοφοριακών και οικιστικών εντατικών μεγεθών της περιοχής του. Το αστικό βιομηχανικό
συγκρότημα του εργοστασίου Φιξ, υπήρξε για μεγάλο διάστημα της δεύτερης
μεταπολεμικής περιόδου ένας μεγάλης κλίμακας κτιριακός φορέας διήθησης και ανασχηματισμού
των δυναμικών παραγωγικών και συγκοινωνιακών μεγεθών που προσδιόριζαν τα ρευστά
και μετακινούμενα όρια της ιστορικής πόλης στην αξονική της μετάβαση προς το
θαλάσσιο μέτωπο. <o:p></o:p></span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-KUtef9aWs7g/VDpAg5UmkxI/AAAAAAAABo4/begYjolGkM0/s1600/FIX%2BBING%2B2.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-KUtef9aWs7g/VDpAg5UmkxI/AAAAAAAABo4/begYjolGkM0/s1600/FIX%2BBING%2B2.JPG" height="219" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Το κτίριο Φιξ μετά τον ακρωτηριασμό του (αεροφωτογραφία) </i></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Παρά τις ελάχιστες διαμαρτυρίες
κυρίως των φοιτητών της Αρχιτεκτονικής, οι οδηγοί αρχιτεκτονικής και η μαχητική
αρθρογραφία αρχιτεκτόνων και ευαίσθητων στα ζητήματα της πόλης ανθρώπων, δεν
κατάφεραν να διασώσουν το κέλυφος του Φιξ που κατασπαράχτηκε στην κυριολεξία
από τις απαιτήσεις της σαρωτικής επέλασης των νέων αστικών προτεραιοτήτων,
αδύναμη «ναυαρχίδα» πια μιας παρακμασμένης παραγωγικής και αστικής μετάλλαξης
που το είχε καταστήσει άδειο κουφάρι, κυριαρχικό σε μέγεθος αλλά αδύναμο να
διατηρήσει την υπεροπτική του σχέση με το χαοτικό πολεοδομικό περιβάλλον. Η
χαρακτηριστική διαφάνεια της μεγάλης του όψης, που λειτουργούσε ως ανοικτή
οθόνη συμβάντων της βιομηχανίας που στέγαζε στον ισόγειο χώρο του, εκβάλλοντας με
φασματικό τρόπο στους εποχούμενους με ταχύτητα στη Συγγρού, τη γραμμή παραγωγής
και αντιπαραβάλλοντας την ετερρόρυθμη
ένταση της μεταβλητής εξωτερικής κίνησης μιας αρτηρίας της πόλης με την
αδιάπτωτη μηχανική σταθερά της εσωτερικής βιομηχανικής νόρμας, ήταν το στοιχείο
που καθόρισε στη γραμμικά αναπτυγμένη αυτή όψη τις συνθετικές και σχεδιαστικές
χειρονομίες του σπουδαίου δημιουργού του. Στην άλλη όψη της οδού Καλλιρόης,
κλειστή και σχεδόν αθέατη και κρυπτική, η κουρτίνα των τοίχων με ελάχιστα
λειτουργικά ανοίγματα και διατρήσεις αερισμού, προφύλασσε το εσωτερικό από τα
βλέμματα των περαστικών και της κοντινής γειτονιάς, δημιουργώντας ένα συμπαγές
φίλτρο.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-jv7ASd0oeKI/VDpAFMsGnsI/AAAAAAAABoM/GnEHr7COX4g/s1600/FIX%2B(2%CE%91).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-jv7ASd0oeKI/VDpAFMsGnsI/AAAAAAAABoM/GnEHr7COX4g/s1600/FIX%2B%282%CE%91%29.jpg" height="163" width="200" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-zUgG0gQXLBg/VDpAFscwdrI/AAAAAAAABoQ/2izo3yBXv8o/s1600/assets_LARGE_t_420_8043493A.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><br /></a></div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-zUgG0gQXLBg/VDpAFscwdrI/AAAAAAAABoQ/2izo3yBXv8o/s1600/assets_LARGE_t_420_8043493A.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-zUgG0gQXLBg/VDpAFscwdrI/AAAAAAAABoQ/2izo3yBXv8o/s1600/assets_LARGE_t_420_8043493A.jpg" height="122" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br />Οι παλιές όψεις του κτιρίου Φιξ του Τάκη Ζενέτου </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το σχήμα των μελετητών με τους
αδελφούς Στυλιανίδη και την Κ. Κοντόζογλου που ανέλαβε να χειριστεί την
αποκατάσταση και την επανάχρηση του «μοντέρνου ερειπίου», φαντάζομαι πως
προσέγγισε με δέος, αλλά χωρίς αμηχανία, την πιο σημαντική ίσως ανάθεση της
δημιουργικής του πορείας. Ο ανασυνθετικός κτιριολογικός προγραμματισμός του
κελύφους ήταν απόλυτος. Σκέπτομαι πως ίσως ένα Μουσείο σύγχρονης τέχνης θα
μπορούσε μόνο πραγματικά να στεγάσει αυτή η «πολεοδομική μηχανή αστικής μνήμης»
και οι μελετητές κατάφεραν με την πρότασή τους, να αναθεωρήσουν τις
λειτουργικές και τυπολογικές του αφετηρίες, εισάγοντας μια ολοφάνερη
μετασχηματιστική οπτική, που χωρίς να αρνείται την κυριαρχία και τις οπτικές –σαφέστατα-
ποιότητες του αρχικού όγκου, προέβαλε κάποιες φορές με ιερόσυλο και αυθάδη αν
προτιμάτε τρόπο τις δικές της εννοιολογικές και συνθετικές προσεγγίσεις. Το
αποτέλεσμα είναι παραπάνω από ανεκτό. Θα υποστήριζα, πως οποιοσδήποτε χειρισμός
δεν είχε ως προγραμματικό σχέδιο την απόλυτη διατήρηση, την αποκατάσταση και
την ολοκλήρωση ίσως του αρχικού οράματος του Τ. Ζενέτου, αλλά στόχευε στην
ανασχεδιασμό ενός τμήματος και τη μεταμόρφωση του αρχικού απομειωμένου σπαράγματος,
θα είχε λίγο πολύ να αντιμετωπίσει τα ίδια ζητήματα και το αποτέλεσμα θα ήταν
λίγο πολύ κοντινό. Μόνο αν σκεφτούμε την παράνοια και τις διατομικές προβλέψεις
του νέου αντισεισμικού κανονισμού σε κατασκευές από σκυρόδεμα, θα κατανοήσουμε
πως σήμερα -το 2014- δεν θα μπορούσαν να
κατασκευαστούν τα περισσότερα κτίρια του Τάκη Ζενέτου και τα περισσότερα γνωστά
και εμβληματικά κελύφη της δεκαετίας του 1960. Να αναφέρω το σπίτι στο Καββούρι
και στη Γλυφάδα ή να θυμηθώ και την οικία Λαναρά στην Ανάβυσσο του Ν.Βαλσαμάκη
ή αν προτιμάτε το κτίριο του Ο.Λ.Π. των Γιάννη Λιάπη και στον Πειραιά; Αυτά ως
σχόλιο, στην περίφημη «απουσία της διαφάνειας» του νέου κτιρίου του Φιξ προς
την πλευρά της Συγγρού, που σαφέστατα κατάργησε ένας ελάχιστα ευέλικτος
κανονισμών φορτίσεων και ίσως η αδυναμία τεχνικής και κατασκευαστικής ευκαμψίας
που υποχρέωσε τους συνθέτες αρχιτέκτονες να συμμορφωθούν απόλυτα με τη στατική
και δυναμική αντιμετώπιση που προβλέπει ο κανονισμός για τα Μουσεία και τους
χώρους συγκέντρωσης κοινού. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-muXgBv307E8/VDpAOXUXboI/AAAAAAAABog/emnq_369c_A/s1600/EMST%2010_JPG_fit_890_570_thumbnail.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-muXgBv307E8/VDpAOXUXboI/AAAAAAAABog/emnq_369c_A/s1600/EMST%252010_JPG_fit_890_570_thumbnail.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">H όψη του νέου ΕΜΣΤ στη λεωφ. Συγγρού </td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-B-KpxAr-2OM/VDpAXA6Xq2I/AAAAAAAABoo/cPH44ShtlwA/s1600/EMST%203_jpg_fit_890_570_thumbnail.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-B-KpxAr-2OM/VDpAXA6Xq2I/AAAAAAAABoo/cPH44ShtlwA/s1600/EMST%25203_jpg_fit_890_570_thumbnail.jpg" height="190" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η νέα όψη εισόδου του ΕΜΣΤ από την οδό Καλλιρόης</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"></span><br /><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"></span>
<br />
<br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το νέο Φιξ, έχει ποιότητα.
Ενσωματώνει την προσπάθεια πολλών ανθρώπων που επέμειναν ανυποχώρητα και
υπερασπίστηκαν το όραμα του Ε.Μ.Σ.Τ., απέναντι στις φοβερές ανακολουθίες και
τις καθυστερήσεις ενός δημόσιου έργου και ενός θεσμικού μηχανισμού που δεν
πολυκαταλαβαίνει το «μοντέρνο» και κυρίως δεν έχει την έγνοια της διάσωσης και
της ανάδειξης της αστικής<o:p></o:p></span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">μνήμης της πόλης. Είναι ένα θαύμα η ολοκλήρωσή του
και όπως αποδεικνύεται μέχρι σήμερα, θα είναι και ένα δεύτερο θαύμα τα εγκαίνια
του σε μια περίοδο που η φράση της Μαρίας Αντουανέτας όλο και πιο πολύ
χαρακτηρίζει την επικαιρική μας συνθήκη</span><i style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">.
«Όταν δεν έχετε ψωμί να τρώτε παντεσπάνι».</i><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"> Ναι, ίσως ο Πολιτισμός μπορεί να
μας σώσει από τη βαρβαρότητα που φαίνεται να επελαύνει…</span><br />
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Odyss / 12.10.2014 </span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12.75pt; margin-bottom: 7.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: orange;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12.75pt; margin-bottom: 7.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #783f04; color: #f3f3f3; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><span style="font-size: 12pt;">*/ Το βήμα των άλλων:</span></b> Με προσκεκλημένο κάθε φορά ένα εκλεκτό φίλο και συνεργάτη
στο προσωπικό μου blog, θα επιχειρείται η παράλληλη παρουσίαση, ο σχολιασμός
και η κατάθεση προβληματισμού πάνω σε ζητήματα που ενδιαφέρουν όλους εκείνους
που έχουν την πεποίθηση πως <i>«μόνο ο λόγος
μπορεί να επαναθεμελιώνει ηθικά τον κόσμο μας κάθε μέρα…»</i> (Τζ.Κρίστεβα).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #783f04; color: #f3f3f3; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12.75pt; margin-bottom: 7.5pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #783f04; color: #f3f3f3; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><i>**/ </i></b><b>3SK - Στυλιανίδης Αρχιτέκτονες (από το διαδικτυακό τόπο του μουσείου Μπενάκη) <i> <o:p></o:p></i></b></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<i><span style="line-height: 17.1200008392334px;"><span style="background-color: #783f04; color: #f3f3f3; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ο Αντώνης Στυλιανίδης ίδρυσε το γραφείο το 1969 και συνεργάζεται με τον Βαγγέλη Στυλιανίδη από το 1978. Ο Κώστας Σιώνης συμμετέχει στο γραφείο από το 1979 και η Βάσια Στυλιανίδη από το 2001. Το 2004 ιδρύεται η 3sk Στυλιανίδης Αρχιτέκτονες Α.Ε. με έδρα στην Αθήνα. Η δουλειά του γραφείου καλύπτει όλο εύρος του design: δημόσια κτήρια, πολιτιστικά κέντρα, θέατρα, μουσεία, γραφεία, καταστήματα, εργασιακοί χώροι, τράπεζες, ξενοδοχεία και μεγάλες τουριστικές μονάδες καθώς και κατοικίες, μεμονωμένες και ως συγκροτήματα.<o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<i><span style="line-height: 17.1200008392334px;"><span style="background-color: #783f04; color: #f3f3f3; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Φωτογραφίες: Ενίσχυση και μετασκευή πρώην Εργοστασίου ΦΙΞ σε ΕΜΣΤ- Στην εκπόνηση της αρχιτεκτονικής μελέτης συνεργάστηκε η Κ. Κοντόζογλου.<o:p></o:p></span></span></i><br />
<div>
<span style="background-color: #783f04;"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #783f04; color: #f3f3f3; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b>***/</b> Μεγάλη έκθεση
αφιερωμένη στο έργο των <b>αδελφών
Στυλιανίδη</b> και των συνεργατών τους, άνοιξε στο Μουσείο Μπενάκη στην οδό
Πειραιώς στην Αθήνα στις 24.09.2014 και θα είναι επισκέψιμη μέχρι τις 9.11.2014.</span><br />
<span style="background-color: orange; color: #f3f3f3; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12.75pt; margin-bottom: 7.5pt; tab-stops: center 207.65pt;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-67929451950079847812014-09-08T11:02:00.000-07:002014-09-08T11:02:13.972-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 107%;"><span style="color: #f9cb9c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: large;"><b>Ωδή
στη μοναξιά της χθόνιας Ομορφιάς που δοξολογεί τη θνητότητα…</b></span><span style="color: maroon; font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: maroon; line-height: 107%;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-8t6qFOSReiQ/VA3sYacPnVI/AAAAAAAABn0/Pd0uuvaBjXw/s1600/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%A5%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%A3_%CE%91%CE%9C%CE%A6%CE%99%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%99%CE%A3_6.09.2014.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-8t6qFOSReiQ/VA3sYacPnVI/AAAAAAAABn0/Pd0uuvaBjXw/s1600/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%A5%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%A3_%CE%91%CE%9C%CE%A6%CE%99%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%99%CE%A3_6.09.2014.jpg" height="315" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t"
path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="Picture_x0020_1" o:spid="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75"
style='width:339.75pt;height:267.75pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\ODYSSE~1.SGO\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg"
o:title="ΚΑΡΥΑΤΙΣ_ΑΜΦΙΠΟΛΙΣ_6.09.2014"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
2300 χρόνια…Μέσα στην αδιάκοπη
σιωπή (;) της χθόνιας μοναξιάς της…Τι είδε άραγε αυτή η πανέμορφη κόρη στο
πέρασμα τόσων χρόνων που ακοίμητη φύλαξε το μυστικό πέρασμα ενός μεγαλόσχημου τάφου…Πόσοι
προσπάθησαν με βία να αλλάξουν το αρχικό σχέδιο της κρυφής του παρουσίας, ποιες
ήταν οι δογματικές προσηλώσεις που τους κατηύθυναν και η ιδιοτέλεια που τους
όπλισε με το κουράγιο μιας ανίερης χειρονομίας… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Καρυάτιδα σε μακεδονικό τάφο…Μια
μορφή σμιλεμένη από χέρι τεχνίτη μαρμαρογλύπτη, που γνώριζε να τιθασεύει το
θασίτικο σκληρό υλικό και να δίνει πνοή στην άψυχη πέτρα…Με μια κόμη
λεπταίσθητα κτενισμένη που αφήνει τους πλούσιους βοστρύχους να ξεχύνονται στους
ώμους και το βλέμμα στραμμένο μπροστά για να ελέγχει και να αποτρέπει…Με τα
καλοσχηματισμένα στήθη να προτάσσουν τη μαρτυρία του φύλου της και την
εμβληματική ιερότητα που την εξόπλιζε η ιδιότητά της… Σαν οξύμωρο ακούγεται
αληθινά…Η ομορφιά να είναι το εμπόδιο και
το σωματικό κάλλος να υψώνεται τείχος για όποιο ανίερο επιχειρήσει να
προχωρήσει αδίστακτος και να συλήσει το ενδιαίτημα της αιωνιότητας του νεκρού
σώματος… Δεν έχει καθόλου σημασία ποιον ή ποιους κρύβει ο τάφος…Στα δικά μου τα μάτια, που
καθημερινά γίνονται μάρτυρες μιας καινούριας εικόνας, άλλα πράγματα έχουν
αξία…Ένας κόσμος, πριν από 23 αιώνες, μέρος του τόπου που φιλοξενεί κι εμάς
σήμερα, έστηνε μνημεία για να τιμήσει το πρόσωπο ενός -ξεχωριστού ίσως- νεκρού,
με περισσή φροντίδα…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ποια σκέψη οδήγησε τον
αρχιτέκτονα αυτού του θαυμαστού περιβόλου να σμιλέψει με τόση μαστοριά και ποιότητα
μια τέτοια κυκλική χάραξη και τι ήθελε να συμβολίσει…457 μέτρα, κτισμένα με θαυμαστά
λαξεμένες πέτρες για να κυκλώσει τον τύμβο με μια επιδεξιότητα και μια φροντίδα
που ξεπερνά τη δική μας σημερινή σπουδή για τα πράγματα…Δυο Σφίγγες, που κόβουν
την ανάσα όχι με το συμβολισμό αλλά με την πλαστική τους δύναμη, που φανερώνει
χέρια στιβαρά ενός εμπνευσμένου γλύπτη…Οι φωτογραφίες από τα νευρώδη τους
σώματα μου έφεραν στο νου το φοβερό μαρμάρινο κορμό του σκύλου από το ιερό της
Βραυρωνίας Αρτέμιδος στη νοτιοδυτική πλευρά της Ακρόπολης, φιγούρα που τόσο
ζήλεψε ο Τζιακομέτι χωρίς να καταφέρει ποτέ να πάρει το ποθητό του αντίγραφο…Οι
φλέβες κι εδώ χαραγμένες στα μυώδη σώματα έχοντας εγκλωβίσει λες όλη την ένταση μιας
ετοιμότητας για κίνηση, οι επεξεργασμένες λεπτομέρειες των ποδιών και των
σπασμένων φτερών να μαρτυρούν μια ανώτερη διανοητική και τεχνική αρτιότητα, όλη
τους η ανατομική κατατομή να μου φέρνει στο νου τα αξεπέραστα σκίτσα του
Λεονάρντο…Οι συνεχόμενοι θόλοι, ενός συστήματος κατασκευής ατελούς ακόμη, μιας
και τα χρόνια εκείνα τα τόξα και οι καμάρες δεν είχαν ακόμη ωριμάσει στο
στατικό αίσθημα μιας παράδοσης που εξελίχθηκε αργότερα στα χρόνια των Ρωμαίων…Και
φαίνεται αυτό από την τοποθέτηση των ίδιων των κομματιών της πέτρας…Δάπεδα με
μαρμαροθετήματα σε κόκκινο φόντο, που μου θυμίζουν έντονα τα περίφημα μωσαϊκά
στα κτίσματα της στιβαρής νεωτερικότητας του μεσοπολέμου αποκαλύπτοντας μια
πρώιμη ματιά αφαιρετική που είχε να κάνει ίσως με τη σπουδή για να ολοκληρωθεί αυτός
ο περίφημος διάδρομος…Και πριν δυο μέρες το θαύμα με τους κορμούς και τα
κεφάλια των Καρυάτιδων…Η Αμφίπολις, έφερε τούτο το ζεστό Αύγουστο, που
συνεχίζεται με αμείωτη ζέστη και το Σεπτέμβρη, τις διαδοχικές εικόνες που
ανακαλύπτει το ιερόσυλο δικό μας βλέμμα, πάνω στο σώμα μιας χιλιόχρονης
ταφής…Μου φέρνουν αυτές οι εικόνες κάθε μέρα στο νου τους στίχους της Έμιλι
Ντίκινσον, όταν μετασχημάτιζε όλο της το σπαραγμό για την ανθρώπινη θνητότητα
σε μικρούς ποιητικούς κρυστάλλους και τους έχωνε βαθιά στο συρτάρι της
αιωνιότητας, βάζοντας απλά νούμερα χωρίς επιτηδευμένους τίτλους και δίνοντας
στους στίχους της μόνο εκείνο που χρειάζεται να διαθέτει η μεγάλη ποίηση, την πνοή
για να συναντήσει -στο άδηλο μέλλον- εκείνους που πραγματικά την προσμένουν…<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Να δούμε αυτό που συμβαίνει
μπροστά στα μάτια μας στην Αμφίπολη με άλλο βλέμμα…Χωρίς τους θολούς φακούς της
όποιας σκοπιμότητας, χωρίς τις μίζερες κραυγές και τις επικλήσεις σε
ιδεολογήματα και προσδοκίες που δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία…Να αφεθούμε
στην ευδαιμονία μιας σπουδαίας αρχαιολογικής ανακάλυψης, που όσο κι αν δεν θέλουμε
να το παραδεχτούμε, εκφράζει με το δικό μας σημερινό τρόπο την αδημονία και τη «βία»
της σχέσης μας με το χρόνο…<i>Ένδον
σκάπτε</i> έγραφε ο Μάρκος Αυρήλιος…Ποιος αλήθεια θα κρίνει τα δικά μας όρια να
διαταράσσουμε την ειρήνη εκείνων που έζησαν πριν από μας…Ας αφήσουμε κατά μέρος
τους υπολογισμούς και τις πολιτικές κορώνες κι ας σταθούμε απέναντι στο γεγονός
με τον τρόπο που ταιριάζει στην ανάδυση των τεκμηρίων και της μεγάλης Τέχνης του
παρελθόντος…Γιατί μοναχά εκείνη μαζί με τον Έρωτα, κρίνει την αντοχή μας στο
κοινό ταξίδι προς τη σκόνη των άστρων… </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οdyss, 8.09.2014 <o:p></o:p></div>
</div>
odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-24988900951069961232012-04-27T09:51:00.003-07:002012-04-27T09:53:59.292-07:00ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ / 1935 - 2012 *<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000; font-size: x-large;">«…έπρεπε
να σώσω τη μνήμη…»**</span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span style="color: maroon; font-family: Calibri; font-size: 18pt;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: Calibri;">Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΕΙ</span></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: Calibri;">ΣΕ ΕΠΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ</span></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: Calibri;">ΤΗΝ ΠΟΛΥΣΗΜΑΝΤΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ</span></b><o:p></o:p></span></div>
<b><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;">ΤΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑΣ ,ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ</span></span></b><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></b></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-fsKI7jy1Z5A/T5rHfFk2q5I/AAAAAAAABes/1VavL3UKz7s/s1600/left+lenin+koudelka_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="203" src="http://1.bp.blogspot.com/-fsKI7jy1Z5A/T5rHfFk2q5I/AAAAAAAABes/1VavL3UKz7s/s640/left+lenin+koudelka_2.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">φωτο. Josef Koudelka / Aπό τα γυρίσματα της ταινίας "Το βλέμμα του Οδυσσέα" [1996]</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στην προβολή του «Βλέμματος του Οδυσσέα» ο Θόδωρος Αγγελόπουλος
ήταν εδώ. Καλεσμένος της κινηματογραφικής λέσχης του Αγίου Νικολάου, στις 29.02.1996,
συνομίλησε με το κοινό με το γνωστό του πάθος. Ξανάρθε το 2005, για την προβολή
των 10 ταινιών που επέλεξε να προβληθούν σε ένα πολυθεματικό αφιέρωμα με
εμβληματικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ήταν τακτικός καλεσμένος σε
προβολές στην Κρήτη. Τελευταία παρουσία του στο Ηράκλειο ,το 2009, μετά από
πρόσκληση της νέας κινηματογραφικής λέσχης Ηρακλείου για την προβολή της ταινίας
του «Η σκόνη του χρόνου». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ήταν ο δημιουργός που μας έδωσε τη
δυνατότητα να δούμε τα πολιτικά πεπραγμένα του τόπου μας και του κόσμου με ένα
διαφορετικό τρόπο βασισμένο κυρίως σε
μια οιονεί ποιητική και αναθεωρητική κινηματογραφική ανάγνωση. Δεν πρόκειται
ποτέ να ξεχάσω τη συγκίνηση που νιώσαμε -φοιτητές τότε- όταν προβλήθηκαν οι
«Κυνηγοί» το 1978. Κάποιοι έμειναν βουβοί και άλλοι χειροκροτούσαν μέσα στην
αίθουσα την ώρα που οι κόκκινες σημαίες ενός χαμένου αγώνα κατέβαιναν σιωπηλά
με τις σχεδίες πάνω στο ποτάμι. Η συγκεκριμένη σεκάνς, σημάδεψε οριστικά τη δική
μου αντίληψη για τη δύναμη της κινηματογραφικής του γλώσσας και όταν μετά από
χρόνια κατάφερα να δω μια μια όλες τις ταινίες του, ήταν πάντα εκείνη που
στοίχειωνε ανεπανόρθωτα όλη την τοιχογραφία της αγγελοπουλικής αφήγησης.<o:p></o:p></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-H-YzSCACPnc/T5rHgJduPWI/AAAAAAAABe0/H3FtMkB7fNw/s1600/oi+kynhgoi_1977.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="160" src="http://2.bp.blogspot.com/-H-YzSCACPnc/T5rHgJduPWI/AAAAAAAABe0/H3FtMkB7fNw/s640/oi+kynhgoi_1977.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-small;">Θ.Αγγελόπουλος / "Οι κυνηγοί" [1977]</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στη διάρκεια σαράντα χρόνων, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, δημιουργικός
και αεικίνητος πάντα, συνέθεσε τμηματικά και μας πρόσφερε ένα τεράστιο κινηματογραφικό
ψηφιδωτό, με μοναδικές παραστάσεις που εικονογράφησαν με συγκλονιστικό τρόπο το
μεγάλο επικό ιστορικό τοπίο της ανεξάντλητης ανθρώπινης περιπέτειας. Ήταν
Έλληνας και διεθνικός συνάμα. Είχε τις αφετηρίες του σε κάθε τι που
αντιπροσώπευε την ιδιοπροσωπία του τόπου του, τις πολιτισμικές του καταστατικές
στοιχειώσεις, τα σημαίνοντα της κουλτούρας του, τη σπαρακτική του διαδρομή
στους δρόμους της Ιστορίας. Παράλληλα
αντλούσε τις αναφορές του από ένα κοσμοπολιτισμό που επέτρεπε στα ρεύματα της
σκέψης που διατρέχουν τις οικουμενικές αγωνίες της ανθρώπινης συνθήκης να
γονιμοποιούν με καίριο τρόπο όλες του τις προσλήψεις και να τις επανεκθέτουν
μέσω μιας κινηματογραφικής διήγησης ανοικτής σε ωσμώσεις και επιρροές από όλα
όσα έχουν αξία και δύναμη να παραμένουν στο χώρο της βαθιάς μας συνείδησης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Δεν ξέρω προσωπικά πολλούς δημιουργούς, με μικρή εξαίρεση ίσως τον
Κρις Μαρκέρ, τον Κεν Λοόυτς και τον Πατρίσιο Γκουσμάν, που να έχουν καταφέρει
να μετασχηματίσουν σε κινηματογραφικό πλάνο -σε όλες τις κλίμακες- τις εντάσεις
και τη βαθιά ποιητική συγκίνηση της ανθρώπινης στράτευσης στο ζωοποιό λόγο της
αντίστασης και της επανάστασης. Χιλιάδες κριτικές και προσεγγίσεις προκλήθηκαν
από το σπουδαίο αυτό κινηματογράφο, που έβλεπε τον κόσμο «εν σιωπή» πίσω από
την κάμερα όπως έλεγε ο Ακίρα Κουροσάβα. Η ιστορία κάνει κύκλους, σαν σπιράλ
έλεγε ο ίδιος, και κάθε φορά μας παρουσιάζεται με ένα διαφορετικό τρόπο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">O</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;">κινηματογράφος ποταμός του Θόδωρου
Αγγελόπουλου, δεν αντιπροσωπεύει μόνο καλλιτεχνικές παραγωγές βασισμένες σε πρωτότυπες
σεναριακές δομές και σπουδαίους συντελεστές
μιας άρτιας εικονοπλαστικής και τεχνικής επεξεργασίας. Δεν είναι μόνο η
συνάντηση του λόγου ή της σιωπής με τις αισθήσεις και τις ανθρώπινες απαντοχές
που κατοίκησαν τη φύση χτίζοντας το κοσμικό όραμα της εφήμερης παρουσίας του
ανθρώπου. Αποτελεί μια ουσιαστική απόπειρα αφαιρετικής ανασύστασης του
ιστορικού χρόνου που χάθηκε, επαναδιατύπωσης των ανθρώπινων προσδοκιών που
διαψεύστηκαν, αποκατάστασης των συγκλονιστικών σπαραγμάτων της μνήμης τα οποία
δεν κατάφερε να ρευστοποιήσει η σπουδή του βίου. Η Ιστορία είναι πάντα εκεί, ως ένα «θορυβώδες υπόβαθρο» που μοιάζει με συμπαντικό αχό (</span><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">background</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">noise</span></i><span style="font-family: Calibri;">**) και δεν αφήνει τη λήθη των νικητών
και του χρόνου να επιβάλει τον έλεγχό της
στην οριστική συνείδηση των γεγονότων. Εκείνων που έγιναν, αυτών που
συμβαίνουν και όλων εκείνων που μελλοντικά θα συμβούν.<o:p></o:p></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-pmIx-2OTeHE/T5rOMGfxBgI/AAAAAAAABfI/ngs1lpsy1_Y/s1600/ft0601.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="428" src="http://4.bp.blogspot.com/-pmIx-2OTeHE/T5rOMGfxBgI/AAAAAAAABfI/ngs1lpsy1_Y/s640/ft0601.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Θ.Αγγελόπουλος / "Το λιβάδι που δακρύζει" [ 2004]</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στο κινηματογραφικό τοπίο του Αγγελόπουλου, η Ιστορία δεν έχει
τακτοποιήσει οριστικά τις εκκρεμότητές της με την υπόθεση του δικαίου, γιατί
στο βάθος ποτέ δεν υπήρξε το ευνοϊκό του πεδίο. Απομένει σε μας μέσα από την
αφύπνιση που προκαλεί το κινηματογραφικό ερέθισμα να υποθέσουμε πότε θα
διατυπωθεί η τελική ετυμηγορία και τα πορίσματα που τη συνοδεύουν. Τα
επαναλαμβανόμενα «μελαγχολικά πλάνα» του σχεδόν περιμένουν την εισβολή μιας
πυρετικής και παθιασμένης περιπλάνησης στις περιοχές του ανεκπλήρωτου. Άλλοτε
της ουτοπίας που κυοφορήθηκε κάτω από τις κόκκινες σημαίες που ανέμιζαν αλλά
ποτέ δεν διπλώθηκαν για να παραδοθούν
οριστικά στη λησμονιά και κάποτε της εκκωφαντικής σιωπής που κυριεύει τα πλάνα
και τα βυθίζει σε ένα σχεδόν μεταφυσικό κυματισμό που περιμένει τη στιγμή που θα
συντονιστεί με τον άρρητο κόσμο μιας ακραίας διανοητικής και συνάμα προσωπικής
αποκάλυψης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-MtJ14TEAPuU/T5rHhKf5jmI/AAAAAAAABe4/uld1nTza-i4/s1600/vlcsnap47446.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://1.bp.blogspot.com/-MtJ14TEAPuU/T5rHhKf5jmI/AAAAAAAABe4/uld1nTza-i4/s640/vlcsnap47446.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Θ.Αγγελόπουλος / "Τοπίο στην ομίχλη" [ 1988 ]</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο Αγγελόπουλος δεν ταλαντεύθηκε ποτέ. Ήταν πάντα με την πλευρά που
μπορούσε να ονειρεύεται τόπους, ικανούς να ανταποκριθούν στο ηθικό αίτημα ενός
κόσμου με πολιτικά και πολιτισμικά προτάγματα ριζικά διαφορετικά από εκείνα που
μας πρόσφερε η ιστορική εμπειρία του περασμένου αιώνα. Οι ταινίες του δεν
περιέχουν μηνύματα, αλλά υποκαθιστούν διαρκώς τους κώδικες μιας μονοσήμαντης
επικοινωνίας και των αισθητηριακών της προτύπων με την εκρηκτική μεταμόρφωση
των κινούμενων αργοκίνητων πλάνων σε </span><b style="font-family: Calibri;">τόπους
νοήματος</b><span style="font-family: Calibri;">, που διηγούνται με επικό τρόπο τα συμβολικά και ηθικά υπονοούμενα
του ανεξερεύνητου ανθρώπινου σύμπαντος και των ιδεολογικών προσανατολισμών μιας
διηνεκούς –αλλά αχρονικής- Αριστεράς ταυτισμένης απόλυτα με την ανθρώπινη
ευαισθησία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η γλώσσα του κινηματογράφου συναντά όλες τις φυσικές και τις
αισθητικές παραμέτρους του ανθρώπινου εποικοδομήματος και τις ανασυνθέτει μέσω
μιας αέναης ποιητικής μεταστοιχείωσης σε
αργόσυρτα τράβελιγκ, εμμονικά ενσταντανέ της κάμερας σε επαρκή απόσταση
από τα πρόσωπα- που εξακολουθούν πάντα να εκφέρουν τον ελλειπτικό τραγικό τους
ρόλο- και γοητευτικές σεκάνς βουτηγμένες
στην παράφορη ποιητική των χρωμάτων του βάθους των πραγμάτων, που στοιχειώνουν
τα βλέμματα και μας αφυπνίζουν με δραματικό τρόπο από την εσωτερική μας ραστώνη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-TdX0g7WpWy0/T5rHYkQZnfI/AAAAAAAABek/LvKcHZjjE0g/s1600/6467_ulyssesgaze1-627-350.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="355" src="http://1.bp.blogspot.com/-TdX0g7WpWy0/T5rHYkQZnfI/AAAAAAAABek/LvKcHZjjE0g/s640/6467_ulyssesgaze1-627-350.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-small;">Θ.Αγγελόπουλος / "Το βλέμμα του Οδυσσέα " [1996]</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το όν και το επικείμενο, το πραγματικό και η προσδοκία, το
προσωπικό δράμα και το συλλογικό όραμα, το αληθοφανές και το επίπλαστο, η
ανάμειξη του φιξιόν και της τεκμηρίωσης, αθροίζονται με τρόπο σαρωτικό και
ανασυνθέτουν ένα ενοποιημένο πεδίο όπου καθίστανται δυσδιάκριτα τα σημαινόμενα
και τα σημαίνοντα, τα όρια της φυσικής και της φασματικής διήγησης, οι
συμβάσεις του χρόνου, της Ιστορικής συνθήκης και της δυναμικής μνήμης, το
σπαρακτικό προσωπικό εντέλει διακύβευμα της σωματικής και της διανοητικής μας
συνθήκης, αφήνοντας ανοικτό το πεδίο για την ανάδυση και την κυριαρχία της άδηλης
οικουμενικής μας συνείδησης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000; font-size: large;">Αυτό που θέλω να πω <o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;">αστράφτει απρόσιτο… </span>
</span><o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Μόνο οι παραπάνω δυο στίχοι δανεισμένοι από το νομπελίστα ποιητή
του 2011, σουηδό Τόμας Τρανστρέμερ, επιτομή και αφιέρωση στο έργο του Θόδωρου
Αγγελόπουλου, στον κινηματογράφο του που καθόρισε το βλέμμα μιας γενιάς, μας
καθοδήγησε, μας έδωσε ιδέες και εμπνεύσεις, μας γοήτευσε με τις εικόνες και την
εκκωφαντική σιωπή του, μας χαλύβδωσε και μας έδειξε πως το μόνο όπλο που μας
απόμεινε είναι η Μνήμη…Και η Τέχνη και ο Έρωτας…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><b>Odyss, 5.02.2012/27.04.2012</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #e06666; font-family: Calibri;"><i>ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #e06666; font-family: Calibri;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #e06666; font-family: Calibri;"><i>* Μικρή αναφορά -με αφορμή τη σημερινή μέρα γέννησης [27.04.1935] του σκηνοθέτη- αφιερωμένη στη συνάντηση που γίνεται σήμερα στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα για να τιμηθεί η μνήμη του. </i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #e06666; font-family: Calibri;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><i><span style="color: #e06666;">* Η γνωστή φράση από το διάλογο στο υπόγειο της κινηματογραφικής λέσχης του Σεράγιεβο,</span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><i><span style="color: #e06666;">στην ταινία "Το βλέμμα του Οδυσσέα", του συντηρητή των φιλμ προς τον επισκέπτη του. </span></i></span></div>
</div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-88911359790126263242012-04-15T13:17:00.000-07:002012-04-16T01:21:06.949-07:00RMS TITANIC _ 15.04.1912_IN MEMORIAM<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="color: #3d85c6; font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Ο ΟΙΟΝΕΙ ΕΠΩΔΥΝΟΣ
ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ</span></b><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: #3d85c6; font-family: Calibri; font-size: 14pt;">ή Η ΘΥΕΛΛΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri;">1517 άνθρωποι</span></b><span style="font-family: Calibri;"> χάθηκαν για πάντα στον παγωμένο
ατλαντικό ωκεανό, σαν σήμερα πριν από 100 ακριβώς χρόνια όταν βυθίστηκε ,μετά
από πρόσκρουση σε παγόβουνο, το υπερωκεάνιο που επέβαιναν. Ταξίδευαν όλοι τους
στο <b>νέο κόσμο</b>, επιβάτες του τραγικού
«Τιτανικού», οι περισσότεροι με το όραμα μιας καλύτερης προσωπικής και
κοινωνικής συνθήκης. Το κείμενο αυτό ας αποτελέσει μια ελάχιστη διανοητική
κατάθεση στη μνήμη τους και μια επίκληση για την αιώνια ανάπαυσή τους.<o:p></o:p></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-7gtRXaHLxrw/T4spV9g7auI/AAAAAAAABdM/_mbu2dTvQ0s/s1600/TITANIC+LASTPIC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="612" src="http://2.bp.blogspot.com/-7gtRXaHLxrw/T4spV9g7auI/AAAAAAAABdM/_mbu2dTvQ0s/s640/TITANIC+LASTPIC.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #0b5394; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-small;"><b>Μια από τις τελευταίες -ίσως- φωτο. του Tιτανικού, στις 10.04.1912</b></span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η κυριολεκτική και
μεταφορική σύγκρουση του καινούριου με τη φυσική ιεραρχία που εκφράζει το
ναυάγιο του R.M</span><span style="font-family: Calibri;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">S</span><span style="font-family: Calibri;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">TITANIC</span><span style="font-family: Calibri;">, υπήρξε ένα γεγονός που συντάραξε τον
κόσμο στις αρχές του 20<sup>ου</sup> αιώνα, κατακτώντας ιστορικά και συμβολικά
μια θέση αντίστοιχη με αυτή που είχε στις αρχές του επόμενου αιώνα, η
καταστροφή των δίδυμων πύργων στη Νέα Υόρκη. Αυτό που αξίζει να παρατηρήσει
κανείς είναι πως και τα δυο αυτά συμβάντα είχαν ως προορισμό το ένα και ως τόπο
τους το άλλο,την οιονεί μητρόπολη του Κόσμου μας, τη Νέα Υόρκη. <i><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο 19<sup>ος</sup> αιώνας είχε μόλις κλείσει μια περίοδο με ισχυρές
ανατροπές που έφερε στην παγκόσμια συνθήκη ένας καινοφανής καταμερισμός σε όλα
τα πεδία, με τη δημιουργία των εθνικών κρατών, τη βιομηχανική επανάσταση, τις
ρομαντικές αναβιώσεις στην τέχνη και την επιστημονική έκρηξη που προανάγγειλε
το <i>«θαυμαστό καινούριο κόσμο»</i> του επόμενου αιώνα. Στις τελευταίες δεκαετίες του
19<sup>ου</sup> αιώνα, όλες οι μεγάλες αφηγήσεις είχαν τεθεί σε τροχιά
δυναμικού και ριζοσπαστικού μετασχηματισμού, και μόλις ανάτειλε ο 20<sup>ος</sup>
αιώνας, λες και άρχισαν όλα ξαφνικά να μετασχηματίζονται και να αποκτούν μια ορμή
που δεν επρόκειτο να ανακοπεί παρά μόνο από την άνοδο των ολοκληρωτισμών, την
οικονομική κρίση του 1929 και βέβαια τους δυο παγκόσμιους πολέμους με
αποκορύφωμα στο τέλος τον «ψυχρό» που άλλαξε τους διεθνείς συσχετισμούς στο τέλος του 20<sup>ου</sup> αιώνα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο <b>ιμπρεσιονισμός</b> είχε
ήδη ρίξει το σπόρο και η "μελαγχολία" της μετάβασης στη νέα εποχή ήταν
ευανάγνωστη σε όλες τις περιοχές της δημιουργικής έκφρασης, με το συμβολισμό,
την αρ-νουβώ και τις διαρκείς και ρηξικέλευθες ριζοσπαστικές αναθεωρήσεις ενός
μεγάλου κινήματος αμφισβήτησης που είχε αρχίσει να επιφέρει επαναστατικές
αλλαγές στα εκφραστικά μέσα και στο περιεχόμενο των προτάσεων της αναδυόμενης
εικαστικής και αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας. Το 1907, ο Πάμπλο Πικάσο, με τις <i>«Δεσποινίδες της Αβινιόν»,</i> προχωρεί σε
μια βίαιη ρήξη όχι μόνο με τις καταστατικές αφετηρίες της καλλιτεχνικής γλώσσας
και τον ακαδημαϊσμό αλλά και με το ίδιο
το περιεχόμενο των αναφορών και των συμβολισμών της. Η πρωτόγονη τέχνη της
Αφρικής και των ανυποψίαστων από την τεχνολογική εξέλιξη δημιουργών της,
αποτυπώνεται στον καμβά με βίαιο για τα δυτικά δεδομένα τρόπο, επιλέγοντας την
πιο ακραία εικονοκλαστική και αιρετική γραφή, μιας διαθλαστικής, γωνιώδους και
σχεδόν δισδιάστατης έκφρασης, που φαίνεται να δοξολογεί την ανθρώπινη μορφή
αφού τη μετατρέψει σε «σωρό ερειπίων» και ανερμάτιστα σπαράγματα μιας τολμηρής
και προκλητικής συνάμα γεωμετρίας. Η επεξεργασία δεν υποκύπτει σε δεσμεύσεις και ιστορικές
αναφορές αλλά ξεσπά με αχαλίνωτη διάθεση και τα μεταμορφώνει όλα ,
εγκαθιστώντας με ιερόσυλο τρόπο μια νέα ζωγραφική αφήγηση με επαναστατικό προσανατολισμό και προχωρώντας στον οριστικό διαχωρισμό της θέσης της από την κυριαρχία των
συντηρητικών και ακαδημαϊκών προτύπων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Rt5zGHBx_Ew/T4srsdfelzI/AAAAAAAABdU/p6bHxRMvfWY/s1600/Les_Demoiselles_d'Avignon_picasso_1907_moma.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-Rt5zGHBx_Ew/T4srsdfelzI/AAAAAAAABdU/p6bHxRMvfWY/s640/Les_Demoiselles_d'Avignon_picasso_1907_moma.jpg" width="617" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><span style="color: #0b5394; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Pablo Picasso, Oι δεσποινίδες της Αβινιόν,1907 [ΜΟΜΑ, Νέα Υόρκη]</span></b></td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-9sHlzZeQWOs/T4s6JWTpbwI/AAAAAAAABd8/waaRQcmswf4/s1600/flatiron-building-new-york.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://2.bp.blogspot.com/-9sHlzZeQWOs/T4s6JWTpbwI/AAAAAAAABd8/waaRQcmswf4/s200/flatiron-building-new-york.jpg" width="149" /></a><span style="font-family: Calibri;">Η <b>Νέα Υόρκη,</b> η ταχέως
αναπτυσσόμενη αμερικάνικη μεγαλούπολη, παίρνοντας τα σκήπτρα από το
Σικάγο και τις άλλες πόλεις, μετατρέπεται γοργά σε χώρο υποδοχής κυρίως ευρωπαίων
μεταναστών. Εκεί μαζί με τα όνειρά τους για ένα καλύτερο αύριο, μεταφέρουν και μεγάλο μέρος από το δυναμισμό και την επιθυμία τους για
πρόοδο συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας οικουμενικής μητρόπολης που θα αναδειχτεί σταδιακά στη διάρκεια του νέου αιώνα, σε κέντρο τεχνολογικής υπεροχής και πολεοδομικής ανάπτυξης και θα εκφράσει με τους <b>ουρανοξύστες</b>
και την ταχύτητα που διακρίνει τους ρυθμούς της, την επιτομή της καινούριας
εποχής που υπόσχεται γρήγορη και μοιρασμένη ευημερία στους περισσότερους
κατοίκους της. </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">O</span><span style="font-family: Calibri;">
εμβληματικός πύργος </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Flatiron</span><span style="font-family: Calibri;">, είχε ήδη ολοκληρωθεί το 1902 από τον G.A.</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Fuller</span><span style="font-family: Calibri;">, το μηχανικό που έλυσε τα προβλήματα της
κατασκευής των υψηλών κτιρίων και το νησί </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Ellis</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Island</span><span style="font-family: Calibri;"> ήδη από το 1890, αποτελούσε σταθμό
υποδοχής μεταναστών κατά την άφιξή τους στη μεγαλούπολη της Νέας Υόρκης που από 120 χιλ. το 1810 άγγιζε ήδη τα 5 εκατομμύρια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Οι <b>φουτουριστές </b>με τον
ποιητή </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">F</span><span style="font-family: Calibri;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">T</span><span style="font-family: Calibri;">.Μ</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">arinetti</span><span style="font-family: Calibri;"> στην Ιταλία αρχικά (Μιλάνο) είχαν
κιόλας δημοσιεύσει το μαχητικό και ανατρεπτικό μανιφέστο τους που το 1909 πήρε
διαστάσεις όταν δημοσιεύθηκε στη γαλλική εφημερίδα </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Le</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Figaro</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;">καθώς με προκλητικό τρόπο εξέφραζε όλες
τις δυναμικές διασταυρώσεις των ρευμάτων της σκέψης και των ιδεών μιας εποχής
που ανέτειλε ριζικά διαφορετική και έτοιμη για ρήξεις, μετασχηματισμούς και συγκρούσεις.
Ανάμεσα στην υπόλοιπη επιθετική ρητορεία τους υπήρχαν και εκφράσεις όπως την
παρακάτω: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="line-height: 14.25pt;"><span style="color: #ffd966; font-family: Calibri;">"…Θα υμνήσουμε τα μεγάλη πλήθη τα
συνεπαρμένα από την εργασία, την ηδονή και τα έκτροπα. Θα τραγουδήσουμε τις
πολύχρωμες, πολυφωνικές παλίρροιες της επανάστασης στις μοντέρνες πρωτεύουσες.
Θα τραγουδήσουμε τον δονούμενο νυχτερινό πυρετό των οπλοστασίων και <b>των ναυπηγείων</b> που αστράφτουν βίαια
κάτω από τα ηλεκτρικά φεγγάρια. Τους άπληστους σιδηροδρομικούς σταθμούς που
καταβροχθίζουν τις σερπαντίνες του καπνού. Τα εργοστάσια που κρέμονται απ’ τα
σύννεφα με τις στραβές γραμμές του καπνού τους. Τις γέφυρες που δρασκελούν τους
ποταμούς σαν γίγαντες αθλητές, σπινθηρίζοντας στον ήλιο με τη λάμψη του
μαχαιριού. <b>Τα περιπετειώδη ατμόπλοια που
οσφραίνονται τον ορίζοντα</b>.<span class="apple-converted-space"> </span>Τις
βαθύστερνες μηχανές που οι τροχοί τους ψαύουν τις ράγες σαν οπλές τεράστιων
χαλύβδινων αλόγων που έχουν χαλινό από σωλήνα. Και την κομψή πτήση των
αεροπλάνων που οι έλικες τους πλαταγίζουν στον άνεμο σαν σημαίες και μοιάζουν
με αλαλαγμούς ενθουσιασμού ενός πλήθους…"</span></i><br />
<i style="line-height: 14.25pt;"><span style="font-family: Calibri;"></span></i><br />
<i style="line-height: 14.25pt;"><span style="font-family: Calibri;"></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-qkpHS7c8BnQ/T4vVPUaV82I/AAAAAAAABec/9cGEDenxmn0/s1600/6.-Umberto-Boccioni-Unique-Forms-of-Continuity-in-Space-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="420" src="http://1.bp.blogspot.com/-qkpHS7c8BnQ/T4vVPUaV82I/AAAAAAAABec/9cGEDenxmn0/s640/6.-Umberto-Boccioni-Unique-Forms-of-Continuity-in-Space-1.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-small;">Umberto Bozzioni, προσχέδια για το έργο του "Δυναμικές μορφές συνέχειας στο χώρο" [1913]</span></b></td></tr>
</tbody></table>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-LdGpbop0Nr8/T4s6ohSDeqI/AAAAAAAABeE/GGqV_vI-cw0/s1600/enj-56662-Cunard-Line--Deco-Ship-Poster.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-LdGpbop0Nr8/T4s6ohSDeqI/AAAAAAAABeE/GGqV_vI-cw0/s320/enj-56662-Cunard-Line--Deco-Ship-Poster.jpg" width="239" /></a><span style="font-family: Calibri;">Περίπου στα μέσα του 18<sup>ου</sup> αιώνα (1840), οι
υπερατλαντικοί πλόες με τα ατμόπλοια ήταν ήδη γεγονός. Στα τέλη του ίδιου αιώνα
με την ανάπτυξη των υπερωκεανίων, η ποντοπόρα ναυτιλία έδωσε νέες δυνατότητες
στις θαλάσσιες μετακινήσεις και ο πλους στην Αμερική αποτέλεσε τη μεγάλη
μεταναστευτική πρόκληση στα όρια ενός μακρινού, ανεξερεύνητου και πολλά υποσχόμενου
Κόσμου. Στα τέλη του 19<sup>ου</sup> και τις αρχές του 20<sup>ου</sup> αι. η
τεχνολογική εξέλιξη και οι συνεχείς επιστημονικές κατακτήσεις, επέτρεψαν να
αναπτυχθεί ιδιαίτερα ο ναυπηγικός τομέας και η κατασκευή μεγάλων πλοίων που
μπορούσαν με άνεση και ασφάλεια να εξυπηρετούν τις μετακινήσεις και ιδιαίτερα
το ταξίδι από την Ευρώπη προς την Αμερική. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στις αρχές του νέου αιώνα η ταχύτητα που εξυπηρετούσαν οι μηχανές,
δεν αποτελούσε μόνο παράγοντα με πρακτικό αντίκρυσμα που περιόριζε αισθητά τον
παραδοσιακά απαιτούμενο χρόνο των μετακινήσεων, σε ένα αναδυόμενο κόσμο
επιτάχυνσης των παραγωγικών ρυθμών και
της έντασης αλλά και καθοριστική παράμετρο -όπως αναφέρθηκε και παραπάνω - για
το σχηματισμό μιας νέας ιδεολογικής και κοινωνικής συνθήκης. Οι προτεραιότητες
που έθετε σε κίνηση η συσσώρευση νέων εμπειριών σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης
δραστηριότητας είχαν πολλαπλασιαστεί και η διαδικασία μιας νέας συσσώρευσης σε
κάθε τομέα της παραγωγικής και της κοινωνικής πραγματικότητας ήταν πια φανερή. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο Κόσμος είχε αρχίσει να μετασχηματίζεται με δραματικό τρόπο.
Τίποτα δεν παρέμενε πια ανέγγιχτο, όλες οι μεγάλες ιστορικές αφηγήσεις του
δυτικού Πολιτισμού είχαν εξαντληθεί και οι ύστερες αναλαμπές των πρόσφατων
ακόμη ρομαντικών αναβιώσεων που χαρακτήρισαν όλη τη διάρκεια του 19<sup>ου</sup>
αι. δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν την αχαλίνωτη επέλαση της προόδου και των
μεγάλων αλλαγών που κυοφορούσε. Ο
διαφωτισμός, η γαλλική επανάσταση του 1789 και ο ξεσηκωμός πολλών υπόδουλων
λαών στη διάρκεια του 19<sup>ου</sup> αι., προκάλεσε με τρόπο συστηματικό τη
διαμόρφωση των νέων εθνικών σχηματισμών των κρατών, τη σταδιακή δημιουργία
δημοκρατικών θεσμών και την άνοδο και την κυριαρχία μιας νέας ανερχόμενης και
συνεχώς διευρυνόμενης αστικής παράδοσης που είχε την τάση να περιλαμβάνει στους
κόλπους της, ευρύτατες κοινωνικές κατηγορίες και ομάδες του πληθυσμού που
συμμετείχαν με ενεργό τρόπο στο νέο κοινωνικό και πολιτικό καταμερισμό.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Παράλληλα βέβαια μεγεθύνονταν και όλες οι στρεβλώσεις και τα
αρνητικά χαρακτηριστικά ενός συστήματος που επικαλούμενο την ελεύθερη και χωρίς
περιορισμούς ανάπτυξη κάθε οικονομικής δραστηριότητας, διαμόρφωνε με το δικό
του καινοφανή τρόπο νέους ταξικούς διαχωρισμούς και επέβαλε μέσω της κυριαρχίας
του μια νέα αλλοτρίωση των πολλών. Στα τέλη του 19<sup>ου </sup>αι., η «σχολή
του Σικάγου» του Μίλτον Φρίντμαν, είχε ήδη καταφέρει να επιβληθεί απόλυτα στην
αμερικάνικη οικονομική αντίληψη που δεν
είχε πια σχέση με τις προνεωτερικές εκμεταλλευτικές πρακτικές των φεουδαρχών
και των κάθε λογής απολυταρχικών καθεστώτων της περιόδου της μοναρχίας, αλλά
συνδυάζονταν με την ανάδειξη μιας νέας κυρίαρχης κατηγορίας που αντλούσε
αποκλειστικά σχεδόν την ισχύ της από τη συγκέντρωση πόρων και Κεφαλαίου, που
της επέτρεπε η νέα παραγωγική πραγματικότητα του ανερχόμενου συστήματος της
αγοράς. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span><br />
<span style="color: #9fc5e8;"><span style="font-family: Calibri;">Ο</span><span class="apple-converted-space"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: Calibri;">«</span></span><b><span style="font-family: Calibri;">Τιτανικός</span></b><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: Calibri;">» </span></span><span style="font-family: Calibri;">(</span><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">RMS</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">TITANIC</span></b><span class="apple-converted-space"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span style="font-family: Calibri;">ή</span><span class="apple-converted-space"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">SS</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">TITANIC</span></b></span><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #9fc5e8;">), που γνώρισε πριν από 100 ακριβώς
χρόνια την τραγική μοίρα της απόλυτης καταστροφής με 1517 νεκρούς επιβάτες ήταν
ένα<span class="apple-converted-space"> βρετανικό</span><span class="apple-converted-space"> υπερωκεάνιο επιβατικό πλοίο</span>,
που ναυπηγήθηκε από τα<span class="apple-converted-space"> ναυπηγεία</span><span class="apple-converted-space"> </span>Harland
και Wolff, στο<span class="apple-converted-space"> Μπέλφαστ</span>, για την εταιρία "White Star Line". Τα
αρχικά RMS (Royal Mail Steamer) σήμαιναν ότι το πλοίο αναλάμβανε τη μεταφορά
ταχυδρομείου για τα Βασιλικά Ταχυδρομεία (Royal Mail) του Ηνωμένου Βασιλείου,
όπως τα ελληνικά επιβατηγά πλοία τα λεγόμενα «ποστάλια». Ο Τιτανικός αποτελούσε
στην εποχή του κυριολεκτικά ένα θαύμα της ναυπηγικής, ένα πρωτοποριακό τύπο πλωτής μηχανής. Ενσωμάτωνε
πολλές καινοτομίες και πρωτοφανείς ανέσεις. Ανελκυστήρες για γρήγορη πρόσβαση
στα διάφορα καταστρώματα, γυμναστήριο, πισίνα, ταχυδρομείο, χαμάμ (!) και
υπέρμετρη πολυτέλεια. Ιδιαίτερα το σέρβις και το φαγητό που πρόσφερε σε
επιβάτες της Α' θέσης ήταν πολύ πλουσιότερο και από τα αντίστοιχα των σύγχρονων
ξενοδοχείων 5 αστέρων. Για πολλούς εκείνη την εποχή χαρακτηριζόταν ως το
αβύθιστο πλοίο, και τούτο διότι ουσιαστικά ήταν δύο πλοία το ένα εντός του
άλλου όπου το ενδιάμεσο κενό αποτελούσαν τα πρωτοποριακά για τότε<span class="apple-converted-space"> «διπύθμενα</span>»<span class="apple-converted-space"> </span>καθώς
και πλευρικοί χώροι δεξαμενών.</span><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-OGYv7YB2QF8/T4s7B8kZXZI/AAAAAAAABeM/kRXm32PSmko/s1600/4a9339ba-264f-4e96-a63e-9f213d4c6715_500_374.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="476" src="http://2.bp.blogspot.com/-OGYv7YB2QF8/T4s7B8kZXZI/AAAAAAAABeM/kRXm32PSmko/s640/4a9339ba-264f-4e96-a63e-9f213d4c6715_500_374.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #0b5394;"><b><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-small;">O Tιτανικός κατά τη διάρκεια της ναυπήγησής του στο Μπέλφαστ</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: small;"> </span></b></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Calibri; line-height: 14.25pt;">Τον παρθενικό του πλου που ξεκίνησε
στις 10.04.1912, ο Τιτανικός δεν επρόκειτο να τον ολοκληρώσει ποτέ. Η σύγκρουσή
του με ένα τεράστιο παγόβουνο και μια σειρά από φυσικά φαινόμενα στην περιοχή
που έπλεε, δεν επέτρεψαν να σπεύσουν σε βοήθεια την ώρα του ναυαγίου, ακόμη και
πλοία που βρίσκονταν σε μικρή απόσταση. Η «απόλυτη» πλωτή μηχανή, με τις
σπουδαίες δυνατότητες που της είχε κληροδοτήσει η τεχνολογία αιχμής εκείνη της
περιόδου, η πιο μεγάλη τότε σε μέγεθος
κινούμενη ανθρώπινη κατασκευή, έκφραση όλων των αναζητήσεων και εμβληματική
επιτομή της ταχύτητας και της έντασης μιας καινούριας εποχής που φαινόταν να
αναδύεται στις αρχές του 20</span><sup style="font-family: Calibri; line-height: 14.25pt;">ου</sup><span style="font-family: Calibri; line-height: 14.25pt;"> αι., έχασε τη μάχη με το υγρό στοιχείο
και τους νόμους της φυσικής και παρέσυρε για πάντα στο βάθος του ωκεανού, τα
σώματα και τις προσδοκίες 1517 ανθρώπινων υπάρξεων που ήθελαν καθεμιά με τον
τρόπο της να κάνει το μεγάλο πέρασμα στο
νέο Κόσμο.</span><br />
<span style="font-family: Calibri; line-height: 14.25pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Διαβάζω πως ο Τιτανικός αποτέλεσε ένα
μνημείο ίσως της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και πως η καταστροφή του αποτελούσε το
συμβολικό προανάκρουσμα της δραματικής εξέλιξης ενός ολόκληρου αιώνα. Πέρα από
μεταφυσικές ερμηνείες και εύκολες και ανέξοδες αναλύσεις που έχουν την τάση να
συνδέουν την ανθρώπινη δημιουργικότητα και την υπέρβαση των ορίων της με κάτι
εξ ορισμού απαράβατο που μπορεί να αρθεί στο μέγεθος της ύβρης, θα σημείωνα πως
<b>η περίπτωση του Τιτανικού εξακολουθεί να συγκινεί ακόμη και σήμερα για δυο
τρεις πιο απλούς και αυτονόητους λόγους. </b>Ποτέ μέχρι τότε μια ναυτική τραγωδία
δεν είχε τέτοια έκταση και μάλιστα σε μια εποχή που οι προσπάθειες του
ανθρώπινου πολιτισμού είχαν θέσει με τόσο δραματικό τρόπο το αίτημα ενός μεγάλου
μετασχηματισμού που ξεπερνούσε τις παγιωμένες εκφράσεις και τα νοηματικά
περιεχόμενα της προνεωτερικής περιόδου. Η αυγή του 20<sup>ου</sup> αι. ήταν μια
εποχή ρήξεων, αναθεωρήσεων και επαναδιατυπώσεων που δεν εξαιρούσε τίποτα από τα
σημαίνοντα και τα σημαινόμενα της προηγούμενης ιστορικής περιόδου. Η ανθρώπινη
απελευθέρωση, αποτέλεσμα της ανεξαρτησίας του ανθρώπου από τα δεσμά της ανάγκης
και του φόβου, ήταν το βασικό χαρακτηριστικό που αναδύονταν με όλους τους
δυνατούς τρόπους, προκαλώντας ένα ριζοσπαστικό αναβρασμό με αστείρευτες
γονιμοποιές δυνάμεις. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στο χώρο των ιδεών και της Τέχνης, στη
λογοτεχνία και τη φιλοσοφική και πολιτική αναζήτηση, στους τομείς της
επιστήμης, των ανακαλύψεων και των τεχνολογικών εφαρμογών, στη συγκρότηση των
πολεοδομικών σχηματισμών και της αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας, στις μετακινήσεις
και τα μεγάλα ταξίδια, στην έφοδο στον ουρανό και την υπέρβαση των ορίων της
ανθρώπινης κλίμακας, στην ανθρώπινη επαφή και τη γνωριμία με τους ανοικτούς
ορίζοντες ενός ανεξερεύνητου Κόσμου, στο ξεκίνημα του νέου 20<sup>ου</sup>
αιώνα φαινόταν να υπάρχουν μόνο τα εμπόδια που θα ξεπερνούσε με το ανοικτό του
βλέμμα ο άνθρωπος της νέας εποχής. Αυτός είναι ο κεντρικός συμβολισμός που
αναδύεται και σήμερα από το βάθος του Ατλαντικού, τη μέρα που το τραγικό
ναυάγιο του Τιτανικού εντάσσεται στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής
κληρονομιάς της </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">UNESCO</span><span style="font-family: Calibri;">. Το πλοίο που κοίτεται εκεί
σιωπηλό και οι ψυχές των ανθρώπων που πήρε για πάντα εκείνη τη νύχτα μαζί του,
θα εκφράζουν για πάντα με τον πιο αυτονόητο τρόπο την επιθυμία του ανθρώπου να
ξεπεράσει τα όρια, να επιχειρήσει τη μετάβαση και το πέρασμα σε μια καλύτερη
συνθήκη, να επαναδιατυπώσει και να μετασχηματίσει το προσωπικό του όραμα σε
συλλογικό και ηθικό αίτημα ενός αξιοπρεπέστερου βίου και μιας ανώτερης συνθήκης
της ύπαρξης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-dtz5-XYurbA/T4s7_JtsvZI/AAAAAAAABeU/NySMhibzghA/s1600/1190051611_angelus-novus.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://1.bp.blogspot.com/-dtz5-XYurbA/T4s7_JtsvZI/AAAAAAAABeU/NySMhibzghA/s200/1190051611_angelus-novus.jpg" width="164" /></a><span style="font-family: Calibri;">Ο γερμανός φιλόσοφος Βάλτερ Μπένζαμιν
σχολιάζοντας τον πίνακα </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">A</span><span style="font-family: Calibri;">ν</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">gelus</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Novus</span><span style="font-family: Calibri;"> του Πωλ Κλέε έγραψε κάποτε ένα σπουδαίο κείμενο που θέλω να
αναφέρω στο σημείο αυτό, γιατί θαρρώ πως τα λέει όλα με μοναδικό και
ρηξικέλευθο τρόπο. </span><i><span style="font-family: Calibri;">«…Υπάρχει ένας πίνακας του Κλέε που
ονομάζεται Angelus Novus. Δείχνει έναν άγγελο που φαίνεται σα να ετοιμάζεται να
απομακρυνθεί από κάτι που κοιτάζει. Τα μάτια του είναι ορθάνοιχτα, το στόμα του
χάσκει, τα φτερά του είναι τεντωμένα. Τέτοια όψη πρέπει να ’χει ο <b>άγγελος της Ιστορίας</b>. Εκεί όπου εμείς
βλέπουμε μπροστά μας μια αλυσίδα συμβάντων, αυτός βλέπει μια και μόνη
καταστροφή και ασταμάτητα σωρεύει ερείπια πάνω στα ερείπια και τα εκσφενδονίζει
στα πόδια του. Θα ήθελε να χασομερήσει, να ξυπνήσει τους νεκρούς και να μαζέψει
ό,τι έχει γκρεμιστεί. Αλλά μια θύελλα φυσά από τον παράδεισο κι έχει μπερδέψει
τα φτερά του, ώστε ο άγγελος να μην μπορεί πια να τα κλείσει. Αυτή η θύελλα τον
ωθεί αδιάκοπα προς το μέλλον, προς το οποίο γυρίζει την πλάτη του, ενώ ο σωρός
των ερειπίων μπροστά του υψώνεται ως τα
ουράνια. <b>Αυτό που ονομάζουμε πρόοδο είναι
η θύελλα …»</b></span></i><b><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Calibri;"><b><br /></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Κατά την έννοια αυτή, μόνο το γνωστό τετράστιχο του ποιητή
Χαίλντερλιν, γραμμένο το 1798, θαρρώ πως μπορεί να αποτελέσει τη λακωνικότερη
αφιέρωση που προσωπικά μπορώ να κάνω εγώ σήμερα, στην εκατοστή επέτειο της
μνήμης των 1517 επιβατών εκείνου του ταξιδιού και σε όσα θα εκφράζουν πάντα
στην προσωπική μου συνείδηση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Calibri;"><b>ΤΟ ΑΣΥΧΩΡΕΤΟ* <o:p></o:p></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Calibri;"><b>Να λησμονήσης φίλους, να
περιγελάσης τον τεχνίτη,<o:p></o:p></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Calibri;"><b>Και το βαθύτερο μυαλό να
το περνάς μικρό και τιποτένιο,<o:p></o:p></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Calibri;"><b>Ο Θεός το συχωράει – μην
ταράξεις μόνο <o:p></o:p></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Calibri;"><b>Ποτέ σου την ειρήνη των
αγαπημένων.</b><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 14.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Calibri;">*Μετάφραση
Ζήσιμου Λορεντζάτου, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 2006<o:p></o:p></span></i></div>
</div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-11543254909845425212012-02-14T13:46:00.000-08:002012-02-14T13:46:35.885-08:00ΟΙ ΔΙΑΘΛΑΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #ea9999; font-family: Calibri; font-size: x-large;"><b>ή Η ΠΙΕΤΑ ΣΤΗΝ ΥΕΜΕΝΗ </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/--12iVl_DUoM/TzrQWsJtwnI/AAAAAAAABcc/k9qrX-NAQ_E/s1600/01_Samuel_Aranda.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="425" src="http://3.bp.blogspot.com/--12iVl_DUoM/TzrQWsJtwnI/AAAAAAAABcc/k9qrX-NAQ_E/s640/01_Samuel_Aranda.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #e06666; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-small;"><b>Η φωτογραφία του Samuel Aranda [ ΝΥ times] <br />που τραβήχτηκε στις 15.10.2011 στην εξεγερμένη Σάναα της Υεμένης</b></span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">H</span><span style="font-family: Calibri;"> φωτογραφία του Ισπανού </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Samuel</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Aranda</span><span style="font-family: Calibri;">, κέρδισε φέτος την προτίμηση της καλύτερης
ειδησεογραφικής φωτογραφίας του 2011. Τραβηγμένη στις 15 Οκτωβρίου σε ένα
νοσοκομείο στη Σάναα της Υεμένης, δεν διαφέρει καθόλου από τις εικονογραφίες
του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Giotto</span><span style="font-family: Calibri;">, του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">El</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Greco</span><span style="font-family: Calibri;">, από την περίφημη
γλυπτική σύνθεση του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Michelangelo</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;">στον Άγιο Πέτρο του
Βατικανού, αλλά και από τις ολοφάνερα επηρεασμένες θεματικά εξαιρετικές
συνθέσεις του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Vincent</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Van</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Gogh</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;">αλλά
και του Κωνσταντίνου Παρθένη που αποδίδουν με τους αναγνωρίσιμους προσωπικούς
εκφραστικούς τους τρόπους, την κένωση της γυναικείας τρυφερότητας στο πάσχον
ανδρικό σώμα, διαχρονική και αναλλοίωτη συνθήκη της ανθρώπινης επαφής που δεν
υποκύπτει σε ιδιαιτερότητες εθνοτικές και θρησκευτικές, σε προσανατολισμούς
πολιτικούς και ιδεολογικούς ή σε κατευθύνσεις προσωπικές και αισθητικές ή τέλος
σε σκοπιμότητες που υπηρετούν την ισχύ, τη βία και την προκατάληψη σε όλες τις
εκδοχές τους. <o:p></o:p></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-WDZ7EmvwYxw/TzrR3OOMC4I/AAAAAAAABck/0A3vNfFUWEo/s1600/giotto_compianto+su+cristo+morto_1303-05PIC1626O.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-WDZ7EmvwYxw/TzrR3OOMC4I/AAAAAAAABck/0A3vNfFUWEo/s320/giotto_compianto+su+cristo+morto_1303-05PIC1626O.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"></span><br /><span style="font-family: Calibri;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-N5hdlriBFO0/TzrSN-CFuVI/AAAAAAAABcs/Tw1WEa0YvHc/s1600/GRECO_piet%C3%A0.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-N5hdlriBFO0/TzrSN-CFuVI/AAAAAAAABcs/Tw1WEa0YvHc/s320/GRECO_piet%C3%A0.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-X42DTetGqpM/TzrS3qOShuI/AAAAAAAABc0/kkis33tgE6g/s1600/aurelio+amendola_2008_ny+times_pieta500.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="259" src="http://2.bp.blogspot.com/-X42DTetGqpM/TzrS3qOShuI/AAAAAAAABc0/kkis33tgE6g/s320/aurelio+amendola_2008_ny+times_pieta500.jpg" width="320" /></a></div>
<br /><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-CP5ifkCIV98/TzrTEqc0qfI/AAAAAAAABc8/Lh7XQYEdKI4/s1600/delacroix_pieta.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-CP5ifkCIV98/TzrTEqc0qfI/AAAAAAAABc8/Lh7XQYEdKI4/s320/delacroix_pieta.jpg" width="257" /></a><span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-l39C1nKOt8k/TzrT5RK3kDI/AAAAAAAABdE/wnWu21GI6aA/s1600/pathenis_deposition.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="346" src="http://1.bp.blogspot.com/-l39C1nKOt8k/TzrT5RK3kDI/AAAAAAAABdE/wnWu21GI6aA/s400/pathenis_deposition.jpg" width="400" /></a><br /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #e06666; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>Πίνακες & γλυπτά / Giotto / El Greco / Michelangelo / Vincent Van Gogh / K. Παρθένης</b></span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #e06666; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #e06666; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Τώρα
και ένα χρόνο παρακολουθούμε όλοι την αραβική άνοιξη και την εξέγερση ενός
κόσμου απέναντι σε δεσποτείες και αυταρχικές πρακτικές που τον έχουν για πολλά
χρόνια κρατήσει δέσμιο και δεν τον αφήνουν να απελευθερώσει τις δημιουργικές
του δυνάμεις και να διαμορφώσει ένα άλλο πολιτικό και κοινωνικό φαντασιακό. Όχι
βέβαια σε απόλυτη αντιστοιχία με τα δικά μας πρότυπα, όπως έχουν πολλοί την
τάση να θεωρούν ως αυτονόητο, αλλά με αφετηρία και αναφορές στις ιδιαίτερες
πολιτισμικές του εκφράσεις, την ιστορία του και κυρίως τη νοοτροπία και τη
μακρόχρονη διαδρομή του στο χώρο των οικουμενικών εκφράσεων του κόσμου μας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο
δυτικός πολιτισμός διαθέτει τη δική του ιδιοπροσωπία. Με σοβαρούς σταθμούς της
πολυκύμαντης πορείας του το διαφωτισμό, την αστική γαλλική επανάσταση, τη
βιομηχανική εξέλιξη και τη νεωτερικότητα δεν κατάφερε να αποφύγει τις εκατόμβες
δυο πρόσφατων παγκόσμιων πολέμων ,το μεγάλο ολοκαύτωμα των Εβραίων και των
«άλλων» και την κόλαση της Χιροσίμα και
του Ναγκασάκι που σημάδεψαν βαθιά την πρόσφατη ιστορική εμπειρία. Στη διάρκεια
αυτών των γεγονότων οι αραβικοί λαοί, βίωσαν τις δικές τους αναστατώσεις και
δεν ανταποκρίθηκαν βέβαια επαρκώς στη διάθεση μιας πλήρους ενσωμάτωσης στη
δυτική αντίληψη που με επεκτατικές διαθέσεις προσπαθούσε από την αρχή του 20<sup>ου</sup>
αιώνα να παγιώσει ζώνες επιρροής που σχετίζονταν αποκλειστικά σχεδόν με τον
έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων του πετρελαίου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο
τρόπος που πάντα έβλεπε η δύση τον αραβικό κόσμο δεν διέφερε καθόλου τα τελευταία
100 χρόνια από τις χειρότερες αποικιοκρατικές βλέψεις και πρακτικές που
διαμόρφωσαν τους τελευταίους δυο αιώνες σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, όπου
υπήρχαν πόροι και πρώτες ύλες, την πιο συστηματική και κυριαρχική εξαγωγή της
ισχύος των κατά περιόδους μεγάλων δυνάμεων κάθε εποχής. Η εκμετάλλευση των
διαθέσιμων φυσικών αποθεμάτων και η υποδούλωση και η αυταρχική διακυβέρνηση
ολόκληρων περιοχών της Αφρικής, της Ασίας, της Ωκεανίας και της Νότιας
Αμερικής, είναι ένα ευδιάκριτο και καθόλου κολακευτικό μέρος της Ιστορίας των
αυτοκρατοριών που επιβίωσαν για εκατοντάδες χρόνια, καταστρέφοντας πρωτότυπους
πολιτισμούς, μετατρέποντας σε σκλάβους ιθαγενείς λαούς, απομυζώντας κάθε ικμάδα
από τον πλούτο χωρών τις οποίες ληστρικά εκμεταλλεύτηκαν ως αποικίες με τη
στρατηγική τους επιρροή, μετασχηματίζοντας την οικονομική τους ισχύ σε δύναμη
των όπλων της κυριαρχίας και της ιμπεριαλιστικής τους επέκτασης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Όλα
τα παραπάνω, δεν είναι υποθέσεις ούτε ιδεολογήματα, αλλά πρακτικές που έχει
καταγράψει η ιστορική περιπέτεια των τελευταίων αιώνων. Σήμερα ο δυτικός
κόσμος, που κατάφερε να δημιουργήσει τα τελευταία 200 χρόνια εθνικά κράτη και
να συγκροτήσει δημοκρατικούς θεσμούς, δεν έχει ακόμη μπορέσει να απαλλαγεί από
την εμφανή προκατάληψη με την οποία αντιμετωπίζει τον αραβικό κόσμο και κυρίως
βέβαια τις χώρες που διαθέτουν ακόμη τεράστια ενεργειακά αποθέματα και δεν
είναι διατεθειμένες να συντονιστούν ή να συναινέσουν στις οπτικές και τις
πρακτικές με τις οποίες τις αντιμετωπίζουν οι χώρες που ελέγχουν σήμερα το
γεωπολιτικό παιχνίδι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η
φωτογραφία του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Samuel</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Aranda</span><span style="font-family: Calibri;">, είναι μια δυνατή εικόνα που θα μπορούσε να έχει
τραβηχτεί όπου υπάρχουν άνθρωποι. Έχει μια μοναδική εικαστική ποιότητα αλλά
κυρίως περιεχόμενο που είναι συγκλονιστικό
για πολλούς πρόσθετους λόγους. Είναι μια σκόπευση που απαθανατίζει την
κυριαρχία του ανθρώπινου συναισθήματος πάνω σε όλες τις αδιέξοδες προκαταλήψεις
και τις επιτηδευμένες κραυγές που για πολλά χρόνια τώρα έχει δημιουργήσει μια
πρωτοφανής και συστηματική εκστρατεία δυσφήμησης και εναντίωσης στις
πολιτισμικές διαφορές και τις ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν το χώρο της
μέσης Ανατολής. Μας έχουν επιβάλει την άποψη πως ο ενδυματολογικός κώδικας των
γυναικών του μουσουλμανικού κόσμου αποτελεί μια κραυγαλέα πρακτική καταπίεσης
που πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο μέσω της δικής μας δυτικής οπτικής. Μαζί με
αυτή την απλούστευση, έχει καταστεί στη μέση συνείδηση του πολίτη των
χριστιανικών χωρών σχεδόν κοινότοπη πεποίθηση πως κάθε άνθρωπος με πιο σκούρο
χρώμα και διαφορετική εμφάνιση από το μέσο δυτικό πρότυπο, αραβικής καταγωγής,
μπορεί να είναι ένας εν δυνάμει εκπρόσωπος του θρησκευτικού φανατισμού και του
ιερού πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα στα νέα συγκρουσιακά πεδία της
«αντιπαράθεσης των πολιτισμών» όπως με αφελή και ακραία υποκειμενικό τρόπο
πρότεινε στον κόσμο ο Σάμουελ Χάντιγκτον, συντονιζόμενος απόλυτα με όλες τις
οργισμένες ακροδεξιές αναλύσεις που κυριαρχούν ιδεολογικά στα πραγματικά πεδία
της σύγκρουσης που δεν είναι άλλα από εκείνα της διεθνούς υπερπολιτικής και
αντιδημοκρατικής κυρίαρχης ελίτ που διαμορφώνει την κοινή γνώμη σύμφωνα με τις
στρατηγικές προτιμήσεις και το συνολικότερο προγραμματικό της σχεδιασμό σε
πλανητικό επίπεδο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η
φωτογραφία του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Aranda</span><span style="font-family: Calibri;">, ανατρέπει με μιας όλα
αυτά τα στερεότυπα και συντρίβει στην κυριολεξία όλες τις ρητορικές των δυτικών
«φονταμενταλιστών της ισχύος» και της «σύγκρουσης των πολιτισμών», με τον πιο
αυτονόητο και καθαρό τρόπο. Μόνο μια βαθιά τρυφερότητα, ένα αίσθημα αλληλεγγύης
και ένα κόσμο πλημμυρισμένο από την περίσσεια του ανθρώπινου συναισθήματος μπορεί
να περιγράφει αυτό το στιγμιαίο στιγμιότυπο που μεταμορφώνει μια εικόνα της
δημοσιογραφικής φωτογραφικής τεκμηρίωσης από σημαίνον μιας υποψιασμένης
αισθητηριακής καταγραφής του βλέμματος σε εμβριθές σημαινόμενο με ολοφάνερο οικουμενικό
χαρακτήρα και αφηγηματικό ουμανιστικό δοκίμιο με κυρίαρχο συμβολικό υπόστρωμα
την ανάδειξη του πρωτεύοντος αξιακού φορτίου της ύπαρξης. Η φωτογραφία της
γυναικείας μορφής που καλύπτει ένα ολόσωμο μαύρο ένδυμα, συνειδητό ή όχι
στοιχείο μιας πολιτισμικής και πολιτικής επιλογής δεν μπορεί να αλλοιώσει στο
ελάχιστο το ρεύμα της ανθρώπινης επαφής που διαπερνά τα γαντοφορεμένα της
χέρια, που αγγίζουν θωπευτικά τα μέλη του ανδρικού γυμνού σώματος που υποφέρει.
Η φιγούρα πίσω από το χιτζάμπ μπορεί να είναι μητέρα ή σύζυγος ίσως. Αυτό είναι
αδιάφορο. Σημασία έχει μόνο ένα πράγμα που προσδίδει μεγαλείο στη στιγμή και τη
φωτογραφική σκόπευση. Και αυτό δεν είναι άλλο από την <span style="color: #ea9999;">Αγάπη…</span><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">dyss, 14.02.2012<o:p></o:p></span></div>
</div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-2447435159818510562012-01-10T14:16:00.000-08:002012-01-11T11:17:34.315-08:00ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ | COLLECTANEA | 01-21<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b style="color: #ea9999;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">2011</span></b><b style="color: #ea9999;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">_</span></b><b style="color: #ea9999;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">ΠΡΟΣΩΠΑ_ΒΙΩΜΑΤΑ_ΓΕΓΟΝΟΤΑ_ΣΚΕΨΕΙΣ_ΕΙΚΟΝΕΣ</span></b><br />
<div class="MsoNormal">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">01_<i>της Λουκίας</i>_28.12.2011<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-60zcZ3Mtpnc/Twyg_xTC_SI/AAAAAAAABZE/veWoQygzL-s/s1600/C.Brancusi_sleeping+muse_1909-10_Hirshhorn+museum_washington.dc.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="521" src="http://3.bp.blogspot.com/-60zcZ3Mtpnc/Twyg_xTC_SI/AAAAAAAABZE/veWoQygzL-s/s640/C.Brancusi_sleeping+muse_1909-10_Hirshhorn+museum_washington.dc.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;"><span style="color: #cc0000;">Constantin
Brancusi, Sleeping muse I , 1909-10 [marble]<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;"><span style="color: #cc0000;">HirshHorn Museum and Sculpture Garden,
Smithsonian institution, <st1:place w:st="on"><st1:city w:st="on">Washington</st1:city>
<st1:state w:st="on">DC</st1:state></st1:place>.<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;"><span style="color: #cc0000;"> </span><o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στις 26 & 27.01.2003, στη μικρή μας πόλη τον ‘Αγιο Νικόλαο, γνώρισα
τη Λουκία Ρικάκη. «Τα λόγια της σιωπής», μια εξαιρετική ταινία της αφιερωμένη
στη νοηματική γλώσσα των κωφών ήταν η αιτία της παρουσίας της στο Ρεξ .Μετά
την προβολή ακολούθησε συζήτηση και δόθηκε
η δυνατότητα μιας ουσιαστικής συζήτησης πάνω στα θέματα της ανθρώπινης
επικοινωνίας. Έκτοτε ξαναβρέθηκε στον Άγιο Νικόλαο, αρκετές φορές άλλοτε για να
παρουσιάσει «το Αιγαίο μέσα από τα λόγια των ποιητών», να δώσει παράσταση </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">stand</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">up</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">comedy</span><span style="font-family: Calibri;"> στο θερινό σινεμά Χριστίνα ή να
συμβάλει με την ευγενική χορηγία του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Ecocinema</span><span style="font-family: Calibri;"> της συγκλονιστικής ταινίας </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Ludmilla</span><span style="font-family: Calibri;"> [μια γυναίκα από το Τσερνομπίλ] στο
πολυθεματικό αφιέρωμα του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου για το περιβάλλον.
Όλες οι δράσεις και η δημιουργική της κατάθεση έχουν ένα ολοφάνερο κοινωνικό
και πολιτικό προφίλ που με πυρήνα
αναφοράς την τέχνη του κινηματογράφου και της κινούμενης εικόνας καταγράφουν,
τεκμηριώνουν, στοιχειοθετούν ή προτείνουν μια μυθοπλασία πάνω στην πολυεπίπεδη
και ατέρμονη ανθρώπινη περιπέτεια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η ταινία «Ο άλλος» αποτελεί μια ολοκληρωμένη και ουσιαστική, βαθιά
κοινωνική και πολιτική σκόπευση. Με αφετηρία το δημοτικό σχολείο με τους επτά
νεαρούς αλβανούς μαθητές και τον ένα έλληνα στο Πατσίδερο Ηρακλείου, αφηγείται
και προβάλλει τον αθόρυβο τρόπο με τον οποίο μια μικρή σχολική κοινότητα
μετατρέπεται από το φωτισμένο δάσκαλο Γιάννη Φραγκιαδάκη σε εργαστήριο
συνάντησης με τον τον «άλλο». Η καταγραφή τεκμηριώνει και μαρτυρεί την αβίαστη
προσπάθεια μιας απροκατάληπτης
διανοητικής και διδακτικής προσέγγισης που ανατρέπει αμετάκλητα όλα τα
στερεότυπα και τα ιδεολογήματα του κοινωνικού αποκλεισμού και οδηγεί μέσω μιας
καθημερινής ουσιώδους διαπραγμάτευσης στο σχηματισμό μιας σχολικής κοινότητας
μεστής σχέσεων και συναισθημάτων. Αυτό που αναδύεται ολοφάνερα είναι ο αξιακός
πλούτος της ανθρώπινης φυσικής και κοινωνικής επαφής που ακυρώνει στην πράξη
κάθε καταγωγικό, εθνοτικό και ταξικό φραγμό, επεξεργάζεται νέους προσωπικούς
και συλλογικούς δεσμούς στο χώρο του σχολείου και την ευρύτερη κοινότητα και επανατοποθετεί τελικά στο
κέντρο του νοήματος , τις κοινές ανθρώπινες ιδιότητες των παιδιών, το
αναμφίβολο κύρος της ηλικιακής τους αθωότητας
και τις αναλλοίωτες ηθικές παραμέτρους της ύπαρξης. Ο ξένος και ο μετανάστης εδώ δεν έχουν καμιά
θέση. Εδώ μετρούν μόνο τα χαρακτηριστικά που αποτυπώνουν και εκφράζουν την
κοινή ανθρώπινη μοίρα. Ο μετασχηματισμός του «άλλου» στον ίδιο και οικείο εαυτό
μας είναι το έσχατο ανθρώπινο διακύβευμα και η ταινία της Λουκίας προβάλλει και
προτάσσει με εκπληκτική λιτότητα και σαφήνεια, αυτή και μόνο την οπτική,
οργανώνοντας με μοναδική ευαισθησία το πρωτογενές υλικό και μετασχηματίζοντας
ένα μικρής διάρκειας ντοκιμαντέρ σε γοητευτικό και πειστικό ιδεολογικό και
πολιτικό εργοτάξιο αισθημάτων, πραγματικό «κινηματογραφικό γεγονός»…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στον οικείο χώρο του «Παγοποιείου» της καλής μας φίλης Χρυσάννας
Καρέλλη, με θέα τη μοναδική πλατεία του ιστορικού Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο, το
κοινό του Ηρακλείου υποδέχτηκε τα «Παραμύθια της αγάπης και της ελπίδας» της
Λουκίας, στις 21 του Απρίλη του 2010 σε εκδήλωση της Νέας Κινηματογραφικής
Λέσχης Ηρακλείου . Μαζί στην παρουσίαση του βιβλίου, εκτός από τη συγγραφέα
ήμουν εγώ ,η Κάλλια Πλατύρραχου και ο Άγγελος Σπάρταλης. Δεν θα ξεχάσω ποτέ
εκείνη τη βραδιά, το αστραφτερό της χαμόγελο και τη βαθιά ικανοποίηση που
ένιωθε ανάμεσα σε φίλους κι ένα
εκπληκτικό κοινό που επικοινωνούσε άνετα μαζί του από την πρώτη στιγμή της
βραδιάς. Ανάμεσα στα άλλα που είχα γράψει για εκείνη την παρουσίαση, συγκρατώ
μερικές φράσεις που τόσο άρεσαν και στην ίδια και τις ενσωμάτωσε στην επόμενή
του έκδοση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"></span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-GmWRNUZmirQ/Twyhc15yNKI/AAAAAAAABZM/SRMAXS9mW7E/s1600/_MG_9396_A.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="425" src="http://4.bp.blogspot.com/-GmWRNUZmirQ/Twyhc15yNKI/AAAAAAAABZM/SRMAXS9mW7E/s640/_MG_9396_A.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">«…<strong>Η
Λουκία γράφει παραμύθια…<o:p></o:p></strong></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Μας δίνει τον κόκκινο μίτο δεμένο σφικτά με
τις πιο κρυφές επιθυμίες και μας προσκαλεί σε μια μαγική αφήγηση ίσαμε το βυθό
της έμπνευσης εκεί όπου τα νάματα κυλούν ανόθευτα σαν κρύσταλλα και τα βλέμματα
λάμπουν ανήσυχα όπως εκείνα των μικρών παιδιών.Με λέξεις τρυφερές, δανεισμένες
από την αχανή σαν του ουράνιου τόξου εσωτερική της παλέτα, μας παίρνει από το
χέρι και μας παρασέρνει σε μια φανταστική χώρα, εκεί όπου το σχήμα του χρόνου δένεται
με τις χαράξεις της μνήμης και η αλησμόνητη αθωότητα του πρότερου βλέμματος
συναντά τους μετριασμένους ίμερους που κρύφτηκαν σαν άγουρα αισθήματα γιατί δεν
πρόλαβαν να γίνουν δάκρυα στα μάτια ή νιφάδες που ριπίζει ο αγέρας την ώρα που
ο χιονιάς λευκαίνει τα πάθη ξορκίζοντας τις κουρασμένες προσδοκίες.Μόνο τα
παραμύθια αντέχουν να μας πουν όσα η καρδιά τις πιο πολλές φορές δεν κατάφερε
να ομολογήσει. Εδώ ο κόσμος είναι αμφίσημος και τα είδωλα στους καθρέπτες
μπορούν να γυρίσουν απ΄έξω αφήνοντας στο βάθος της εικόνας όσα μας πίκραναν
παράφορα ή μας στέρησαν το σπαραγμό του σώματος από μιαν ελπίδα που
εξαντλήθηκε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Η Λουκία ΔΕΝ γράφει παραμύθια…<o:p></o:p></span></strong></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Δίνει σχήμα και πνοή στις ανάσες που χάθηκαν,
στις ματιές που έσβησαν πρόωρα, στο άγγιγμα των χειλιών και το αίνιγμα της
επόμενης μέρας που δεν ήρθε ακόμη, στα χρώματα που μάγεψαν τη ματιά και στις
υγρές πλημμύρες που σάρωσαν με το άνθισμά τους τα ακρογιάλια του πόθου, στους
κρυμμένους αγγέλους που δίστασαν να μας δώσουν το χέρι την κρίσιμη ώρα που
ξεκινούσε το πέταγμα στον ουρανό, στα άκτιστα κάστρα που δεν πρόλαβαν να
νοτιστούν από τις σπάταλες σταγόνες της καταιγίδας των ανείπωτων εξομολογήσεων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Μαζί, μάς διηγείται γενναιόδωρα το σπαρακτικό
παιχνίδι της ίδιας της ύπαρξης την ώρα που στεργιώνει με χώμα και μέλι την
κρυφή συνταγή της εφήμερης παρουσίας της. Γι΄ αυτό η γραφή της είναι ελλειπτική
και βιωματική και την ίδια στιγμή αφοριστική και λεπταίσθητη σαν χάδι.
Διατρέχεται σαν ρεύμα απ΄ όλα εκείνα που υπήρξαν και από τα μελλούμενα που δεν
έχουμε ζήσει ακόμη. Αναβλύζει παράφορα τον παλμό μιας ακατάσχετης δόνησης που
μεταμορφώνει τους μύθους σε ζωντανές διαθλαστικές διηγήσεις της βιωμένης
προσωπικής αλλά και της συλλογικής εμπειρίας. Γι’ αυτό και ακούγεται σαν
ψίθυρος που στηρίζει τη μόνη αλήθεια που μας σώζει και μας χαρίζει ελπίδα. Την
ΑΓΑΠΗ…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">To</span><span style="font-family: Calibri;">ν Ιούνιο του 2010, καλεσμένος της
Λουκίας συμμετείχα ως μέλος στην κριτική επιτροπή του κινηματογραφικού φεστιβάλ
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Ecofilms</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">
</span><span style="font-family: Calibri;">στη Ρόδο, για τις ταινίες
μεσαίου μήκους. Μαζί με το Δημήτρη Ινδαρέ
και το Χρήστο Ζούρα είχαμε την
τύχη να παρακολουθήσουμε από μέσα όλη αυτή την ακάματη προσπάθεια που κατέβαλε
για 10 χρόνια η κοινή μας φίλη ,σκηνοθέτης και διοργανωτής αυτής της τεράστιας
συλλογής βλεμμάτων μαζί με το σύντροφό
της Νίκο Νικολαϊδη για να δίνουν ζωή και ψυχή σε ένα πραγματικά σπάνιο και
μοναδικής ποιότητας και περιεχομένου κινηματογραφικό φεστιβάλ. Δεν ήταν ταινίες
που μιλούσαν μόνο για το περιβάλλον, αλλά ζωντανές ματιές που εστίαζαν με
δεκάδες διαφορετικούς τρόπους στην πολιτική, την κοινωνική, την καλλιτεχνική
συνθήκη του κόσμου μας. Όλη η ευαισθησία, οι ανάγκες ,οι αγωνίες και οι
προσδοκίες ενός οικουμενικού και βαθιά ουμανιστικού κινηματογράφου
συγκεντρώνονταν για μια εβδομάδα στο θερινό σινεμά και την κλειστή αίθουσα
ΡΟΔΟΝ επιτρέποντας στους ροδίτες, τους επισκέπτες, τους νέους και τους
υποψιασμένους αλλά και τους εφήμερους θεατές να καταδυθούν στο σύμπαν της
κινούμενης εικόνας και να επιβεβαιώσουν με τον καλύτερο κάθε χρονιά τρόπο πως η
τέχνη του κινηματογράφου είναι μια υπόθεση που κινητοποιεί την αληθινή δημιουργική
πνοή και τους προβληματισμούς που ορίζουν τον ανθρώπινο βίο. Συναντήσεις,
προβολές, συζητήσεις, παρουσιάσεις, ενστάσεις, κριτικές αποτιμήσεις, μια
διαδικασία ουσιαστικής και ευαίσθητης στράτευσης σε όλα τα μέτωπα όπου μπορεί
να υπάρχει διαπραγμάτευση για το μεγάλο κοινό ανθρώπινο διακύβευμα ενός
καλύτερου κόσμου. Η Λουκία, με μεγάλο κόπο και επίμονη και σχολαστική προσωπική
εργασία, λειτουργούσε ως πυκνωτής ιδεών, οπτικών και προσεγγίσεων,
συγκεντρώνοντας με τεράστια προσπάθεια όλο το περίσσευμα μιας σωματικής,
διανοητικής και ψυχικής πολλές φορές δημιουργικής κατάθεσης και στη συνέχεια με
απίστευτη γενναιοδωρία και σπάνια ειλικρίνεια και δοτικότητα το αναδιένειμε σε
όλους όσους είχαν την εσωτερική δύναμη και την προσωπική όραση και τη
δεκτικότητα να εντρυφήσουν, να εννοήσουν, να κατανοήσουν, να παλαίψουν μέχρι το
τέλος για να κτίσουν τους δεσμούς που μπορούν να μας δένουν με τους ανθρώπους,
να δίνουν αξία στα πράγματα, να δοξολογούν την ίδια την ύπαρξη. Η Λουκία δεν
γύρεψε ποτέ κανένα αντάλλαγμα, παρά μόνο τη συμμετοχή του κοινού, την κοινή
εμπειρία με τις δημιουργικές αναζητήσεις των άλλων, την τρυφερή ανταπόδοση σε
ένα βλέμμα ανοικτό προς όλους… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: #e06666;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">...Λουκία θα είσαι πάντα εδώ έμπνευση και πίστη</span></b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">..Όσο το βλέμμα σε αποζητά και η μνήμη σού προσφέρει μια ζεστή αγκαλιά
βγαλμένη από το "παραμύθι της αγάπης και της ελπίδας", τη σπαρακτική
διήγηση της ίδιας της ζωής...Όσο το άνθισμα της επιθυμίας μετατρέπει το εφήμερο
και το στοιχειώδες σε γενναιόδωρο συναίσθημα και εγρήγορση διανοητική...Όσο η
ύπαρξη εξυψώνεται σε δωρεά για τον "Άλλο" και τα λόγια των ποιητών
κατοικούν στις θάλασσες του Αιγαίου...Μέχρι την έσχατη ώρα που τον κόσμο θα
ψάλλουν οι χορωδίες των μικρών παιδιών που σε συγκινούν...Όσο θα λάμπουν το
μπλε και το πορτοκαλί χρώμα που προτιμάς και όσο ανασαίνουν οι φίλοι σου...</span></span><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">02_Το ανάλαφρο άγγιγμα
του αρχαιολόγου_</span></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">Μαλεβίζι 2.11.2011</span></i></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-RSfI2aw6rrQ/TwyhramWEQI/AAAAAAAABZU/o-uUECEViBc/s1600/TZ%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%2593_%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2592%25CE%2599%25CE%2596%25CE%2599_4.11.2011.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="http://3.bp.blogspot.com/-RSfI2aw6rrQ/TwyhramWEQI/AAAAAAAABZU/o-uUECEViBc/s640/TZ%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%2593_%25CE%259C%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2592%25CE%2599%25CE%2596%25CE%2599_4.11.2011.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Τον περασμένο Νοέμβρη [2.11.2011], ο αρχαιολόγος Γιώργος Τζωράκης
σκύβει με προσεκτικό τρόπο και συστολή -σαν να προσεύχεται- μέσα στον ασύλητο
(ευτυχώς) μινωικό τάφο, ψηλαφώντας με τα χέρια το υλικό που αναδύεται από τη
χιλιόχρονη σιωπή του μέσα από τα σπλάχνα της Κρητικής γης στο Μαλεβίζι. Με
προσοχή και περισσή έγνοια, ανάμεικτη με αιδημοσύνη και μια ολοφάνερη σχεδόν
τρυφερότητα, εστιάζει το βλέμμα και απλώνει απαλά το θωπευτικό χέρι που
αναζητεί και αποκαλύπτει τις ιερές αποθέσεις των ανθρώπων που όρισαν τις τύχες
του τόπου στα απώτερα εκείνα χρόνια που τα γεγονότα και οι μύθοι της Αριάδνης
και του Γλαύκου ήταν ακόμη ζωντανοί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η φωτογραφία αυτή, τραβηγμένη βιαστικά και χωρίς καμιά σχεδόν
αισθητική φροντίδα, μετατρέπεται έτσι στο πιο συγκλονιστκό σχόλιο για την
απτική και οπτική ευφορία του αρχαιολόγου, επίμονου ιχνευτή της απώτερης
συλλογικής μαρτυρίας και συλλέκτη του περισσεύματος των χρόνων. Όπως έγραφε ο
Μάρκος Αυρήλιος και μας θύμιζε ο σπουδαίος Γιάννης Σακελλαράκης στα δικά του
γραπτά, ο αρχαιολόγος αλλά και ο σκεπτόμενος άνθρωπος κάθε εποχής, οφείλει να
υπακούει μόνο σε όσα εκφράζει η μοναδική προτροπή που δια βίου είναι ικανή να
μας καλλιεργεί και να μας καθορίζει : <b><i>ένδον σκάπτε.</i></b> Από εκείνη τη διαρκή
και προσωπική ενδο-σκόπηση θα μπορέσει να δημιουργηθεί το εκτεταμένο διανοητικό
και ψυχικό ίζημα που απαιτείται για να μπορεί ο άνθρωπος να αντιστέκεται στις
αποκλίνουσες και κυριαρχικές δυνάμεις που επιδιώκουν να ρευστοποιήσουν και να
ρίξουν στη λήθη, τη βιωματική εμπειρία και τη διάσωση της συλλογικής ανθρώπινης
μνήμης. Μου έρχονται παράλληλα στο νου οι χαρακτηριστικοί στίχοι του αμερικανού
ποιητή </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">William</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Butler</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Yeats</span><span style="font-family: Calibri;"> (νομπέλ λογοτεχνίας 1924) που έγραφε
σε ένα από τα ποιήματά του [<i>Τα ουράνια τα
μεταξωτά</i>] ανάμεσα σε άλλα και τα παρακάτω: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #e06666;">Ν’ αλαφροπερπατείς<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #e06666;">Γιατί πατείς πάνω στα
όνειρά μου…</span><o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στο δημαρχείο στο Γάζι, εκεί κοντά, άνοιξε πριν από λίγο καιρό η
αρχαιολογική συλλογή Μαλεβιζίου, που στέγασε σε προσωρινό αλλά αξιοπρεπή
επισκέψιμο χώρο, τη συλλογή Μεταξά και άλλα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής.
Ανάμεσα σε όσους συντελέσανε στην παρουσίασή της –πολλοί και καλοί συνεργάτες
της αρχαιολογικής υπηρεσίας και του Δήμου- ήτανε βέβαια και ο φίλος αρχαιολόγος
Γιώργος Τζωράκης. Θαρρώ πως μια επίσκεψη στο Μαλεβίζι, πρέπει να ξεκινά με ένα
μικρό προσκύνημα στα υπέροχα ευρήματα που περιμένουν εκεί, μετά την ανάδυσή
τους από την Κρήσσα γη, αφήνοντας τη χιλιόχρονη σιωπή τους για να μας
ξεναγήσουν στον κόσμο τους. Που θα παραμένει πάντα ζωντανός όσο τον έχουμε στη
συνείδησή μας και όσο κατανοούμε πόσο σημαντικό είναι σε ένα Τόπο να υπάρχουν
μουσεία, συλλογές, ευρήματα, προστατευμένοι και επισκέψιμοι αρχαιολογικοί χώροι
που θα κρατούν πάντα ζωντανή τη μεγάλη αφήγηση της γενέθλιας γης που μέρος της
αποτελούμε κι εμείς σήμερα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Να είναι καλά οι αρχαιολόγοι και οι εργάτες των ανασκαφών, οι συντηρητές
αρχαιοτήτων , οι υπεύθυνοι των αναστηλώσεων
και οι φύλακες που εξακολουθούν να διαζώζουν ακόμη με τον τρόπο τους τα <b>«ίχνη»…</b>Και μαζί διαφυλάσσουν τη μνήμη
και την Ιστορία…Τα μόνα όπλα που μας απόμειναν στον αγώνα του ανθρώπου ενάντια
στη λήθη ,στην αναζήτηση της <b>Α-λήθειας…<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">03_ </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">To</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> ψηφιδωτό της αφύπνισης_</span></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">φωτο.Μιχ.Πολυχρονάκης</span></i></b><b><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> <o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> <span style="color: #cc0000;"> </span></span></i></b><span style="color: #cc0000;"><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">_ </span></i></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">OCCUPY <st1:street w:st="on"><st1:address w:st="on">WALL STREET</st1:address></st1:street>
_ </span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Νέα</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> </span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Υόρκη</span></b></span><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><span style="color: #cc0000;"> 2011</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;"></span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-OJNWN46UlrE/Twyh5a9d9HI/AAAAAAAABZc/Gcds5DWhrzA/s1600/IMG_8822.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="http://3.bp.blogspot.com/-OJNWN46UlrE/Twyh5a9d9HI/AAAAAAAABZc/Gcds5DWhrzA/s640/IMG_8822.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η οργανωμένη απληστία είναι έγκλημα…Το διαδηλώνει καθημερινά το
πλήθος του 99%...Στην Αμερική της καταναλωτικής αποχαύνωσης και της
νεοφιλελεύθερης αχαλίνωτης κυριαρχίας της υψηλής χρηματοπιστωτικής διπλωματίας
που έχει καταφέρει μέσω της Γουόλ Στριτ, να καταστήσει ολόκληρο τον πλανήτη
έρμαιο της απληστίας των αγορών, δηλαδή των ελάχιστων ζάπλουτων ιδιωτών που
αντιπροσωπεύουν το 1% και ελέγχουν τα πάντα, έχει ξεκινήσει ένα κίνημα
αφύπνισης…</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Occupy</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Wall</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Street</span><span style="font-family: Calibri;">…Εικόνες κατακλύζουν καθημερινά όλο το χρόνο τους ειδησεογραφικούς
ιστότοπους και τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης…Ένα πανίσχυρο εργαλείο επαφής,
ανταλλαγής πληροφοριών και συνεννόησης καθιστά πια τις κινητοποιήσεις ενός
μεγάλου αριθμού ανθρώπων εφικτές και απειλητικές για το σύστημα… Στη Νέα Υόρκη
γίνονται συλλήψεις αλλά το πλήθος είναι ζωντανό, μαχητικό και μεγάλο. Και είναι
εκεί επιμένοντας και διαδηλώνοντας σχεδόν καθημερινά…Το πιο σπουδαίο γεγονός
αυτής της κινητικότητας είναι η απελευθέρωση των εφησυχασμένων νέων ανθρώπων
που συνειδητοποιούν πως απειλούνται όλο και περισσότερο από ένα καταμερισμό που
τώρα πια δεν τους υπολογίζει…Εκφράζονται ελεύθερα, διαδηλώνουν μαχητικά,
τοποθετούνται απερίφραστα και κυρίως κινητοποιούνται χωρίς βία με όπλο τους το
λόγο και την πολιτική στάση απέναντι σε όσα συμβαίνουν και τους εξαιρούν… Με
λίγα λόγια ανακτούν τη χαμένη πολιτική συνειδητότητα μιας γενιάς που
εξαπατήθηκε με τις υποσχέσεις της κατανάλωσης και τώρα καλείται να πληρώσει το
λογαριασμό της απληστίας ενός ψευδεπίγραφου νεοφιλελεύθερου συστήματος που
αρνείται επιδεικτικά κάθε συλλογική κατάκτηση και διαπραγμάτευση…<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-4bdY76GyhKM/TwyjUiNeNtI/AAAAAAAABZs/DakXTKGztPk/s1600/time+cover+protester+shepard+fairey+original+photo+ted+soqui+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://4.bp.blogspot.com/-4bdY76GyhKM/TwyjUiNeNtI/AAAAAAAABZs/DakXTKGztPk/s200/time+cover+protester+shepard+fairey+original+photo+ted+soqui+2.jpg" width="131" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το πολύχρωμο ψηφιδωτό της φωτογραφίας του Μιχάλη από τη Νέα Υόρκη,
αποτυπώνει σαν εφημερίδα τοίχου, τις πιο διαφορετικές αλλά στη βάση τους
δίκαιες διαπιστώσεις και απαιτήσεις…Μικρές σύντομες φράσεις, συλλογικά αιτήματα
και πολιτικές ιδέες, καμιά φορά και συνθήματα συνθέτουν αυτό το πολύπλοκο και
πολύχρωμο βήμα ιδεών και διαλόγου, που φαίνεται να σχηματίζει σιγά σιγά ένα
τεράστιο χάρτη πορείας για τα επόμενα χρόνια…Είμαστε ακόμη στην αρχή…Τώρα όμως
έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή των ανεπιβεβαίωτων προσδοκιών και κυρίως της
πολιτικής ρητορείας που τις συνόδευε…Η νέα συνθήκη είναι εδώ και εκφράζει
ολοφάνερα τη σήψη και την αποτυχία ενός συστήματος που δεν είχε κανένα φραγμό
και για το λόγο αυτό συναντά απέναντί
του όσο περνά ο καιρός ένα τεράστιο ΗΘΙΚΟ αίτημα…<b>Ένας άλλος κόσμος είναι αναμφίβολα εφικτός…<o:p></o:p></b></span></div>
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><u><br /></u></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">04_Λιβύη_με το βλέμμα
του γερακιού_</span></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">φωτο.</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Yuri</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Kozyrev</span></i></b><b><i><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: black; font-family: Calibri; font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: black; color: #e06666;"><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">8.03.2011 / Λίβυοι αντάρτες
υψώνουν τη σημαία τους στο σημείο ελέγχου </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Ras</span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Lanuf</span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">. <o:p></o:p></span></i></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="apple-style-span"><i><span lang="EN-GB" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span style="color: #e06666;">Image © Yuri Kozyrev /
Noor for Time.</span></span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-mOmNrNta2fY/TwylDXFSGEI/AAAAAAAABZ0/HtY3npxtqNQ/s1600/kozyrev-libye-040.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="425" src="http://4.bp.blogspot.com/-mOmNrNta2fY/TwylDXFSGEI/AAAAAAAABZ0/HtY3npxtqNQ/s640/kozyrev-libye-040.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #cc0000;"><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">M</span></i></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">αλλιά
σγουρά μαλλιά κοράκου χρώμα <o:p></o:p></span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000;">Τ΄ανέμιζε ο αγέρας στα
ζερβά….<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000;">Αντάρτικο τραγούδι της Κατοχής <o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span style="font-family: Calibri;">Ή <span style="color: #cc0000;"><o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000;">Ποτέ ποτέ ποτέ <o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000;">δεν θα μπορέσω να
ξεδιπλώσω όλες τις σημαίες<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000;">Πράσινες, κόκκινες,
κίτρινες, μπλε,μωβ, θαλασσιές….<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000;">Μίκης Θεοδωράκης, Ήλιος και χρόνος </span><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">M</span><span style="font-family: Calibri;">ια φωτογραφία από την Αραβική
΄Ανοιξη…Τραβηγμένη από το γνωστό φωτογράφο </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Yuri</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Kozyrev</span><span style="font-family: Calibri;">, κάπου στην εξεγερμένη Λιβύη…Η πιο
σπουδαία κατά την άποψή μου από τις χιλιάδες λήψεις που κυκλοφόρησαν παντού και
ιδιαίτερα στο διαδίκτυο και αποτυπώνουν με συγκλονιστικό τρόπο την ένταση και
την αύρα που μόνο ο αγώνας για την ελευθερία μπορεί να σηκώνει στο πέρασμά
του…Μια στιγμιαία εστίαση σε ένα κάδρο που περιέχει όλη την ένταση της φυσικής
και της ανθρώπινης παρουσίας…Μια τεράστια σημαία που ξεδιπλώνεται στον αέρα της
ερήμου, ξεπερνώντας τα μεγέθη και την κλίμακα της ίδιας της ανθρώπινης
υπόστασης και δηλώνοντας στο βάθος του ουρανού με τα χρώματα και τα σύμβολά της
τα κοινά σημαίνοντα της χώρας και των εξεγερμένων ανθρώπων της…Υπάρχει μια
ένταση καθώς το πλήθος προστρέχει να δέσει με σιγουριά τις άκρες του ιερού
συμβόλου που πλανιέται με ορμή στον ουρανό...Σε πρώτο πλάνο οι ανθρώπινες
μορφές φαίνεται να κινούνται με τρόπους αμφίσημους…Ορισμένοι με στατικό δέος
και αιδημοσύνη σχεδόν και μια κυρίαρχη νεανική φιγούρα που σε άμεσο πρώτο πλάνο
κατευθύνεται αντίθετα από τη δυνατή κίνηση της σημαίας που ριπίζει ο αγέρας…Με
δεμένη σφικτά στο πρόσωπο την ασπρόμαυρη αραβική μαντίλα, που προστατεύει από
τη σκόνη της ερήμου και αποκρύβει μαζί τα χαρακτηριστικά του, αλλά με βλέμμα
αποφασιστικό και οξύ που ορίζει με βία την ίδια τη φορά και το εκτόπισμα της
σωματικής του πορείας…Ένας ολοφάνερος θυμός μαζί με μια αποφασιστική διάθεση
περιγράφει με αδρό τρόπο την παρουσία του νέου μαχητή που ζωσμένος στα άγουρα
του ακόμη χρόνια τις σφαίρες της εξέγερσης δηλώνει μαχητικά το αίτημα μιας νέας
γενιάς που από νωρίς άρχισε να διεκδικεί με όλους τους τρόπους το δικό της
μερίδιο αξιοπρέπειας…Η σύνθεση των κινήσεων και οι ισχυροί αποκλίνοντες άξονες
που διασταυρώνουν τις τυχαίες φυσικές συνιστώσες με τους κυματισμούς της ίδιας
της ανθρώπινης μοίρας, αλλά και οι πολύτροποι συμβολισμοί των σημαινόντων
καθιστούν αυτή τη φωτογραφία μια πόζα με κλασικά χαρακτηριστικά εμπλουτισμένη με εικονογραφικές ποιότητες
μιας μεγάλης τέχνης και με ένα περιεχόμενο που μπορεί να περιγράφει μόνο η
δύναμη της εξέγερσης ενός Κόσμου, τόσο κοντινού αλλά και τόσο ταυτόσημου με το
δικό μας…Οι Άραβες ήταν πάντα ένας έξυπνος λαός που αξίζει μια καλύτερη
μοίρα… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">05_Βιάννος_Η
αρχιτεκτονική του ελάχιστου_</span></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">φωτο.</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Odyss</span></i></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">,14.06.2011</span></i></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-o8jseuLMXNw/TwymCVQoctI/AAAAAAAABZ8/RycyaVo5IZA/s1600/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A9+%25CE%2592%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3_14.6.11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-o8jseuLMXNw/TwymCVQoctI/AAAAAAAABZ8/RycyaVo5IZA/s640/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A9+%25CE%2592%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3_14.6.11.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">B</span><span style="font-family: Calibri;">ιάννος. Καλοκαίρι του 2011. Πριν από 68 χρόνια την έκαιγαν οι ναζί. Εκτελέσεις αμάχων, εμπρησμοί, καταστροφή. Η μνήμη
είναι ακόμη δυνατή όσο θα ζουν τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που γνώρισαν το
πέρασμα του τευτονικού πολιτισμού στη διάρκεια της «κοινοτοπίας του κακού»,
δηλαδή στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η Άνω Βιάννος εξακολουθεί να διατηρεί τις κλίμακες και τα μεγέθη
ενός χαρακτηριστικού ιστορικού οικισμού της περιοχής. Και να διασώζει το ήθος
του τόπου που δεν σεβάστηκαν οι κοινοί ποινικοί γερμανοί εγκληματίες. Με
αναπάντεχο καμιά φορά τρόπο. Όπως στην προσθήκη αυτού του μικρού βοηθητικού
χώρου στην παλιά λιθόκτιστη οικοδομή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η ανώνυμη και εφήμερη πολλές φορές αρχιτεκτονική του ελάχιστου.
Υλικά από δεύτερο χέρι, λαμαρίνες και μεταλλικές διατομές και κομμάτια από
ξύλο. Μάθημα για πολλούς και κυρίως για εκείνους που παράγουν τόνους σκουπιδιών
και μπάζων για να γεμίζουν θλιβερές χωματερές. Εδώ όλα έχουν ξαναβρεί τη θέση
τους. Για να στεγάσουν πρόσθετες ανάγκες εξοικονομώντας κόστος κατασκευής και
υλικών. Φαντάζομαι πως ο Γιώργος Τριανταφύλλου, με τις αρχετυπικές* του
περιπλανήσεις θα χαρεί ιδιαίτερα με αυτή τη λήψη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Την παρατηρώ πολλές φορές. Σκέφτομαι τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Antonio</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Gaudi</span><span style="font-family: Calibri;">
στη Βαρκελώνη που 100 χρόνια πριν, στις αρχιτεκτονικές του εφαρμογές και
στους δημόσιους χώρους που αφήνουν άφωνους τους σημερινούς τουρίστες στο Πάρκο </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Guell</span><span style="font-family: Calibri;">, το εφάρμοσε με ένα ακραίο έντεχνο
τρόπο, παράγοντας μια αρχιτεκτονική που υπερβαίνει τα όρια της τοπικότητας και
μετασχηματίζεται σε υπόθεση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Χρησιμοποιώντας σπασμένα
πλακάκια που έπαιρνε από εμπόρους και μάντρες οικοδομικών υλικών. Ανακαλώ
παράλληλα και τις απίθανες εφαρμογές της σύγχρονης αποδόμησης που μεταμόρφωσε
την αρχιτεκτονική σε υπόθεση λαμπερών τσαλακωμένων επιφανειών και διάσπαρτων
και ετερόκλητων κατασκευαστικών λεπτομερειών. Βέβαια το έκανε με τρόπο που έχει
σχέση με τη λογική της καταναλωτικής πληθωρικότητας και των συμβολισμών που
ενίοτε επιθυμούν να την υπονομεύσουν, παράγοντας εξ αρχής μια πρόταση-σκουπίδι
(</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">trash</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">architecture</span><span style="font-family: Calibri;">) στις περισσότερες περιπτώσεις. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Τα υλικά από δεύτερο χέρι σε νέα χρήση που μπορούν να προκύψουν
από επισκευές, κατεδαφίσεις, αντικαταστάσεις τμημάτων της κατασκευής ή με
προσεκτική διαλογή μέσα από κάθε λογής στερεά απορρίμματα, σίγουρα πρέπει να
μας ενδιαφέρουν. Για τη χρησιμότητά τους, για τη νοοτροπία που καλλιεργείται
από την επανάχρησή τους στη διάσωση των φυσικών πόρων, για την ουσιαστική
συμβολή στον περιορισμό των κάθε λογής αποβλήτων και υλικών που μπορούν να
βρουν με έμπνευση και μεράκι τη θέση
τους σε μια αρχιτεκτονική του ελάχιστου, που κατανοεί πως η κατανάλωση δεν
είναι πάντα συμβατή με τον αληθινό πλούτο και την ποιότητα των κατασκευών που
μπορούμε να παράγουμε, με πραγματική οικονομία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">06_
Περιστερώνες και νεωτερικότητα_</span></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">φωτο.Δημήτρης
Φιλιππίδης_Άνδρος 2011<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: Calibri;"></span></i></b><b><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></b></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-uTA1lRuqT4k/TwymgN7we8I/AAAAAAAABaE/JyCs3blMfpE/s1600/And-Xor+004.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://1.bp.blogspot.com/-uTA1lRuqT4k/TwymgN7we8I/AAAAAAAABaE/JyCs3blMfpE/s640/And-Xor+004.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #e06666; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>φωτο. Δημήτρης Φιλιππίδης/2011</b></span><b style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><o:p> </o:p></span></b></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στην περίφημη φωτογραφία του ξενοδοχείου Ξενία της Άνδρου «Τρίτων»
το 1964, που τράβηξε ο αρχιτέκτονάς του Άρης Κωνσταντινίδης την εποχή που
ολοκληρώθηκε και τα πολυγνώτεια χρώματα που χρησιμοποίησε για να το βάψει ήταν ακόμη νωπά και λαμπερά, σε πρώτο πλάνο
κυριαρχεί ένας παλιός περιστερώνας, χαρακτηριστικό κτίσμα τοπικής και
αιγαιοπελαγίτικης βέβαια αρχιτεκτονικής επεξεργασίας. Ήταν μια επιτηδευμένη ίσως πόζα, που
αποκάλυπτε με χαρακτηριστικό τρόπο τον εσωτερικό διάλογο του ίδιου του
δημιουργού με τις αρχές της παράδοσης, τις οποίες κατάφερε να μετασχηματίσει με
το αρχιτεκτονικό του έργο σε αξίες της ίδιας της νεωτερικότητας. Ο Άρης
Κωνσταντινίδης διέθετε μια βαθιά κατανόηση των πραγματικών αναγκών που
υπηρετούσε η γνήσια και ανόθευτη λαϊκή αρχιτεκτονική όπως είχε επανειλημμένα
γράψει και είχε ολοφάνερα μεταγράψει με τα υλικά και το συντακτικό της εποχής
του, τις αιτιώδεις και ουσιαστικές της συνιστώσες μέσα στο σύνολο της
δημιουργικής του παραγωγής. Αυτό βέβαια δεν ήταν άμεσα και γραμμικά ευανάγνωστο
από τους περισσότερους -ακόμη και ομοτέχνους του- οι οποίοι προέβαλαν σοβαρές
ενστάσεις για τον ορθολογικό του και καθαρό μοντερνισμό που δεν ήταν συμβατός
σε πολλές περιπτώσεις με τις τοπικές και διακοσμητικές ιδιαιτερότητες που χαρακτήριζαν
ισχυρές αρχιτεκτονικές ιδιολέκτους. Είναι γνωστή η αντίδραση των κατοίκων της
‘Ανδρου , που υποδέχτηκαν το συγκεκριμένο Ξενία με μεγάλη επιφυλακτικότητα και
δεν το ενσωμάτωσαν ουσιαστικά ποτέ στην τοπική αρχιτεκτονική αφήγηση. Εξ άλλου
αυτό συνέβη και σε ξεχωριστές περιπτώσεις όπως στο εμβληματικό σπίτι στην
Ανάβυσσο από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες του, αλλά και σε πολλές άλλες
περιπτώσεις που αποδεικνύουν και επιβεβαιώνουν τη μεγάλη δυσκολία που
συναντούσε ο ίδιος για να δημιουργήσει ένα έντιμο και καθαρό αρχιτεκτονικό
σύμπαν όπου όλα θα ήταν βαλμένα με ένα αυτονόητο τρόπο.<o:p></o:p></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-3u2S2sUBf5k/Twyouyqs_bI/AAAAAAAABaM/y5D4gNByRvM/s1600/%25CE%259E%25CE%2595%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2594%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5_%25CE%2591%25CE%259A.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="169" src="http://3.bp.blogspot.com/-3u2S2sUBf5k/Twyouyqs_bI/AAAAAAAABaM/y5D4gNByRvM/s640/%25CE%259E%25CE%2595%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2594%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5_%25CE%2591%25CE%259A.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #e06666; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>Φωτο. Άρης Κωνσταντινίδης / 1964</b></span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η φωτογραφία του 2011, είναι τραβηγμένη από τον αρχιτέκτονα
Δημήτρη Φιλιππίδη, ένα βαθύ και ουσιαστικό γνώστη και αναλυτή της νεότερης και
της σύγχρονης αρχιτεκτονικής πραγματικότητας. Είναι μια εικόνα που λέει
χιλιάδες πράγματα. Κυρίως όμως έρχεται μετά από 50 χρόνια, να υπογραμμίσει με
δραματικό τρόπο το αποτέλεσμα της συμπαράθεσης ή αν προτιμάτε της συνύπαρξης
της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με τη στρωματογραφία της νεωτερικότητας και με
τα όποια σπαράγματά της απόμειναν. Η σύγκριση είναι συντριπτική. Ο παλιός
περιστερώνας μόλις έχει συντηρηθεί με ασβέστη και λάμπει υπέροχος στο φως του
ήλιου. Δίπλα ακριβώς το μισοκατεστραμμένο κουφάρι του «Τρίτωνα», μόλις μετά
βίας θυμίζει την εξαιρετική όψη που είχε όταν ολοκληρώθηκε και είχε
φωτογραφήσει ο δημιουργός της. Αυτή είναι η τραγική κατάληξη των περισσότερων
κτισμάτων της νεωτερικότητας, που όταν δεν καταφέρνουν να γλυτώσουν από το
μένος κάποιων φανατικών , όπως έγινε φέτος στα Χανιά με το περίπτερο του
Πάτροκλου Καταντινού που γκρεμίστηκε και μάλιστα με τη βούλα του Υππουργείου Πολιτισμού, κηρύσσονται
διατηρητέα και στη συνέχεια παραδίδονται στην εγκατάλειψη και τη φθορά του
χρόνου. Το γεγονός είναι ένα. Η στρωματογραφία της αρχιτεκτονικής μας
κληρονομιάς περιέχει αδιαίρετα από το ναό του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες
της Φυγάλειας, ίσαμε τις προτάσεις της νέας γενιάς των αρχιτεκτόνων που βγήκαν
μέσα από αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και κατάφεραν με χίλια εμπόδια να πραγματωθούν
και να εκφράζουν τις σύγχρονες αρχιτεκτονικές αναζητήσεις. Ας κατανοήσουν
ορισμένοι πως στερείται νοήματος η υπεράσπιση της κτισμένης πραγματικότητας
μέχρι το 1830 και η επιδεικτική απουσία φροντίδας για όλο το απόθεμα των
τελευταίων 180 χρόνων, με εξαίρεση βέβαια τις ρομαντικές αναβιώσεις των
διάφορων ιστορικισμών. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στο πυρ το εξώτερο ο Άρης Κωνσταντινίδης και τα Ξενία, ο Τάκης
Ζενέτος και οι κατοικίες του που αποτέλεσαν την πρώιμη έκφραση ενός ιδιότυπου
προσωπικού τεχνολογικού ριζοσπαστισμού σπάνιου για τα διεθνή δεδομένα, η γενιά
του ΄30 με τα σχολικά κτίρια και τις μοναδικές αναζητήσεις που πλούτισαν το
δομημένο περιβάλλον με μερικά αξεπέραστα παραδείγματα σε μια εποχή που η
νεωτερικότητα κατάφερε να εκφράσει με μοναδικό τρόπο τη σχέση της με τα πολιτικά
προγράμματα της εποχής της. Στο πυρ ο Δημήτρης Αντωνακάκης στον οικισμό του
Διστόμου και μερικά από τα πιο εμβληματικά κτίσματα της μοντέρνας
αρχιτεκτονικής στη δεκαετία των αναζητήσεων και του νέου πνεύματος του ΄60. Στο
πυρ και ο Γιώργος Θεοδοσόπουλος και ο Δημήτρης Κυριακός στο Ηρώο της Πλατείας
Ελευθερίας στο Ηράκλειο και ποιος ξέρει πότε και ο Κυριάκος Κρόκος αλλά και οι
λιγότερο γνωστοί σπάνιοι αλλά ευδιάκριτοι εργάτες μιας άλλης αρχιτεκτονικής που
ξεπερνά τις μιμήσεις και τις μόδες και την αχώνευτη παράδοση και τους
εμπορευματικούς πειρασμούς και προσπαθεί να εκφράσει με στιβαρότητα τις
πραγματικές αξίες της αρχιτεκτονικής, τις χιλιόχρονες απαντοχές και αναφορές
του χώρου και του τοπίου, τις ιδιαιτερότητες που σχημάτισαν τις προτιμήσεις της
ιστορικά, τις πιο σύγχρονες εκδοχές της που αποπειράθηκαν να περιγράψουν με συνεπή και αταλάντευτη
κατασκευαστική καθαρότητα και κυρίως με ήθος τις μορφές και το περιεχόμενο , το
ίδιο το νόημα που αποκαλύπτει μια βαθιά
εννόηση του πνεύματος του Τόπου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">07_Και </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Richter</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> και Χατζημιχάλης_</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;"> </span></b><b><i><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Δυο τρέχουσες εκθέσει</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">ς</span></i></b></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Ux17W67Ydb8/TwyqERpbQ_I/AAAAAAAABaU/8xfVEdIS_o0/s1600/richter_2430.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-Ux17W67Ydb8/TwyqERpbQ_I/AAAAAAAABaU/8xfVEdIS_o0/s640/richter_2430.jpg" width="564" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b style="font-size: medium; text-align: left;"><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><span style="color: #e06666; font-size: x-small;">Gerhard Richter : Skater<span class="apple-converted-space"> </span>/ Eisläuferin ,1962[1,35X1,10/</span></span></i></b><span style="color: #e06666; font-size: x-small; text-align: left;"><b><i><span style="font-family: Calibri;">λάδι</span></i></b><b><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">σε</span></i></b><b><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">καμβά</span></i></b></span><b style="font-size: medium; text-align: left;"><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><span style="color: #e06666; font-size: x-small;">) </span></span></i></b></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 7.5pt; margin-left: -0.25in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<b style="text-align: right;"><i><span lang="EN-US" style="color: #cc0000; font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Gerhard </span></i></b><b style="text-align: right;"><i><span lang="EN-US" style="color: #cc0000; font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Richter_panorama </span></i></b><i style="color: #cc0000; text-align: right;"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">TATE MODERN, </span></i><i style="color: #cc0000; text-align: right;"><span style="font-family: Calibri;">Λονδίνο</span></i><i style="color: #cc0000; text-align: right;"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">_ 6.10.2011- 8.01.2012</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 7.5pt; margin-left: -0.25in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<i style="color: #cc0000; text-align: right;"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><br /></span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-pgRIOuk-GMY/Twyrw_npWRI/AAAAAAAABac/3fSca36dnew/s1600/XATZHMIXA%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-pgRIOuk-GMY/Twyrw_npWRI/AAAAAAAABac/3fSca36dnew/s640/XATZHMIXA%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3.JPG" width="444" /></a></div>
<h1 style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000; font-family: Calibri; font-size: small;"><i style="background-color: black; font-weight: normal;"><br /></i></span></h1>
<h1 style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: center;">
<span style="background-color: black;"><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: medium;">Γιώργος Χατζημιχάλης. </span><span style="font-size: x-small;">Ο ζωγράφος Α.Κ. Ένα Μυθιστόρημα.</span><span style="font-size: medium;"> </span></span></span></i><strong style="color: #cc0000;"><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 12pt; font-weight: normal;">ΕΜΣΤ, 9.11.2011-5.02.2012</span></i></strong><span class="apple-converted-space" style="color: #cc0000;"><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 12pt;"> </span></i></span></span></h1>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri;">Μαύρο και <span style="color: #cc0000;">κόκκινο</span></span></b><span style="font-family: Calibri;">. Η κοινή χρωματική αναφορά σε δυο
σπουδαία τελάρα. Το ένα είναι μια παλιά δημιουργία του γερμανού </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Gerhard</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Richter</span><span style="font-family: Calibri;"> που εκθέτει αυτή την περίοδο
αναδρομικά σημαντικό μέρος του μεγάλου του έργου στην γκαλερί </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Tate</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Modern</span><span style="font-family: Calibri;"> του Λονδίνου (</span><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Gerhard</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Richter</span></i><i><span style="font-family: Calibri;">-</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Panorama</span></i><i><span style="font-family: Calibri;">_</span></i><span style="font-family: Calibri;">6/10/11-8/01/12) και το δεύτερο είναι
ένα πορτρέτο του Γιώργου Χατζημιχάλη από τη δουλειά του που εκτίθεται στο
υπόγειο του Ωδείου που φιλοξενεί προσωρινά τη δραστηριότητα του Εθνικού Μουσείου
Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα με τίτλο <i>Γ.Χατζημιχάλης_Ο
ζωγράφος Α.Κ_Ένα μυθιστόρημα. <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο πίνακας του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Gerhard</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Richter</span><span style="font-family: Calibri;"> είναι από τη σειρά των έργων του </span><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">frauen</span></i><i><span style="font-family: Calibri;"> (γυναίκες)</span></i><span style="font-family: Calibri;">, έχει τίτλο </span><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Eisl</span></i><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">ä</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">uferin</span></i><span style="font-family: Calibri;">[</span><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Skater</span></i><span style="font-family: Calibri;">] και αποτελεί ένα σχετικά πρώιμο
παραστατικό έργο του 1962 που παραπέμπει στην προσωπική του παράδοση των
μεγάλων ζωγραφικών τελάρων που επιλέγουν τις αχρωματικές εκδοχές της
τονικότητας για να αποδώσουν με ένταση
θέματα στα οποία το ενδιαφέρον μετατοπίζεται από το χρώμα στην κίνηση, τη
στάση, τη νεκρή φύση, το νεκρικό πορτρέτο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στο συγκεκριμένο έργο, το μόνο χρώμα που εισχωρεί και καθορίζει με
βίαιο τρόπο το κέντρο βάρους της σύνθεσης κυλώντας πάνω στον καμβά μέχρι τα
όρια του τελάρου είναι το βαθυκόκκινο. Μια εικονογραφία που θα μπορούσε και
πάλι να αποτελεί φωτογραφία ενός γεγονότος, επιτρέπει στο δημιουργό να αρθρώσει
μια σειρά από φωτεινές και σκοτεινές επιφάνειες, με αντιστικτικό τρόπο ,
καθορίζοντας μια σειρά από σχεδόν γεωμετρικές χαράξεις που διαχέονται στην
επιφάνεια του πίνακα εισάγοντας ετερόκλιτα στοιχεία ισορροπίας που διατρέχουν
κάθε σπιθαμή του τελάρου και καταφέρνουν να διαμορφώσουν εναλλασσόμενους
φωτεινούς και σκοτεινούς θύλακες που υπηρετούν με μαγικό τρόπο την ανάγκη μιας
καθαρής ζωγραφικής σύνθεσης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η συγκίνηση και οι ερμηνείες που προκύπτουν από την εποπτεία αυτού
του έργου, με σταδιακό τρόπο αποχρωματίζονται με τη σειρά τους από κάθε θεσμικό
καλλιτεχνικό υπολογισμό και διαμορφώνουν μια ενότητα ερεθισμάτων που υπηρετεί
μόνο τη μεγάλη ζωγραφική αφήγηση ενός καλλιτέχνη, που δεν επιδέχεται ούτε
υποκύπτει σε συγκυριακές νοηματικές ή τεχνοτροπικές ιδεολογικές τοποθετήσεις. Η
μεγάλη τέχνη θέτει εν έργω την προσωπική αλήθεια του δημιουργού και του Κόσμου
(του)…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο πίνακας του Γιώργου Χατζημιχάλη, αποτελεί για μένα μια
αποκάλυψη, καθώς συναιρεί ενώπιον του βλέμματος, όλες τις καλλιτεχνικές
αφηγήσεις που έχουν σχέση με την υψηλή ζωγραφική της ανθρώπινης μορφής και των
«σωματικών» πορτρέτων. Ένα φωτεινό ανθρώπινο πρόσωπο, καταδύεται μέσα στο
ερεβώδες μαύρο φόντο που αχνά και αδιόρατα φαίνεται να καλύπτει ή να υποκρύπτει
και τα δεδομένα μιας παράλληλης αλλά αφανούς ανθρώπινης παρουσίας και εδράζεται
με στιβαρό τρόπο σε ένα δυνατό κόκκινο βάθρο που επιτρέπει τη χρωματική ώσμωση
των σκοτεινών τόνων που κυριαρχούν στο ανώτερο μέρος του έργου, αφήνοντας
παράλληλα να παρεισφρύσουν μικρά δευτερεύοντα αλλά συμβολικά στοιχεία που
μετατοπίζουν το κέντρο βάρους της σύνθεσης και καθιστούν το συνολικό διακύβευμα
της αρχικής πρόθεσης του καλλιτέχνη σε πολύτροπο συνθετικό πειραματισμό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το σωματικό βάρος αίρεται και παραμερίζεται αυτόματα και η
κυριαρχία του ανθρώπινου προσώπου με τα ουδέτερα χαρακτηριστικά και τα
τονισμένα κόκκινα χείλη, αναδύεται σε κεντρικό στοιχείο της ζωγραφικής
σύνθεσης. Με ένα εύθραυστο σωματικό βάρος, ο απόπλους της μορφής μέσα στα όρια του
τελάρου τη μετασχηματίζει σε μεταβλητό και
αμφίθυμο σημαινόμενο και καθώς συνυπάρχει με σπαραγματικές αναφορές με
ολοφάνερα ετεροβαρές περιεχόμενο, την αφήνει να καθορίσει όλη τη σύνθεση και να
καταστήσει ευδιάκριτη την προτεραιότητα δοξολόγησης της μεστής νοήματος ανθρώπινης υπόστασης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Οι διαιρέσεις του ζωγραφικού χώρου, η αφαιρετική χρήση του
χρώματος με την επιτηδευμένη συμπαράθεση δυο ισχυρών συμβολικά και οπτικά
περιοχών του φάσματος και η λεπταίσθητη και σχεδόν υποτονική αρτιότητα της
επεξεργασίας ενός καλλιτεχνικού συντακτικού με τρόπο που να δημιουργεί
αφετηρίες για πολλαπλές εικαστικές αναφορές, τίθεται έτσι σε δεύτερο πλάνο. Το
συγκεκριμένο έργο του Γιώργου Χατζημιχάλη, αποτελεί μια σπουδαία κατάθεση στο
χώρο της καλλιτεχνικής απεικόνισης του προσώπου και του ανθρώπινου βλέμματος
καθώς καταφέρνει να τα εντάξει μέσα σε ένα εικαστικό κρεσέντο λεπτών και σχεδόν
ανεπαίσθητων ζωγραφικών συνειρμών και να αποδώσει με σχεδόν θεολογικό χαρακτήρα
το γεγονός της πρωτοκαθεδρίας του προσώπου σε όλες τις καλλιτεχνικές αφηγήσεις
που διατρέχουν την εικαστική παράδοση από
τις πρώιμες απαρχές της ίσαμε τις πιο ριζοσπαστικές επικαιρικές εκδοχές
της παραστατικότητας. <b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">08_</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">Oscar</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">Pistorius</span></b><b><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: 16pt;"> _ Η
ψυχή θέτει τα όρια_ </span><i>φωτο.Kevin Frayer_AP</i><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-BiySXUrvqjA/TwyujMB1AdI/AAAAAAAABak/qwfqiFXdTME/s1600/oscar+Pistorius_Daegu_korea_Aug28_+2011_+Photo+Kevin+Frayer_AP.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="394" src="http://2.bp.blogspot.com/-BiySXUrvqjA/TwyujMB1AdI/AAAAAAAABak/qwfqiFXdTME/s640/oscar+Pistorius_Daegu_korea_Aug28_+2011_+Photo+Kevin+Frayer_AP.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: 21px;"><b><br /></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">M</span><span style="font-family: Calibri;">άθαμε μέχρι τώρα να αναφερόμαστε στις
προδιαγραφές που απαιτούνται για την κίνηση ατόμων με αναπηρίες στο δημόσιο
χώρο. Γιατί προφανώς η ουσιαστική ανταπόκριση στις νομοθετημένες πια δεσμεύσεις
της πολιτείας και των φορέων του δημοσίου, ποτέ δεν κατάφερε στον τόπο μας να
ξεπεράσει ένα ανεκτό επίπεδο. Είναι αυτονόητο πως συνήθως υλοποιούνται άμεσα τα
μέτρα που εξυπηρετούν τις μεγάλες πλειοψηφίες του πληθυσμού. Οι ανάπηροι και οι
άνθρωποι με κινητικά προβλήματα δεν αποτελούν μεγάλες ομάδες πίεσης για το
αναποτελεσματικό και διάτρητο σύστημα που καθορίζει τις δημόσιες παρεμβάσεις
για την ποιότητα ζωής στις πόλεις. Μπορούν λοιπόν αυτοί που έχουν ανάγκη να
περιμένουν την εφαρμογή των σχετικών υποχρεώσεων ή καλύτερα μπορούν να ελπίζουν
σε μια συνθήκη σχετικής ευαισθησίας, όπου κάποιος από προσωπικό ενδιαφέρον
μπορεί να επιλύσει τέτοια ζητήματα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο Όσκαρ Πιστόριους, είναι ένας επίμονος άνθρωπος με ψυχή. Τα δυο
πόδια που δεν είχε από παιδί, δεν τον εμπόδισαν να διεκδικήσει με πολύχρονους
αγώνες από τις διεθνείς αθλητικές αρχές –υπάρχουν και τέτοιες- το δικαίωμα να
συμμετέχει ισότιμα με αρτιμελείς αθλητές σε διεθνείς διοργανώσεις αγώνων δρόμου
χρησιμοποιώντας τις δυο μεταλλικές λάμες υψηλής τεχνολογίας για να υποκαθιστούν
τα δυο μέλη που του λείπουν. Έφτασαν στο σημείο όσοι διαφωνούσαν με αυτή τη δυνατότητα
να ισχυρίζονται πως η χρήση αυτού του εξοπλισμού(!) θα αποτελούσε στοιχείο
αθέμιτου ανταγωνισμού απέναντι στους αρτιμελείς δρομείς που θα έτρεχαν με τα
φυσικά τους πόδια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Τα δυο προσθετικά ελάσματα όμως από μόνα τους δεν θα ήταν ποτέ
επαρκή για να καταφέρει ο Όσκαρ Πιστόριους να τρέξει και να διακριθεί. Εκείνο
που καθόριζε την υπέρβαση των φυσικών αντοχών του και έδινε φτερά στις ψυχρές
μεταλλικές λάμες ήταν η μοναδική του εσωτερική δύναμη. Η προσωπική του πίστη
και η απίστευτη επιμονή του να ξεπερνά το γεγονός της φυσικής του αναπηρίας και
να μετασχηματίζει την αδυναμία του με συγκλονιστικό τρόπο σε επιθυμία για
συμμετοχή στον αγώνα και διάκριση, ξεκινούσε από το βάθος της αλώβητης ρωμαλέας
ψυχής του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο Όσκαρ διακρίθηκε κερδίζοντας με φοβερή προσπάθεια όπως
παραδέχτηκε κι ο ίδιος, την τρίτη θέση σε μια από τις προκριματικές σειρές των
αγώνων. Μαζί του έτρεχαν σπουδαίοι μαύροι δρομείς και βέβαια μερικοί από
εκείνους που διεθνώς ξεχωρίζουν. Έδωσε με τον τρόπο του και το κουράγιο που
έδειξε ένα μοναδικό μάθημα αφοσίωσης , επίμονης προσπάθειας, υπέρβασης των
ίδιων των ανθρώπινων ορίων. Αλλά κυρίως
ελπίδας σε όλους μας! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">09_</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">O</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> καπετάνιος και το </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Bauhaus</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">_ <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> Γιάννενα 1944 _</span></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">φωτο.Δημήτρης Μπαλάφας<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"></span><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-P8E6eE3Dox0/TwyvIKA4svI/AAAAAAAABas/1b3gJC1-2_8/s1600/mpalafas+giannena1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-P8E6eE3Dox0/TwyvIKA4svI/AAAAAAAABas/1b3gJC1-2_8/s640/mpalafas+giannena1944.jpg" width="618" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο φωτογράφος Δημήτρης Μπαλάφας έφυγε για πάντα φέτος σε ηλικία 91
ετών. Μαζί με τον Σπύρο Μελετζή και το Δημήτρη Τλούπα, υπήρξαν οι εκπρόσωποι
μιας γενιάς που μπόρεσε να μας αφηγηθεί την Ιστορία του Τόπου και των ανθρώπων
του όπως την έζησαν οι ίδιοι. Ο Δημήτρης Μπαλάφας, είχε κρυμμένο κάτω από το ξύλινο
δάπεδο ενός παλιού σπιτιού για πολλά χρόνια ολόκληρο το αρχείο των φωτογραφιών
που τράβηξε στην Ήπειρο στη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης από το 1941-1944.
Το υλικό αυτό εκτέθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 2011 στο Μουσείο Μπενάκη
και η έκθεση μεταφέρθηκε αυτούσια στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο
της Κρήτης, τον Οκτώβριο της φετινής χρονιάς, με επιμέλεια της Μαρίας Χουλάκη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ανάμεσα στο εξαιρετικό φωτογραφικό οδοιπορικό μιας μοναδικής
εποχής που καταγράφει, παρέχοντας τη δυνατότητα τεκμηρίωσης μιας αξεπέραστης
εμπειρίας του Τόπου στη διάρκεια των χρόνων της Εθνικής Αντίστασης, υπάρχει και
υλικό που αναφέρεται σε λήψεις όχι στα βουνά, τα λημέρια και τα χωριά που
υποδέχτηκαν την Αντίσταση, αλλά στην κατά καιρούς σπάνια παρουσία των εκπροσώπων
της -με αφορμή διάφορα γεγονότα- σε αστικό περιβάλλον. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η φωτογραφία με τους έφιππους καπετάνιους στα Γιάννενα είναι μια συγκλονιστική σκόπευση που
παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς τα σημαινόμενά της αναφέρονται σε
ετερόκλιτα αλλά ταυτόχρονα γεγονότα μιας ταραγμένης περιόδου. Ο Άρης
Βελουχιώτης με το στρατηγό Σαράφη, μπήκαν στα Γιάννενα πάνω στα άλογά τους και
κατευθύνονται αγέρωχοι στον τόπο ενός γεγονότος. Ευθυτενείς και μειλίχιοι
στρέφουν το βλέμμα ταυτόχρονα στην άλλη κατεύθυνση από το σημείο της λήψης
–κοιτάζοντας ίσως το πλήθος που τους παρακολουθεί- και δίνουν τη δυνατότητα στο
Δημήτρη Μπαλάφα να αποτυπώσει στο χρόνο μια σπάνια εικόνα ήρεμης δύναμης, που
δεν ήταν γραφτό να αντέξει για πολύ ακόμη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το αστικό τοπίο της πόλης είναι σε φάση μετασχηματισμού. Στο φόντο
της εικόνας δεσπόζει στη γωνία του δρόμου ένα νεόκοπο κτίσμα της μεσοπολεμικής
περιόδου με όλα τα χαρακτηριστικά της εποχής της μετάβασης και του
αρχιτεκτονικού λεξιλογίου της νέας μοντέρνας συνθήκης που έχει αρχίσει να
επιβάλλεται με εκλεκτικές προτιμήσεις στην αρχή για να θριαμβεύσει στη συνέχεια
με την απόλυτη επικράτηση των αρχών του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Bauhaus</span><span style="font-family: Calibri;"> και της αστικής νεωτερικότητας.
Μεγάλοι συνεχείς εξώστες, μεταλλικά στηθαία από επάλληλλες λεπτές βιομηχανικές
λάμες, ενισχυμένο επίχρισμα με την τεχνική του αρτιφισιέλ, τολμηρός αυτόνομος
πρόβολος – προστέγασμα στην είσοδο του κτιρίου, πινακίδα προβολής της χρήσης
του ισογείου με μεγάλα γράμματα που
περιτρέχει χαμηλά την όψη με μεγάλα αφαιρετικά ηλεκτρικά σώματα να τη φωτίζουν τοποθετημένα κάτω από τον
εξώστη, μεταλλικό συρόμενο πλέγμα προστασίας στα μεγάλα ανοίγματα-βιτρίνες.
Ακριβώς απέναντι η εκδοχή της ακριβώς προηγούμενης περιόδου που εκπνέει. Μικρά
ανοίγματα και εξώστες διακοσμημένοι με σφυρήλατα περίτεχνα κάγκελα, μικρό
περιμετρικό γείσο στηριγμένο σε φουρούσια όπου διακρίνεται η άκρη της κεράμωσης
με την καπνοδόχο που εξέχει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Εκπληκτική φωτογραφία που συναιρεί με πολλούς τρόπους τη συνύπαρξη
μιας ουδέτερης αστικής αστυγραφίας που μεταλλάσσεται με γοργούς ρυθμούς και την
πολιτική διαφαινόμενη παρουσία της γενιάς της Αντίστασης που δεν πρόλαβε όμως
να υποκαταστήσει κανένα γιατί γνώρισε την ήττα και τη συντριβή μετά την Κατοχή,
στη διάρκεια της οποίας αντιστάθηκε και πολέμησε για τον Τόπο. Μετά ήρθαν
εκείνοι που δεν είχαν καμιά σχέση με πολιτικές νεωτερικότητες ούτε καν με τις
άτυπες παρελάσεις στη διάρκεια του αντιναζιστικού αγώνα. Επιβλήθηκαν δυνάμεις
με τις οποίες η σύγκρουση της Αντίστασης είχε ήδη ξεκινήσει από το τέλος της
Κατοχής και επιφύλαξαν για πολλά χρόνια στον τόπο μια περιπέτεια από την οποία
δεν κατάφερε μέχρι σήμερα ακόμη να απαλλαγεί… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">10_</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Fran</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Silvestre</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> </span></b><b><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">εποίει</span></i></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">_ η αρχιτεκτονική
ως πολυσυνθετικό γεγονός_<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-tp5GWKrYbVY/TwyvfajxPgI/AAAAAAAABa0/WaiWzUxZOdo/s1600/070+casa+en+la+ladera+de+un+castillo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="http://2.bp.blogspot.com/-tp5GWKrYbVY/TwyvfajxPgI/AAAAAAAABa0/WaiWzUxZOdo/s640/070+casa+en+la+ladera+de+un+castillo.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">O</span><span style="font-family: Calibri;"> ισπανός αρχιτέκτονας </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Fran</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Silvestre</span><span style="font-family: Calibri;">, κτίζει σε μια χώρα που τα τελευταία
100 χρόνια , με αφετηρία το τέλος των ρυθμών, καθορίστηκε από την παρουσία
πολλών σπουδαίων δημιουργών και ποιητών της αρχιτεκτονικής. </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Antonio</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Gaudi</span><span style="font-family: Calibri;">, </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Enric</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Miralles</span><span style="font-family: Calibri;">, </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Cantiago</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Calatrava</span><span style="font-family: Calibri;">, </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Rafael</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Moneo</span><span style="font-family: Calibri;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">I</span><span style="font-family: Calibri;">διαίτερα τα τελευταία 40 χρόνια η όλη
συζήτηση που αναπτύχθηκε γύρω από την παραγωγή δημόσιων κτιρίων, κατάφερε να διαμορφώσει μια ευδιάκριτη «ισπανική
σχολή» με ολοφάνερες αναφορές στη μεσόγειο, τη νεωτερικότητα και τον ποιητικό
ορθολογισμό, που θα μπορούσαν να αφορούν με κάποιο τρόπο και τη σημερινή
ελληνική ιδιαιτερότητα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Αυτή η περίπτωση μου φέρνει στο νου, τη δεκαετία του θαύματος του
όψιμου ελληνικού μοντερνισμού το 1960-70, τότε που με την αρχιτεκτονική των
Ξενία και του Άρη Κωνσταντινίδη , των δημόσιων κτιρίων (και ειδικά του ΟΤΕ) και
των κατοικιών με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών του Τάκη Ζενέτου, τον
κριτικό τοπικισμό [κατά </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Kenneth</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Frampton</span><span style="font-family: Calibri;">] του Εργαστηρίου Α66 των Δημήτρη και
Σουζάνας Αντωνακάκη, η ελληνική αρχιτεκτονική παραγωγή κατάφερε να προτείνει
και να υλοποιήσει μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις της. Όσες
διασώζονται ακόμη από την επέλαση των νεοιστορικιστικών παστίτσιων του ΄80 και
την κυριαρχία της μαζικής καταναλωτικής εκδοχής ενός νεοπαγούς και
υπερτονισμένου για χρόνια αποχαυνωτικού ευδαιμονισμού, αποτελούν εξαιρετικά
παραδείγματα μιας στιβαρής και ειλικρινούς αρχιτεκτονικής πρότασης, που αν
συνεχιζόταν με αντίστοιχους όρους θα είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα γνήσιο
απόθεμα, στο οποίο οι νεότεροι θα είχαν τη δυνατότητα να αναφέρονται με θετικό
τρόπο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η περίπτωση της κατοικίας του γραφείου </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Fran</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Silvestre</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Arquitectos</span><span style="font-family: Calibri;">, σε ένα μικρό ισπανικό χωριό, αποτελεί κατά την αποψή μου, ένα μικρό ποιητικό δοκίμιο,
που επανατοποθετεί στο επίκεντρο τη γήινη αρχιτεκτονική μικρής κλίμακας, που
δεν φοβάται να συνομιλήσει με το περιβάλλον της και το φυσικό υπόβαθρο που την
υποδέχεται και να καταθέσει με ανεπιτήδευτο τρόπο όλη την προβληματική και τη
φρεσκάδα που χαρακτηρίζει τις σημερινές επεξεργασίες μιας νέας αρχιτεκτονικής
γενιάς, που είναι εκτός από πολυπληθής και καλύτερη. Το διαθλαστικό αυτό
γεωμετρικό κουτί, με τις γωνιώδεις και πολυεπίπεδες επιφανειακές επεξεργασίες,
με μια αφαιρετική διάθεση που παραπέμπει άμεσα στις παραδόσεις του ευρύτερου
μεσογειακού χώρου και με μια καθαρότητα που φτάνει στα όρια ενός ποιητικού
κρεσέντου, επιτρέπει σε ένα μικρό πρόγραμμα κατοικίας να εξελιχθεί από
πρισματικό στερεομετρικό μόρφωμα σε
πολυσήμαντο αρχιτεκτονικό σύμπαν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το <i>«υπέροχο παιχνίδι των
όγκων κάτω από το φώς»,</i> ανακαλεί αυτόματα τον κορμπουζιανό ορισμό της
αρχιτεκτονικής, ενώ η πλαστική ένταση που χαρακτηρίζει την επεξεργασία της
καταλυτική κυριαρχίας του πλήρους παραπέμπει με άμεσο τρόπο στις εικονογραφίες
της μεσογειακής τοιχοδομίας που καθορίζεται από την ανάγκη του ελέγχου ενός
σκληρού ηλιασμού και τον περιορισμό μέχρι μηδενισμού της παρουσίας των
ανοιγμάτων. Η συγκεκριμένη φωτογραφία αλλά και οι υπόλοιπες που αφορούν αυτή
την κατοικία, μου φέρνουν στο νου την ποιότητα και τις αναλογίες των πιο
γνωστών κυκλαδίτικων παραδειγμάτων και ενισχύουν την πρώιμη διατύπωση του
«μοντέρνου Αιγαίου» που τόσο είχε εντυπωσιάσει τους επισκέπτες του 4<sup>ου</sup>
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">CIAM</span><span style="font-family: Calibri;"> στην περίφημη κρουαζιέρα τους τον Αύγουστο
του 1933 με το </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">FB</span><span style="font-family: Calibri;">/</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Patris</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">II</span><span style="font-family: Calibri;">, στα νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Οι επιχρισμένες λευκές πολυπρισματικές επιφάνειες, που
ξετυλίγονται σαν διπλωμένο χαρτί και
θυμίζουν γιαπωνέζικα οριγκάμι και ο τονισμός της οριζόντιας επιμήκους
ανάπτυξης του οργανισμού, εκφράζουν δυναμικά την πρόσφατη κληρονομιά ενός
δια-τατικού μινιμαλισμού. Στοιχεία και τα δυο μιας σχετικά όψιμης συνθετικής
αντίληψης που δεν αρνείται να οικειοποιηθεί τις ευρύτερες αναφορές μιας κοινής
παγκόσμιας παράδοσης και να τις ενοποιήσει μέσα από τις αναπαραστατικές
δυνατότητες του ψηφιακού σχεδιαστικού περιβάλλοντος, αποκαλύπτοντας τις
επιρροές, τις ωσμώσεις και τις
καινοτομικές αρχιτεκτονικές διαθέσεις μιας νεότερης ,απροκατάληπτης και γεμάτης
ιδέες αρχιτεκτονικής γενιάς. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">11_Οι
ριπές των σωμάτων ως κυματισμοί νοήματος_ <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri;"> <i><span style="color: #e06666;">Άγιος
Νικόλαος, Ρεξ 17.09.2011 _φωτο.Μαρία Χουλάκη<o:p></o:p></span></i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-a0XiouoHIIo/TwyvsRfG2wI/AAAAAAAABa8/IqW6RLC_dy8/s1600/DSC_5911bw%252B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="514" src="http://3.bp.blogspot.com/-a0XiouoHIIo/TwyvsRfG2wI/AAAAAAAABa8/IqW6RLC_dy8/s640/DSC_5911bw%252B.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Μια σπάνια παράσταση στο Ρεξ στον Άγιο Νικόλαο τον περασμένο
Σεπτέμβρη [17.09.2011]. Από το πολυβραβευμένο χοροθεατρικό σχήμα «Φυσαλίδα» της
Γωγώς Πετραλή. Με εξαιρετικούς συνεργάτες και σπουδαία και ρηξικέλευθη πρόταση
πάνω στο χορό και τις βιωματικές εμπειρίες του κινούμενου και μετακινούμενου
ανθρώπινου σώματος. Σε εσωτερικούς κλειστούς χώρους, ενίοτε προσκηνίου, ή σε
ανοικτούς δημόσιους τόπους μέσα στα όρια της αστικής συνθήκης. Πολλά βλέμματα,
η εμπειρία της στιγμής διαφορετική για τον καθένα. Ερεθίσματα μιας φευγαλέας
συλλογής των αισθήσεων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η ασπρόμαυρη φωτογραφία της Μαρίας Χουλάκη, είναι μια διαθλαστική
εικόνα που απαθανατίζει το είδωλο μιας στιγμής, αποτυπώνοντάς το στιγμιαία στο
φιλμ με ένα μοναδικό τρόπο. Η λήψη αποκτά ένα εντελώς αφηρημένο νοηματικό
περιεχόμενο καθώς είναι απολύτως αδύνατη η περιγραφή του γεγονότος που
περιγράφει. Η έννοια μιας ριπής των σωμάτων που σαρώνει σαν τ΄αγέρι στο πέρασμά
του ένα άψυχο υλικό όπως το πανί, είναι μια πρώτη πρόσληψη που φανερώνει πως σε
ένα ουδέτερο γεωμετρικά δομημένο χώρο, η παρουσία του ανθρώπινου σώματος και
ενός «σχεδίου» που το κινητοποιεί μπορεί να μεταβάλει τα αρχικά δεδομένα και να
δημιουργήσει εφήμερους αλλά πολύμορφους εικαστικούς συνειρμούς. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η ανατροπή της παραδοσιακής σχέσης σημαίνοντος και σημαινόμενου
είναι ολοφάνερη καθώς ο τρόπος που εντάσσεται στο κέντρο των συμβάντων της
σκόπευσης ο οργανικός μετασχηματισμός του καλυπτικού αέρινου πετάσματος,
υπονομεύει τις ιεραρχικές αναγνώσεις των ορατών πραγμάτων και μεταθέτει την
κατανόηση τους στην κινητοποίηση του εσωτερικού βλέμματος του θεατή. Η βιωματική
εμπειρία ανακατανέμει τις αιτιώδεις σχέσεις των υλικών και των σωμάτων και
θέτει σε αμφιβολία κάθε νόμιμη πρόβλεψη. Το κινούν και το κινούμενο συσσωματώνονται
και τα επιχειρήματα της λογικής συνάφειας αποδεικνύονται περιορισμένα για να
ανακαλύψουν τα σειρά των γεγονότων. Το σώμα κινεί το πανί ή το υλικό αποκτά
υπόσταση επειδή κινείται το σώμα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο μετασχηματισμός των γεγονότων διαστέλλεται υπέρμετρα, καθώς η παραληρηματική
δυναμική της κίνησης επιδιώκει και φαίνεται να υπερνικά τις φυσικές δεσμεύσεις
των σωματικών ορίων και τα περιορισμένα μεγέθη του χωρικού κελύφους που τα
φιλοξενεί συγκυριακά. Μέσω της απελευθέρωσης της μονάδας από την αποσπασματική της λειτουργία η
πολύτροπη χοροθεατρική σύντηξη τείνει να αναδιανείμει τις άδηλες υπαρξιακές
πυκνώσεις και να τις ανακατανείμει με ένα καινοφανή –σχεδόν διανοητικό- βηματισμό
που κυοφορεί εν τέλει μια οντολογική μετουσίωση με ένα ολοφάνερα υπερβατικό
συμβολισμό. Η κίνηση του σώματος και ο χορός ως υποκείμενα μιας
πολυπαραμετρικής και διαδραστικής αναζήτησης του νοήματος… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">12_Οι
νεκροζώντανοι αστικοί μύθοι του
ολοκληρωτισμού<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> <span style="color: #e06666;"> <i>_Πιόγκ Γιάγκ Βόρειας Κορέας_τα τελευταία
57 χρόνια</i><o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-a2ZJH1IOlLc/TwywDihOVdI/AAAAAAAABbE/fnk4Zx0FrSE/s1600/pyongyang-mansudae.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://1.bp.blogspot.com/-a2ZJH1IOlLc/TwywDihOVdI/AAAAAAAABbE/fnk4Zx0FrSE/s640/pyongyang-mansudae.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Φαίνεται πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός…Ή μήπως στην κυριολεξία
είναι; Ίσως είναι επίχρυσο. Έτσι τουλάχιστον μοιάζει. Σημασία έχει πως πρέπει
να είναι λαμπερό και αστραφτερό. Για να σου γυαλίζει στο μάτι. Αυτό το
τερατώδες χυτεμένο γλυπτό παριστάνει ένα από τους κληρονομικούς ηγεμόνες που
τώρα και τρεις γενιές έχουν βυθίσει μια χώρα στην αθλιότητα και την πείνα.
Παριστάνει ένα από την οικογένεια των Κιμ Ιλ
Σουγκ –και στη συνέχεια Κιμ Γιογκ Ιλ και εσχάτως Κιμ Γιογκ Ουν (αυτός
εσχάτως) που επί σχεδόν 60 χρόνια λυμαίνονται σαν άλιεν την εξουσία στη «λαϊκή
δημοκρατία» της δύσμοιρης Βόρειας Κορέας, που μπροστά της η Αλβανία του Χότζα,
φάνταζε αναμφίβολα σαν ευνομούμενη δημοκρατική παιδική χαρά. Η φωτογραφία του
ανδριάντα του «μεγάλου αδελφού» , ύψους 20 μέτρων και βάλε ,δεσπόζει απόλυτα
στην απόλυτη κενότητα μουσειακού και μνημειακού χαρακτήρα μιας κεντρικής αχανούς πλατείας της πρωτεύουσας του
τερατώδους αυτού καθεστώτος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Αν η λήψη ήταν περισσότερο συμμετρική, με κεντρικό άξονα
σκόπευσης, θα έμοιαζε περισσότερο με τις ιστορικές αναφορές των σκηνοθετημένων
αστικών αφηγήσεων του ναζισμού στο συνέδριο της Νυρεμβέργης το 1933 και στις
μεγαλομανείς πολεοδομικές φασιστικές συλλήψεις του φύρερ και του αρχιτέκτονά
του τρίτου Ράιχ, του Άλμπερτ Σπέερ. Φαίνεται όμως περισσότερο πιθανή και
συγκρίσιμη με την κεντρική πλατεία των Τιράνων όπου δεσπόζει ακόμη μιας
αντίστοιχης τυπολογικής οργάνωσης Όπερα, σε «περίπτερο» αφαιρετικό ρυθμό, που
προσωπικά μου φέρνει στο νου τις φουτουριστικές εικονογραφήσεις στο κόμικ «Οι
θησαυροί της Ουμπιρκάνδης» [των </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Shuetin</span><span style="font-family: Calibri;">-</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Peters</span><span style="font-family: Calibri;">] και ενίοτε την ασύλληπτη κενότητα και
την παγερή απουσία του ανθρώπινου στοιχείου που χαρακτηρίζει τα σχεδιάσματα του
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Sant</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Elia</span><span style="font-family: Calibri;"> και του Μ</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">arinetti</span><span style="font-family: Calibri;">. Το παραταγμένο υπάκουο και
τακτοποιημένο πλήθος με τις στρατιωτικές στολές, στέκεται ενδεές και
αποσβολωμένο μπροστά στη θηριώδη φιγούρα του καλοζωισμένου δικτάτορα που
σηκώνει αδίστακτα τη χερούκλα του δείχνοντας στο πουθενά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στο φόντο δεσπόζει ο όγκος του αυστηρού κρατικού κτιρίου που
στεγάζει- κύριος οίδε ποια- εκδοχή της κυρίαρχης προνομιούχας νομενκλατούρας
και φέρει μια τεράστια παράσταση με τα αιώνια χιονισμένα βουνά της πατρίδας,
ζωγραφισμένα με τον οικείο τρόπο της ανατολίτικης παράδοσης που απέχει βέβαια
δραστικά από κάθε ανατρεπτική εικονογραφική νεωτερικότητα και μπορεί κατά
συνέπεια να γίνεται αισθητικά και ιδεολογικά αποδεκτή από το καθεστώς αυτής της
απίστευτης πολιτικής τάξης. Όλα συντείνουν στη δημιουργία μιας εικονογραφίας
που απέχει πολύ από κάθε πραγματικότητα και μετατρέπουν τον τεράστιο δημόσιο
χώρο σε νεκροταφείο, όπου μπορούν οι στοιχημένοι επισκέπτες εφ΄ενός ζυγού να
αναπέμπουν δεήσεις στον Ουρανό και τη Γη, στο μεγάλο καθοδηγητή που αποτελεί
την αρχή και το τέλος του Κόσμου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Αν η εικόνα αυτή δεν είχε ακραία στυλιστικά στοιχεία που την
καθιστούν στο βάθος αποκρουστική και κυριαρχική θα μπορούσε να αποτελεί υλικό
μιας απόλυτα σουρεαλιστικής εικονογράφησης και ενός τρομακτικού αστικού μύθου.
«Η πλατεία με το Τέρας», που μεταμορφώνεται από πανούργος και αιμοσταγής
μπαμπούλας, σε φαταούλα καλοχτενισμένο και γαργαντούα παιδοβούβαλο, έτοιμο να
δείξει με τις χειρονομίες του τη μοναδική κατεύθυνση στην οποία μπορεί να
ελπίζουν οι δύσμοιροι υπήκοοί του πως θα καταλήξουν. Δηλαδή τον Ουρανό.
Τεχνολογία </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">i</span><span style="font-family: Calibri;">-</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">cloud</span><span style="font-family: Calibri;">, πολύ πριν από το μακαρίτη </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Steve</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Jobs</span><span style="font-family: Calibri;">…
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">13_</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">B</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">αθιά γαλάζια θάλασσα, σαν τον ωκεανό στο Σολάρις<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> </span></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">_φωτ . Νικήτας Μιχαλάκης<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-meAC4J8aAio/TwywMoASSmI/AAAAAAAABbM/q3g6EtNgRVU/s1600/MICHALAKIS_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-meAC4J8aAio/TwywMoASSmI/AAAAAAAABbM/q3g6EtNgRVU/s640/MICHALAKIS_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στην τελευταία σκηνή της ταινίας «Σολάρις», του αριστουργήματος
του ρώσου σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι, που βασίζεται στο μυθιστόρημα
επιστημονικής φαντασίας του Στάνισλαβ Λεμ, υπάρχει ένα εκπληκτικό πλάνο που
δείχνει το σπίτι του αστροναύτη
πρωταγωνιστή της ταινίας –μετά την επιστροφή του στη γη- να απομακρύνεται
και να χάνεται με μεγάλη ταχύτητα στο βάθος ενός ωκεανού που το περιβάλλει, και
αποτελεί αυτούσια μεταφορά της εικόνας του άλλου «ζωντανού» διανοητικού ωκεανού
που συνάντησε κατά τη διάρκεια της διαστημικής του περιπέτειας στο μακρινό
πλανήτη Σολάρις. Το τράβελιγκ είναι πολύ γρήγορο όσο εξελίσσεται η σεκάνς και
στο τέλος το σπίτι μετατρέπεται σε μια μικρή κουκίδα στην επιφάνεια του νερού
που δεν διακρίνεται πια και αφομοιώνεται στην υφή του που είναι πια ταυτόσημη
εικονογραφικά με τον ωκεανό που συνάντησε εκεί σε ένα άλλο μακρινό κόσμο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η φωτογραφία του Νικήτα Μιχαλάκη, που δημοσιεύτηκε από τον ίδιο
στο </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">fb</span><span style="font-family: Calibri;">, στην αρχή του
2011, μου έκανε τρομακτική εντύπωση, γιατί πέρα από την εικαστική της ποιότητα,
μου έφερε αμέσως στο νου την τελευταία
σεκάνς αυτής της ταινίας. Το ενδιαφέρον εντοπίζεται σε μερικά στοιχεία που την
καθιστούν μοναδική καθώς πολλαπλασιάζουν την αμφισημία της πρόσληψής της και
διευρύνουν το πεδίο των γεωγραφικών και νοηματικών αναφορών στις οποίες
παραπέμπει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το πρώτο ζήτημα αφορά τη μεγάλη απροσδιοριστία των ορίων του
χερσαίου και του θαλάσσιου τοπίου. Δεν είναι βέβαιο πως σε πρώτο πλάνο υπάρχει
ξηρά καθώς ο βαθύς της χρωματισμός και οι ιριδισμοί που τον εμπλουτίζουν
θυμίζουν τρικυμισμένη θάλασσα που στο βάθος της εικόνας φαίνεται να μετασχηματίζεται
σε μια γαλήνια ανοικτόχρωμη επιφάνεια, ίσως μικρότερου βάθους. Η σχεδόν
ιλουζιονιστική αυτή αίσθηση όμως υπονομεύεται από την ευδιάκριτη λευκή γραμμή
των ορίων που επανατοποθετούν βέβαια τη γεωγραφία της ακτογραμμής αλλά δεν
μπορούν να ανατρέψουν το συνεκτικό νοηματικό συσχετισμό των δυο επιφανειών που
μοιάζουν να αποτελούν ένα ενιαίο πεδίο. Η διαθλαστική σύγχυση της τοπογραφίας
φαίνεται να αίρεται μόνο όταν το βλέμμα περιτρέξει στη μικρή έξαρση μιας
χερσονήσου στο βάθος που μοιάζει να συνδέεται οργανικά και να αποτελεί τη
χαμένη προέκταση της ηπειρωτικής περιοχής που παρόλα αυτά εξακολουθεί επίμονα
να μοιάζει με το βαθύ κομμάτι ενός γήινου ωκεανού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Οι χαμηλές νεφώσεις και η υγρασία που κυριαρχούν τον ουρανό,
επιτείνουν ακόμη περισσότερο τις ωσμώσεις των στοιχείων της φύσης,
αναμειγνύοντας τις μικρές και τις μεγάλες κλίμακες, τα μακρινά πλάνα και τις
κοντινές σκοπεύσεις, την έννοια του προσανατολισμού και της φυσικής υπόστασης
των γεωγραφικών ορίων, μετατρέποντας το
θέατρο του χειμωνιάτικου ηρακλειώτικου τοπίου σε ακαθόριστη και θολή εκδοχή
ενός κοσμικού περιβάλλοντος μακριά ίσως στις εσχατιές της γαλαξιακής
επικράτειας. Η δύναμη των πραγμάτων πια κατευθύνεται όχι από τις εξάρσεις που
διακινούν το βλέμμα του παρατηρητή αλλά από τις πανίσχυρες καταγωγικές αναφορές
στον κοσμικό χυλό και το συμπαντικό «θόρυβο υποβάθρου» (</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">background</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">noise</span><span style="font-family: Calibri;">) που μας περιβάλλει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η εικόνα αυτή ανατρέπει στη δική μου οπτική τις προτεραιότητες και
τη μονότροπη ενίοτε σχέση σημαίνοντος και σημαινόμενου, καθώς έχει τη μυστική
ικανότητα να λειτουργεί ανατρεπτικά σε όλα τα επίπεδα πρόσληψης και να
ανιχνεύεται ως γεγονός όχι μόνο που αποτυπώνει ή παρουσιάζει μια θέαση του
ορατού φυσικού κόσμου αλλά και ως ένας διανοητικός κυματισμός που επαναφέρει
στην πρωταρχική εγκεφαλική του κοιτίδα το έσχατο και βαθύ νόημα της άρρητης
συμπαντικής τάξης… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">14_ </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">H</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> ανάγλυφη γοητεία των χιλιετηρίδων<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> <i><span style="color: #e06666;">_Ναός του </span></i></span></b><i><span style="color: #e06666;"><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Seti</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">I</span></b></span></i><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><i><span style="color: #e06666;">, Άβυδος /Αίγυπτος _
φωτο. </span></i><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"> <span style="color: #cc0000;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><a href="http://www.egyptological.com/"><span style="color: #cc0000;">http://www.egyptological.com/</span></a><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-pcYVH2HjeHE/TwywewR5MYI/AAAAAAAABbU/p-yAAQ_1mXM/s1600/Seti_Plain_Abydos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="http://1.bp.blogspot.com/-pcYVH2HjeHE/TwywewR5MYI/AAAAAAAABbU/p-yAAQ_1mXM/s640/Seti_Plain_Abydos.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">H</span><span style="font-family: Calibri;"> αρχαία Αίγυπτος χωρίς καμιά αμφιβολία
ήταν ένας τόπος όπου για χιλιάδες χρόνια αναπτύχθηκε ένας πολιτισμός, οι
μαρτυρίες του οποίου εξακολουθούν να μας γοητεύουν όσο τις ανακαλύπτουμε. Ο
ναός του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Seti</span><span style="font-family: Calibri;"> Ι (πατέρας του Ραμσή ΙΙ), στην Άβυδο, αποτελεί μετά και τις
αποκαταστάσεις που έχει δεχτεί ένα από τα πιο σπουδαία αρχιτεκτονικά σύνολα της
αρχαίας αιγυπτιακής στρωματογραφίας και τα σχέδια των κατόψεων στις αποτυπώσεις
που μπορεί να βρει κανείς πια στο διαδίκτυο, ασκούν μια εξαιρετική γοητεία για
το υψηλό επίπεδο συνθετικής επεξεργασίας που διαθέτουν. Η ύπαρξη μιας
εκτεταμένης σε κλίμακα λειτουργικής οργάνωσης και η παράλληλη έκφραση μέσω των
γεωμετρικών της χαρακτηριστικών μιας μεγαλόπνοης μνημειακής χάραξης που
ενσωματώνει πληθώρα ορατών αλλά και άδηλων ακόμη συμβολισμών, μας επιτρέπει να
κατανοήσουμε σε ένα μικρό ποσοστό, τις βαθύτερες νοηματικές και κατασκευαστικές
συνάψεις των δημιουργών του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Τα ανάγλυφα με τα οποία καλύπτεται η μεγαλύτερη επιφάνεια των
εσωτερικών χώρων αφηγούνται με περίτεχνες πόζες το βίο του φαραώ Σέτι </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">I</span><span style="font-family: Calibri;"> αλλά και τη συμμετοχή του σε όλες τις
τελετουργικές πομπές στις οποίες πρωταγωνιστεί μαζί με επίγειους και ουράνιους
εταίρους. Το σύστημα της κυρίαρχης εξουσιαστικής δομής της αρχαίας Αιγύπτου,
γνωστό μέσα από διαδοχικές δυναστείες, αποτελούσε μια κοσμική έκφραση της
θρησκευτικής της αντίληψης και του πολύπλοκου συστήματος «μετάβασης» στη μετά
θάνατο ζωή. Πάντα η γνωριμία με τις ιδεολογικές προτιμήσεις του αρχαίου αυτού
κόσμου αποτελούσε για τους περισσότερους ένα μεγάλο ανεξερεύνητο πεδίο, μεγάλης
πολυπλοκότητας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η κατανόηση αυτού του απώτερου γοητευτικού κόσμου, αποτελεί για
μας σήμερα ένα ευρύ πεδίο αρχαιολογικών ανακαλύψεων και ιστορικής έρευνας. Η
ναϊκή και η ταφική αρχιτεκτονική και όλες οι στοιχειώσεις της γλυπτικής, της
ζωγραφικής και της γραφής, συγκροτούν ένα εκτεταμένο πεδίο μέσω των οποίων
μεταφέρονται μέχρι σήμερα σε μας, μεγάλος αριθμός πληροφοριών και μαρτυριών για
την εξέλιξη και την παρουσία αυτού του μοναδικού πολιτισμού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το ανάγλυφο με τη μορφή του Σέτι Ι, μέρος μιας μνημειακής
εικοκονογράφησης, σκαλισμένης πάνω σε ωχρόλευκο αιγυπτιακό γρανιτικό πέτρωμα,
αποτελεί ένα γοητευτικό δημιούργημα που συναιρεί ταυτόχρονα μια εξαιρετική
κατασκευαστική και καλλιτεχνική αρτιότητα που το καθιστούν σπάνιο. Είναι
ολοφάνερη η εκλεπτυσμένη και πολυεπίπεδη κατανόηση τόσο των συμβολικών όσο και
των εκφραστικών προτιμήσεων που περιλαμβάνει αυτό το χιλιόχρονο, σχεδόν
δισδιάστατο πορτρέτο. Ο σχεδιασμός των λεπτομερειών και η περιγραφή της
κατατομής του προφίλ του προσώπου, είναι προϊόν μιας μακράς κατανόησης όλων των
προαπαιτούμενων εικονογραφικών και νοηματικών συντεταγμένων που περιγράφουν την
παρουσία του αθάνατου φαραώ και καθιστούν την επεξεργασία της μορφής του,
καλλιτεχνικό και συμβολικό αντικείμενο με πολλαπλές σημάνσεις. Τα βασιλικά διαδήματα
και το κάλυμμα της κεφαλής, η επεξεργασία των χαρακτηριστικών και ιδιαίτερα του
ματιού, το στολισμένο περιλαίμιο και η ουρά που πέφτει στην πλάτη και βέβαια η
απόδοση της κίνησης και η αποτύπωση με εξαντλητικό τρόπο μιας ακραίας και
λεπταίσθητης απόδοσης των λεπτομερειών της κεφαλής, μετατρέπουν αυτό το έργο σε
μια κοσμική ζωγραφική που έχει να αντιπαλαίψει μόνο με τη διάσταση της φθοράς
που φέρνει ο χρόνος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Είναι εξαιρετικά σπάνια στην ιστορία της τέχνης, η κατάκτηση
τέτοιων εκφραστικών και κατασκευαστικών δεξιοτήτων, στην επεξεργασία ενός
σκληρού υλικού και η παραγωγή ενός τόσο ξεχωριστού και ολοφάνερα μοναδικού
αποτελέσματος. Η τυπολογική και μορφολογική συνέπεια αυτής της μορφής δεν είναι
αποτέλεσμα μιας προσωπικής τεχνικής ικανότητας, ούτε αποτυπώνει την έμπνευση
μιας περιορισμένης χρονικά περιόδου. Είναι μια ματιά μέσα στη σχισμή της
αιωνιότητας σε μια κοσμική θέαση της ύπαρξης, που απονέμει στο πρόσωπο ενός
φαραώ της 19<sup>ης</sup> δυναστείας το προνόμιο της αθανασίας μέσα στο
ατελεύτητο ταξίδι του σύμπαντος. Λένε πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, ήταν ταγμένοι,
να εικονογραφούν ένα κόσμο πολύ πιο πέρα από τα φθαρτά όρια της συνθήκης των
γήινων τόπων και να εκφράζουν την ενατένιση και την κατάδυση στο βάθος των
ορίων της ύπαρξης… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">15_</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">T</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">α ανεξάντλητα πλουμίδια της Πόλης<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> <span style="color: #e06666;">_ <i>φωτο.</i></span></span></b><span style="color: #e06666;"><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Heike</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Pothou</span></i></b></span><b><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><span style="color: #e06666;">, 29.11.2011 </span><o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-vjqvFXaOhp0/TwywuE5IuJI/AAAAAAAABbc/qZnq6KFQads/s1600/heike_constantinople_IMG_0125.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="http://3.bp.blogspot.com/-vjqvFXaOhp0/TwywuE5IuJI/AAAAAAAABbc/qZnq6KFQads/s640/heike_constantinople_IMG_0125.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Όλοι γνωρίζουμε ,σε κάποιο βαθμό, τη βυζαντινή Κωνσταντινούπολη.
Μέσα από εικόνες της διδαχής, της τεκμηρίωσης σε βιβλία και αφιερώματα, της
εμπειρίας μιας επίσκεψης, τη λανθάνουσα πολλές φορές συλλογική μας μνήμη. Την
έχουμε συνδυάσει με τα ξεχωριστά ψηφιδωτά της Αγιάς Σοφιάς και της Μονής της
Χώρας. Σε κάποιες περιπτώσεις επιλεκτικά
θυμόμαστε και τις διακοσμήσεις στο μπλε τζαμί και τις ατέλειωτες αίθουσες του
Τοπ καπί , και συγκρατούμε πάντα τις πολύβουες εικόνες στις αγορές και την
παλιά λεωφόρο του Πέραν (Ιστικλάλ) όπου ο χρόνος στοίχειωσε με αμέτρητα
στολίδια το πέρασμα ανθρώπων και της ιστορίες τους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Έτσι η παραπάνω φωτογραφία της </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Heike</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Pothou</span><span style="font-family: Calibri;">, από το πρόσφατο ταξίδι της στην Πόλη
[29.11.2011], μου έκανε περισσή εντύπωση, καθώς ήταν η μόνη που διάλεξε για να
μου στείλει. Αυτή η πόζα, μου έφερε αμέσως στο νου αρχιτεκτονικές επεξεργασίες
μιας πρόσφατης, νεότερης εποχής. Μου θύμισε εικόνες από εσωτερικά κτιρίων της
σύγχρονης περιόδου και συγκεκριμένα , το θόλο του μουσείου </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Guggenheim</span><span style="font-family: Calibri;">
στη Νέα Υόρκη (</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Frank</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">L</span><span style="font-family: Calibri;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Wright</span><span style="font-family: Calibri;">_1959] αλλά και την αχανή σάλα της
όπερας της Ζ</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">aha</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Hadid</span><span style="font-family: Calibri;"> στην Κίνα [2010]. Ίσως όμως περισσότερο ανακάλεσε από τις
εικαστικές μου προσλήψεις τους κοινόχρηστους χώρους και τις οροφές στο ξενοδοχείο
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Tassel</span><span style="font-family: Calibri;">, του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Victor</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Horta</span><span style="font-family: Calibri;"> στις Βρυξέλλες [1905] και τις
επεξεργασίες που μας κληροδότησε η εποχή της Αρ Νουβώ, εκεί στις αρχές του
προηγούμενου αιώνα. Όλα τα παραδείγματα αυτά έχουν μια ιδιόλεκτο και σε καμιά
περίπτωση δεν διαθέτουν κοινές συνθετικές αναζητήσεις και επεξεργασίες, ούτε
πολύ περισσότερο μια ομότροπη αρχιτεκτονική γλώσσα. Η κλίμακά τους εξ άλλου
είναι διαφορετική και οι χρήσεις τους το ίδιο και το μόνο ενοποιητικό τους
χαρακτηριστικό είναι η κάλυψη ενός κενού εσωτερικού χώρου με μεγάλο ύψος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Εδώ είναι το ενδιαφέρον όμως. Η μνήμη φαίνεται πως συγκρατεί και
ταξινομεί όσα καταγράφει, με τρόπο που αναφέρεται στα γενικά τους γνωρίσματα
και τις βασικές σχέσεις που τα καθορίζουν. Τα γεωμετρικά μεγέθη και οι κλίμακες
δεν αποτελούν φαίνεται την πρώτη προτεραιότητα. Οι ουσιώδεις ομοιότητες και οι
ομόλογοι συσχετισμοί των πραγμάτων και βεβαίως του αρχιτεκτονημένου χώρου,
κυρίως πρέπει να αναζητηθούν στις πρωταρχικές αιτιώδεις συνάφειες που
συγκροτούν την πραγματική τους υπόσταση στο χώρο και όχι στις μεγεθύνσεις ή τις
σμικρύνσεις που μπορούν να προκύπτουν από την προσαρμογή των μεγεθών και το
παιχνίδι με τις κλίμακες. Ίσως οι ταξινομήσεις που αφορούν την εμπειρία του
τρισδιάστατου χώρου να υπακούουν μέσα στους νευροδιαβιβαστές της εγκεφαλικής
μας λειτουργίας σε επαγωγές που ρυθμίζουν τη συγκίνηση και τη μνήμη του
κτισμένου χώρου, με βάση τις δικές τους «αντικειμενικές» κατατάξεις και όχι
μόνο με τα δικά μας υποκειμενικά μέτρα που είναι συγκρίσιμα με την προσωπική
δογματική μας αποσκευή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">16_</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">To</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> μέσα φως που καίει
το σκοτάδι_</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;"> </span></b><b><i><span style="font-family: Calibri;">φωτο.Γιάννης Τζώρτζης</span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="color: #e06666;"><b><span style="font-family: Calibri;"> [Αφρική /</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Green</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">project</span></b><b><span style="font-family: Calibri;"> 2010 /με τη συμβολή της </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">UNESCO</span></b></span></i><b><span style="font-family: Calibri;"><i><span style="color: #e06666;">] </span></i><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #cc0000;"> <a href="http://www.green-project.org/"><span lang="EN-US">http</span>://<span lang="EN-US">www</span>.<span lang="EN-US">green</span>-<span lang="EN-US">project</span>.<span lang="EN-US">org</span>/</a></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-rOhTKOojf-M/TwyxIJnxf8I/AAAAAAAABbk/saYbcIHiRkw/s1600/tzortzis_009_Solar+Light_Livingstone_Zambia_28.8.2010.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="232" src="http://3.bp.blogspot.com/-rOhTKOojf-M/TwyxIJnxf8I/AAAAAAAABbk/saYbcIHiRkw/s640/tzortzis_009_Solar+Light_Livingstone_Zambia_28.8.2010.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><o:p> </o:p></span><span style="color: #e06666;"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><i>Solar light_Livingstone_Zambia_</i></span><i><span style="font-family: Calibri;">φωτο</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">.</span></i><i><span style="font-family: Calibri;">Γιάννης</span></i><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i><i><span style="font-family: Calibri;">Τζώρτζης</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">_28.8.2010</span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #e06666;"><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><br /></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η περιήγηση στις χώρες της Μαύρης Ηπείρου, αποτελεί ίσως για όλους
μια επιστροφή. Σε μια μητρική γη, ζεστή και δεκτική που κατάφερε να υποδεχτεί
το γένος του ανθρώπου και του πρόσφερε μια αγκαλιά για να καταφέρει να υπάρξει.
Το μαρτυρούν οι βραχογραφίες στις ερήμους και τα αιώνια μνημεία μιας φυσικής
ιεραρχίας που διαθέτει μια ακατάλυτη αντοχή στη διάρκεια της ανθρώπινης εξέλιξης. Η σημερινή Αφρική είναι μια
ήπειρος, με ακραίες τις πιο πολλές φορές αντιθέσεις που αγωνίζεται για να
ζήσει. Η συνείδηση του σημερινού Κόσμου έχει μεταναστεύσει σε υπερτεχνολογικά
κέντρα, παρακολουθώντας σε οθόνες τη ροή μιας συνθήκης που μετριέται με
δείκτες, αριθμητικούς υπολογισμούς και κέρδη στην αρένα της πιο ξέφρενης
κούρσας των οικονομικών και των καταναλωτικών μεγεθών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η Αφρική, από το Δέλτα του Νείλου ίσαμε το </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Robben</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Island</span><span style="font-family: Calibri;"> όπου φυλακίστηκε για 27 χρόνια ο
Νέλσον Μαντέλα απέναντι από το Κέηπ Τάουν, από τις ερήμους της Σενεγάλης με
τους αυτόχθονες Τουαρέγκ, ίσαμε τα πιλόκτιστα σπίτια και τους ναούς του
Τιμπουκτού , το κέρας της Ερυθραίας ,τις υπόσκαφες εκκλησίας της Λαλίμπα και τα
πάρκα της άγριας ζωής στο Σερεγκέτι, είναι ένας Τόπος που ο υπόλοιπος πλανήτης
έχει σχεδόν επιδεικτικά ξεχασμένο. Μόνο η αξιοπρέπεια είναι θαρρώ εκείνη που
περισσεύει σήμερα σε μια περιοχή που για λόγους πολλούς κατάφερε να παραμείνει
σε απόσταση από ένα καταναλωτικό καταμερισμό που εξάντλησε μέχρι σήμερα χωρίς
δεύτερη σκέψη όλους τους διαθέσιμους γήινους πόρους. Ανάμεσά τους και τα
τεράστια φυσικά αποθέματα της μαύρης ηπείρου, που γνώρισε την πιο ελεεινή
αποικιοκρατική εκμετάλλευση και σήμερα αποτελεί το θέατρο αιματηρών εμφυλίων
και μιας εκτεταμένης και αναγκαστικής φτώχειας, πείνας και λιμών, που
καταφέρνουν με τη βία να κινητοποιούν τη «φιλανθρωπική» μας συνείδηση, που
βολεύεται ολοφάνερα με διεθνείς εκστρατείες υποστήριξης και με συγκυριακούς
αγώνας κατά της φτώχειας, χωρίς να προσπαθεί να κατανοήσει και να δει ποιες
είναι οι πραγματικές της αλήθειες και οι ουσιαστικές της ανάγκες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η φωτογραφία του Γιάννη Τζώρτζη είναι τραβηγμένη με τη βοήθεια
μιας λάμπας που τροφοδοτείται από μια πηγή φωτοβολταϊκού. Ο δυνατός ήλιος είναι
κάτι που δεν μπόρεσαν </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">o</span><span style="font-family: Calibri;">ι εκμεταλλευτές της Ιστορίας να στερήσουν ποτέ από τους ανθρώπους
της. Πλασμένοι κι οι ίδιοι με το εβένινο μαύρο δέρμα που τους προστατεύει και
τους δίνει περίσσια αντοχή από τις καυτές του ακτίνες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Μια μεγάλη οικογένεια αφρικανών, καθισμένη με τρόπο που φέρνει στο
νου τις μεγάλες συνθέσεις της αναγεννησιακής καλλιτεχνικής αφήγησης. Στο κέντρο
σχεδόν της ανθρώπινης συστάδας ο πατέρας με το βρέφος στα πόδια του,
παραδοσιακή κεντρική και εμβληματική φιγούρα μιας πολυπληθούς αφρικανικής
οικογένειας. Οι υπόλοιποι καθισμένοι ασύμμετρα σε σειρά, με στωικό τρόπο
αντιμετωπίζουν το φακό καθώς η στιγμιαία διάχυση της λάμψης από τη φωτεινή πηγή
λούζει τα πρόσωπα και μεταμορφώνει την ομήγυρη σε μια σχεδόν επιτηδευμένη
θρησκευτική τελετουργική συνάντηση. Όλα φαίνονται διαφορετικά και ανυψώνονται
στα όρια μιας μυστικής επίκλησης με υπερβατικό χαρακτήρα. Η τριγωνική σύνθεση
με αποκλίνοντα άξονα στη δεξιά πλευρά της φωτογραφικής σύνθεσης αποδομεί με
συνειδητό τρόπο την ιεραρχική οργάνωση του όποιου άξονα συμμετρίας της λήψης
και μεταθέτει το κέντρο του ερεθίσματος στη φωτεινή πηγή πάνω από το πρόσωπο
του πατέρα που φαίνεται να διαλύει έτσι την παθητική οργάνωση ενός ισομοιρασμένου
σκοτεινού φόντου και να δημιουργεί μια αποκαλυπτική και σχεδόν θεολογική
εικόνα.</span><span style="font-family: Calibri;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Οι ενδυματολογικοί κώδικες ομολογούν μια συνάντηση φτωχών ανθρώπων
και η ταπεινή αποσκευή που τους περιβάλλει ενισχύει το αίσθημα μιας
ανεπιτήδευτης και αυτονόητης απλότητας που μπορεί με στοιχειώδη τρόπο να
ανταποκρίνεται στις υλικές τους ανάγκες. Εκείνο όμως που πυρπολεί και
καταυγάζει αυτή την εικόνα είναι το άδηλο εσωτερικό φως των ίδιων των
προσώπων που μοιάζει να ξεπερνά επιδεικτικά την εξωτερική αδύναμη συγκυριακή
φωτεινή λάμψη, καθώς εκπέμπεται από το μοναδικό τοπίο μιας δυνατής εσωτερικής
ψυχικής διαύγειας που υπερκερνά όλα τα φυσικά χαρακτηριστικά και προτάσσει το
θρίαμβο και την πρωτοκαθεδρία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Το φως αυτό μοιάζει
να κατακαίει με οριστικό τρόπο όλες τις πολιτικές και τις πολιτισμικές
συμβάσεις της δικής μας τεχνολογικά διεσταλμένης αντίληψης και να
μετασχηματίζει τη σκόπευση του φωτογράφου σε μια αισθητική καταγραφή που
προβάλλει ως πρωταρχικό το αίτημα μιας ανεπιτήδευτης ηθικής καθαρότητας…Το φως
της ύπαρξης έχει τη δυνατή του πηγή στις ακατάλυτες οικουμενικές αξίες που
μπορούν να υποκλίνονται χωρίς προσχήματα και να ορίζουν με το απροκατάληπτο
δέος που της αρμόζει, την κοινή ανθρώπινη μοίρα… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">17_100
χρόνια_50 χρόνια_</span></b><span style="color: #e06666;"><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Le</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Corbusier</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-f1FZlnW1uTI/TwyyX1nGMHI/AAAAAAAABb0/4RQAWkIrCHI/s1600/le+corbusier_1911_parthenon.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-f1FZlnW1uTI/TwyyX1nGMHI/AAAAAAAABb0/4RQAWkIrCHI/s320/le+corbusier_1911_parthenon.jpg" width="203" /></a></div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-UOigXiIw7f8/TwyyWbSwOjI/AAAAAAAABbs/KBagLVWVlds/s1600/le+corbusier_CHANDIGARH.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://4.bp.blogspot.com/-UOigXiIw7f8/TwyyWbSwOjI/AAAAAAAABbs/KBagLVWVlds/s200/le+corbusier_CHANDIGARH.jpg" width="200" /></a><span style="font-family: Calibri;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<span style="font-family: Calibri; font-size: 12pt;">Οι δυο αυτές φωτογραφίες τραβήχτηκαν πριν από 100 χρόνια η πρώτη και
πριν από μερικά</span><span style="font-family: Calibri; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: Calibri; font-size: 12pt;">χρόνια η δεύτερη. Η
πρώτη (δαγκεροτυπία) απαθανατίζει το νεαρό</span> <span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Le</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Corbusier</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;">πάνω στην Ακρόπολη, κατά τη διάρκεια
του περάσματός του από την Αθήνα στη διάρκεια ενός μεγάλου ταξιδιού στην
Ανατολή που ξεκίνησε το Μάρτιο και κράτησε επτά μήνες μέχρι το Νοέμβριο του
1911. Ντυμένος κατά τα πρότυπα εκείνης της περιόδου, ευρωπαίος περιηγητής με
παπιγιόν και χαρακτηριστικά γυαλιά και αντίστοιχο ντύσιμο. Οι εντυπώσεις του
καταγράφηκαν με σχολαστικό τρόπο σε κείμενα και σκίτσα και αποτέλεσαν προϊόν
δια βίου επεξεργασίας μέχρι την οριστική τους έκδοση λίγο πριν το θάνατό του.
Έχουν εκδοθεί και στα ελληνικά και έχουν σχολιαστεί με συστηματικό τρόπο από
αρκετούς και ιδιαίτερα από τον Παναγιώτη Τουρνικιώτη στο βιβλίο του «Η
διαγώνιος του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Le</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Corbusier</span><span style="font-family: Calibri;">». Αποτελούν σπάνια κατάθεση και περιγραφή της μεγάλης διαδρομής
του μεγαλύτερου ίσως αρχιτέκτονα του 20<sup>ου</sup> αιώνα, στα κέντρα και τα
σημεία αναφοράς του παλιού μεσογειακού ιστορικού κόσμου. Παράλληλα όμως
αποκαλύπτουν με χαρακτηριστικό τρόπο, τον τρόπο με τον οποίο δομήθηκε ο πλούτος
των αναφορών και των εμπειριών που καθόρισαν το σπουδαίο αρχιτεκτονικό του
έργο. Η αρχιτεκτονική δεν υπήρξε ποτέ αποτέλεσμα μόνο των εμπνεύσεων και της
σχεδιαστικής δεινότητας της στιγμής. Είναι ένα σύμπαν πραγμάτων που απαιτεί
βαθιά κατανόηση όλων των προσλήψεων που καθόρισαν ιστορικά τον ανθρώπινο βίο
και βέβαια εξακολουθούν με όλους τους τρόπους σε κάθε εποχή να διαμορφώνουν τις
οπτικές και το λεξιλόγιο που κυριαρχεί στις προτιμήσεις και συνθέτει την
πρότασή της.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το 1911, ήταν μια πρώιμη εποχή για τον τόπο. Η Κρήτη και η
Θεσσαλονίκη , για παράδειγμα δεν ανήκαν ακόμη στην ελληνική επικράτεια, οι
βαλκανικοί πόλεμοι δεν είχαν ξεκινήσει ακόμη, ο κόσμος βρισκόταν στο μεταίχμιο
μιας μεγάλης μετάβασης που αποτελούσε προανάκρουσμα όσων επρόκειτο να συμβούν,
με κατά κανόνα βίαιο τρόπο στη διάρκεια των χρόνων που έρχονταν. Ο εικοστός
αιώνας είχε μόλις αρχίσει και ο αναβρασμός που τον χαρακτήρισε είχε σταδιακά ξεκινήσει
να κυοφορείται σε όλα τα πεδία της καλλιτεχνικής και δημιουργικής γραφής και
μαζί και της αρχιτεκτονικής. Σε μια τέτοια εποχή, βρέθηκε ο μεγάλος
γαλλοελβετός αρχιτέκτονας στην Ανατολή. Επέλεξε να κάνει ένα ταξίδι στον κόσμο
των αναφορών που χαρακτήριζαν το δυτικό πολιτισμό και να προσκυνήσει στις
οδεύσεις μιας μεγάλης παράδοσης που ξεκινούσε από τους αρχαίους ναούς ,
περνούσε από τα ρωμαϊκά υδραγωγεία και τους βυζαντινούς τρούλους και κατέληγε
στα οθωμανικά παλάτια και τους στενούς δρόμους των παζαριών της ανατολής.
Με τα ταξίδια του κατάφερε να κτίσει ένα
μέρος από το ψηφιδωτό της αρχιτεκτονικής του προσωπικότητας που καθόρισε τις
δημιουργικές καταθέσεις ενός αιώνα και εξακολουθεί να αποτελεί ένα ισχυρό πόλο
αναφορών για όλες τις αναζητήσεις και της εκφράσεις της νεωτερικότητας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η δεύτερη φωτογραφία από το κτίριο της εθνοσυνέλευσης στη </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Chandigar</span><span style="font-family: Calibri;"> του ινδικού κρατιδίου </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Punjab</span><span style="font-family: Calibri;">, δείχνει από μακριά την εικόνα του
μεγάλου θόλου που καλύπτει την αίθουσα συνεδριάσεων. Αποτελεί κατά την άποψή
μου την πιο δυνατή εικόνα του έργου του, με ολοφάνερα μνημειακό και τεχνολογικό
μαζί υπομνηματισμό. Ένα μεγάλο αρχιτεκτονικό έργο, που συναιρεί όλες τις
κλίμακες και αποτελεί ταυτόχρονα ωδή στο εμφανές σκυρόδεμα και την καθαρή χρήση
των νέων υλικών που έφερε ο αιώνας μας αλλά μαζί και μια δυνατή εμβληματική
μορφή, με κοσμικούς συμβολισμούς, που μπορεί να αποτελεί ίσως και
καλοσχεδιασμένο εξάρτημα μιας μεγάλης μηχανής του χρόνου που εκφράζει στο
διηνεκές την αφήγηση της Αρχιτεκτονικής σε ένα κόσμο που πάντα εξελίσσεται καθώς
ταξιδεύει μέσα στην αιωνιότητα και το αχανές συμπαντικό υπόβαθρο… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">18_Η
αρχιτεκτονική του τρόμου των ναζί _ </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><i>Awschvitz</i></span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b><br />
<b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-QA98nYfx1hI/Twy2ENQPtSI/AAAAAAAABb8/EXxCeifkkeE/s1600/AWSCHVITZ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="312" src="http://3.bp.blogspot.com/-QA98nYfx1hI/Twy2ENQPtSI/AAAAAAAABb8/EXxCeifkkeE/s640/AWSCHVITZ.jpg" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ένα επίσημο σχέδιο από τα αρχεία του γερμανικού κράτους. Με
τίτλους και τις απαραίτητες γενικές περιγραφές των εγκαταστάσεων στο δεξιό
μέρος. Όπως αρμόζει στη γερμανική σχολαστικότητα και συμμόρφωση στα νόμιμα
θεσμισμένα. Δεν νοείται αυθαίρετη κατασκευή για κανένα σκοπό. Ούτε και για ένα
ανθρώπινο κολαστήριο. Όλα πρέπει να είναι τακτοποιημένα και σχεδιασμένα με
ακρίβεια και τη μέγιστη δυνατή επιμέλεια και σαφήνεια. Ακόμη και όταν
χωροθετούν τα ανατριχιαστικά οράματα ενός παρανοϊκού φύρερ και μιας δολοφονικής νοοτροπίας που κατόρθωσε
να μετατρέψει σε λίγα χρόνια ένα ολόκληρο λαό σε υποχείριο και μια ολόκληρη
ήπειρο- και τον κόσμο όλο- σε συντρίμμια. Χρησιμοποιώντας σκηνοθέτες και
καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες στο σχεδιασμό, την οργάνωση και την υλοποίηση των
πιο αιματηρών προγραμμάτων που μπόρεσε στη διάρκεια της Ιστορίας να επινοήσει
και το χειρότερο να εφαρμόσει το ανθρώπινο μυαλό. Μερικοί ταλαντούχοι
καλλιτέχνες σαν τη σκηνοθέτη Λένι Ρίφενσταλ και τον αρχιτέκτονα ‘Αλμπερτ Σπέερ,
τέθηκαν στην υπηρεσία της μεγαλύτερης κυριαρχίας του Κακού που γνώρισαν οι
αιώνες. Η Χάνα ‘Αρεντ, έγραψε με φιλοσοφικό στοχαστικό λόγο για την κοινοτοπία
του κακού που κατέστησε δέσμιο των πιο εγκληματικών ενστίκτων ένα ολόκληρο λαό
και μια πανίσχυρη οικονομική και κοινωνική μηχανή, όπως εκείνη της ναζιστικής
Γερμανίας. Ο τραγικός Βάλτερ Μπένζαμιν, αυτοχειριάστηκε για να μην πέσει στα
χέρια τους τις παραμονές του πολέμου. Εκατομμύρια άνθρωποι και ολόκληρες
φυλετικές ομάδες όπως οι Εβραίοι και οι Ρομά, πολιτικοί τους αντίπαλοι
κομμουνιστές, αντάρτες ή και απλοί θρησκευόμενοι άνθρωποι, άνθρωποι με
διαφορετικές γενετήσιες προτιμήσεις και ανάπηροι ή άτομα με νοητική υστέρηση,
γνώρισαν το πέρασμα μιας τερατώδους μηχανής εξολόθρευσης που στήθηκε με
αποφάσεις και επίσημο θεσμικό τρόπο στα συνέδρια , τις συνελεύσεις, τις
καγκελαρίες και τα στρατιωτικά συμβούλια από ένα καλά συγκροτημένο και
δολοφονικό πολιτικό και πολιτειακό μόρφωμα που θριαμβεύοντας πάνω στα
συντρίμμια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης κατάφερε να εξαπολύσει τη μεγαλύτερη
απειλή εναντίον της υπόστασης του ανθρώπου. Τα εκατομμύρια των περιφερόμενων
ναζί κοινών ποινικών εγκληματιών, που απ΄άκρου σ΄άκρο στην Ευρώπη, ανέλαβαν να
καταστρέψουν, να δολοφονήσουν, να εξαφανίσουν κάθε ίχνος πολιτισμού και
ανθρώπινης συνθήκης, μεταμφιέζοντας τις τερατώδεις φυσικές και εγκληματικές
πολιτικές τους προτιμήσεις και μετονομάζοντάς την παρουσία τους με επίσημα θεσμικά
ονόματα και σύμβολα. Γερμανικός στρατός, Βέρμαχτ, Λουφτβάφε, Γκεστάπο, Ες Ες…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Δολοφονίες αμάχων, καταστροφές περιουσιών, βομβαρδισμοί πόλεων και
εμπρησμοί χωριών, στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης παντού με
ανατριχιαστικά ιατρικά πειράματα, «τελικές λύσεις» με ολοκαυτώματα των Εβραίων
και εξόντωση κάθε αντίστασης, εκατομμύρια εκτελέσεις, φυλακίσεις, συλλήψεις,
διωγμοί και τρομοκρατία από τάγματα κοινών δολοφόνων, είναι με συνοπτικό τρόπο
τα κληροδοτήματα του γερμανικού ναζισμού στην υπόθεση του ανθρώπινου
πολιτισμού…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το σχέδιο της επί γης κόλασης, του στρατοπέδου εξόντωσης του
‘Αουσβιτς, μεταφέρθηκε μετά από επίσημη παραχώρηση και βρίσκεται σήμερα ανάμεσα
στα εκθέματα του μουσείου </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Yad</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Vashem</span><span style="font-family: Calibri;">, το χώρο της μνήμης για το ολοκαύτωμα
που έχει κτισθεί στην Ιερουσαλήμ. Είναι ένα κιτρινισμένο μεγάλο κομμάτι χαρτί,
ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο με τη χωροθέτηση μιας εγκατάστασης, όπως εκείνα τα
παλιά διπλωμένα χοντρά φύλλα σχεδιαστικού χάρτη
που συναντά κανείς στα αρχεία όλου του κόσμου. Μόνο που έχει μια μοναδικότητα ετούτο το
σχεδιαστικό χρωματιστό πόνημα. Δεν απεικονίζει τη συνθετική πρόταση που κατά
κανόνα περιέχουν οι αρχιτεκτονικές μελέτες. Αποτελεί την πιο συνοπτική
περιγραφή υπό κλίμακα και το άνοιγμα για το πέρασμα της ίδιας της πύλης της
κόλασης. Είναι ένα κομμάτι περγαμηνής που έχει γραφτεί με το αίμα εκατομμυρίων
αθώων και εκφράζει εκείνο που τόσο εύστοχα είχε γράψει ο γερμανός φιλόσοφος
Τιοντόρ Αντόρνο, μετά το τέλος εκείνου του φρικτού πολέμου. <b>Μετά το Άουσβιτς, η ποίηση δεν έχει κανένα
περιεχόμενο. Είναι μια υπόθεση βαρβαρική…<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">19_ </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">O</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> Λόγος ενός εννοιολογικού ακτιβιστή ακέραιος με
εικονογράφηση</span></b><br />
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> <span style="color: #cc0000;"> _ </span></span></b><b><i><span style="color: #cc0000; font-family: Calibri;">Ιορδάνης
Στυλίδης [Θεσσαλονίκη-Βόλος]</span></i></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-tMLZxyjr590/Twy2huYTIYI/AAAAAAAABcE/8C18ibpsppE/s1600/%25CF%2587%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC_%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-tMLZxyjr590/Twy2huYTIYI/AAAAAAAABcE/8C18ibpsppE/s640/%25CF%2587%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC_%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="580" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">20</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">_</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> Ανασυνθέσεις και κολάζ ενός
πραγματικού <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> κι ενός
φαινομενικού Κόσμου<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: medium;"> </span><span style="color: #e06666; font-size: large;"> </span></span></b><b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #e06666; font-size: large;">_Ζωγραφική
της Νανάς Στεπανιάν</span><o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #cc0000;"><strong><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;">[ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ</span></i></strong><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;"><br />
Εικαστική έκθεση μικτής τεχνικής της Νανάς Στεπανιάν<br />
Διάρκεια: 9 έως 31 Δεκεμβρίου 2011<br />
</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;">X</span></i><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;">ώρος: </span></i><i><span lang="EN" style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;">Booze</span></i><i><span lang="EN" style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;"> </span></i><i><span lang="EN" style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;">Cooperativa</span></i><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;">, Κολοκοτρώνη 57 – Αθήνα<br />
Ζωγραφική, χρώματα, κολάζ, τυπωμένες εικόνες αντικειμένων από προσωπικές συλλογές
πάνω σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες συνθέτουν ''ένα παραμύθι σε μία αλήθεια''.<br />
</span></i><span style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;"><br />
<b><i>Αισιόδοξη
- απαισιόδοξη<br />
δυνατή - αδύνατη<br />
τολμηρή - άτολμη<br />
χαλαρή - σχολαστική<br />
παιδί - γυναίκα<br />
παιχνίδι - πραγματικότητα<br />
φτωχιά - πλούσια<br />
χαρά – θλίψη<br />
<em>Δύσκολο να με
χαρακτηρίσω αφού είμαι όλα αυτά μαζί, δύσκολο να χαρακτηρίσω τα έργα μου που
βγαίνουν απ΄όλα αυτά τα κομμάτια μου, την αλήθεια, το ψέμα, την παιδικότητα που
κουβαλάω στα πενήντα ένα μου χρόνια, την εικόνα των χρωμάτων, την εικόνα της
υπερβολής, την εικόνα ''του ότι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός''.</em><br />
<em>Λέγομαι Νανά
Στεπανιάν] </em></i><br />
</b></span><span lang="EN" style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;"> </span><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-XWfCmPMQuK0/Twy3Eh360kI/AAAAAAAABcM/BKczbpDLm2g/s1600/stis%2525205__%2525202011%252520mikti%252520texniki%252520100x145.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="434" src="http://1.bp.blogspot.com/-XWfCmPMQuK0/Twy3Eh360kI/AAAAAAAABcM/BKczbpDLm2g/s640/stis%2525205__%2525202011%252520mikti%252520texniki%252520100x145.jpg" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">Η εικόνα ως περιτύλιγμα και οι άδηλες συμπτώσεις της <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">με τις διαθλάσεις των αισθητών πραγμάτων <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στην ψευδή συνείδηση που έκτισαν τα
τελευταία χρόνια οι συνθήκες μιας εικονικής πραγματικότητας, το κέλυφος των
υλικών πραγμάτων τείνει να καταλαμβάνει σχεδόν μια ισότιμη θέση με την αληθινή
τους ουσία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Δεν πέρασαν 40 χρόνια από την ώρα που ο
Γκι Ντεμπόρ, προφήτης της πιο βαθιάς εναντίωσης στις αφηγήσεις ενός κόσμου
ειδώλων, έγραφε πως στη θεαματική κοινωνία οι εικόνες θα κατέχουν πρωτεύουσα
θέση σε σχέση με τα ίδια τα αντικείμενα που περιγράφουν. Σε υπερσυσσωρεύσεις
των υλικών πόρων και των προσόδων του κεφαλαίου την προτεραιότητα καταλαμβάνει
το αίτημα αναπαραγωγής του ιδεατού και εικονικού αντικειμένου. Τα υποκείμενα
δέσμια της πιο αποχαυνωτικής αλλοτρίωσης ενδιαφέρονται μόνο για την παραγωγή
και την αναπαραγωγή των εικόνων. Το ίδιο το υλικό της ευμάρειας
μετασχηματίζεται διαρκώς σε αδηφάγες σχηματοποιήσεις που ωθούν με απληστία στα
όρια ενός πορνογραφικού αλλά ανηδονικού παραληρήματος και όλες οι
εκφράσεις ταυτίζονται ασύστολα με μια
μονότροπη θεολογική εμμονή που αναπαράγει διαρκώς τις ψευδείς της εικόνες και
τις μετατρέπει σε αντικείμενα λατρείας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η εικόνα, διάτρητη και θολή,
απογυμνωμένη από τις αρετές της επαφής με το βλέμμα υπάρχει μόνο ως
υποκατάστατο των αξιακών αφηγήσεων και τείνει να εκφυλίζεται όλο και πιο πολύ
σε εμπόρευμα. Το <i>«κεφάλαιο έχει αρχίσει
να μετατρέπεται σε εικόνες».</i> Υβρίδια και τερατόμορφες μεταλλάξεις των
αρχετύπων συντρίβουν τα νοήματα και μεταμορφώνουν τα πάντα σε εξελκώσεις μιας
καφκικής λιμικής. Ο τοτεμισμός της καταναλωτικής ηλιθιότητας ,στολισμένος με
γυαλιστερές απομιμήσεις και σκουπίδια κάθε λογής, αντικαθιστά τα πρόσωπα με τις
κούκλες από πλαστικό και ενίοτε μεταμορφώνει τις πορσελάνινες εκδοχές τους σε
δοξαστικά ψιμύθια μιας επιτηδευμένης αισθητικής αλλά φριχτά παραμορφωτικής
απόλαυσης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η παραπάνω αναφορά, έρχεται από άλλη
κατεύθυνση να ερμηνεύσει τα συμβάντα της καλλιτεχνικής κατάθεσης της Νανάς
Στεπανιάν. Με ορμή και δύναμη δανεισμένη από την αρμένικη ψυχή της, αφήνει τα
χρώματα να ξεχυθούν σαν άλογα της στέπας στον καμβά της ματιέρας της και
τεμαχίζοντας μικρά κομμάτια από φωτογραφίες και τυπωμένο χαρτί , τα ανακατεύει
με τα χρώματα μιας εκρηκτικής παλέτας και τα αφήνει να μας αφηγηθούν τα
παραμύθια και τα στιγμιότυπα ενός πολυσήμαντου αστικού βίου. Οι παλιές κούκλες
παίρνουν ζωή και στέκονται ισότιμα δίπλα σε ανθρώπινες μορφές και το αίσθημα
που δημιουργεί αυτή η παράταιρη συνύπαρξη έρχεται να αφυπνήσει την άμεση και
αβίαστη εννόηση ενός κόσμου, που έχει μετατρέψει σταδιακά τα πρότυπα και τις
ζωντανές εκδοχές του σε νευρόσπαστα και υποχείρια ενός παράλληλου σύμπαντος
όπου κυριαρχούν οι ανησυχαστικές φιγούρες μιας ανόργανης και χωρίς σκεύος
πνοής. Οι ζωντανοί οργανισμοί μοιάζουν με παγωμένες πόζες ενός κόσμου από φτηνά
υλικά και οι χωρίς νεύρο τεχνητές ανθρωπόμορφες συνδηλώσεις τους φαίνεται να
ζωντανεύουν και να μεταμορφώνονται σε αλλόκοτα πλάσματα μιας ισότιμης
συνύπαρξης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Οι οργουελικές διαστροφές των φράσεων
και οι εφιαλτικές υποθέσεις ενός θαυμαστού «καινούριου» κόσμου είναι τώρα εδώ
και αποτυπώνονται με τον πιο γλυκερό και λεπταίσθητο τρόπο στις δημιουργικές
μαρτυρίες ενός ζωγραφικού καμβά, που δεν
καταφέρνει βέβαια να αποκρύψει κάτω από τις πολύχρωμες εξάρσεις μια σχεδόν αλληγορική μεταγραφή του
μελαγχολικού του βάθους. Οι καλλιτεχνικές εικόνες της Νανάς, προτάσσουν τη
γοητεία των απαλών σφουμάτων και την ευκρίνεια του περιγράμματος, που
καταφέρνουν να μετατρέψουν τις σκληρές τονικότητες των βαθυπράσινων και των
γκρίζων σε μια σχεδόν λαϊκότροπη εικονογραφία που μου φέρνει στο νου ένα
ολόφωτο πριμιτιβισμό, αλλά την ίδια στιγμή καταφέρνουν να ανακαλέσουν και όλο
το απόθεμα της εποχής της μετάβασης στο ξεκίνημα του 20<sup>ου</sup> αιώνα,
τότε που οι συμβολιστές και ο Ένσορ, με σχεδόν σωματικό τρόπο όπως και σήμερα
βίωσαν την κατάπτωση και την αλλαγή ενός κόσμου, που είδε να ταράζεται συθέμελα
και να διαλύεται στη διάρκεια ενός αιώνα όλο το εποικοδόμημα του κοινωνικού και
του καλλιτεχνικού φαντασιακού της αναδυόμενης αστικής του τάξης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Οι αναγνώσεις ενός δημιουργικού έργου
μπορούν ενίοτε να είναι αυθαίρετες. Ο Αριστομένης Προβελέγγιος έλεγε πως
αυθαίρετο είναι ό,τι δεν είναι ωραίο. Τα τελάρα της Νανάς, αποτελούν το υλικό
μιας ανάγνωσης διαφορετικής για το βλέμμα του καθενός. Σημασία έχει πως με
τρυφερή ματιά και ελαφρύ χέρι, καταφέρνει να μας πάρει από το χέρι και να μας
οδηγήσει στη μεγάλη αφήγηση της ανθρώπινης περιπέτεια που ποτέ δεν τελειώνει,
ούτε πριν ούτε μετά το διάβα του καθρέπτη. Και δεν πρόκειται να αφήσει τον
κόσμο να χαθεί, όσο υπάρχει μαζί με τον Έρωτα ,η τέχνη να μας παρηγορεί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Από τις εικόνες ενός έτσι κι αλλιώς
σπαρακτικού κόσμου….<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">21_</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">H</span></b><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> μαρξιστική προπαγάνδα στο Χόλιγουντ_ </span></b><b><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="color: #e06666;">Feet fleet 2 [η ταινία]</span><o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_24/12/2011_467012"><span style="color: #cc0000;">http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_24/12/2011_467012</span></a><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-G2vrXgxmvfc/Twy3k-4LRHI/AAAAAAAABcU/_IhMCSWNwvU/s1600/krill1_cut.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="http://1.bp.blogspot.com/-G2vrXgxmvfc/Twy3k-4LRHI/AAAAAAAABcU/_IhMCSWNwvU/s640/krill1_cut.jpg" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"></span></b><b><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: #cc0000;"><span style="font-family: Calibri;">Φωτο. Από την ταινία <i>Feet fleet 2_ο Κριλ και ο </i></span><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">M</span></i></span><i><span style="font-family: Calibri;"><span style="background-color: black; color: #cc0000;">πιλ </span><span style="background-color: #cc0000;"><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">2011…Μια χρονιά γεμάτη γεγονότα….Η αυτοκρατορία του συστήματος των
αγορών και των μεγάλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών έχει επιβάλει παντού τα
σχέδιά της…Υπερεθνικοί οργανισμοί που συγκροτούν το νέο παγκόσμιο εξουσιαστικό
κατεστημένο έχουν καταφέρει να καταστήσουν δέσμιες των σχεδιασμών τους όλες τις
εθνικές κυβερνήσεις ανδρεικέλων που έχουν εγκαταστήσει σε όλα τα μήκη και τα
πλάτη του παγκόσμιου χωριού…Οι μόνοι που αντιστέκονται ακόμη είναι οι
διαδηλωτές του κινήματος </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Occypy</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Wall</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">street</span><span style="font-family: Calibri;">
που δεν έχει συλλάβει η αστυνομία στη μεγαλύτερη τέως δημοκρατία του
δυτικού κόσμου, οι αγανακτισμένοι της Αθήνας που άρχισαν να κουράζονται λίγο
από τη θηριώδη αδιαφορία του τοπικού πολιτικού συστήματος που δεν φαίνεται να
ευαισθητοποιείται καθόλου από όσα συμβαίνουν και οι εξεγερμένοι της Αραβικής
Άνοιξης που δεν εννοούν να συμμορφωθούν ενώ έχουν πια καταλάβει πως τα πυρά που
πέφτουν κάθε μέρα εναντίον τους δεν είναι άσφαιρα… Φύλλο δεν κουνιέται στις
αποχαυνωμένες υπόλοιπες δεσποτείες του νεοφιλελεύθερου ντελίριου, που
λαθροβιώνει περιμένοντας από τους υπηκόους τους να προσαρμοστούν στα νέα
κατώτατα μισθολογικά κλιμάκια και στο νομοθετημένο προσδόκιμο ζωής των 90 ετών,
που θα τους επιτρέψει να πάρουν μια σύνταξη πείνας στα 87 τους χρόνια…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Την ώρα που όλα φαίνονται να ομογενοποιούνται και να φτιάχνεται ο
νέος ιδεολογικός μέλας ζωμός της επόμενης χιλιετίας, ενώ οι ιδέες του φοβερού
Μίλτον Φρίντμαν έχουν επικρατήσει ολοκληρωτικά και έχουν επιτρέψει σε κατοχικές
κυβερνήσεις να επιτρέπουν θεσμοθετημένα στις αγορές να αυτορυθμίζουν την
απορρύθμιση κάθε κοινωνικής διαπραγμάτευσης και να συντρίβουν κάθε έννοια
δίκαιης κατανομής του πλούτου ή έστω διανομής φιλανθρωπικών συσσιτίων, υπάρχει
μια πόλη που αντιστέκεται ακόμη σαν το πάλαι ποτέ γαλατικό χωριό στις
περιπέτειες του Αστερίξ…Το Χόλιγουντ…<b>Το
κόκκινο Χόλιγουντ</b>!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Σε όλες σχεδόν τις πρόσφατες παιδικές παρακαλώ ταινίες του, και
εδώ βέβαια έγκειται η σοβαρότητα της κατάστασης, υπάρχει στο βάθος του σεναρίου
κρυμμένη μια ύπουλη πολιτική αριστερή ατζέντα! Μαρξιστές και κόκκινοι
σεναριογράφοι, όπως καταγγέλλουν πλέον ανοικτά οι αμερικανοί </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">republicans</span><span style="font-family: Calibri;">, έχουν εξυφάνει τη πιο φοβερή αριστερή
συνομωσία, εισάγοντας στην πλοκή των παιδικών αθώων ταινιών, τέρατα και σημεία,
συκοφαντίες και ψεύδη που στρέφονται ευθέως εναντίον του συστήματος της
κατανάλωσης, του κέρδους και τελικά της ελεύθερης αγοράς και του
νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, δηλαδή εναντίον όλων των θεμελιωδών δομών του
ενός και μοναδικού και καθαγιασμένου κυρίαρχου και ισοπεδωτικού συστήματος που
έχει μεταμορφώσει τον κόσμο όλο σε κρανίου Τόπο… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Τα παραπάνω δεν αποτελούν αποκυήματα τρελής φαντασίας. Στην
Καθημερινή των Χριστουγέννων [24-25.12.2011], ο συντάκτης της Παναγιώτης
Παναγόπουλος, πρώτος ανακάλυψε και παρουσιάζει αυτό το σοβαρό ζήτημα, θέτοντας
βάσιμους προβληματισμούς με όσα αναφέρει και συμπεραίνοντας πως το σύστημα
ετοιμάζεται να αναλάβει δράση για να «αντιμετωπίσει» τη μαρξιστική πλεκτάνη.
Χαρακτηριστικά γράφει μεταξύ άλλων και τα παρακάτω:<o:p></o:p></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: #ea9999;"><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">«…</span></i><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Επειδή όταν αρχίσει μια
υπερβολή δύσκολα σταματάει, οι Συντηρητικοί πολιτικοί στην Αμερική και οι φίλα
προσκείμενοι αναλυτές άρχισαν να ανακαλύπτουν κρυφά μηνύματα αριστερής
πολιτικής σε ένα πλήθος άλλων ταινιών για παιδιά. Ετσι, το «Happy Feet 2» δεν
είναι όπως όλοι νομίζαμε, μια απλή παιδική ιστορία για χαρούμενους πιγκουίνους
και ένα πιγκουινάκι που δεν του έρχεται να χορέψει. Σύμφωνα με τον Κάιλ Σμιθ,
κριτικό της New York Post, η ταινία «έχει μια βαθιά αριστερή πολιτική ατζέντα».
Το τραγούδι που λένε οι πιγκουίνοι με στίχους: Ας δουλέψουμε μαζί/ για να
βελτιώσουμε τη ζωή μας/ αυτή είναι η δοκιμασία/ χωρίς αγώνα δεν έχει πρόοδο/
δώσε ένα χέρι βοήθειας/ στον αδελφό σου για να κάνει το καλύτερο/ άνθρωποι του
κόσμου ενωθείτε/ με δύναμη στους αριθμούς/ μπορούμε να πετύχουμε για μια φορά/,
όπως λέει ο Σμιθ, θα μπορούσε να είναι ο ύμνος του κινήματος Occupy Wall
Street...<o:p></o:p></span></i></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; text-align: justify;">
<i><span style="background-color: black; color: #ea9999; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Εκτός των άλλων, το «Happy Feet 2» κατηγορείται και ως φιλική
προς το γκέι κίνημα ταινία, αφού οι πιο διασκεδαστικοί νέοι ήρωες, δυο
γαριδάκια που θέλουν να ανέβουν στην τροφική αλυσίδα, με τις φωνές του Μπραντ
Πιτ και του Ματ Ντέιμον, είναι «ένα ύποπτο ζευγάρι εργένηδων». Πάλι καλά που ο
Σμιθ παραδέχτηκε ότι το Occupy Wall Street δεν υπήρχε ούτε ως υποψία όταν η
ταινία γραφόταν και γυριζόταν.<o:p></o:p></span></i></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span style="background-color: black; color: #ea9999;">Μπαίνουμε άραγε σε μια νέα φάση μακαρθισμού; ΄Η πρόκειται να
επιβληθεί ένας νέος κώδικας ηθικής, όπως ο διαβόητος κώδικας Χέις που δεν
επέτρεπε να αγγίξουν τα χείλη των ηθοποιών για περισσότερο από λίγα
δευτερόλεπτα; Ηδη άρχισαν να κυκλοφορούν λίστες παιδικών ταινιών και των
«αριστερών» τους θέσεων. Μήπως πρόκειται σύντομα οι ταινίες να κυκλοφορούν υπό
την αιγίδα των κομμάτων και με αυτοκόλλητο στο DVD που να λέει ότι εγκρίνεται
από το ένα ή το άλλο κόμμα; Με τις ακρότητες που παρατηρούμε, τίποτα ίσως να
μην είναι απίθανο πια…»</span><o:p></o:p></span></i></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: white;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Είναι πραγματικά
αδιανόητο την εποχή της απόλυτης οικονομικής μονοτροπίας του νεοφιλελεύθερου
μορφώματος , που έχουν συντριβεί κατά κράτος όλες οι διαφορετικές προσεγγίσεις
να επιτρέπει το Χόλιγουντ να κυριαρχούν στις παιδικές μάλιστα ταινίες κάθε
λογής κομμουνιστές, ακτιβιστές , αριστεροί, ελευθεριακοί σοσιαλιστές,
αντεξουσιαστές και άκουσον ομοφυλόφιλοι, και να μολύνουν την ιδεολογική
καθαρότητα ενός <b>συστήματος </b>που έχει
υποστηρίξει μέχρι σήμερα όλους τους αγώνες για τη διατήρησή της πιο ακραίας και
ασύδοτης κυριαρχίας των λίγων πάνω στους πολλούς…Η μακρά ιστορική του εμπειρία
και η εναντίωσή του σε κάθε εναλλακτική πολιτική αφήγηση, το έχει καταστήσει
αξιοσέβαστο και ιερό…Δεν δίστασε να βομβαρδίσει πόλεις σαν την Γκουερνίκα στο
1936, για να εναντιωθεί στην επικράτηση της Ουτοπίας της Βαρκελώνης, δεν είχε
κανένα ενδοιασμό να αφήσει τους ναζί να καταστρέψουν τον κόσμο και να κάνουν τα
πιο φρικτά ολοκαυτώματα για να μην απλωθεί παντού η σοβιετική επανάσταση, δεν
ένιωσε την παραμικρή ενοχή για την κατάργηση των δημοκρατικών θεσμών στην
Ελλάδα το 1967 για να ελέγχει τις ισορροπίες κοντά στη Μέση Ανατολή με τα
πολύτιμα πετρέλαια, δεν έκανε καμιά
προσπάθεια για να αποκρύψει την καταστροφή της δημοκρατικής Χιλής για να
πολεμήσει τα οράματα του μαρξιστή Σαλβαδόρ Αλλιέντε, δεν σταμάτησε ούτε στιγμή
να εξάγει πραξικοπήματα, εντάσεις και πολέμους σε όσες περιοχές έκρινε πως
διακυβεύονταν τα συμφέροντά του…Δεν θα διστάσει αναμφίβολα να επιτεθεί σε
όποιους κρίνει πως αποτελούν πραγματική απειλή, για την απληστία και την
κυριαρχία του…Ο Θεός, χριστιανώνν, εβραίων ή μουσουλμάνων να σώσει όσους έχει
βάλει στο στόχαστρό του… </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; text-align: justify;">
<span style="background-color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US" style="background-color: black; color: #cc0000; font-family: Calibri;">Odyss, 10.01.2012<o:p></o:p></span></b></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-69562876358484686802012-01-08T04:01:00.000-08:002012-01-08T04:28:36.986-08:00της Λουκίας_28.12.2011<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-Ez_kpcDYyVs/TwmHcgzTYvI/AAAAAAAABY0/BSjTThPhX6g/s1600/66.610.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="521" src="http://2.bp.blogspot.com/-Ez_kpcDYyVs/TwmHcgzTYvI/AAAAAAAABY0/BSjTThPhX6g/s640/66.610.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoNormal">
<b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;"><span style="color: #e06666;">Constantin Brancusi, Sleeping muse I , 1909-10 [marble]<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 10pt;"><span style="color: #e06666;">HirshHorn Museum and Sculpture Garden, Smithsonian
institution, <st1:place w:st="on"><st1:city w:st="on">Washington</st1:city> <st1:state w:st="on">DC</st1:state></st1:place>.</span><o:p></o:p></span></i></b></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στις 26 & 27.01.2003, στη μικρή μας πόλη τον ‘Αγιο Νικόλαο, γνώρισα
τη Λουκία Ρικάκη. «Τα λόγια της σιωπής», μια εξαιρετική ταινία της αφιερωμένη
στη νοηματική γλώσσα των κωφών ήταν η αιτία της παρουσίας της στο Ρεξ .Μετά
την προβολή ακολούθησε συζήτηση και δόθηκε
η δυνατότητα μιας ουσιαστικής συζήτησης πάνω στα θέματα της ανθρώπινης
επικοινωνίας. Έκτοτε ξαναβρέθηκε στον Άγιο Νικόλαο, αρκετές φορές άλλοτε για να
παρουσιάσει «το Αιγαίο μέσα από τα λόγια των ποιητών», να δώσει παράσταση </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">stand</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">up</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">comedy</span><span style="font-family: Calibri;"> στο θερινό σινεμά Χριστίνα ή να
συμβάλει με την ευγενική χορηγία του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Ecocinema</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;">της συγκλονιστικής ταινίας </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Ludmilla</span><span style="font-family: Calibri;"> [μια γυναίκα από το Τσερνομπίλ] στο
πολυθεματικό αφιέρωμα του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου για το περιβάλλον.
Όλες οι δράσεις και η δημιουργική της κατάθεση έχουν ένα ολοφάνερο κοινωνικό
και πολιτικό προφίλ που με πυρήνα
αναφοράς την τέχνη του κινηματογράφου και της κινούμενης εικόνας καταγράφουν,
τεκμηριώνουν, στοιχειοθετούν ή προτείνουν μια μυθοπλασία πάνω στην πολυεπίπεδη και
ατέρμονη ανθρώπινη περιπέτεια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η ταινία της Λουκίας «Ο άλλος» [2004] αποτελεί μια ολοκληρωμένη και ουσιαστική, βαθιά
κοινωνική και πολιτική σκόπευση. Με αφετηρία το δημοτικό σχολείο με τους επτά νεαρούς
αλβανούς μαθητές και τον ένα έλληνα στο Πατσίδερο Ηρακλείου, αφηγείται και
προβάλλει τον αθόρυβο τρόπο με τον οποίο μια μικρή σχολική κοινότητα
μετατρέπεται από το φωτισμένο δάσκαλο Γιάννη Φραγκιαδάκη σε εργαστήριο συνάντησης
με τον τον «άλλο». Η καταγραφή τεκμηριώνει και μαρτυρεί την αβίαστη προσπάθεια μιας απροκατάληπτης διανοητικής και διδακτικής προσέγγισης
που ανατρέπει αμετάκλητα όλα τα στερεότυπα και τα ιδεολογήματα του κοινωνικού
αποκλεισμού και οδηγεί μέσω μιας καθημερινής ουσιώδους διαπραγμάτευσης στο
σχηματισμό μιας σχολικής κοινότητας μεστής σχέσεων και συναισθημάτων. Αυτό που
αναδύεται ολοφάνερα είναι ο αξιακός πλούτος της ανθρώπινης φυσικής και
κοινωνικής επαφής που ακυρώνει στην πράξη κάθε καταγωγικό, εθνοτικό και ταξικό
φραγμό, επεξεργάζεται νέους προσωπικούς και συλλογικούς δεσμούς στο χώρο του
σχολείου και την ευρύτερη κοινότητα και
επανατοποθετεί τελικά στο κέντρο του νοήματος , τις κοινές ανθρώπινες ιδιότητες
των παιδιών, το αναμφίβολο κύρος της ηλικιακής τους αθωότητας και τις αναλλοίωτες ηθικές παραμέτρους της
ύπαρξης. Ο ξένος και ο μετανάστης εδώ
δεν έχουν καμιά θέση. Εδώ μετρούν μόνο τα χαρακτηριστικά που αποτυπώνουν και
εκφράζουν την κοινή ανθρώπινη μοίρα. Ο μετασχηματισμός του «άλλου» στον ίδιο
και οικείο εαυτό μας είναι το έσχατο ανθρώπινο διακύβευμα και η ταινία της
Λουκίας προβάλλει και προτάσσει με εκπληκτική λιτότητα και σαφήνεια, αυτή και
μόνο την οπτική, οργανώνοντας με μοναδική ευαισθησία το πρωτογενές υλικό και μετασχηματίζοντας
ένα μικρής διάρκειας ντοκιμαντέρ σε γοητευτικό και πειστικό ιδεολογικό και
πολιτικό εργοτάξιο αισθημάτων, πραγματικό «κινηματογραφικό γεγονός»…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
[<a href="http://www.luciarikaki.gr/d_the_other_gr.htm">http://www.luciarikaki.gr/d_the_other_gr.htm</a>]<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-b2glRnR-FDM/TwmH5GwylgI/AAAAAAAABY8/nuxileHx8Xs/s1600/_MG_9396_A.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://1.bp.blogspot.com/-b2glRnR-FDM/TwmH5GwylgI/AAAAAAAABY8/nuxileHx8Xs/s320/_MG_9396_A.jpg" width="320" /></a><span style="font-family: Calibri;">Στον οικείο χώρο του «Παγοποιείου» της καλής φίλης Χρυσάννας Καρέλλη,
με θέα τη μοναδική πλατεία του ιστορικού Αγίου Τίτου, το κοινό του
Ηρακλείου υποδέχτηκε τα «Παραμύθια της αγάπης και της ελπίδας» της Λουκίας,
στις 21 του Απρίλη του 2010 σε εκδήλωση της Νέας Κινηματογραφικής Λέσχης
Ηρακλείου . Μαζί στην παρουσίαση του βιβλίου, εκτός από τη συγγραφέα ήμουν εγώ, η Κάλλια Πλατύρραχου και ο Άγγελος Σπάρταλης. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη
βραδιά, το αστραφτερό της χαμόγελο και τη βαθιά ικανοποίηση που ένιωθε ανάμεσα σε φίλους κι ένα εκπληκτικό κοινό που
επικοινωνούσε άνετα μαζί του από την πρώτη στιγμή της βραδιάς. Ανάμεσα στα άλλα
που είχα γράψει για εκείνη την παρουσίαση, παραθέτω μερικές φράσεις που τόσο
άρεσαν και στην ίδια και τις ενσωμάτωσε στην επόμενή του έκδοση.</span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #ea9999;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">«…</span><strong style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Η
Λουκία γράφει παραμύθια…</strong></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span style="color: #ea9999;">Μας δίνει τον κόκκινο μίτο δεμένο σφικτά με
τις πιο κρυφές επιθυμίες και μας προσκαλεί σε μια μαγική αφήγηση ίσαμε το βυθό
της έμπνευσης εκεί όπου τα νάματα κυλούν ανόθευτα σαν κρύσταλλα και τα βλέμματα
λάμπουν ανήσυχα όπως εκείνα των μικρών παιδιών.Με λέξεις τρυφερές, δανεισμένες
από την αχανή σαν του ουράνιου τόξου εσωτερική της παλέτα, μας παίρνει από το
χέρι και μας παρασέρνει σε μια φανταστική χώρα, εκεί όπου το σχήμα του χρόνου δένεται
με τις χαράξεις της μνήμης και η αλησμόνητη αθωότητα του πρότερου βλέμματος
συναντά τους μετριασμένους ίμερους που κρύφτηκαν σαν άγουρα αισθήματα γιατί δεν
πρόλαβαν να γίνουν δάκρυα στα μάτια ή νιφάδες που ριπίζει ο αγέρας την ώρα που
ο χιονιάς λευκαίνει τα πάθη ξορκίζοντας τις κουρασμένες προσδοκίες.Μόνο τα
παραμύθια αντέχουν να μας πουν όσα η καρδιά τις πιο πολλές φορές δεν κατάφερε
να ομολογήσει. Εδώ ο κόσμος είναι αμφίσημος και τα είδωλα στους καθρέπτες
μπορούν να γυρίσουν απ΄έξω αφήνοντας στο βάθος της εικόνας όσα μας πίκραναν
παράφορα ή μας στέρησαν το σπαραγμό του σώματος από μιαν ελπίδα που
εξαντλήθηκε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span style="color: #ea9999;">Η Λουκία ΔΕΝ γράφει παραμύθια…<o:p></o:p></span></span></strong></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span style="color: #ea9999;">Δίνει σχήμα και πνοή στις ανάσες που χάθηκαν,
στις ματιές που έσβησαν πρόωρα, στο άγγιγμα των χειλιών και το αίνιγμα της
επόμενης μέρας που δεν ήρθε ακόμη, στα χρώματα που μάγεψαν τη ματιά και στις
υγρές πλημμύρες που σάρωσαν με το άνθισμά τους τα ακρογιάλια του πόθου, στους
κρυμμένους αγγέλους που δίστασαν να μας δώσουν το χέρι την κρίσιμη ώρα που
ξεκινούσε το πέταγμα στον ουρανό, στα άκτιστα κάστρα που δεν πρόλαβαν να
νοτιστούν από τις σπάταλες σταγόνες της καταιγίδας των ανείπωτων εξομολογήσεων.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span style="color: #ea9999;">Μαζί, μάς διηγείται γενναιόδωρα το σπαρακτικό
παιχνίδι της ίδιας της ύπαρξης την ώρα που στεργιώνει με χώμα και μέλι την
κρυφή συνταγή της εφήμερης παρουσίας της. Γι΄ αυτό η γραφή της είναι ελλειπτική
και βιωματική και την ίδια στιγμή αφοριστική και λεπταίσθητη σαν χάδι.
Διατρέχεται σαν ρεύμα απ΄ όλα εκείνα που υπήρξαν και από τα μελλούμενα που δεν
έχουμε ζήσει ακόμη. Αναβλύζει παράφορα τον παλμό μιας ακατάσχετης δόνησης που
μεταμορφώνει τους μύθους σε ζωντανές διαθλαστικές διηγήσεις της βιωμένης
προσωπικής αλλά και της συλλογικής εμπειρίας. Γι’ αυτό και ακούγεται σαν
ψίθυρος που στηρίζει τη μόνη αλήθεια που μας σώζει και μας χαρίζει ελπίδα. Την
ΑΓΑΠΗ…»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">To</span><span style="font-family: Calibri;">ν Ιούνιο του 2010, καλεσμένος της
Λουκίας συμμετείχα ως μέλος στην κριτική επιτροπή του κινηματογραφικού φεστιβάλ
</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Ecofilms</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">
</span><span style="font-family: Calibri;">στη Ρόδο, για τις ταινίες
μεσαίου μήκους. Μαζί με το Δημήτρη Ινδαρέ
και το Χρήστο Ζούρα είχαμε την
τύχη να παρακολουθήσουμε από μέσα όλη αυτή την ακάματη προσπάθεια που κατέβαλε
για 10 χρόνια η κοινή μας φίλη ,σκηνοθέτης και διοργανωτής αυτής της τεράστιας
συλλογής βλεμμάτων μαζί με το σύντροφό
της Νίκο Νικολαϊδη για να δίνουν ζωή και ψυχή σε ένα πραγματικά σπάνιο και
μοναδικής ποιότητας και περιεχομένου κινηματογραφικό φεστιβάλ. Δεν ήταν ταινίες
που μιλούσαν μόνο για το περιβάλλον, αλλά ζωντανές ματιές που εστίαζαν με
δεκάδες διαφορετικούς τρόπους στην πολιτική, την κοινωνική, την καλλιτεχνική
συνθήκη του κόσμου μας. Όλη η ευαισθησία, οι ανάγκες ,οι αγωνίες και οι
προσδοκίες ενός οικουμενικού και βαθιά ουμανιστικού κινηματογράφου
συγκεντρώνονταν για μια εβδομάδα στο θερινό σινεμά και την κλειστή αίθουσα
ΡΟΔΟΝ επιτρέποντας στους ροδίτες, τους επισκέπτες, τους νέους και τους
υποψιασμένους αλλά και τους εφήμερους θεατές να καταδυθούν στο σύμπαν της
κινούμενης εικόνας και να επιβεβαιώσουν με τον καλύτερο κάθε χρονιά τρόπο πως η
τέχνη του κινηματογράφου είναι μια υπόθεση που κινητοποιεί την αληθινή δημιουργική
πνοή και τους προβληματισμούς που ορίζουν τον ανθρώπινο βίο. Συναντήσεις,
προβολές, συζητήσεις, παρουσιάσεις, ενστάσεις, κριτικές αποτιμήσεις, μια
διαδικασία ουσιαστικής και ευαίσθητης στράτευσης σε όλα τα μέτωπα όπου μπορεί
να υπάρχει διαπραγμάτευση για το μεγάλο κοινό ανθρώπινο διακύβευμα ενός
καλύτερου κόσμου. Η Λουκία, με μεγάλο κόπο και επίμονη και σχολαστική προσωπική
εργασία, λειτουργούσε ως πυκνωτής ιδεών, οπτικών και προσεγγίσεων,
συγκεντρώνοντας με τεράστια προσπάθεια όλο το περίσσευμα μιας σωματικής,
διανοητικής και ψυχικής πολλές φορές δημιουργικής κατάθεσης και στη συνέχεια με
απίστευτη γενναιοδωρία και σπάνια ειλικρίνεια και δοτικότητα το αναδιένειμε σε
όλους όσους είχαν την εσωτερική δύναμη και την προσωπική όραση και τη
δεκτικότητα να εντρυφήσουν, να εννοήσουν, να κατανοήσουν, να παλαίψουν μέχρι το
τέλος για να κτίσουν τους δεσμούς που μπορούν να μας δένουν με τους ανθρώπους,
να δίνουν αξία στα πράγματα, να δοξολογούν την ίδια την ύπαρξη. Η Λουκία δεν
γύρεψε ποτέ κανένα αντάλλαγμα, παρά μόνο τη συμμετοχή του κοινού, την κοινή
εμπειρία με τις δημιουργικές αναζητήσεις των άλλων, την τρυφερή ανταπόδοση σε
ένα βλέμμα ανοικτό προς όλους… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: #ea9999;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">...Λουκία θα είσαι πάντα εδώ έμπνευση και πίστη</span></b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">..Όσο το βλέμμα σε αποζητά και η μνήμη σού προσφέρει μια ζεστή αγκαλιά
βγαλμένη από το "παραμύθι της αγάπης και της ελπίδας", τη σπαρακτική
διήγηση της ίδιας της ζωής...Όσο το άνθισμα της επιθυμίας μετατρέπει το εφήμερο
και το στοιχειώδες σε γενναιόδωρο συναίσθημα και εγρήγορση διανοητική...Όσο η
ύπαρξη εξυψώνεται σε δωρεά για τον "Άλλο" και τα λόγια των ποιητών
κατοικούν στις θάλασσες του Αιγαίου...Μέχρι την έσχατη ώρα που τον κόσμο θα
ψάλλουν οι χορωδίες των μικρών παιδιών που σε συγκινούν...Όσο θα λάμπουν το
μπλε και το πορτοκαλί χρώμα που προτιμάς και όσο ανασαίνουν οι φίλοι σου...</span></span><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><b><span style="color: white;">Odyss, 30.12.2011</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="http://www.youtube.com/embed/VIqmvv5id6M?fs=1" width="480"></iframe></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-6585352316233540432011-12-13T13:08:00.000-08:002011-12-18T00:31:52.642-08:00ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ_ ΑΠΟΚΟΣΜΗ ΑΜΦΙΛΥΚΗ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><i><span lang="EN-US" style="background-color: black; font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d; font-size: large;">"Therefore, when we build, let us think that we build for
ever."</span></span></i></b><br />
<b><i><span lang="EN-US" style="background-color: black; font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d;"><br /></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d;">John Ruskin, The Seven Lamps of Architecture
(1849)</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #93c47d;"><b><i><span style="font-family: Calibri; font-size: large;">Η αρχιτεκτονική
απαθανατίζει και δοξάζει κάτι. Συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει αρχιτεκτονική εκεί
όπου δεν υπάρχει τίποτε για να δοξασθεί.</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i></b></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #93c47d;"><b><i><span style="font-family: Calibri;"><br /></span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="background-color: black; font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #93c47d;">Ludwig
Wittgenstein, Culture and Value, Oxford, Blackwell, 1998, p.74e</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-nGFm2SqLsQc/Tue8TPPVwhI/AAAAAAAABV8/SK3Suge5n4Y/s1600/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%2598%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%259D%25CE%259F_%25CE%2597%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%259A%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F_19.7.2011+067.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-nGFm2SqLsQc/Tue8TPPVwhI/AAAAAAAABV8/SK3Suge5n4Y/s640/%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%2598%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%259D%25CE%259F_%25CE%2597%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%259A%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F_19.7.2011+067.jpg" width="425" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #b6d7a8; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>Το εξοχικό σπίτι με το πεύκο / Ηράκλειο /φωτο. Οdyss, 2011.</b></span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Πολλά χρόνια περνώντας γρήγορα με αυτοκίνητο, έβλεπα στο βάθος του
περιαστικού τοπίου, στην κορυφή ενός μικρού -σχεδόν ανεπαίσθητου- λόφου, το
παλιό υψίκορμο και στενομέτωπο εξοχικό σπίτι, παρέα με ένα μεγάλο πεύκο. Ανέβαλα
συνεχώς να το επισκεφθώ, λες και περίμενα να ωριμάσει ακόμη περισσότερο και να
παλιώσει κι άλλο. Σιγά σιγά ο ορίζοντας είχε αρχίσει να γεμίζει επιθετικά με
ένα σωρό αδιάφορα και εξεζητημένα κτίσματα σε μια περιοχή «εκτός σχεδίου» αλλά
τόσο κοντινή στην πόλη του Ηρακλείου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Τώρα και λίγο καιρό ένα ανήσυχο αίσθημα είχε αρχίσει να με
κυριεύει –πάντα όμως την ώρα που περνούσα. <i>Λες
να το γκρέμισαν</i>, υποθέσεις καταστροφής είχαν αρχίσει να μου δημιουργούν μια
ενοχή σχεδόν και μια ευθύνη για ό,τι θα μπορούσε να έχει αδόκητα συμβεί. Όμως
και πάλι συνέχιζα κάποια στιγμή έστω και με δυσκολία να εντοπίζω -στιγμιαία-
την εικόνα του και αυτό με καθησύχαζε κάπως και μου έδινε κι άλλη πίστωση
χρόνου και αναβολή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Πρόσφατα όμως μια μέρα ζεστή του Ιουλίου καθώς επέστρεφα από τα
Ανώγεια, με όλα τα χόρτα στις άκρες του δρόμου κατάξερα και την άσφαλτο να
δημιουργεί αντικατοπτρισμούς είπα πως σήμερα ήρθε επιτέλους η μέρα που περίμενα
κάμποσα χρόνια για να κάνω αυτή την αναζήτηση. Να βρώ τον τρόπο να πάω<b> </b> επιτόπου να επισκεφθώ το –πάλαι
ποτέ- μοναχικό εξοχικό σπίτι. Και έγινε έτσι τελικά. Βρέθηκα μετά από κάποια
μικρή προσπάθεια <b>εκεί </b>μέσα στη ζέστη
του μεσημεριού. Ο ήλιος ήταν δυνατός και το φως διέλυε όλες τις σκιές και
εξάχνωνε τα χρώματα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Μια φιγούρα ολόρθη και ξερακιανή σαν τις φιγούρες του Γκρέκο. Με
ένα στοιχειώδες μέτρο να ορίζει τις φυσικές διαστάσεις. Με στέγη δίρριχτη,
τσακισμένη από το χρόνο και την εγκατάλειψη με μια μεγάλη τρύπα να χάσκει πάνω
της. Και το γέρικο πεύκο εκεί. Ακουμπισμένο με τα σπασμένα του κλαδιά πάνω στη
στέγη αναζητώντας λες μιαν απαντοχή για να στηρίξει το γέρικο κορμό του. Μια
εικόνα από το χτες που πέρασε αναπότρεπτα, τα χρόνια εκείνα της εξοχής που το
μακρινό σπίτι ήταν το καταφύγιο από τον αναδυόμενο αστικό βίο. Το σπίτι αυτό τώρα ήταν έρημο και
ακατοίκητο. Ίσως να γλύτωσε γι΄αυτό. Ποιος ξέρει την Ιστορία του. Λίγα χιλιόμετρα
πιο πέρα στην Αμνισό υπάρχουν τα σπαράγματα μιας άλλης –μινωικής- έπαυλης. Με
την υπέροχη τοιχογραφία με τα κρίνα. Ετούτο βέβαια δεν φαίνεται για τέτοιο.
Είναι σήμερα ολοφάνερα ταπεινό και λιγομίλητο. Με τη χαρακτηριστική στέγη που
δανείστηκε από τις ζωγραφιές των παιδιών και την αρχετυπική οξυκόρυφη απόληξη
μιας τυπολογίας που έχομε όλοι στο νου μας να καλύπτει προστατευτικά τα <i>«δοχεία
ζωής»,</i>τα σπίτια των ανθρώπων. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-riBfvbetB7g/Tue_9BZ0_MI/AAAAAAAABYA/CLBX4YNr0-0/s1600/craxton-johnandscape-.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="193" src="http://1.bp.blogspot.com/-riBfvbetB7g/Tue_9BZ0_MI/AAAAAAAABYA/CLBX4YNr0-0/s320/craxton-johnandscape-.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-HfnwTDYm1Zk/Tue_-vgY42I/AAAAAAAABYU/NSxZ2wCFBgs/s1600/john-craxton_greek+villa_1956.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="193" src="http://4.bp.blogspot.com/-HfnwTDYm1Zk/Tue_-vgY42I/AAAAAAAABYU/NSxZ2wCFBgs/s320/john-craxton_greek+villa_1956.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-I17EiikyBNY/Tue__8d_SSI/AAAAAAAABYg/H-bF1Cmh3lk/s1600/The+Enigma+of+an+Autumn+Afternoon%252C+c1910+1ac.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="http://4.bp.blogspot.com/-I17EiikyBNY/Tue__8d_SSI/AAAAAAAABYg/H-bF1Cmh3lk/s320/The+Enigma+of+an+Autumn+Afternoon%252C+c1910+1ac.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-64BWXb6h8R8/Tue_69DvL9I/AAAAAAAABX0/qtKHDRPVUOM/s1600/ARNE-FRIFARARE-Lonely-islands-OIL-ON-CANVAS-95-x-90-cm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-64BWXb6h8R8/Tue_69DvL9I/AAAAAAAABX0/qtKHDRPVUOM/s320/ARNE-FRIFARARE-Lonely-islands-OIL-ON-CANVAS-95-x-90-cm.jpg" width="305" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-jsfjvqpd_Mg/Tue_9hrpzFI/AAAAAAAABYI/ltHBouFuoYE/s1600/eggonopoulos_nikos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-jsfjvqpd_Mg/Tue_9hrpzFI/AAAAAAAABYI/ltHBouFuoYE/s320/eggonopoulos_nikos.jpg" width="219" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-YkqRmQD0nsQ/Tue_6Q4tJII/AAAAAAAABXo/hd0DmMsmW3Y/s1600/7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="307" src="http://2.bp.blogspot.com/-YkqRmQD0nsQ/Tue_6Q4tJII/AAAAAAAABXo/hd0DmMsmW3Y/s320/7.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-arVbmhAPkog/Tue__SoE-rI/AAAAAAAABYc/tldWGD5Fb1g/s1600/parthenis-alligoria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-arVbmhAPkog/Tue__SoE-rI/AAAAAAAABYc/tldWGD5Fb1g/s320/parthenis-alligoria.jpg" width="316" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-VvbpN5fWsV8/TufB-4bxd5I/AAAAAAAABYs/MNadA5vOqoY/s1600/Solaris_Above.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://4.bp.blogspot.com/-VvbpN5fWsV8/TufB-4bxd5I/AAAAAAAABYs/MNadA5vOqoY/s400/Solaris_Above.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-dJvefQO6ijQ/Tue_8BJGFII/AAAAAAAABX8/vgCifsDI5zI/s1600/bocklin-ruinen-bei-mondlicht.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="http://4.bp.blogspot.com/-dJvefQO6ijQ/Tue_8BJGFII/AAAAAAAABX8/vgCifsDI5zI/s320/bocklin-ruinen-bei-mondlicht.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-7zymU2IVpSQ/Tue_Tl33lOI/AAAAAAAABXU/m0-RJ_YDlDg/s1600/Deadzone.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="188" src="http://3.bp.blogspot.com/-7zymU2IVpSQ/Tue_Tl33lOI/AAAAAAAABXU/m0-RJ_YDlDg/s320/Deadzone.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-2b4PUYZI0Y8/Tue_U81uttI/AAAAAAAABXc/TjIVsgLffnw/s1600/pripyat-abandoned-city.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-2b4PUYZI0Y8/Tue_U81uttI/AAAAAAAABXc/TjIVsgLffnw/s320/pripyat-abandoned-city.jpg" width="316" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #b6d7a8; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-small;"><b>Εικόνες (από πάνω προς τα κάτω)#1,2 /J.Craxton#3/Giorgio de Chirico#</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #b6d7a8; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-small;"><b>4/Arne Frifarare#5/Ν.Εγγονόπουλος#6/Γ.Μόραλης#7/Κ.Παρθένης#</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #b6d7a8; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-small;"><b>8/Σολάρις του Α.Ταρκόφσκι# 9/Α.Boecklin# 10/Tσερνομπίλ#11/ Πριπιάτ (Ουκρανία)</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ανακαλώ τις διαθλαστικές γεωμετρικές χαράξεις με ολοφάνερες αντίστοιχες
τυπολογικές αναφορές του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">John</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Craxton</span><span style="font-family: Calibri;"> [1922-2009], που περιδιάβαινε τον τόπο
κι έζησε εδώ στην Κρήτη μιαν εποχή που φαντάζει τόσο μακρινή σε μας που δεν
είχαμε γεννηθεί ακόμη. Τα τεκτονημένα ασάλευτα αστικά τοπία με τις μοναχικές κι
ερημωμένες όψεις των σπιτιών στις άδειες ιταλικές πλατείες την ώρα του
μεταφυσικού ντελίριου του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Giorgio</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Chirico</span><span style="font-family: Calibri;">. Τα ελάχιστης κλίμακας –σχεδόν σαν
συναρμολογημένα παιχνίδια- διώροφα σπιτάκια που βαμμένα με τα δυνατά χρώματα
μιας έντονης ματιέρας χαρακτηρίζουν τις παράξενες εικαστικές πόζες του Α</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">rne</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Frifarare</span><span style="font-family: Calibri;"> και μου ξυπνούν αλλοτινές μνήμες από
τα πρώιμα διαβάσματα του Γκιούλιβερ και το παιχνίδι με τα μεγέθη. Τις όψεις που
βυθισμένες σε μια άδηλη σιωπή κυριεύονται από την υπερρεαλιστική διάθεση του
Νίκου Εγγονόπουλου στις εικονογραφήσεις των αστικών του τοπίων και τα οπτικά
πεδία με την προοπτική της θάλασσας στα λιμάνια μιας μυθικής προσμονής ή
αναχώρησης στα πρώιμα σκίτσα της Ύδρας του
Γιάννη Μόραλη.Τις γεμάτες ένταση και χρώμα τοπιογραφικές συνθέσεις του Παρθένη με τις συμβολικές ανθρώπινες φιγούρες που παρεισφρύουν το προσκήνιο μας σχεδόν ασάλευτης φυσικής ιεραρχίας. Εικόνες όλες, ιδιότυπο μείγμα μιας οικείας εικονογραφίας
δανεισμένης από τη μνήμη του ανθρώπινου ενδιαιτήματος με όλους τους τρόπους και
με το στοιχείο της ερήμωσης και της κενότητας που έχει εγκατασταθεί και μετασχηματίζει
το βίωμα σε εγκατάλειψη, αναδύονται και διεκδικούν τη σύγκριση και τις
ομολογίες με την ανησυχαστική πόζα του μοναχικού τούτου και γοητευτικού συνάμα εξοχικού
(μου) σπιτιού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Βλέποντας την εικόνα του από ψηλά στα αρχεία που αναζήτησα (</span><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Googlearth</span></i><i><span style="font-family: Calibri;">)</span></i><span style="font-family: Calibri;">, στιγμιαία μου ήρθε κι αθέλητα συνάμα
στο νου, το τελευταίο μονοπλάνο μιας νοηματικής τοπογραφίας (τραβηγμένο με </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">travelling</span><span style="font-family: Calibri;">) του σιωπηλού ιχνευτή της ύπαρξης και δικού μου αγίου του Αντρέι
Ταρκόφσκι, στο μεταφυσικό ποιητικό κινηματογραφικό δοκίμιο του «διανοητικού
ωκεανού» του «Σολάρις».Εκεί και πάλι φαίνεται στην τελευταία σεκάνς ένα σπίτι
με στέγη από ψηλά την ώρα που χάνεται μέσα στα σύννεφα που διαρκώς
απομακρύνονται και διαλύονται βυθίζοντας τα πάντα στη δίνη μιας συμπαντικής
θάλασσας, που δεν ξέρει κανείς αν τα καταπίνει ή αν τα κυοφορεί μέσα στο
ακαθόριστα βαθύχρωμο γαλάζιο υμενικό της υγρό, που εγκολπώνει φασματικά τις
πολύτροπες διακλαδώσεις των υλικών στοιχειώσεων του τόπου των αισθητών
πραγμάτων και της σωματικής εμπειρίας και τα άρρητα υπονοούμενα μιας ακραίας εγκεφαλικής
σύναψης που μοιάζει να προκαλεί αστραπιαίες «εκκενώσεις επιθυμίας» ενός
αλλότριου κοσμικού φαντασιακού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η «άδεια» αρχιτεκτονική στο εξοχικό σπίτι, ανακαλεί τη γοητευτική
ομορφιά των σπαραγμάτων και των ερειπίων στη ρομαντική εκδοχή ενός βίου που διαρκώς
μετασχηματίζεται οδεύοντας στη σκόνη από το πέρασμα του ακατάλυτου χρόνου και
της διηνεκούς συνθήκης της αιωνιότητας ,όπως υπονοεί στις γραφές του ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">John</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Ruskin</span><span style="font-family: Calibri;">. Φέρνει στο νου την αβίαστη δοξολογία
των εσχατολογικών θεμάτων και την εικονογραφία του επέκεινα στις αφηγήσεις και
τους πίνακες των Συμβολιστών στο γύρισμα του 19<sup>ου</sup> αιώνα, όπως στο
«Εγκαταλειμμένο σπίτι» του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Arnold</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Boecklin</span><span style="font-family: Calibri;"> (1895) αλλά την ίδια ώρα παραπέμπει
και στην πρόσφατη ακόμη θλιβερή εμπειρία της βίαιης ανατροπής του αστικού
τοπίου που προξένησε η ανθρώπινη ματαιότητα και η αδυναμία της να τιθασεύσει με
δραστικό τρόπο τη φυσική ιεραρχία σκορπίζοντας παντού τον πανικό μιας πυρηνικής
καταδίωξης στην πόλη του Πριπιάτ δίπλα στο Τσερνομπίλ της Ουκρανίας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Μαζί εκφράζει την αμφίθυμη σαγήνη και την «εκμαυλιστική» σχεδόν επέλαση
της φθοράς και του φυσικού τέλους των πραγμάτων, τότε που όλα μοιάζουν να ανταποκρίνονται
στους σπαρακτικούς στίχους που αφιερώνει με την ποιητική της κατατονία και διαφυλάσσει
στο κενό συρτάρι της μνήμης η Έμιλι Ντίκινσον, υφαίνοντας με υπαινικτικές,
λιγόλογες ελλειπτικές φράσεις και μιαν αστείρευτη εμμονική διάθεση τον υπομνηματισμό της θνητότητας και
περιγράφοντας με ουδέτερο αλλά άδηλα θρηνητικό τρόπο την αναπότρεπτη ανθρώπινη διάρκεια.
Θραυσματικές εικόνες της αμφιλύκης που προκαλεί η λησμοσύνη των αλλοτινών πραγμάτων
καθώς ο φυσικός χώρος καταλείπεται και παραδίδεται με αργό τρόπο στην «αίγλη της
ερήμωσης»… Η αίσθηση της κενότητας στοιχειώνει την απώλεια κάθε βιωματικής λειτουργίας και
μετασχηματίζει σε «κενό τεύχος» την ολοφάνερη τεκτονική ποιότητα αυτού του πανέ-μορφου
πάλαι ποτέ εξοχικού σπιτιού και την ίδια ώρα το εξυψώνει σε μια ανώτερη κατάσταση
που βρίθει νοήματος καθώς δένεται καταγωγικά με το τοπίο και μεταμορφώνει σταδιακά
αλλά αμετάκλητα τον πολύβουο περίγυρό του σε <i>ά-μορφη</i> υποδήλωση της πιο ακραίας καταναλωτικής υποτίμησης και του
εκφυλισμού του περιαστικού (εξοχικού) βίου…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Odyss,
13.12.2011</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;"> <o:p></o:p></span></div>
</div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-196157260558183502011-11-29T12:52:00.000-08:002011-11-29T12:52:05.896-08:00Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ_01<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-IC9osUfKCtU/TtVEm2VhUcI/AAAAAAAABV0/4YJcg2VFres/s1600/Darth_Vader__portrait__by_itmon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-IC9osUfKCtU/TtVEm2VhUcI/AAAAAAAABV0/4YJcg2VFres/s640/Darth_Vader__portrait__by_itmon.jpg" width="459" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><b>Darth Vader [από τη σειρά ταινιών STARWARS]</b></span></td></tr>
</tbody></table><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 15px;">Ζούμε αναμφίβολα ιστορικές μέρες. Η κυοφορία του καινούριου και οι ωδίνες του τοκετού που το συνοδεύουν διαμορφώνoυν ένα έντονο και πιεστικό ενίοτε καθημερινό βίωμα για όλους. Οι περισσότεροι παρακολουθούν αποσβολωμένοι και ο φόβος έχει αρχίσει να τρυπώνει ύπουλα παντού. Διάχυτο απλώνεται ένα αίσθημα αδημονίας και ανασφάλειας για το επικείμενο, που απέχει ελάχιστα από το φόβο και τον ψυχολογικό αντίκτυπο που τον συνοδεύει. Όλα συνηγορούν στην καλλιέργεια της καχυποψίας για τον άλλο και ευνοούν απροκάλυπτα την παρουσία και την ανάληψη κεντρικών ρόλων από τις πιο ακραίες και ρατσιστικές απόψεις που ήδη κατάφεραν στην Ελλάδα να καταστούν ισότιμοι εταίροι στο κοινό βήμα της συλλογικότητας που εκ των πραγμάτων βίωνε τώρα και πολύ καιρό μια διαδικασία συστηματικού ευτελισμού. Στη σύγχρονη εκδοχή της ευρωπαϊκής νεοελληνικής πραγματικότητας παλιοί ροπαλοφόροι αρνητές της δημοκρατικής νομιμότητας –δηλαδή φασίστες -</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 15px; text-align: justify;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 15px; text-align: justify;">έγιναν ανώτατοι θεσμικοί παράγοντες καθώς οι αντοχές της δημοκρατικής άμυνας εξανεμίστηκαν κάτω από το βάρος του χρέους και της απόλυτης κυριαρχίας του πνεύματος της «σχολής του Σικάγου», δηλαδή των κερδοσκόπων και των καιροσκόπων των αγορών.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 15px; text-align: justify;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">Μια νέα κινητικότητα αρχίζει να παρουσιάζεται σε όλα τα μήκη του κόσμου. Στη Αμερική τα παιδιά της αντιπολεμικής γενιάς του Βιετνάμ έχουν ξαναβγεί στους δρόμους. Το 1969 διαδήλωναν στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις της Νέας Υόρκης έχοντας γραμμένο τον αριθμό 33.000 στο σώμα τους (τόσοι ήταν μέχρι τότε οι νεκροί αμερικανοί στρατιώτες σε ένα άδικο και αιματηρό πόλεμο). Σήμερα κρατούν πλακάτ με το 99% και καταλαμβάνουν τους δρόμους της πόλης μέσα από ένα νέο δυναμικό κίνημα αντίστασης που ονομάστηκε με επιθετικό τρόπο «Ο</span><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">ccupy</span><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">Wall</span><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">street</span><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">» και ήδη μεταφέρεται σε πολλές πρωτεύουσες του αναπτυγμένου δυτικού κόσμου. Τόσοι είναι αυτοί που εκφράζουν,απέναντι στο 1% που εκπροσωπεί τις τράπεζες και τις αχαλίνωτες και άπληστες αγορές.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">Στις αραβικές «πλατείες της απελευθέρωσης» πνέει ένας πρωτοφανής αέρας εναντίωσης στις δεσποτείες ενός ανελεύθερου τόξου και οι νέοι άνθρωποι κινητοποιούνται τώρα και μήνες χρησιμοποιώντας τις νέες επικοινωνιακές δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο. Η παρουσία τους είναι διαρκής και η έκφραση της νέας ηθικής στάσης που απαιτούν χρησιμοποιεί ως μέσο τη φρεσκάδα της νιότης και των ιδεών τους αρνούμενη να υποκύψει σε πρακτικές βίας που χρησιμοποιούν οι αποκρουστικοί εξουσιαστικοί μηχανισμοί των τοπικών συστημάτων και θυσιάζοντας καθημερινά την ίδια τη ζωή τους στο βωμό ενός ειρηνικού αγώνα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">Στην Ευρώπη της αυγής του 21<sup>ου</sup> αιώνα, το όραμα μιας πολιτικής ένωσης φαίνεται να βρίσκεται σε μεγάλη κρίση. Σταδιακά η ιδέα που αποτέλεσε κινητήριο μοχλό για 50 χρόνια μετά από ένα αιματηρό παγκόσμιο πόλεμο και κατάφερε να δημιουργήσει πρωτογενείς ευρωπαϊκούς θεσμούς συνεννόησης με προοπτική, σήμερα εμφανίζεται να μετασχηματίζεται με γοργό τρόπο σε μια ακόμη πολιτική ουτοπία. Η σημερινή Ευρώπη βασίστηκε αρχικά πάνω στην ιδέα της συγκρότησης ενός κοινού παραγωγικού και νομισματικού χώρου, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε μέχρι τώρα να ενσωματώσει και πρόσθετα υπερεθνικά χαρακτηριστικά στις δομές και τους σχεδιασμούς της που να ανταποκρίνονται στις πολύμορφες εθνικές πραγματικότητες που υπήρχαν μεταπολεμικά στην ήπειρό μας.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">Χώρες που καταστράφηκαν στον πόλεμο όπως η Ελλάδα, αλλά και χώρες που κατέστρεψαν τους πάντες όπως η Γερμανία, εντάχθηκαν σταδιακά σε ένα κοινό ευρωπαϊκό πλαίσιο γραφειοκρατικών θεσμικών εκφράσεων, που δεν κατέστη όμως εφικτό να απαλείψει όλες τις αντιθέσεις που δημιούργησε η Ιστορία. Η ανάγκη για την ανασυγκρότηση της Δυτικής αρχικά Γερμανίας, σε ένα ψυχροπολεμικό περιβάλλον με έντονη την αμερικανική παρουσία, δεν δίστασε να επιβάλει σε όλους επαχθείς όρους αποχής στη διεκδίκηση καταβολής αποζημιώσεων από την πλευρά των νικημένων και να τους καταδικάσει ουσιαστικά σε μια μακρόχρονη και οδυνηρή υστέρηση πόρων και παραγωγικής και κοινωνικής εξέλιξης. Τα επίσημα χρέη των ναζί στην Ελλάδα, όχι μόνο χρηματοδότησαν τους τυχοδιωκτικούς πολεμικούς τους σχεδιασμούς στην Βόρεια Αφρική αλλά ουσιαστικά καταδίκασαν στην πείνα το λαό της που βίωσε στη διάρκεια της κατοχής ένα διαρκές τοπίο καταστροφών και δηώσεων. </span><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια σε περιβάλλον ψυχρού πολέμου το δημοκρατικό κίνημα των ευρωπαίων πολιτών κατάφερε να διαμορφώσει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο κατάφεραν να συγκροτηθούν με θεσμικό τρόπο μια σειρά από κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις. Η ιδέα του κοινωνικού κράτους και η επέκτασή της σε όλες τις περιοχές της ηπείρου μας, ο εκδημοκρατισμός των συμμετοχικών διαδικασιών, η διεύρυνση της παραγωγικής βάσης και η ουσιαστική αναδιανομή της ευημερίας που επέτρεψε να καταστεί εφικτή ο αναδυόμενος παραγωγικός και κοινωνικός καταμερισμός των ευρωπαϊκών κοινωνιών, αποτέλεσαν το υπόβαθρο πάνω στο οποίο διαμορφώθηκε μια νέα πολιτική και πολιτισμική συνθήκη. Η ανασυγκρότηση της δεκαετίας του 1950, συνοδεύτηκε από την άνοιξη της δεκαετίας του 1960 και φάνηκε να δημιουργεί ένα ανθεκτικό οικοδόμημα που συνέχισε να αναπτύσσεται μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">Τα τελευταία 20 χρόνια γίναμε όλοι μάρτυρες ενός διαρκούς μετασχηματισμού που μετέτρεψε σταδιακά τους αναδυόμενους συλλογικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς σε δυσκίνητους γραφειοκρατικούς και πολιτικά αναποτελεσματικούς μηχανισμούς που αργά αλλά σταθερά υπάκουαν στις επιταγές ενός υπερεθνικού και βαθιά αντιδημοκρατικού εξωπολιτικού αστερισμού που είχε εγκαταστήσει σε όλα τα πεδία δραστηριότητας της δημόσιας σφαίρας το σύστημα της ανώτερης εξουσιαστικής τάξης και των κατά τόπους εκπροσώπων της που λίγο απείχαν από το να χαρακτηρίζονται ανδρείκελα. Η διεθνής ελίτ και οι περίφημες αγορές κατάφεραν να παγιώσουν μέσω κεντρικών πολιτικών και θεσμικών ρυθμίσεων που δεν είχαν ουσιαστική σχέση με καμιά δημοκρατική και κοινωνική διαπραγμάτευση, τις πιο επαχθείς και μονομερείς οπτικές και πρακτικές που εξέφραζαν αποκλειστικά τη στρατηγική της ισχύος και τη συγκέντρωσή της στα χέρια των λίγων. Το ευρωπαϊκό και διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι τραπεζικοί σχηματισμοί αποτέλεσαν σταδιακά στους αποκλειστικούς πόλους ελέγχου και αναδιανομής της συσσώρευσης του κεφαλαίου και μέσω των συγκυριακών πολιτικών της επέκτασης της πιστωτικής πρακτικής κατάφεραν να επιβάλουν δραματικές μεταλλάξεις στο νοοτροπικό πυρήνα της μέσης καθημερινής στάσης και να καταστήσουν τις μεγάλες πλειοψηφίες υποχείρια και έρμαια τελικά μιας ανεπίστροφης πιστοληπτικής και καταναλωτικής εξαχρείωσης. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">«Καταναλώνω άρα υπάρχω»</span></b><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"> ήταν η δια-πολιτική και ακραία αποχαυνωτική προτεραιότητα της πρόσφατης ανθρώπινης συνθήκης που κατάφερε να την εγκαταστήσει στο σκληρό πυρήνα μιας ψευδούς παραγωγικής και κοινωνικής συνείδησης επί μακρό χρόνο το σύστημα της δήθεν «ελεύθερης» αγοράς, καταργώντας με όλους τους τρόπους την αφετηρία του διαφωτισμού και επιβάλλοντας την ολοκληρωτική υποκατάσταση του <b>“</b></span><b><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">cogito</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">ergo</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">sum</span></b><b><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">” [Σκέφτομαι άρα υπάρχω]</span></b><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"> και την επιστροφή του σύγχρονου ανθρώπου σε προνεωτερικές ή και πρωτογονικές κοινωνικές και πολιτικές θεωρήσεις και καταστάσεις. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">500 χρόνια ανθρώπινων κοινωνικών και πολιτικών αγώνων φαίνεται πως έχουν σήμερα γίνει συντρίμμια. Το αχαλίνωτο κέρδος και η υλική πρόσοδος είναι τα μόνα εργαλεία προς χρήση σε μια καθημερινή σαρωτική και απροκάλυπτα απάνθρωπη νέα συνθήκη όπου τον πρώτο λόγο δεν έχουν οι δημοκρατικοί θεσμοί που έχουν σχεδόν εκφυλιστεί αλλά η απύθμενη υποκρισία που έχει παντού παγιώσει τη δική της μονότροπη θεώρηση. Η <b>αυτοκρατορία της ισχύος</b> [του χρήματος] έχει αντεπιτεθεί και προσπαθεί να κυριαρχήσει απόλυτα και να επιβάλει τους όρους της με τρόπο που κάνει τον Όργουελ και τον Χάξλεϊ να μοιάζουν με ξεπερασμένους χρονικογράφους. Τα χαρακτηριστικά του κόσμου διαφοροποιούνται καθημερινά με κινηματογραφικούς ρυθμούς και οι αλλαγές που επιβάλλονται μέσα σε ελάχιστο χρόνο, μοιάζουν να συντονίζονται μόνο με τις κοσμικές διαπλανητικές ταχύτητες με τις οποίες κινούνται οι γαλαξίες στο σύμπαν.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας από τη φουτουριστική σειρά του «Πολέμου των άστρων» [<b>«Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται</b>»] και η εμβληματική φιγούρα του Νταρθ Βάντερ έρχεται σήμερα να επαναφέρει στο προσκήνιο τους «ξεχασμένους ήρωες» και να ανακαλέσει στη μνήμη μας τους όρους της <b>«δύναμης</b>» που είναι η μόνη ικανή να εναντιωθεί στους σχεδιασμούς των δυνάμεων του ερέβους και να υπερασπίσει την ηθική επαναθεμελίωση της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στην αρμονία της συμπαντικής τάξης. <b>Οι συμβολισμοί είναι αυτονόητοι και μας αφορούν όλους…<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">Odyss</span><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">, 29.</span><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;">11.2011</span><span lang="EN-US" style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: UB-HelveticaLight; font-size: 11pt;"> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-68828960963910049412011-11-13T12:44:00.000-08:002011-11-13T12:59:42.779-08:00Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ [1] και ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="http://www.youtube.com/embed/aMvxhS1nbdM?fs=1" width="480"></iframe></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><br />
</span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">ΘΕΜΕΛΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ</span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">[9.11.1938 / Πριν 73 μόλις χρόνια στη ναζιστική Γερμανία] <o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Calibri;">«Η νύχτα των σπασμένων κρυστάλλων» </span></b><span style="font-family: Calibri;">το 1938 στη ναζιστική Γερμανία, διαθέτει πάντα ένα ισχυρό συμβολισμό καθώς αποτέλεσε την αρχή του Ολοκαυτώματος. Ένας αποκρουστικός μηχανισμός από ανθρώπινα κτήνη και δολοφόνους του κοινού ποινικού δικαίου, συμπίλημα επίσημων θεσμών και παρακράτους που δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με τον ευρωπαϊκό Πολιτισμό, αλλά εξέφραζε με τον πιο ακραίο τρόπο τη βαρβαρότητα του όχλου και την κυριαρχία των ενστίκτων του πάνω στο εποικοδόμημα της ηθικής δηλαδή της ευρύτερης πολιτικής και πολιτισμικής ανοχής και αντοχής της εποχής </span><span style="font-family: Calibri;">(που είχε κλονιστεί ανεπανόρθωτα από τη χιτλερική πανούκλα) , κατάφερε σε μια βραδιά να διαλύσει τα πάντα και να προδιαγράψει με ακρίβεια όλα όσα φρικτά θα επακολουθούσαν στη συνέχεια. Η κορύφωση του ήταν το στρατόπεδο εξόντωσης στο Άουσβιτς (βλ. αρχιτεκτονικό σχέδιο από το μουσείο του ολοκαυτώματος </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Yad</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Vashem</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;">στην Ιερουσαλήμ). </span></div></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-XMcZfadggeE/TsAqtxvA85I/AAAAAAAABVs/afROK2Q22cE/s1600/03.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="312" src="http://3.bp.blogspot.com/-XMcZfadggeE/TsAqtxvA85I/AAAAAAAABVs/afROK2Q22cE/s640/03.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Το αρχιτεκτονικό σχέδιο της κόλασης / Στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς ,Αρχείο Μουσείου Yad Vashem, Ιερουσαλήμ</span></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Σε ολόκληρη τη χώρα, χιλιάδες συναγωγές κάηκαν, αναρίθμητες περιουσίες Εβραίων και κοιμητήρια καταστράφηκαν, 200 άνθρωποι δολοφονήθηκαν με μόνη αιτία τη φυλετική τους καταγωγή, χιλιάδες άλλοι συνελήφθησαν και στάλθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης. Δεν υπάρχει άλλη αντίστοιχη περίπτωση στην ευρωπαϊκή ιστορική εμπειρία του 20<sup>ου</sup> αιώνα που να παρουσιάζει τέτοια ομοιότητα με τα τραγικά γεγονότα μιας πολύ παλιότερης περιόδου κατά τη διάρκεια των αιματηρών θρησκευτικών πολέμων στη Γαλλία, που έχει μείνει στη μνήμη ως «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» [24/08/1572]. <o:p></o:p></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Στη ναζιστική Γερμανία του 1938, ο ζόφος είχε παγιωθεί. Η δημοκρατία της Βαϊμάρης ήταν ήδη παρελθόν αρκετά χρόνια και ένας ολόκληρος λαός περιέβαλε με εκδηλώσεις λατρείας τις πιο εγκληματικές ηγετικές φιγούρες που γέννησε η Ιστορία. Ο διαρκής φόβος που επέβαλε η ιδεολογική τρομοκρατία του καθεστώτος είχε καταφέρει να κτίσει με συστηματικό τρόπο, στη διάρκεια μιας πενταετίας όλα εκείνα τα ρατσιστικά ανακλαστικά που ήταν ικανά να πυροδοτήσουν τις πιο ακραίες προσωπικές και πολιτικές πρακτικές. Η παρουσία του Κακού είχε καταστεί κοινότοπη και ήταν απλωμένη παντού. Οι άνθρωποι δεν κρίνονταν ως καλοί ή κακοί. Δεν ήταν καλύτεροι ή χειρότεροι από άλλους. Είχαν καταστεί οργανικό μέρος μιας κατάστασης από την οποία ήταν αδύνατο να ξεφύγουν. <b>Το Κακό ήταν πια ΚΟΙΝΟΤΟΠΟ</b>. Η Χάνα Άρεντ στο σχετικό πόνημά της «Η κοινοτοπία του Κακού»[2] ανέλυσε με οξυδερκή τρόπο και διεισδυτικότητα, όλες τις παραμέτρους που αποτέλεσαν τον καμβά πάνω στον οποίο υφάνθηκε αυτός ο ιστορικός μετασχηματισμός των συλλογικών προτύπων και των ατομικών στάσεων σε μια χώρα όπως τη Γερμανία. <o:p></o:p></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Το 1879, στο «Κομμουνιστικό μανιφέστο»[3] ο Κάρολος Μάρξ, έγραφε στην εισαγωγή πως <i>«…ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη Γερμανία. Το φάντασμα του κομμουνισμού…</i>» Χρειάστηκε να περάσουν 60 χρόνια μόλις, να γυρίσει ο αιώνας , να γίνει ο α΄ παγκόσμιος πόλεμος , να καταρρεύσει η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, να δολοφονηθεί η Ρόζα Λούξεμπουργκ και να αναρριχηθούν οι ναζί στην εξουσία το 1933, για να αποδειχτεί περίτρανα πως οι προβλέψεις του Μαρξ είχαν παταγωδώς διαψευστεί…</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">H</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">E</span><span style="font-family: Calibri;">υρώπη πλήρωσε μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο ένα βαρύ τίμημα σε ανθρώπινες ζωές και καταστροφές. Αδίστακτοι γερμανοί εγκληματίες φορώντας μαύρες στολές παραλλαγής με νεκροκεφαλές, με τα ουδέτερα παραπλανητικά ονόματα Βέρμαχτ, Γκεστάπο, Ες-ες, Λουφτβάφε, εξαπέλυσαν για 5 χρόνια μια πρωτοφανή επίθεση και την ίδια την κόλαση εναντίον του ανθρώπινου είδους και του Πολιτισμού και κατέστησαν με τις πράξεις τους, την ιταμότητα και τα κυνικά τους εγκλήματα, την ίδια την ποίηση περιττή. Ο Γερμανός φιλόσοφος Τιοντόρ Αντόρνο είχε γράψει μετά τον πόλεμο πως η εμπειρία των στρατοπέδων συγκέντρωσης έκανε την ποίηση μετά το Άουσβιτς να μοιάζει με βαρβαρική υπόθεση. Εκατομμύρια άνθρωποι δολοφονήθηκαν με βάναυσο τρόπο πριν από 70 μόλις χρόνια και σήμερα φαίνεται πως ορισμένοι θέλουν να καταδικάσουν αυτή την εμπειρία στο έρεβος της λήθης.<o:p></o:p></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς χωρίς να παραλείψει κάτι σημαντικό από την εμπειρία του Κόσμου και του Τόπου; </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">T</span><span style="font-family: Calibri;">ις εκτελέσεις αθώων και αμάχων, τον αφανισμό πόλεων και χωριών, τις εκατόμβες της Βιάννου, του Διστόμου και των Καλαβρύτων ή τα δανεικά κι αγύριστα του υποχρεωτικού δανείου της κατοχής προς τους κατακτητές Γερμανούς που αρνήθηκαν μέχρι τώρα -επί 60 χρόνια μετά τον πόλεμο και 20 μετά τη γερμανική ενοποίηση- επιδεικτικά να επιστρέψουν το παραμικρό ποσό, που με αντικειμενικές εκτιμήσεις [4] φαίνεται πως πλησιάζει το ύψος του συνολικού σημερινού ελληνικού χρέους. Η Ελλάδα χρηματοδότησε με τους ελάχιστους πόρους που διέθετε τότε στα αποθεματικά της, όλες τις τυχοδιωκτικές πολεμικές επιχειρήσεις των ναζί στη Μέση Ανατολή, αλλά σήμερα καλείται να πληρώσει κι από πάνω για μια καταστροφή του Τόπου που ξεκίνησε στη διάρκεια της κατοχής και συνεχίστηκε με την προκλητική αδιαφορία του πολιτικού συστήματος όλα τα μεταπολεμικά χρόνια, με ελάχιστες και χλιαρές εξαιρέσεις. Οι δυνάμεις του άξονα, κατάφεραν να κλέψουν όλο το απόθεμα και τον πλούτο των αντιπάλων τους στη διάρκεια του πολέμου με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, καταστρέφοντας τις παραγωγικές και κοινωνικές τους υποδομές[5] και καταδικάζοντας τους λαούς που αντιστάθηκαν στη στέρηση και τον αφανισμό. Είναι δυνατό όλα αυτά να έχουν ξεχαστεί σήμερα; Αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του τόπου τα έκαναν γαργάρα η νέα κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» λέτε να έχει την τόλμη να τα θέσει σε συζήτηση; Διαφορετικά τι νόημα έχει να δεχόμαστε τους ταπεινωτικούς αφορισμούς για τους τεμπέληδες του νότου, που ρήμαξαν όμως βεβαιωμένα οι απάνθρωποι και βάρβαροι βόρειοι που τώρα έχουν καταφέρει να επιβάλουν μέσω των υπερεθνικών μηχανισμών του κεφαλαίου τις προτιμήσεις τους και τους προσανατολισμούς τους σε όλους τους υπόλοιπους; <o:p></o:p></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">O</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;">ευρωπαϊκός διαφωτισμός αποτέλεσε κάποτε την αφετηρία της κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης. Σταδιακά όμως μετά το 19<sup>ο</sup> αιώνα, με το μετασχηματισμό των παραγωγικών δομών και το πέρασμα στη νέα εποχή που αξιοποίησε την ένταση του κεφαλαίου και πρόσφατα της τεχνολογικής υπεροχής οι περισσότερο παραδοσιακές κοινωνίες που εξακολούθησαν να βασίζονται κυρίως στην ένταση της εργατικής δύναμης, σταδιακά έγιναν ουραγοί και υποχρεώθηκαν να βασιστούν μόνο σε εκείνα που τους προσέφερε η φύση και οι περιορισμένοι δημογραφικά δυναμική τους. Η Ελλάδα απέκτησε υπόσταση σύγχρονου κράτους μόλις πριν από 180 χρόνια και οι δημοκρατικοί της θεσμοί δοκιμάστηκαν ποικιλοτρόπως όλα αυτά τα χρόνια. Έζησε διαδοχικούς πολέμους τα τελευταία 110 χρόνια και σε ορισμένες περιπτώσεις οδυνηρές έριδες και εμφυλίους που επιβάρυναν τη θέση της στο συνολικό ευρωπαϊκό καταμερισμό. Αντιστάθηκε με κάθε τρόπο σε κατακτητές και γνώρισε φοβερές καταστροφές από τη ναζιστική λαίλαπα, χωρίς να καταφέρει με αξιόπιστο τρόπο να αποκτήσει ποτέ μια εγχώρια αστική τάξη[6] με αυτογνωσία, επίγνωση της ταυτότητάς της στο διεθνές περιβάλλον και διατεθειμένη να οραματιστεί, να σχεδιάσει, να προγραμματίσει και να υλοποιήσει ένα «εθνικό σχέδιο» για την προκοπή και την εξέλιξη του Τόπου μας. Το αποτέλεσμα βιώνεται συλλογικά απ΄ όλους μας σήμερα, σε μια φάση που τείνουν οι πολιτικοί θεσμοί σε εθνικό επίπεδο να υποκατασταθούν απολύτως από υπερεθνικούς σχηματισμούς του χρήματος που δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα. <o:p></o:p></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Οι μονοδιάστατοι προσανατολισμοί της απληστίας των ελίτ και της απόλυτης μετατροπής των δομών της Ευρώπης σε ποσοτικά μόνο μεγέθη μετρήσιμα με αριθμούς και αποδόσεις του κεφαλαίου και κυρίως με τη μετατροπή τους σε έρμαια των περίφημων αγορών –δηλαδή των καιροσκόπων και κερδοσκόπων ιδιωτών- έχουν πια παγιωθεί και έχουν εξαπολύσει τη χειρότερη επίθεση που έχει βιώσει ο κόσμος ιστορικά από καταβολής παραγωγικών και κοινωνικών θεσμών. Δεν έχουν πια λόγο οι κυβερνήσεις και η Κοινωνία των Πολιτών αλλά το Δ.Ν.Τ, η Ε.Κ.Τ., οι επενδυτικές εταιρείες όλων των ρίσκων, οι τράπεζες και οι τοκογλύφοι που λειτουργούν ως αυτόνομοι μηχανισμοί συγκέντρωσης του κεφαλαίου που αναδιανέμεται με στρατηγικό τρόπο στα χέρια των λίγων, οι εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας που λειτουργούν ως καταλύτες για τον προγραμματικό σχεδιασμό όλων των πράξεων αναδιανομής σε βάρος των πολλών που υλοποιούν με προθυμία «πολιτικές» κυβερνήσεις και ανδρείκελα της υψηλής χρηματοπιστωτικής διπλωματίας. <o:p></o:p></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Σταδιακά και σε ελάχιστο χρόνο το παραδοσιακό 20%-80% που γνωρίσαμε τα τελευταία 40 χρόνια (οι 2 στους 10 να κατέχουν τα 8 από τα 10 μέρη των κάθε είδους πόρων) άρχισε σταδιακά μα μεταλλάσσεται χειρότερα από εφιαλτικό Άλιεν…Το 1% σε λίγο θα έχει το 99% των κάθε είδους διαθέσιμων πηγών, πλούτου, κεφαλαίου, πόρων και η συντριπτική πλειοψηφία του 99% το αντίστοιχο θηριώδες ποσοστό του 1%! Τόσο καλά και τόσο δίκαια. Ούτε στους πιο ακραίους υπολογισμούς τους οι ακόμη και σήμερα απολογητές ενός συστήματος που έχει πια αρχίσει να καταρρέει, μπορούσαν να φανταστούν πως το σύστημα της νεοφιλελεύθερης προσέγγισης θα μπορούσε να αποδώσει τόσα πολλά σε τόσο λίγους…’Ισως όμως αυτό να είναι και το στάδιο της τελικής του εξαφάνισης…<o:p></o:p></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Κλείνω αυτή την ανάρτηση αφύπνισης της ιστορικής μνήμης και υπομνηματισμού της εικόνας του κόσμου μας, με ένα εξαιρετικό στίχο του φετινού νομπελίστα Σουηδού ποιητή Τόμας Τρανστρέμερ. Μπορεί να λέει πολύ περισσότερα για τη σημερινή κατάσταση απ΄όσα οι σκέψεις που κατέθεσα εγώ παραπάνω. <o:p></o:p></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Ονειρεύτηκα ότι επισκέφτηκα ένα νοσοκομείο. <o:p></o:p></span></span></i></b></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Δεν υπήρχε προσωπικό. Ήταν όλοι ασθενείς.</span></span></i></b></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;"><br />
</span></span></i></b></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;">Ο νοών νοείτω...</span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Calibri;">Ο</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">dyss. 13.11.2011<o:p></o:p></span></b></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;"> </span></b></div></div><div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="background-color: black; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:<o:p></o:p></span></i></b></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">1/ Ο όρος</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Kristallnacht</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">(</span></i></b></span><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Κρίσταλναχτ</span></i></b><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">, που σημαίνει στα</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1" title="Γερμανική γλώσσα"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; text-decoration: none;">γερμανικά</span></a></span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">η «</span></i></b></span><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Νύχτα των Κρυστάλλων</span></i></b><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">»), επίσης</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Reichskristallnacht </span></i></b><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">(Ράιχσκρισταλναχτ, κατά λέξη, «</span></i></b></span><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Αυτοκρατορική Νύχτα των Κρυστάλλων</span></i></b><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">»),</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Pogromnacht</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">(</span></i></b></span><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Πογκρόμναχτ</span></i></b><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">, δηλαδή η «Νύχτα του Πογκρόμ»), περιγράφει το μαζικό πανεθνικό</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%BC" title="Πογκρόμ"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; text-decoration: none;">πογκρόμ</span></a></span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">στη</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1" title="Γερμανία"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; text-decoration: none;">Γερμανία</span></a></span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">και στην</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1" title="Αυστρία"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; text-decoration: none;">Αυστρία</span></a></span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">τη νύχτα της 9ης προς 10η Νοεμβρίου</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/1938" title="1938"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; text-decoration: none;">1938</span></a></span></i></b><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">. Ο στόχος ήταν οι</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82" title="Εβραίος"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; text-decoration: none;">Εβραίοι</span></a> </span></i></b><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">πολίτες όλης της χώρας και αποτέλεσε την απαρχή του</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BC%CE%B1" title="Ολοκαύτωμα"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; text-decoration: none;">Ολοκαυτώματος</span></a></span></i></b><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">…</span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i></b></span></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">[παρακάτω αποσπάσματα από τη </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Wikipedia</span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">]<o:p></o:p></span></i></b></span></span></div></div><h3 style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 14.25pt; margin-bottom: 0.05in; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="mw-headline"><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri; font-size: 12pt;">Kristallnacht: Η νύχτα που έσπασαν τα κρύσταλλα</span></i></span><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></i></span></h3><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 14.25pt; margin-bottom: 6pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 4.8pt;"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="background-color: black; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Η δολοφονία του Φομ Ρατ λειτούργησε ως άλλοθι για την έναρξη βιαιοπραγιών κατά των Εβραίων κατοίκων σε ολόκληρη τη Γερμανία. Υπήρχε η πρόθεση να φανεί η επίθεση αυτή σαν αυθόρμητη αντίδραση, αλλά, στην πραγματικότητα, είχε ενορχηστρωθεί από τις γερμανικές αρχές και, ειδικότερα, από τον<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84_%CE%A7%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%87" title="Ράινχαρντ Χάιντριχ"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">Ράινχαρντ Χάιντριχ</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>(Reinhard Heydrich). Η κυβέρνηση αξιοποίησε, εκτός από τα επίσημα κρατικά μέσα, κυρίως την οργάνωση του<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%9A%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BD_%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%BD" title="Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">Ναζιστικού κόμματος</span></a>, για να οργανώσει και να υλοποιήσει τις ταραχές.<o:p></o:p></span></i></b></div></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 14.25pt; margin-bottom: 6pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 4.8pt;"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="background-color: black; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Το<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%BC" title="Πογκρόμ"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">πογκρόμ</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>που ακολούθησε είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές και, σε πολλές περιπτώσεις, να καταστραφούν, 1.574<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE" title="Συναγωγή"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">συναγωγές</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>(σχεδόν όλες όσες υπήρχαν στη Γερμανία, οι περισσότερες καταστράφηκαν από εμπρησμό), πολλά εβραϊκά κοιμητήρια, πάνω από 7.000 καταστήματα και 29 πολυκαταστήματα που ανήκαν σε Εβραίους. Κάποιοι Εβραίοι ξυλοκοπήθηκαν έως θανάτου, ενώ άλλοι εξαναγκάζονταν να παρακολουθούν.<o:p></o:p></span></i></b></div></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 14.25pt; margin-bottom: 6pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 4.8pt;"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="background-color: black; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Περισσότεροι από 30.000 άρρενες Εβραίοι συνελήφθησαν και στάλθηκαν σε<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%B1_%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82" title="Στρατόπεδα συγκέντρωσης"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">στρατόπεδα συγκέντρωσης</span></a>· κατά κύριο λόγο στο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%BF_%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CF%84%CE%B1%CF%87%CE%AC%CE%BF%CF%85" title="Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">Νταχάου</span></a>, στο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%BF_%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%B5%CE%BD%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84" title="Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">Μπούχενβαλντ</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>και στο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%BF_%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%96%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CF%87%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B5%CE%BD" title="Στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">Ζάξενχαουζεν</span></a>. Η μεταχείριση στα στρατόπεδα ήταν κτηνώδης, αλλά οι περισσότεροι αφέθηκαν ελεύθεροι κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών μηνών, υπό τον όρο ότι θα εγκατέλειπαν τη Γερμανία.<o:p></o:p></span></i></b></div></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 14.25pt; margin-bottom: 6pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 4.8pt;"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="background-color: black; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Ο ακριβής αριθμός των Γερμανών Εβραίων που θανατώθηκαν δεν έχει προσδιοριστεί, αλλά υπολογίζεται ότι κυμαίνεται μεταξύ 36 και 200 περίπου ατόμων για τις δύο ημέρες που διήρκεσαν οι αναταραχές. Ο ευρύτερα αποδεκτός αριθμός νεκρών κατά τη διάρκεια των ταραχών είναι 91 άτομα. Υπολογίζοντας και τους θανάτους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, περίπου 2.000 ως 2.500 ήταν οι νεκροί που μπορούν να αποδοθούν στο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%BC" title="Πογκρόμ"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">πογκρόμ</span></a><span class="apple-converted-space"> </span>της «Νύχτας των Κρυστάλλων». Επίσης, μικρός αριθμός Γερμανών θανατώθηκαν κατά τις ταραχές της Νύχτας των Κρυστάλλων, καθώς τους θεώρησαν, κατά λάθος, Εβραίους.<o:p></o:p></span></i></b></div></div><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 14.25pt; margin-bottom: 6pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 4.8pt;"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;">Τα γεγονότα στην</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1" title="Αυστρία"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">Αυστρία</span></a></span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;">δεν ήταν λιγότερο φρικτά και οι περισσότερες από τις 94 συναγωγές και τόποι προσευχής της</span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7" title="Βιέννη"><span style="color: #ffcc00; text-decoration: none;">Βιέννης</span></a></span></i></b><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;">υπέστησαν μερική ή ολική καταστροφή. Τα θύματα υπέστησαν κάθε είδους ταπεινώσεις, περιλαμβανομένου του εξαναγκασμού να σφουγγαρίζουν ενόσω τους υπέβαλαν σε μαρτύρια οι συμπολίτες τους Αυστριακοί, κάποιοι από τους οποίους ήταν προηγουμένως φίλοι και γείτονές τους.</span></i></b><span class="apple-style-span"><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i></b></span></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">2/ Χάνα Άρεντ: Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ - Μια έκθεση για την κοινοτοπία του κακού, </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">E</span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">κδόσεις Νησίδες, 2009 <o:p></o:p></span></i></b></span></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">3/ Κ. Μ</span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">a</span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">ρξ- Φ. Έγκελς: Το κομμουνιστικό μανιφέστο, Γερμανική έκδοση 1867. <o:p></o:p></span></i></b></span></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">4/ Η μαύρη βίβλος της Κατοχής: Κείμενο εθνικής επιτροπής με το Μ. Γλέζο κ.α., Αθήνα 2004 , Έκδοση Νομ. Αυτοδ. Αθήνας<o:p></o:p></span></i></b></span></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="background-color: black; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">5/ Κων. Δοξιάδη: Οι Θυσίες της Ελλάδας κατά το δεύτερο παγκόσμιο Πόλεμο. Έκθεση της Ελλάδας προς τη γενική συνέλευση των Εθνών το 1947. <span class="apple-style-span"><o:p></o:p></span></span></i></b></div></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="apple-style-span"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; color: #ffcc00; font-family: Calibri;">6/ Παναγ. Κονδύλης: Οι αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας – Η καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία, Εκδόσεις Θεμέλιο, 2011. </span></i></b></span><b><i><span style="color: #ffcc00; font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i></b></span></div></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #f1c232; font-family: Calibri;"><i><br />
</i></span></div></div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-8401289314423991712011-10-23T13:34:00.000-07:002011-10-24T05:48:44.526-07:00Το μόνο που θέλω να πω αστράφτει απρόσιτο*<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">Tomas</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">Transtr</span></i></b><b><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">ő</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 16pt;">mer</span></i></b><br />
<div class="MsoNormal"><br />
</div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-ISlsJEVtPcE/TqR4vHnBJeI/AAAAAAAABUs/7eUmF4zYeso/s1600/interestinpeople.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="253" src="http://1.bp.blogspot.com/-ISlsJEVtPcE/TqR4vHnBJeI/AAAAAAAABUs/7eUmF4zYeso/s400/interestinpeople.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Graffiti του Banksy </td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">H</span><span style="font-family: Calibri;"> μονοτροπία έχει πια κυριαρχήσει απόλυτα. Μόνο λογιστικές και οικονομικές αναλύσεις παντού. Μια ρητορεία καθημερινή μετασχηματίζει όλες μας τις έγνοιες σε αντικείμενα του τεράστιου χρηματοπιστωτικού καζίνου που έχει απλωθεί παντού σαν την πανούκλα και καταστρέφει όλες τις υπόλοιπες προσλήψεις, όλα τα ενδιαφέροντα και τις ανθρώπινες και οικουμενικές ιδέες και αξίες. Η μόνη προτεραιότητα που επιβάλλεται και προβάλλεται είναι η λογική των αγορών δηλαδή των καιροσκόπων και των κερδοσκόπων στους οποίους η πολιτική τάξη του κυρίαρχου συστήματος έχει εκχωρήσει πια –σε υπερεθνικό επίπεδο- τη δυνατότητα να ορίζουν και να καθορίζουν κάθε δραστηριότητα. Ο κόσμος είναι χωρισμένος στα ποσοστά που καθορίζει η κυριαρχία της οικονομικής ελίτ. Το 80% των υλικών πόρων και των προσόδων στα χέρια του 20%. Στις περισσότερες περιπτώσεις το 1% αυτού του 20% είναι εκείνο που ελέγχει με οργουελικό τρόπο και τη δυνατότητα να αποφασίζει και να κατευθύνει τις εξελίξεις της παγκόσμιας οικονομίας. Το ερώτημα βέβαια αν αντιπροσωπεύουν και ένα αξιακό πολιτικό και πολιτισμικό φορτίο- δηλαδή αν έχουν και το ηθικό κύρος- θαρρώ πως έχει την αυτονόητη αρνητική του απάντηση. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Οι σύγχρονοι μηχανισμοί ακόμη και εκείνοι που παρουσιάζονται με το θεσμικό μανδύα του κράτους δεν έχουν καμιά σχέση με το διανοητικό πλούτο ή την παγκόσμια κληρονομιά του πολιτισμού. Αποτελούν μόνο σχηματισμούς ισχύος που εκφράζουν με όλους τους τρόπους το δίκαιο του δυνατότερου, του έχοντος απέναντι σε όσους στερούνται, του πολεμοκάπηλου εκεί που έχουν στερέψει τα επιχειρήματα της διπλωματίας, του αποκρουστικού κεντρικού αποφασιστικού μηχανισμού των μεγάλων χρηματοπιστωτικών οικογενειών της διεθνοποιημένης μαφίας του κεφαλαίου που μόνη της κατεύθυνση είναι η εξυπηρέτηση της συσσώρευσης και της συγκέντρωσης του μέγιστου υλικού πλούτου στα χέρια των λίγων. <o:p></o:p></span></div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-UYVHLYR0OwE/TqR4zcnbhII/AAAAAAAABU0/opUr80j9wZY/s1600/DSC04082.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://1.bp.blogspot.com/-UYVHLYR0OwE/TqR4zcnbhII/AAAAAAAABU0/opUr80j9wZY/s640/DSC04082.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Tοίχος στο Cork της Ιρλανδίας / 2011</td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση. Η ίδια η μεγάλη –αρχικά- ιδέα για την πολιτική ολοκλήρωση της Ευρώπης έχει πια μετατραπεί σε καθαρή ουτοπία. Δεν ενδιαφέρει κανένα η κοινωνική συνοχή, η αναδιανομή του πλούτου, μια ευρωπαϊκή προοπτική της αλληλεγγύης, η καταπολέμηση της φτώχειας στον πλανήτη. Όλα αυτά αποτελούν υποθέσεις της Κοινωνίας των πολιτών την οποία έχουν καταφέρει με κάθε τρόπο να απωθήσουν στο περιθώριο των αποφάσεων, μεταφέροντας όλη την αποφασιστική αρμοδιότητα στον υπερεθνικό αστερισμό των τραπεζών, των εταιρειών εκτίμησης επενδυτικού ρίσκου και πιστοληπτικής ικανότητας κ.ο.κ. Μια νέα ρητορική έχει επιβληθεί με ολοκληρωτικό τρόπο και το μόνο που προτείνεται με μονοδιάστατο προσανατολισμό παντού είναι η οικονομική ανάλυση, το δέος του χρέους και του περιορισμού του εισοδήματος των απλών ανθρώπων, η τακτοποίηση των δανειακών υποχρεώσεων, η διευθέτηση των υποχρεώσεων στους κάθε λογής θεσμικούς και επίσημους τοκογλύφους και κυρίως η εγκατάσταση μιας βαθιάς νοοτροπίας πως για ό,τι συμβαίνει σήμερα στους δοκιμαζόμενους λαούς της πάλαι ποτέ ενωμένης Ευρώπης είναι απόλυτα υπεύθυνοι αυτοί οι ίδιοι! <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Είναι προφανές πως το σύστημα αυτό αδυνατεί να κατανοήσει πως ο συσσωρευμένος θυμός και η καταστροφή του κοινωνικού ιστού που επέρχεται μέσα από τις στρατηγικές του ρυθμίσεις θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα εξελίξεων που κανείς πια σε λίγο καιρό δεν θα μπορεί να προβλέψει. Είναι παραπάνω από προφανές πως την ώρα που επιβάλλονται στους πολλούς οι επαχθείς αποφάσεις των λίγων τίθεται ένα ζήτημα πολιτικής και ηθικής νομιμοποίησής τους. Αν τα όρια της ευθύνης των θεσμικών εκφράσεων της τρέχουσας μικροπολιτικής έχουν εξανεμιστεί απόλυτα και έχουν μετατεθεί μέσα σε ένα αποκλειστικό πεδίο όπου τους κανόνες και τις αποφάσεις κατευθύνουν εξωπολιτικοί μηχανισμοί του διεθνούς κεφαλαίου τότε είναι σαφές πως υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και η απόλυτη κατάρρευση των κεντρικών επιλογών του συστήματος είναι γυμνή μπροστά μας. Δεν θα χρησιμοποιήσω το δημοφιλή φράση «είναι η οικονομία ηλίθιε» που χρησιμοποίησε κάποτε ο αμερικανός πρόεδρος Κλίντον, ούτε την ομόλογη μεταφορά της στη φράση «είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε» που αποτελεί τον τίτλο πρόσφατου βιβλίου που είδα σε βιβλιοπωλείο. Θα προτιμούσα τη διατύπωση «είναι η εξουσία του αφανούς τέρατος των αγορών» ή καλύτερα «είναι η εξουσία και η λογική της ισχύος ηλίθιε» γιατί αυτό θεωρώ πως μπορεί κατ΄ ελάχιστο να περιγράψει –ΚΑΙ- τη σημερινή κατάσταση. Τελεία και παύλα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Αν έχουμε την αυταπάτη πως η ανθρώπινη ηθική υπόσταση έχει διαφοροποιηθεί αισθητά τα τελευταία 5000 χρόνια, πρέπει να αναθεωρήσουμε την άποψή μας γρήγορα. Ο Θουκυδίδης έγραψε και περιέγραψε ως αντικειμενικός τρίτος όλα τα αίσχη της αρχαίας αθηναϊκής κυριαρχίας. Οι Ρωμαίοι δεν εξαντλούσαν την εφευρετικότητά τους σε σπουδαία τεχνικά έργα αλλά και σε τόπους μαρτυρίων και αίματος μέσα σε αποτρόπαια αμφιθέατρα. Οι αυτοκρατορίες που ακολούθησαν διέγραψαν τη διαδρομή τους μέσα από πρακτικές βίας και αφανισμού σε πολλές περιπτώσεις από την απώτερη εποχή των Μογγόλων ίσαμε την πολύ πρόσφατη αποτρόπαιη ναζιστική «εργολαβία» του ολοκαυτώματος των Εβραίων, που απλά σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε πριν από 70 μόλις –παρακαλώ χρόνια. Δεν φαντάζομαι να υπάρχει σκεπτόμενος άνθρωπος που να έχει την πεποίθηση πως υπάρχουν όρια και ιστορική μνήμη που μπορεί να απωθήσει μερικούς από τους σχεδιασμούς τους. Η μόνη απάντηση που μπορεί να εναντιωθεί προέρχεται από τον άνθρωπο που έχει σχέση με τον Πολιτισμό, που του επιτρέπει να θέτει στην άκρη τα ένστικτα και τη βαρβαρότητα της προσωπικής του προτίμησης και να τίθεται στην υπηρεσία του «άλλου» και της ανθρώπινης κοινής μας συνθήκης. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Στις 2 Οκτωβρίου ήταν η γενέθλια μέρα του Μαχάτμα Γκάντι. Σήμερα η αντίστοιχη επέτειος για ένα μεγάλο διανοούμενο του τόπου μας, το Μάνο Χατζιδάκι. Πριν από 100 χρόνια γεννήθηκε ο Οδυσσέας Ελύτης. Στις αρχές του μήνα απονεμήθηκε το βραβείο Νομπέλ για τη λογοτεχνία του 2011 στο σουηδό ποιητή Τούμας Τρανστρέμερ που μας έδωσε το σημερινό τίτλο της ανάρτησης. Πριν λίγες μέρες τρεις γυναίκες τιμήθηκαν με το Νομπέλ Ειρήνης για το μη βίαιο αγώνα τους για ένα ειρηνικό και καλύτερο κόσμο. Σαν σήμερα το 1956, στη Ουγγαρία τα σοβιετικά τανκς προσπάθησαν να ανακόψουν τον αέρα της Ελευθερίας που έπνεε στη Βουδαπέστη. Σε λίγες μέρες ο Τόπος γιορτάζει τον αντιφασιστικό αγώνα του 1940, που αποτέλεσε την έμπνευση για μια ολόκληρη γενιά πριν θαφτεί κάτω από τα συντρίμμια ενός άδικου εμφυλίου. Χιλιάδες μνήμες και αναφορές που έχουν αξία γιατί σχετίζονται με το όραμα ενός καλύτερου κόσμου. <b>Εδώ να αναζητήσουμε την έμπνευση και το «παράδειγμα» που είναι αδύνατο να μας προσφέρει σήμερα η επικαιρότητα της κεντρικής μας συνθήκης και το περιορισμένο ηθικό μέγεθος της μονότροπης οικονομικής ευρωπαϊκής και διεθνούς ελίτ. <o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Και εδώ πάνω να ξανακτίσουμε. Μια κοινωνία ανοικτή στον «άλλο» και τις πολύπλευρες και όχι μόνο υλικές ή «καταναλωτικές» μας ανάγκες. Τις αληθινά οικονομικές, τις πολιτικές τις συναισθηματικές ακόμη. Με κατανόηση της διαφορετικής άποψης, με ανοχή στους προσανατολισμούς που μας οριοθετούν προσωπικά, με αναγνώριση της αξίας του προσώπου και του πολίτη. Με τρυφερότητα, με αίσθηση των ανθρώπινων κοινών αναγκών αλλά και των πνευματικών κυρίως, με ανοικτό βλέμμα στο τοπικό και το οικουμενικό, με ευθύνη απέναντι στη συλλογική διαπραγμάτευση του κοινού μας βίου, με τη μέγιστη αλληλεγγύη την ώρα της κοινής δοκιμασίας, με πίστη και ελπίδα πως τα πράγματα μπορούμε <u>μόνο εμείς</u> να τα κάνουμε διαφορετικά και καλύτερα. Κυρίως όμως με την εμμονή μας να υπερασπίσουμε τη δημοκρατική συμμετοχή και τους συλλογικούς θεσμούς, να αναδείξουμε και να προβάλουμε την ενότητά μας με τη δύναμη των ιδεών και του Λόγου και βέβαια με την απόλυτη εναντίωσή μας σε όλες τις εκφράσεις της βίας και κυρίως τις θεσμικές της μορφές που τείνουν να επικαλύψουν με επίσημο τρόπο την καθημερινή μας συνθήκη. Να αναδείξουμε τη γυμνότητα και τη ρηχότητα των επιχειρημάτων ενός συστήματος που κατανοεί μόνο τον ήχο της συναλλαγής και τον πλουτισμό με άπληστους τρόπους και να διεκδικήσουμε το δικαίωμα για το όραμα ενός διαφορετικού Κόσμου, που δεν θα βασίζεται στις υλικές παραμέτρους που μπορούν να φυλακίζουν στα χαρτοφυλάκια και τα χρηματοκιβώτιά τους αλλά σ΄εκείνες τις αξίες που μπορούν να λάμπουν στο φως της μέρας κάτω από ένα ήλιο που δεν αποτελεί ιδιοκτησία τους αλλά κοινή μας υπόθεση.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Ο</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">dyss</span><span style="font-family: Calibri;">, 23.</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">10.2011</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal"><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">*A</span></i><i><span style="font-family: Calibri;">πό το ποίημα «Απρίλιος και σιωπή» της συλλογής «Πένθιμη Γόνδολα» (1996) <o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">του Σουηδού ποιητή και βραβευμένου με το Νομπέλ Λογοτεχνίας 2011, </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Tomas</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Transtr</span></i><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">ő</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">mer</span></i><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">. <o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Το απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο <o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Tomas</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Tanstr</span></i><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">ő</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">mmer</span></i><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">- </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Ta</span></i><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> ποιήματα, Μετάφραση Βασίλης Παπαγεωργίου ,<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Εκδόσεις </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Printa</span></i><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> 2004 .<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal" style="tab-stops: 62.1pt; text-align: justify;"><br />
</div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-2061599928666607772011-10-16T13:11:00.000-07:002011-10-16T13:11:11.813-07:00ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ… ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;"><b>Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ *</b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Θα ήθελα να σας μιλήσω σήμερα για την έννοια της <u>αναζήτησης</u>. Μιας αναζήτησης που ακολουθεί τα αποσιωπητικά του τίτλου αυτού του συνεδρίου. Που κι αυτά, με τη σειρά τους, μαρτυρούν μια αβεβαιότητα, έναν έκδηλο μετεωρισμό. Σαν να μην είναι τίποτα ακόμα βέβαιο, σαν να μην είμαστε ακόμα σίγουροι για το πού βρισκόμαστε, τι κάνουμε, και πού πάμε.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Για να πλησιάσω αυτό το θέμα, θα πάρω πρώτα μια πιο βατή, συμβατική κατεύθυνση. Θα δοκιμάσω να εξηγήσω ένα-ένα τα συστατικά ενός εναλλακτικού, φαινομενικά ουδέτερου, τίτλου. Να ο τίτλος: <u>Αρχιτεκτονική του Δημόσιου Χώρου στην Ελλάδα</u>. Έστω λοιπόν, <i>Αρχιτεκτονική</i> = το αποτύπωμα οργανωτικής βούλησης, η γεωμετρική τάξη, η τιθάσευση του τυχαίου. <span> </span><i>Δημόσιος</i> = κοινόχρηστος, εκείνα τα ψίχουλα κοινοκτημοσύνης ως υπόλειμμα της ιδανικής ισοπολιτείας. <i>Χώρος</i> = το κενό και απροσδιόριστο, το ισοδύναμο του βιβλικού χάους, εκείνο που αποκτά νόημα μόνο εφόσον περιέχει γεγονότα (δράση). <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Αν ο τίτλος <u>Αρχιτεκτονική του Δημόσιου Χώρου</u> μοιάζει ουδέτερος, όταν θελήσω σε συνέχεια να εξηγήσω τον καθένα από τους όρους του, βρίσκομαι βαθιά πελαγωμένος. Αυτό δεν έχει γίνει στην τύχη, βέβαια. Εννοείται πως επίτηδες διάλεξα παγιδευμένους ορισμούς. Ορισμούς που από μόνοι τους αρχίζουν να συγκρούονται μεταξύ τους, να θέτουν προϋποθέσεις, να απαιτούν νέους ορισμούς και διευκρινίσεις.<span> </span>Αλλά δεν θα σας φανερώσω ακόμα τα κίνητρά μου. Θα παρατηρήσω μόνο –για να πάμε ένα βήμα πιο κάτω– ότι όλα είναι αλληλένδετα, κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο συμβιωτικά. Όπως αυτά τα μύδια πάνω στην πέτρα. Όπως η λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου στην Αθήνα, ή η λαϊκή μπροστά στη Ροτόντα ή η αγορά Βλάλη στη Θεσσαλονίκη. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Όπου –ακολουθώντας τώρα μιαν άλλη διάσταση– αναφερόμαστε σε σύνολα, όπως του πλήθους που παρακολουθεί μια παράσταση στην πλατεία μπροστά στο </span><span lang="EN-US">Beaubourg</span><span> στο Παρίσι· μιας παρέας που λιάζεται μακάρια, απομονωμένη από τους περαστικούς στη Βενετία· ή μιας άλλης, δικής μας τώρα, στο Φάληρο μια Καθαρή Δευτέρα.<span> </span>Ίσως και όχι μόνο: εξίσου θα μπορούσε αυτή η δημόσια πλατφόρμα να χωρέσει και την απέραντη μοναξιά ενός ψαρά στο Βόλο, ενός απεργού μπροστά στην Τράπεζα της Ελλάδος, ενός πωλητή σημαιών σε κάποια εθνική επέτειο, ή ενός άπατρι και άκακου καταληψία στην Πλάκα. Γιατί όχι – και ενός σκύλου που απολαμβάνει την πλακόστρωση στην πλατεία Μοναστηρακίου στην Αθήνα. Αλλά το ίδιο ισχύει ακόμα και για ανθρώπινα ομοιώματα. Με αυτές βέβαια τις επισημάνσεις βρισκόμαστε ήδη βαθιά μέσα στη σπηλιά του Πλάτωνα – αλλά, ας μη σταθούμε εκεί. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Και προχωράμε παρακάτω. Για να αγγίξουμε εκείνους τους αινιγματικούς χώρους, όπως ένα άδειο οικόπεδο στου Ψυρρή, ή ένα εγκαταλειμμένο μαγαζί – και πάνω απ’ όλα, ένα αδιέξοδο στην Πράσινη Γραμμή της Λευκωσίας. Εκεί που η συγκίνηση του άγνωστου, ο ίλιγγος του φόβου, σε μουδιάζουν. Χώροι απόλυτα έμψυχοι κι ας τους λείπει το παραμικρό ίχνος ζωής.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Πράγμα που σε κάνει άθελα να σκέφτεσαι αν εκείνο τελικά που κάνει τη διαφορά είναι το πόσο γεμάτο ζωή είναι άραγε ένα μέρος. Εφόσον βέβαια εκείνο που λέμε «ζωή», τόσο εγωιστικά και μυωπικά, το μεταφράζουμε ως ανθρώπινη παρουσία. Όπως η παραδειγματική πλατεία Συντάγματος –για την οποία είμαι βέβαιος πως θ’ ακουστούν πολλά ηχηρά την επόμενη βδομάδα– ή ακόμα καλύτερα, η πλατεία Δημαρχείου που εδώ τη βρίσκουμε σε μια ευτυχισμένη στιγμή της ζωής της, στις Γιορτές, όταν γεμίζει λυόμενα μαγαζιά και κόσμο. Επίσης, την εμβληματική οδό Ερμού, το καύχημα της αθηναϊκού καταναλωτικού κοινού, και τέλος, το χαρούμενο βουητό του κόσμου που τρώει ένα Σάββατο μεσημέρι στην οδό Αδριανού, κάτω από έναν πλάτανο και δίπλα στο ανοιχτό όρυγμα του τραίνου του ΗΣΑΠ.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Αλλά αν είχαμε τον τρόπο, θα μπορούσαμε να μεταφερθούμε αιφνίδια στην πλατεία της Μακρινίτσας που σκιάζεται από ανάλογα πλατάνια – με τη διαφορά πως τώρα η πλατεία είναι χειμωνιάτικη, έρημη, εγκαταλειμμένη στον ήχο του νερού που τρέχει στις κρήνες. Κι αν αυτό σας φαίνεται στημένο, φτηνό κόλπο (που με κάποιο τρόπο είναι), τότε δείτε μιαν άλλη πλατεία, μάλλον μια αυλή, όχι πια ιστορική ή καταξιωμένη, χωρίς ίχνος αβανταδόρικης βλάστησης, όπου πάλι ένας άδειος χώρος στη Μακρινίτσα, πλημμυρισμένος στα τραπεζοκαθίσματα, έχει αποκτήσει μια αθέλητη σκηνογραφική τελειότητα με εκείνο το κρεμασμένο πανί από πάνω του.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Ας αφήσουμε προς στιγμή όμως τέτοιες μαγικά γαλήνιες ατμόσφαιρες που μόνο μέσα στην ερημιά ξεδιπλώνονται μπροστά μας, τόσο αναπάντεχα, τόσο εντυπωσιακά. Ας μιλήσουμε για εκείνη την εξίσου έντονη, κραυγαλέα διάσταση του δημόσιου που μυρίζει κοινότητα, κοινοπραξία, τελικά την ίδια την κοινωνία –δηλαδή, εκείνα τα κοινά πράγματα που δένουν και δεσμεύουν τις επιμέρους μονάδες– είναι εκείνο που βίαια καταλύεται και θρυμματίζεται όταν ξεπεραστούν κάποια όρια. Η χορογραφία μιας ανώνυμης διαδήλωσης, τα εμβληματικά Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών την εποχή που έβραζε το ζήτημα ονομασίας της Μακεδονίας, οι πιο πρόσφατες (στο φετινό καλοκαίρι) αποτυπωμένες μούντζες σε μια αποξηλωμένη από μάρμαρα επιφάνεια στην πλατεία Συντάγματος, όλα αυτά αφηγούνται μιαν άλλη περιπέτεια, που κανένας δεν θα ήθελε να περιλάβει στα οράματά του.<span> </span><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Τι έχουμε άραγε να δείξουμε απέναντι σε αυτά τα παραπάνω; Ώς πού μας έχουν φτάσει οι τόσο γόνιμες, συχνά ηρωικές προσπάθειες απάντησης στο αίτημα της αναζήτησης που είπαμε στην αρχή; Έστω πως συμβατικά κοιτάμε τέσσερις δεκαετίες προς τα πίσω, από τη Μεταπολίτευση κι εδώ. Θα δούμε συμβολικές χειρονομίες, όπως την υπόμνηση διέλευσης ενός χαμένου ποταμού στην οδό Καλλιρρόης στην Αθήνα, ή την υπόμνηση ενός γκρεμισμένου τζαμιού στην Πλάκα. Θα συναντήσουμε επίσης αναμνήσεις ενός μυθικού μεγαλείου –που πάντα υπάρχει, κατατεθειμένο προς χρήσιν μόνο στο παρελθόν– όπως την εναρκτήριο τελετή των Πανευρωπαϊκών Αγώνων σε ένα φτιασιδωμένο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, τον βαρύγδουπο εορτασμό της νέας Χιλιετίας στην Ακρόπολη με ήχους και φώτα ή την ακόμα πιο μπαρόκ περφόρμανς του Βαγγέλη Παπαθανασίου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Μια λατρεία τότε του πομπώδους, της μεγάλης ρητορικής χειρονομίας; <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Όμως, όπως και να το κάνουμε, οι προσεγμένοι δημόσιοι χώροι μπορούν να γίνουν τόποι, ακόμα κι όταν –ή άραγε– μόνο <u>εφόσον</u> γίνονται αφορμές για αντιδικίες, ξεσηκώνουν διαμαρτυρίες, δημιουργούν ρήξεις. Γιατί ναι, είναι ικανοί για κάθε είδους εκδήλωση πάθους. Εδώ σκέφτομαι τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου στην Ακρόπολη της ομάδας Πλειάς, την πλατεία Κολωνακίου του Εργαστηρίου 66, μια ελάχιστη τριγωνική διεύρυνση πεζοδρομίου της λεωφόρου Βασ. Σοφίας στο πάρκο Ριζάρη, και μια εντελώς άσημη πλατεία που γνωρίζω γιατί τυχαίνει να ζω δίπλα της, στο Νέο Ψυχικό.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Επιτρέψτε μου τώρα να αλλάξω ύφος και να πολιορκήσω πάλι το θέμα από άλλη πλευρά. Δεν την ονοματίζω, απλά την καταδεικνύω. Μια εικόνα από τη Σύμη, μια μαγική συνάντηση απρόβλεπτη, ασχεδίαστη – τελικά μια σύνθεση εντελώς άσκοπη, χωρίς ίχνος λειτουργίας, χωρίς καμιά υποψία ένθετου συμβολισμού. Και γι’ αυτό, τόσο ισχυρή.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Τι θα μπορούσα να βάλω δίπλα της; Ίσως ένα χορταριασμένο βοτσαλωτό στην αυλή μιας εκκλησίας, πάλι από τη Σύμη. Έναν πρωινό δρόμο πλάι στη θάλασσα στην Κω, μόλις τονισμένο με μια σειρά από ημισφαιρικά εξογκώματα, και ένα πεζόδρομο στην παραλία της Χαλκίδας με απογευματινά περιστέρια. Ένα μονοπάτι στην Πάτμο όπου ο ασβέστης παράδοξα τονίζει ορισμένες πέτρες κι όχι άλλες, μια μαρμαρόστρωτη κατεβασιά στην Ερμούπολη, αλλά και τα ξύλινα προσωρινά περάσματα του Γιώργου Τριανταφύλλου ανάμεσα στα ερειπωμένα σπίτια του οικισμού Μοναστήρια, ενός τόπου εικαστικής επέμβασης του Κώστα Τσόκλη. Τέλος, ναι, δίπλα σε όλα αυτά τα σπουδαία και τρανά, μια αγνώριστη, επιχρυσωμένη οδός Σταδίου πάνω στη δύση. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Αρκετά, όπως θα έλεγε ο Πικιώνης. Φτάνουν αυτά για να κλείσουμε διάφορους λεκτικούς κύκλους, περι-γράφοντας όπως ένα γεράκι από ψηλά, προσπαθώντας να μιλήσουμε έμμεσα για εκείνη την <u>αναζήτηση</u> απ’ όπου ξεκινήσαμε συζητώντας. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Τελειώνοντας, τότε, ας μετατοπίσουμε τους κύκλους από τον ουρανό στο έδαφος, από τη μεταφορά στην κυριολεξία. Ας ιχνηλατήσουμε δηλαδή μερικά κυκλικά σχήματα, έτσι όπως αιχμαλωτίζονται από το μάτι. Ξεκινώντας από τα μινωικά κατάλοιπα στην καρδιά των Χανίων, μια υποψία κυκλικού χρόνου που μόλις προβάλλει μέσα στο σύγχρονο αστικό ιστό. Ας πάμε μετά στην Γόρτυνα, πάλι στην Κρήτη, σε ένα ρωμαϊκό ωδείο με ημικυκλική διάταξη καθισμάτων, για να δείξουμε μετά πώς αυτό το ίδιο στοιχείο, ξαναζεί στις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις στο Ηράκλειο που σχεδίασε ο νέο-ρασιοναλιστής Πάνος Κουλέρμος. Δύο ακόμα παραδείγματα: η μνημειακή καμπύλη σκάλα στο τέρμα της αχανούς πλατείας, στο προσκύνημα της Φάτιμα στην Πορτογαλία, όπου στην άλλη άκρη της πλατείας αυτής, ο Αλέξανδρος Τομπάζης άφησε το δικό του στίγμα, ένα απόλυτα κυκλικό ναό. Τέλος, μια λεπτομέρεια από την ουράνια σκάλα στη Σύμη που λέγεται Καλή Στράτα, σημείο ανάπαυσης και ρεμβασμού.</span></div><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-CI1z0OAc9Cw/Tps3S4HPE6I/AAAAAAAABUk/aethYWMdiyo/s1600/%25CE%2593%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%25A5%25CE%259D%25CE%2591_%25CE%2598%25CE%2595%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%259F.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-CI1z0OAc9Cw/Tps3S4HPE6I/AAAAAAAABUk/aethYWMdiyo/s320/%25CE%2593%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%25A5%25CE%259D%25CE%2591_%25CE%2598%25CE%2595%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%259F.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Γόρτυνα / Θέατρο</span></td></tr>
</tbody></table><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-uCX_CWRvJEY/Tps24u2svkI/AAAAAAAABUc/SkHg1RaJznY/s1600/KOULERMOS_ITE.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="313" src="http://2.bp.blogspot.com/-uCX_CWRvJEY/Tps24u2svkI/AAAAAAAABUc/SkHg1RaJznY/s320/KOULERMOS_ITE.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Πάνος Κουλέρμος/ ΙΤΕ, Ηράκλειο Κρήτης</span></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><o:p><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"> </span></i></o:p></span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;"><span>Όμως δεν θα ήθελα να τελειώσω με μια τέτοια επίκληση θεϊκής αρμονίας, της τόσο απαραίτητης στη συχνά μίζερη καθημερινότητά μας. Θα δείξω τέσσερις τάφους στη σειρά μπροστά από μια σειρά αρμυρίκια, στο χείλος ενός γκρεμού πάνω από τη θάλασσα στα Χανιά. Για να θυμηθούμε λιγάκι τον </span><span lang="EN-US">Adolf</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Loos</span><span>, τάφους άχρονους, απόκοσμους αλλά και τόσο ειρηνικούς, τόσο δεμένους με τα γύρω τους.</span></span></div><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;"><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Όλα αυτά μας επαναφέρουν στην αρχική μας εικόνα, εκείνη που χρησιμοποιήθηκε σαν υπόβαθρο του τίτλου της ομιλίας. Τώρα ας αποκαλύψω την προέλευσή της: είναι από την παραλία της Θεσσαλονίκης. Είναι ένα παράδειγμα από εκείνο το χάος που τιθασεύει η αρχιτεκτονική βούληση, όπως ισχυρίστηκα αρχικά. Με την προϋπόθεση ότι μπορεί να συντηρεί γεγονότα, δηλαδή δράση.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Και από αυτή τη δήλωση οδηγούμαστε απευθείας στον τριαντάχρονο </span><span lang="EN-US">Bernard</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Tschumi</span><span> του ’70, δηλαδή σχεδόν ταυτόχρονα με την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για δημόσιο χώρο στην Ελλάδα. Ο </span><span lang="EN-US">Tschumi</span><span> μας κάνει τη χάρη να εξαφανίσει τον πλατωνικό δυισμό, τον αιώνιο κόσμο των «ιδεών» από τον ρευστό κι εφήμερο κόσμο των «δοξασιών» που μας περιβάλλει. Σβήνει, ανάμεσα σε άλλα, και τον γοητευτικό μύθο της σπηλιάς με τις σκιές των ειδώλων στα τοιχώματα. Μαζί του διαγράφει την τυραννία του πουριτανικού ορθολογισμού, το δογματισμό του πουρισμού ως ακραία έκφανση του μοντερνισμού. Με άλλα λόγια, την αρχιτεκτονική ως απόλυτο ηθικό πρόσταγμα. Ακόμα πιο απλά, την αρχιτεκτονική της στέρησης, της απαγόρευσης, που τρέμει μην υποπέσει στην αμαρτία – τη διάβρωση της αρχιτεκτονικής από τη μεταφυσική.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Συντάσσεται παράλληλα με τον περίεργο εκείνο τύπο, τον Αβά </span><span lang="EN-US">Laugier</span><span>, που ήδη το 1765 ζητούσε από τους αρχιτέκτονες να σχεδιάζουν κτίρια λες κι ήταν πάρκα, «με οργάνωση και φαντασία, συσχετισμούς και αντιθέσεις, και αναπάντεχα στοιχεία που προσθέτουν ποικιλία: απόλυτη τάξη στις λεπτομέρειες, σύγχυση, ταραχή και θόρυβος στο σύνολο». Και διαβλέπει, ακόμα και πίσω από τις διαστροφές του μαρκησίου </span><span lang="EN-US">De</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Sade</span><span>, την ιδανική ενορχήστρωση των παθών που δεν τυφλώνουν ποτέ.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Οπότε ζητά την αποκατάσταση της απόλαυσης, με τη μορφή του ερωτισμού, σε μια αρχιτεκτονική της υπέρβασης. Ώστε μ’ αυτό τον τρόπο να αναγνωριστεί η συνύπαρξη λόγου και συναισθήματος σε αυτήν. Κατά ένα περίεργο τρόπο, με αυτή του τη στάση, συμμαχεί –εννοείται αθέλητα– με την «ευδαιμονία» του Επίκουρου, που κι εκείνος έζησε σε μια εποχή αποσύνθεσης.<span> </span><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Εργαλείο του </span><span lang="EN-US">Tschumi</span><span lang="EN-US"> </span><span>είναι η άρνηση της λειτουργίας ως μοναδικού οδηγού πλεύσης, η άρνησή του να αποδεχτεί πως υπάρχει τρόπος να προβλέπεις τι θα συμβεί στον αρχιτεκτονημένο χώρο και να σχεδιάζεις γι’ αυτό. Στη θέση τους τοποθετεί το χώρο ως υποδοχέα συμβάντων, γεγονότων. Δανείζεται εργαλεία από τη σκηνοθετική ιδιοφυΐα του </span><span lang="EN-US">Eisenstein</span><span>, και έτσι προτείνει χώρους που μπορούν να υποδεχτούν «εγκληματικές πράξεις» ως την ύψιστη μορφή ερωτικού πάθους που εκτελούνται με νοητική διαύγεια. Ελάχιστο δείγμα ενός τέτοιου ερωτισμού ήταν άλλωστε οι κυκλικές μορφές που έδειξα πριν.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span>Τα εργαλεία που διαθέτουμε για να επέμβουμε στον δημόσιο χώρο είναι, αλήθεια, τόσο απλά, τόσο στοιχειώδη! Όμως πόσο ανεξάντλητες είναι, με τέτοιους όρους, οι δυνατότητες που προσφέρουν στην αρχιτεκτονική…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span>Δημήτρης Φιλιππίδης 14.10.2011<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 18px;"><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d0e0e3;"><i>* Το παραπάνω κείμενο αποτελεί την εισήγηση του αρχιτέκτονα Δημήτρη Φιλιππίδη στο συνέδριο με θέμα "ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ...ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ" που γίνεται στη Θεσσαλονίκη. </i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #d0e0e3;">Το συνέδριο διοργανώνει το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας / Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, σε συνεργασία με τον ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, τη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και τα Τμήματα Αρχιτεκτόνων των Πολυτεχνικών Σχολών των Πανεπιστημίων: Αριστοτέλειου, Πατρών, Θεσσαλίας, Δημοκρίτειου και Πολυτεχνείου Κρήτης. </span></i><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></div><div><i><span style="color: black;"><br />
</span></i></div></span></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-67816742784429822062011-10-09T11:38:00.000-07:002011-10-10T06:13:21.055-07:00الحرية<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 6.0pt; mso-line-height-alt: 18.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 35px;"><b></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 6.0pt; mso-line-height-alt: 18.0pt; text-align: justify;"><b><span class="nickname"><b><span style="font-size: 26pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #f4cccc;">توكل كرمان المخلاف</span></span><span style="font-size: 26pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #f4cccc;">ي</span><o:p></o:p></span></b></span></b></div></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Mo2wwDq6sGI/TpHgN0unReI/AAAAAAAABUU/tC_z8gFqqtg/s1600/karman_tent_slideshow.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="http://1.bp.blogspot.com/-Mo2wwDq6sGI/TpHgN0unReI/AAAAAAAABUU/tC_z8gFqqtg/s640/karman_tent_slideshow.jpg" width="640" /></a><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 6pt; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><div style="font-weight: 900;"><span class="hps"><b><span style="background-color: black; color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="hps"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="hps"><span style="background-color: black; color: white; font-size: large;">ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ</span></span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #f4cccc; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;">TAOYAKOYΛ KAΡMAN </span></div><h4 style="margin-bottom: 0in; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"> <h4 style="line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"></h4><h4 style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="hps"><span style="background-color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Μου αρέσει η αραβική γραφή. Έχει εκείνη τη χάρη του χειροποίητου όπως και όλες οι ασιατικές γραφές και πολλές φορές αποτελεί από μόνη της ένα γοητευτικό κομψοτέχνημα. Θυμούμαι πως στην Κωνσταντινούπολη μου είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση εκτός από τον τρούλο της Αγιάς Σοφιάς ,τα ψηφιδωτά στη Μονή της Χώρας και οι υπογραφές των Σουλτάνων οι περίφημες τουρά. Περίτεχνες και αφαιρετικές σαν μονογράμματα, αποτελούσαν το χαρακτηριστικό σύμβολο ενός απόλυτου ηγεμόνα και ενσωμάτωναν μέσα τους εκτός από το όνομα και τις πιο σημαντικές ιδιότητες ή τα ξεχωριστά του γνωρίσματα. <o:p></o:p></span></span></span></h4><h4 style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="hps"><span style="background-color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; letter-spacing: -1pt; position: relative; top: -1pt;"><o:p><span class="Apple-style-span" style="color: white;"> </span></o:p></span></span></h4><h4 style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Διάλεξα λοιπόν για τίτλο της σημερινής ανάρτησης τη λέξη Α</span></span><span class="hps"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">l</span></span><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">-</span></span><span class="hps"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Hurriya</span></span><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">. Μια λέξη γραμμένη στα Αραβικά. </span></span><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ</span></span><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">. Και υπότιτλο το όνομα </span></span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Tawakkul Karman, κι αυτό με τους ίδιους χαρακτήρες. </span><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Αφιερωμένα στην αρχιτεκτονική των αραβικών εξεγέρσεων που σαρώνουν ένα κόσμο που έμενε χρόνια στη σκιά κάθε πολιτικής αλλαγής, κάθε δημοκρατικής εξέλιξης στον υπόλοιπο κόσμο. Οι Άραβες είναι σπουδαίος λαός. Άνθρωποι εξαιρετικά ευφυείς, με σπουδαία συμβολή στην ανάπτυξη της μαθηματικής σκέψης και της αστρονομίας. Με μια μεγάλη ποιητική και λογοτεχνική παράδοση που διατρέχει αιώνες ξεκινώντας από το έπος του Γκιλγαμές στη μυθική Ουρούκ, τις χίλιες και μια αραβικές νύχτες, τα αυτοτελή τετράστιχα (ρουμπαγιάτ) του Πέρση Ομάρ Καγιάμ και τις μυστικές επικλήσεις του Μεβλανά Τζαλαλαντίν Ρουμί στον « αγαπημένο» Θεό της ύπαρξής του το 13<sup>ο</sup> αιώνα ίσαμε τα στιχουργήματα του Άδωνι και του σπουδαίου ιρακινού Αμπντούλ- Γουαχάμπ Αλ -Μπαγιατί (</span></span><span class="fn"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Abdul-Wahab Al-Bayati)</span></span><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">, που ακόμη και μεταφρασμένα από μια άλλη γλώσσα διαθέτουν τέτοιο βάθος που μόνο συγκίνηση μπορεί να προκαλεί.<o:p></o:p></span></span></span></span></h4><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; text-align: justify;"><span class="hps"><span style="background-color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Με τη θεϊκή αιγύπτια τραγουδίστρια Ουμ Καλσούμ να είναι ανεξίτηλα χαραγμένη στη συλλογική μνήμη ενός ολόκληρου κόσμου ,καθώς τραγούδησε τα πάθη και τη βαθιά του εσωτερικότητα με το μοναδικό τρόπο που μια μεγάλη φωνή μπορεί να σταθεί κάτω από τις πυραμίδες. Με το νομπελίστα Ναγκίμπ Μαχφούζ να περιγράφει στα βιβλία του την αμφιθυμία και τη σκόνη της ερήμου που είναι πάντα ανακατεμένη με τη σαγήνη και την υγρή θέρμη ενός τόπου που τον ορίζουν οι αμμοθίνες και η πνιγηρή μετακίνηση τους όταν φυσά ο Σιμούν. <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; text-align: justify;"><span class="hps"><span style="background-color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Οι άραβες πέρασαν μεγάλες περιπέτειες ακόμη και πρόσφατα. Ένας κόσμος γεμάτος από αναχρονιστικές δεσποτείες και κάθε λογής στρατοκράτες και βασιλίσκους, που εξακολουθούν να επιβιώνουν ακόμη και σήμερα, μια εποχή πια που η νέα γενιά έμαθε να επικοινωνεί με τα κινητά της τηλέφωνα και να κτίζει μέσα σε μια ριπή την αντίσταση της στις σκονισμένες αλάνες και τις πλατείες Ταχρίρ. Δεν είναι εύκολο πια να τιθασεύει κανείς μια συντριπτικά κυρίαρχη ηλικιακά νέα γενιά που έχει μάθει να ανταλλάσσει μηνύματα στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης και να ονειρεύεται μια ζωή που θα ξεπερνά τις στερήσεις και τις απαγορεύσεις που έχτισαν χρόνους πολλούς, μικροί και ανάξιοι άρχοντες, αδίστακτοι και έτοιμοι τώρα να βουτηχτούν στο αίμα των απλών ανθρώπων που ζητούν <b>ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.</b> <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; text-align: justify;"><span class="hps"><span style="background-color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Τα μάτια όλων σήμερα είναι στραμμένα εκεί. Πριν από λίγο καιρό ο στοχαστής του 21<sup>ου</sup> αιώνα Σλαβόι Σίζεκ μιλώντας με αφορμή τις εξεγέρσεις ντόμινο, που από τη μια μέχρι την άλλη άκρη του αραβικού κόσμου γεννούν μια νέα ελπίδα, παρατήρησε πως «…<i>σήμερα το ανοικτό βλέμμα και ο διεθνισμός είναι όσα συμβαίνουν εκεί, στις αχανείς πλατείες της απελευθέρωσης</i>….». Που δείχνουν σε μας τους βολεμένους ανθρώπους του αναπτυγμένου κόσμου, πως όσα γίνονται δεν έχουν μόνο το πρόσημο του θρησκευτικού φανατισμού και των σχεδιασμών που εξυπηρετούν τα πιο συντηρητικά κίνητρα αυτών των κοινωνιών αλλά μπορούν να αποτελούν ένα πραγματικό αίτημα για την <b>ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ </b>πρωτόγνωρο και για το λόγο αυτό συγκλονιστικό… <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; text-align: justify;"><br />
</div><h4 style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Χτες ανακοινώθηκε το βραβείο Νομπέλ για την Ειρήνη. Φέτος απονέμεται σε τρεις γυναίκες <i>«…για το μη βίαιο αγώνα τους </i></span></span><span class="hps"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">για την ασφάλεια</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> </span></i></span><span class="hps"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">των γυναικών και</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> </span></i></span><span class="hps"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">το δικαίωμά τους</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> </span></i></span><span class="hps"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">να συμμετέχουν στη δημιουργία ενός ειρηνικού κόσμου…»</span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">.</span></i></span><span class="apple-style-span"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Είναι η εκλεγμένη Πρόεδρος της Λιβερίας </span></span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Ellen Johnson Sirleaf (γενν.1938), η λιβεριανή αγωνίστρια των δικαιωμάτων των γυναικών Leymah Gbowee (γενν.1972) και η δημοσιογράφος και ακτιβίστρια από την Υεμένη Tawakkul Karman (γενν.1979). Η πιο πρόσφατη φωτογραφία της νεαρής Τ</span><span class="hps"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">awakkul</span></span><span class="hps"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> </span></span><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">είναι τραβηγμένη μέσα σε μια σκηνή στην πόλη της Σάναα , σπουδαία για την ξεχωριστή της ανώνυμη αρχιτεκτονική και τους εξεγερμένους τώρα και μήνες κατοίκους τους που αγωνίζονται με μη βίαιο τρόπο απέναντι στον αυταρχισμό της εκεί δεσποτικής εξουσίας.<o:p></o:p></span></span></span></span></h4><h4 style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="hps"><span style="background-color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><o:p><span class="Apple-style-span" style="color: white;"> </span></o:p></span></span></h4><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-DNsNEt_y3h4/TpHwE834HRI/AAAAAAAABUY/Jt3bBclv7Qo/s1600/350264025_5d5e6af232_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="425" src="http://4.bp.blogspot.com/-DNsNEt_y3h4/TpHwE834HRI/AAAAAAAABUY/Jt3bBclv7Qo/s640/350264025_5d5e6af232_o.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #f4cccc;">YEMENH / ΣΑΝΑΑ</span></td></tr>
</tbody></table><h4 style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Οι πόλεις της Υεμένης είναι φτιαγμένες από πηλό. Το υλικό που πλαστήκαμε κι εμείς κατά μιαν εκδοχή. Μερικές φορές όταν βρέξει δυνατά κινδυνεύουν να χαθούν τα πάντα μέσα στη λάσπη. Είναι όμως φτιαγμένες με μεράκι και πλουμισμένες σαν υφαντά που λάμπουν κάτω από τον ήλιο της ερήμου. Δεν είναι σχεδιασμένες από επώνυμους αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες. Διαθέτουν όμως μια ποιότητα και μια δύναμη σπάνια που μόνο αληθινοί τεχνίτες του χρόνου με έμπνευση παρμένη από το πνεύμα ενός περήφανου τόπου και μια βαθιά άγραφη παράδοση μαζί μπορούν να μνημειώσουν μέσα στο σκληρό περιβάλλον. Δεν ξέρω γιατί ο αγώνας των ανθρώπων της Υεμένης σήμερα και τα δυνατά πρόσωπα των νέων της όπως της </span></span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Τ</span><span class="hps"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">awakkul</span></span></span></span><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">, μου φαίνεται πως κάτι έχουν πάρει από τη σπάνια ομορφιά που εκπέμπουν οι πόλεις αυτής της μικρής χώρας. Που αγωνίζονται για τις αόρατες πόλεις που ακόμη δεν γνώρισαν. </span></span><o:p></o:p></span></span></h4><h4 style="color: white; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="hps"><span style="color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><o:p> </o:p></span></span></h4><h4 style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Το ποίηματου Αμπντούλ- Γουαχάμπ Αλ -Μπαγιατί (</span></span><span class="fn"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Abdul-Wahab Al-Bayati/1926-1999) ενός σπουδαίου ιρακινού ποιητή που αποπειράθηκα να μεταφράσω από τα αγγλικά, θαρρώ πως λέει με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο, όσα μαρτυρεί το χαμόγελο της </span></span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Tawakkul Karman στις πλατείες της Υεμένης, </span><span class="fn"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">όλα εκείνα που εκφράζει η προσδοκία των νέων ανθρώπων που παλεύουν σήμερα στις χώρες αυτές και στις πλατείες όλου τον Κόσμου, για </span></span><span class="fn"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.</span></span><span class="fn"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> </span></span><span class="hps"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> <o:p></o:p></span></span></span></span></h4><h4 style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 15px; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="hps"><span style="background-color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; letter-spacing: -1pt;"><o:p><span class="Apple-style-span" style="color: white;"> </span></o:p></span></span></h4><div class="MsoNormal" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; line-height: 18pt; margin-bottom: 6pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 6pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #f4cccc; font-size: x-small;"><span class="hps"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">EΛΕΓΕΙΑ </span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="hps"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ</span></i></span><span class="hps"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"> </span></i></span><i style="font-weight: normal;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><br />
του </span></i><span class="hps" style="font-weight: normal;"><i><span style="font-family: Calibri;">Αμπντούλ- Γουαχάμπ Αλ -Μπαγιατί</span></i></span><span class="nickname" style="font-weight: normal;"><i><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i></span></span></div><h4 style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #f4cccc; font-size: x-small; font-weight: normal;"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><br />
<span class="hps">Βουίζει από ανθρώπους</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και μύγες</span>,<br />
<span class="hps">Γεννήθηκα</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">σ΄αυτή,</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και</span><br />
<span class="hps">στα τείχη της</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">γνώρισα την</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">εξορία</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">την</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">περιπλάνηση</span>.<br />
<span class="hps">Την αγάπη</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και το θάνατο</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">τον αποκλεισμό</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">της φτώχειας.</span><br />
<span class="hps">Στο περιθώριο</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">τις πύλες</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">της.</span><br />
<span class="hps">Σ΄αυτή</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">ο πατέρας</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">που με δίδαξε</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">να περιηγούμαι</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">να</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">διαβάζω</span>:<br />
<span class="hps">Οι ποταμοί</span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">οι πυρκαγιές</span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">τα σύννεφα</span> <span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">ο</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">αντικατοπτρισμός</span><br />
<span class="hps">Μου έμαθε τι σημαίνει θλίψη</span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">εξέγερση</span> <span class="hps">και επιμονή,</span><br />
<span class="hps">να</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">φεύγω</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">να γυροφέρνω</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">τα σπίτια</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">των αγίων</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">του Θεού</span>,<br />
<span class="hps">Ψάχνοντας για</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">το φως</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">τη ζεστασιά</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">μιας μελλοντικής</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">άνοιξης</span><br />
<span class="hps">Που εξακολουθεί να</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">ζει</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">στα έγκατα της γης</span><br />
<span class="hps">και</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">στα όστρακα της θάλασσας</span>,<br />
<span class="hps">προσμένοντας την</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">προφητεία</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">μιας</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">μάντισσας</span>.<br />
<span class="hps">Σ’ αυτή</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">μου έμαθε</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">να περιμένω</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">τη νύχτα</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">και τη μέρα</span><br />
<span class="hps">και να αναζητώ</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">μια κρυφή</span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">μαγεμένη</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">πόλη</span><br />
<span class="hps">στο χάρτη</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">του κόσμου</span><br />
<span class="hps">παρόμοια με τη δική μου</span><br />
<span class="hps">Με το</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">χρώμα των ματιών</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">της και</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">το</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">θλιμμένο</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">γέλιο</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">της,</span><br />
<span class="hps">αλλά</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">χωρίς να είναι ντυμένη </span><br />
με τα <span class="hps">κουρέλια</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">ενός γυρολόγου</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">κλόουν</span>,</span></i><br />
<i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"> <span class="hps">και χωρίς το</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">καλοκαιρινό βουητό</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="hps">που κάνουν οι άνθρωποι</span></span></i><span class="hps"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="hps"><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">και οι μύγες</span></i></span><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">.</span></i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></span></h4><h4 style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #f4cccc; font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small; font-weight: normal; letter-spacing: -1px;"><i><br />
</i></span></span></h4><h4 style="color: white; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; font-size: x-small;"><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">Odyss,9.10.2011</span><span class="nickname"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></span></span></h4></span></h4><h4 style="font-size: 15px; font-weight: normal; line-height: 12pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-family: UB-Helvetica;"><span class="Apple-style-span" style="letter-spacing: -1px;"><br />
</span></span></span></h4><div style="font-weight: 900;"></div></div></div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-71105407937217376422011-09-25T09:16:00.000-07:002011-09-25T09:16:21.690-07:00ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΠΡΑΟΤΗΤΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #f1c232;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">N</span></b><b><span style="font-family: Calibri;">α επιστραφούν πίσω τα κλεμμένα -με βανδαλισμό -γλυπτά του Παρθενώνα , </span></b></span><b><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ενός μοναδικού οικουμενικού μνημείου της δημιουργικής διάνοιας </span></span></b><b><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">και του ανθρώπινου μέτρου </span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><b><span style="font-family: Calibri;">[μέλους του καταλόγου της </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">UNESCO</span></b></span><b><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">] </span></span></b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-48oy-BBCbBA/Tn9P1DRiw2I/AAAAAAAABUM/jmaHUDGx6pY/s1600/vaso+eleftheriou_Parthenon+NW+corner.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-48oy-BBCbBA/Tn9P1DRiw2I/AAAAAAAABUM/jmaHUDGx6pY/s640/vaso+eleftheriou_Parthenon+NW+corner.jpg" width="419" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Παρθενώνας, Β.Δ. γωνία_φωτο. Β.Ε._2011</b></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Η βία των αιώνων υπήρξε πάντα ένας κινητήριος μοχλός της κοινής ανθρώπινης συνθήκης. Ο «<i>πόλεμος ήτανε ο πατέρας</i> <i>των πάντων</i>» κατά τον Ηράκλειτο και είχε για μαμή της εξέλιξης την αντιπαράθεση και τη σύγκρουση. Τα χρόνια που θεμελιώθηκε ο Παρθενώνας οι πυραμίδες μετρούσαν κιόλας 2000 χρόνια πάλης της πέτρας με τη σκληρή άμμο της ερήμου. Και πριν από 100 ακριβώς χρόνια τέτοια εποχή (1911) ο αρχιτέκτονας </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Le</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Corbusier</span><span style="font-family: Calibri;">, ηγετική φυσιογνωμία της αρχιτεκτονικής του 20<sup>ου</sup> αιώνα, πόζαρε για μια δαγκεροτυπία κάτω από το θριγκό του ναού της Αθηνάς στην Ακρόπολη, γράφοντας τις σκέψεις του σε ένα ημερολόγιο που έμελε με περιπετειώδη τρόπο να εκδοθεί πολύ αργότερα ξαναγραμμένο σχολαστικά με όλη την πείρα που αποκτήθηκε από το δημιουργό του στη διάρκεια ενός ταραγμένου αιώνα…<o:p></o:p></span></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-_4crIz67vkI/Tn9S3prXorI/AAAAAAAABUQ/WIqnhpDCXwY/s1600/900x720_2049_2199.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-_4crIz67vkI/Tn9S3prXorI/AAAAAAAABUQ/WIqnhpDCXwY/s640/900x720_2049_2199.jpg" width="404" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">O νεαρός Le Corbusier στην Ακρόπολη το 1911_φωτο.Fondation Le Corbusier</td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Όλα τα παραπάνω μου έρχονται στο νου καθώς κοιτάζω αυτή την υπέροχη πολυεπίπεδη λήψη που μου έστειλε η φίλη μου η Β.Ε. Μια φωτογραφία παρμένη από τη βορειοδυτική γωνία του Παρθενώνα, πάνω από το ναό, εκεί ψηλά από όπου μπορεί κανείς να εποπτεύει το αττικό τοπίο μέσα από τις μεταλλικές σκαλωσιές της αποκατάστασης που συνεχίζεται σχεδόν 40 χρόνια τώρα από το Μανόλη Κορρέ και εξαιρετικούς συνεργάτες του που έμαθαν όλα τούτα τα χρόνια να συνομιλούν με το μοναδικό μνημείο, αγγίζοντας θωπευτικά τα σπαράγματα των μαρμάρων και τις μετόπες του,με μια μοναδική έγνοια που μετασχηματίζει την ολοφάνερη βία της ιστορικής εμπειρίας σε καθημερινή τρυφή για το πιο σπουδαίο οικοδόμημα της ανθρώπινης διανοητικής κατάθεσης… <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Ο Παρθενώνας γνώρισε τη διάπυρη βία της βαρβαρότητας των Μήδων, τις αναρίθμητες περιπέτειες του κλεινού άστεως στη διάρκεια πολλών αιώνων που διανύθηκαν, την καταστροφή των «ειδώλων» που αποζήτησε η νέα θρησκεία ενός αγαπητικού δόγματος, την πολιορκία και τη μετατροπή του σε <span> </span>πυριτιδαποθήκη των οθωμανών που ανατινάχτηκε από το βενετό Μοροζίνι. Στις αρχές του 19<sup>ου</sup> αιώνα, ήλθε και η φρικτή ώρα του βίαιου αποχωρισμού που επιφύλαξε η σκύλευσή του από ένα ελεεινό «λόρδο» που έκοψε με σφυριά και πριόνια τις μετόπες του, τα αετώματα του Φειδία<span> </span>και τα άλογα της πομπής της σελήνης, σε μια περίοδο που οι οθωμανοί κυριαρχούσαν ακόμη και η κληρονομιά του τόπου παράμενε απροστάτευτη. Για να γεμίσει τα μουσεία μιας αμετανόητης αυτοκρατορίας με θησαυρούς κι αριστουργήματα της αρχαιοελληνικής δημιουργικής διάνοιας που ξεπερνούσαν βέβαια συντριπτικά τις βαρετές «ιπποδρομίες με καπέλα» και τους αποκεφαλισμούς των γυναικών του Ερρίκου του Η’ και βέβαια μια «παράδοση» που ταυτίζει ακόμη το νόημα της μέρας με το απογευματινό τσάι με σκονς και την κατανάλωση ζεστής μπίρας μέχρι αναισθησίας στις θλιβερές προαστιακές παμπ μέχρι και σήμερα…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Σε μια χώρα που έγραψε θέατρο και ερωτικά σονέτα ο Σαίξπηρ ,έκτισε ο σκωτσέζος </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Charles</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Rennie</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Mackintosh</span><span style="font-family: Calibri;"> και κληροδότησε μοναδικά ζωγραφικά έργα ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Lucian</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Freud</span><span style="font-family: Calibri;">,σε ένα τοπίο που μνημειώνεται από το Στόουνχετζ και τις εξαιρετικές εκκλησίες του </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Sir</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Christopher</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">When</span><span style="font-family: Calibri;">, σε μια χώρα με την πόλη του Εδιμβούργου που σε μαγεύει με το απόκοσμο βορεινό της φως και την ποιότητα του δημόσιου χώρου της και μια πρωτεύουσα που αντιστάθηκε στους ναζί με εκατόμβες αθώων θυμάτων που βομβαρδίστηκαν ανελέητα, είναι άδικο ακόμη να κρατούνται φυλακισμένα σε ανήλιαγες φυλακές - όπως στο θλιβερό μπούνκερ της αίθουσας </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">J</span><span style="font-family: Calibri;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Duveen</span><span style="font-family: Calibri;"> του Βρετανικού Μουσείου - τα γλυπτά που γεννήθηκαν στο αττικό φως για να λάμπουν κάτω από τον ήλιο στο γύρισμα της μέρας, λίγο μόλις πιο κάτω από εκείνη τη γωνία με τα περιστέρια που φαίνεται στη φωτογραφία…<o:p></o:p></span></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-guiCkC6JmiI/Tn9PTgLNVSI/AAAAAAAABUE/xlcNgNCUMD4/s1600/Elgin_Marbles_British_Museum.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="310" src="http://2.bp.blogspot.com/-guiCkC6JmiI/Tn9PTgLNVSI/AAAAAAAABUE/xlcNgNCUMD4/s400/Elgin_Marbles_British_Museum.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το μπούνκερ των γλυπτών του Παρθενώνα στο Βρετανικό Μουσείο ("αίθουσα" J.Duveen)</td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><!--[if gte vml 1]><v:shape
id="_x0000_i1026" type="#_x0000_t75" style='width:225pt;height:174.75pt'> <v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\user\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image003.jpg"
o:title="Elgin_Marbles_British_Museum"/> </v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Η επίδειξη της καλλιέργειάς μας <span> </span>και ο σεβασμός του άλλου προϋποθέτει ένα κοινό «πρωτόκολλο παραδοχών και στάσεων». Αν δεν υπάρχει τότε δεν έχει κανένα νόημα να συζητά κανείς με επιχειρήματα που έχουν σκοπό να πείσουν και να νουθετήσουν. Η χυδαία κλοπή των γλυπτών του Παρθενώνα αποτελεί το πιο βίαιο γεγονός της ιστορίας ενός μοναδικού μνημείου που αποτελεί και επιτομή του ανθρώπινου μέτρου από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς. Η σημερινή πεισματική άρνηση της επιστροφής τους ή και της πολύχρονης δάνειας έκθεσής τους αποτελεί μια πράξη που χαρακτηρίζει με σαφήνεια εκείνους που εξακολουθούν να επιμένουν σ΄αυτή γιατί απλούστατα «αποκομίζουν πολλά κέρδη» για τους προσωπικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς και όχι βέβαια για τη συντήρηση της Ακρόπολης. Ας μη γελιόμαστε. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για την επίδειξη μιας τόσο ανάρμοστης και προκλητικής στάσης από τους ιστορικούς αποικιοκράτες. Εδώ περισσεύει απροκάλυπτα η βαρβαρότητα του αποκλειστικού τους υλικού συμφέροντος και όχι βέβαια η επίκληση των αξιών και του ηθικού περιεχομένου ενός δημιουργήματος που εξυψώνει το ανθρώπινο μέτρο αλλά δεν καταφέρνει βέβαια να περιορίσει και τη βρετανική υποκρισία. <b>Ο ανθρώπινος πολιτισμός και ο Λόγος δεν έχουν καμιά σχέση με συμπεριφορές που επαναφέρουν τα πράγματα στην εποχή του </b></span><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">HOMO</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">ERECTUS</span></b><span style="font-family: Calibri;">…Τελεία και παύλα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US;">Odyss, 25.09.2011</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;"><span> </span><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-26071275380047165632011-09-14T11:59:00.000-07:002011-09-14T12:02:30.118-07:00ΒΙΑΝΝΟΣ_14.09.1943<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-fOr50Tn1uVA/TnDgcVHO0II/AAAAAAAABUA/ein161vClDQ/s1600/%25CE%2592%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="http://1.bp.blogspot.com/-fOr50Tn1uVA/TnDgcVHO0II/AAAAAAAABUA/ein161vClDQ/s640/%25CE%2592%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><b> Η ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ Η ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ</b></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: red;"><b><br />
</b></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: red;"><b> </b></span><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 20pt;">Το αληθινό χρέος είναι το χρέος στη Βιάννο</span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Πριν από δέκα χρόνια στη Νέα Υόρκη, μια ακραία εκδήλωση τυφλής βίας με θύματα 2973 αθώους, αποτέλεσε την αφετηρία για μια μεγάλη αλλαγή στη συνολική συνθήκη του Κόσμου μας. Η πολιτική του μεταπρατικού παραγωγικού μοντέλου είχε εξαντληθεί και αναγκάστηκε να παραδώσει τη σκυτάλη στη διάδοχη ακραία εκδοχή του χρηματοπιστωτικού καζίνου, που οδήγησε μέσα στα επόμενα χρόνια στην πιο αδιάντροπη εξαχρείωση ενός άπληστου και κυνικού «παραδείγματος» που ξέρει να μετρά την εξέλιξη μόνο με το κέρδος και τα χρέη που συσσωρεύει τοκογλυφικά σε βάρος των αδύναμων.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Σήμερα η ρητορική της ισχύος διατυπώνεται καθημερινά με τον πιο επίσημο και θεσμικό τρόπο από τους εκπροσώπους του παγκόσμιου μπαμπούλα των αγορών που αποτελούν το διαρκές υπόβαθρο πάνω στο οποίο ανακοινώνονται κάθε μέρα εκτιμήσεις ,προβλέψεις και υποθέσεις ρίσκου, από τα πιο επίσημα στόματα. Δεν έχει σημασία να αναφέρει κανείς επικαιρικά γεγονότα και να κάνει αξιολογήσεις για τα καθημερινά ανακοινωθέντα της απόλυτης κυριαρχίας των μηχανισμών ελέγχου και ισχύος που παίζουν με στημένες διαδικασίες -στο παγκόσμιο χρηματιστήριο- τις τύχες ανθρώπων και ολόκληρων κρατών. Οι σχηματισμοί εξουσιαστικού ελέγχου δεν έχουν πια πολιτικό ή εθνικό χαρακτήρα. Οι νέοι αφέντες της μεταοργουελικής συνθήκης διαθέτουν τα προνόμια μιας υπερεθνικής και εξωπολιτικής δομής που μπορεί χωρίς επιπτώσεις και κανένα έλεγχο, να διακινεί κάθε είδους άϋλα προϊόντα μέσω ρυθμίσεων κεντρικού χαρακτήρα που έχουν αλλοιώσει δραματικά και μετασχηματίσει τις καταστατικές δεσμεύσεις που είχε διαμορφώσει μέσω του δημοκρατικού ελέγχου η πολιτική και παραγωγική μεταπολεμική συνθήκη. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Το δίπολο <b>απληστία και κέρδος</b> είναι σήμερα ο βασικός ιστός πάνω στον οποίο υφαίνεται ολόκληρη η στρατηγική πρόταση του κυρίαρχου μοντέλου της ευρωπαϊκής και της αμερικανικής πρότασης. Τα συντρίμμια των δυο παγκόσμιων πολέμων δεν σκέπασαν μόνο τα κρίματα αυτών που τους προκάλεσαν αλλά έθαψαν κάτω από τόνους νομικιστικών και γεωπολιτικών εκβιασμών και την ιστορική αλήθεια, επιβάλλοντας εκτός από την ατιμωρησία και την ταφόπλακα της λήθης και της αδιαφορίας για τα φοβερά τους εγκλήματα. Η απόλυτη άρνηση μετάνοιας των διαδόχων των ναζί, υπεύθυνων της πιο ωμής βίας που ασκήθηκε ποτέ κατά της ανθρωπότητας, που έχουν αποφύγει συστηματικά μέχρι σήμερα να καταβάλουν την παραμικρή αποζημίωση στα θύματά τους, αποτελεί σήμερα μια θεμελιώδη υπόθεση ηθικού περιεχομένου. Με επιχειρήματα περί ετεροδικίας αρνούνται να δικαστούν ακόμη και στην Ιταλία που το επιτρέπει για όλα όσα επεφύλαξαν σε απλούς και αθώους ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη και κυρίως στην Ελλάδα στη διάρκεια της ελεεινής τους παρουσίας. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Στις 14 του Σεπτέμβρη, κοινοί ποινικοί εγκληματίες, απάνθρωπες και στυγερές φάτσες βγαλμένες από τον πάτο της κόλασης ,ντυμένοι με στολές παραλλαγής των χιτλερικών στρατευμάτων κατοχής και τα παραπλανητικά ονόματα «Βέρμαχτ» και «γερμανός διοκητής της Κρήτης Φ. Μύλλερ», έδωσαν τη διαταγή να αφανιστούν από προσώπου γης οι κάτοικοι των οικισμών της μαρτυρικής Βιάννου και των δυτικών χωριών της Ιεράπετρας, γιατί έκαναν το λάθος να ζουν σε μια περιοχή που υπήρχαν –ευτυχώς- αντάρτες που μάχονταν για αξιοπρέπεια και ελευθερία. Η εντολή ήταν σαφής. <i>«Να εκτελεστούν όλοι οι άντρες που έχουν ηλικία πάνω από τα 16 όπου κι αν βρίσκονται και όλοι ανεξαιρέτως χωρίς διάκριση φύλου που βρίσκονται έξω από τα σπίτια τους».</i>Πάντα είχα την πεποίθηση πως η μεγάλη δυτική ζωγραφική του Ιερώνυμου Μπος και τα τέρατα που κατοικούν στους πίνακες του Γκόγια, του Οντιγιόν Ρεντόν αλλά και στις μεταφυσικές εικονογραφήσεις της κόλασης των ορθόδοξων εκκλησιών της Κρήτης, ωχριούσαν μπροστά στην πραγματικότητα που αντιπροσώπευαν τα κτήνη της ναζιστικής μηχανής που κατέκλυσαν σαν τερατόμορφοι δαίμονες τα βουτηγμένα στη φυσική ομορφιά χωριά του τόπου μας στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. <i> <o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Ελάχιστες φωτογραφίες διασώθηκαν για να θυμίζουν αυτό το ολοκαύτωμα των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής και την επιβολή του φόρου αίματος που αποφάσισαν και εκτέλεσαν με συστηματική τευτονική τελειότητα. Η συγκλονιστική φωτογραφία με τους χαραγμένους στις φτωχικές πόρτες σταυρούς στο σπίτι του Π. Ινιωτάκη στα Αμυρά της Βιάννου, θα υπάρχει πάντα για να ανακαλεί στη μνήμη εκείνη τη φρικτή εμπειρία των δολοφονημένων απλών ανθρώπων ενός σπάνιου τόπου, που από όσο ξέρω μέχρι σήμερα ποτέ δεν άκουσε από τους δολοφόνους του ούτε την έκφραση μιας απλής συγγνώμης. Οι σταυροί αυτοί θα είναι ένα ντοκουμέντο βίας και καταστροφής και θα μαρτυρούν για πάντα το ανεξόφλητο βαρύ χρέος των εγκληματιών αυτών απέναντι στους αθώους μάρτυρες και τις επόμενες γενιές.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Η φωτογραφία αυτή μου ήρθε σήμερα στο νου, καθώς διαβάζω για πολλές μέρες τώρα τις δηλώσεις των κραταιών και σήμερα κρατικών αξιωματούχων της χώρας που δεν φαίνεται να έχει τίποτα διδαχτεί από εκείνα που της χρέωσε η Ιστορία. Οι νέοι αφέντες της Ευρώπης με αναίμακτο αλλά το ίδιο επιθετικό τρόπο αυτή τη φορά μας νουθετούν να υποκύψουμε αβίαστα στη συνθήκη της πιο ακραίας ανισορροπίας που επέλεξαν για να επιβάλουν την οικονομική κυριαρχία τους , να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των τοκογλυφικών δανείων που έχουν χορηγήσει και να εκδηλώσουν με κάθε τρόπο την απόλυτη αδιαφορία τους για τους «τεμπέληδες του νότου». Το όραμα της ενιαίας Ευρώπης ίσως να αποτελεί τελικά τη μεγαλύτερη ουτοπία του σήμερα όπως εύστοχα παρατήρησε ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ στο ίδιο το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Είναι όμως παραπάνω από σαφές πως στο βάθος της προσέγγισης των κατοχικών καταστροφέων της Ευρώπης δεν έχει υπάρξει όλα αυτά τα χρόνια καμιά οραματική αφετηρία που να διαπραγματεύεται την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης και κυρίως την παγίωση μιας συνθήκης που θα υπολογίζει τις ανθρώπινες προτεραιότητες και όχι τις λογικές των αγορών. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;">Η μνήμη τουλάχιστον και η Ιστορία δεν τους δίδαξε τίποτα; Ας ταπεινωθούν κι αυτοί μια φορά και ας σταματήσουν να κομπάζουν με τόση έπαρση απέναντι στα χτεσινά θύματά τους. Η ενιαία Ευρώπη είναι ίσως η μοναδική μάχη που μπορούν να δώσουν ακόμη με πειστικό τρόπο αν δεν τους ενδιαφέρει να αντιπροσωπεύουν μόνο το σωματώδη Γαργαντούα του Πανταγρουέλ που ήταν βέβαια ένας γίγαντας αλλά είχε μυαλό μικρού παιδιού ή ακόμη χειρότερα να τους θυμόμαστε πάντα σαν τους χασάπηδες της ηπείρου μας που ποτέ δεν κατάφεραν να κατανοήσουν τα φοβερά χρέη που δημιούργησαν για όσους βίωσαν το πέρασμά τους από τη γη τους ως επέλαση των μυθολογικών βαλκυριών… <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri;"><o:p>Οdyss, 14.09.2011</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-65374995173532761732011-09-11T13:55:00.000-07:002011-09-14T12:45:02.580-07:0011.09.2011_Mνήμη και λόγος κατά της βίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><b><span style="color: red; font-family: Calibri; font-size: 18pt;">11.09.1973_Σαντιάγο Χιλής</span></b><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><b><span style="color: red; font-family: Calibri; font-size: 18pt;">Η πολιτική βία κατά του Σαλβαδόρ Αλλιέντε <o:p></o:p></span></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-pD6TKoFS9ac/Tm0hRXFVwxI/AAAAAAAABT0/ORXdgtNSb6g/s1600/01_salvador_allende.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="297" src="http://1.bp.blogspot.com/-pD6TKoFS9ac/Tm0hRXFVwxI/AAAAAAAABT0/ORXdgtNSb6g/s400/01_salvador_allende.jpg" width="400" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: white; font-family: Calibri;">Σαν σήμερα. Πριν από 38 χρόνια στρατηγοί ανδρείκελα με χιτλερικά μουστάκια ανατρέπουν στη Χιλή το δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλλιέντε. Στο προεδρικό μέγαρο της Μονέδα ο πρόεδρος της χιλιανής δημοκρατίας μαζί με λίγους πιστούς που τον υπεράσπισαν μέχρι τέλους, αγωνίζεται με αξιοπρέπεια μέχρι την τελευταία του ώρα να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα του χιλιανού λαού για δημοκρατικούς θεσμούς και ελευθερία. Τα πιόνια μιας ελεεινής αμερικανοκίνητης συνομωσίας καταφέρνουν στο τέλος να κυριαρχήσουν και να βυθίσουν τη χώρα σε ένα μακρύ σκοτάδι. Εκείνη την τραγική μέρα η νεολαία και οι ενεργοί πολίτες όλου του κόσμου είδαν να ποδοπατείται με βίαιο και προδοτικό τρόπο όλο το όραμα και ο πολύπλευρος αγώνας μιας σημαντικής προσωπικότητας, του Σαλβαδόρ Αλλιέντε, που εκλεγμένος από το χιλιανό λαό, είχε με τη δύναμη των ιδεών και της πολιτικής του καταφέρει να δώσει μια ευκαιρία στους απλούς ανθρώπους αναπτύσσοντας διαδικασίες και θεσμούς πρωτόγνωρους σε μια εποχή που είχε πολλές ανοικτές πληγές από το Βιετνάμ –όπου οι αμερικανοί πυρπολούσαν το ρύζι- ίσαμε την Ελλάδα των ανδρεικέλων συνταγματαρχών που είχαν αρχίσει σιγά σιγά να καταρρέουν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Το 1973 ο κόσμος γνώριζε παντού τη βία της παρουσίας της υπερδύναμης. Στο Μάι Λάι ήταν ακόμη νωπή η φρίκη από τις βόμβες ναπάλμ που έκαιγαν τις σάρκες μικρών βιετναμέζων, στη Νομική της Αθήνας από το Φλεβάρη η νεολαία είχε αρχίσει να εναντιώνεται στη θεσμική βία μιας όλο και πιο σκοτεινής δικτατορίας, στη Χιλή ο Σαλβαδόρ αγωνιζοταν με δημοκρατικά μέσα να περισώσει τις λαϊκές κατακτήσεις και το πρωτοφανές πείραμα μιας συμμετοχικής δημοκρατίας από μια όλο και πιο βίαιη προνομιούχα τάξη που εναντιωνόταν σε κάθε ουσιαστική μεταρρύθμιση και είχε στραμμένα τα βλέμματά της στο εξωτερικό περιμένοντας αυτό που δεν άργησε τελικά να συμβεί…Τη φυσική εξόντωση ενός σπουδαίου πολιτικού και εκλεγμένου προέδρου με μια ελεεινή συνομωσία σχεδιασμένη στα άδυτα των πιο αδίστακτων υπηρεσιών της υπερδύναμης που όριζε τις τύχες του κόσμου…Στις 11,09.1973 η πολιτική βία ακύρωσε τον αγώνα του χιλιανού λαού, εξοντώνοντας ένα σπουδαίο οραματιστή…Το όνομά του ήταν Σαλβαδόρ και έμεινε εκεί πιστός μέχρι το τέλος…Η μνήμη μπορεί να σώει για πάντα τις οικείες εικόνες που μας απόμειναν από εκείνη τη γοητευτική εμπειρία…Η ταινία του Πατρίσιο Γκουσμάν διηγήθηκε με βαθιά ποιητικό τρόπο την παρουσία του….<i>Ο Σαλβαδόρ την ώρα που μιλούσε με τον κόσμο, κατάφερνε να γίνεται ένα μέρος του ανθρώπινου</i> <i>Τοπίου… </i></span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Na</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"> τον θυμόμαστε πάντα…Να στηλιτεύουμε την πολιτική βία σε όλες της τις εκφράσεις…Να υπερασπιζόμαστε πάντα τους δημοκρατικούς θεσμούς…Το μόνο που μας απόμεινε για να αντιδρούμε στη βαρβαρότητα… <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="color: orange; font-family: Calibri;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><b><span style="color: orange; font-family: Calibri; font-size: 18pt;">11.09.2001_ΝΥ <o:p></o:p></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><b><span style="font-family: Calibri; font-size: 18pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Η βία των φανατικών κατά των αθώων</span></span></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-zEHCDG0_WOQ/Tm0y0CJbkDI/AAAAAAAABT4/bWR4s34-dJw/s1600/Empire-State-Building-black-and-white-photography.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://3.bp.blogspot.com/-zEHCDG0_WOQ/Tm0y0CJbkDI/AAAAAAAABT4/bWR4s34-dJw/s400/Empire-State-Building-black-and-white-photography.jpg" width="400" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: white; font-family: Calibri;">Πέρασαν 10 χρόνια από τη μέρα που οι άνθρωποι που αγαπούν τη Νέα Υόρκη, βίωσαν από κοντά και από μακριά εκείνη την τραγική εμπειρία της απώλειας 2973 ανθρώπινων ζωών. Το μαύρο ήρθε να επισκιάσει τα φωτεινά χρώματα της μητρόπολης και να σπείρει τον τρόμο που μόνο ο φανατισμός μπορεί να γεννά, σε μια πόλη που διέθετε πάντα ένα ισχυρό δημοκρατικό βάθος. Η Νέα Υόρκη είναι η Αμερική με το ανοικτό βλέμμα και τις φιλελεύθερες ιδέες. Δεν έχει καμιά σχέση με το συντηρητισμό του νότου και με τις οργισμένες σέχτες των κάθε λογής φοβικών θρησκευόμενων και με τα απολειφάδια της ρατσιστικής βίας. Η Νέα Υόρκη ήταν πάντα η επιτομή της πιο οραματικής Αμερικής, της χώρας που δημιουργήθηκε από τους κατατρεγμένους και εκείνους που πίστεψαν πως μπορούσαν να βρουν καλύτερη μοίρα σε μια γη με ευκαιρίες και μοιρασμένης ελπίδας.</span><br />
<span class="apple-style-span"><span style="color: white; font-family: Calibri;"> </span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="color: white; font-family: Calibri;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="color: white; font-family: Calibri;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Η βία που άσκησαν εκείνη τη φρικτή μέρα οι φανατικοί είχε σαν στόχο τους αθώους και ήθελε να αφαιρέσει ζωές και να σκορπίσει το φόβο. ΄Ηθελε να υπονομεύσει ακριβώς αυτά που αντιπροσώπευαν πάντα την καλύτερη εκδοχή του αμερικάνικου τρόπου. Την ελευθερία και το ανοικτό βλέμμα σε ένα κόσμο που αλλάζει και μας υποχρεώνει να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση. Θυμάμαι μετά από τρεις μέρες το πρωτοσέλιδο της γαλλικής εφημερίδας </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Monde</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">με τον ιστορικό τίτλο <i>«Είμαστε όλοι Αμερικανοί»</i>, που τόσο εξέφραζε εκείνες τις δραματικές μέρες και το δικό μου αίσθημα για τους ανθρώπους της Νέας Υόρκης και αυτής της μεγάλης χώρας, που κάποτε ήταν ταυτισμένη στη συνείδησή μας μόνο με επεμβάσεις και εκτροπές σε όλο τον κόσμο. Θαρρώ πως εκείνη την ώρα ήταν πιο δυνατή μια αίσθηση αλληλεγγύης για όλα εκείνα που πιστεύουμε πως αντιπροσωπεύουν και σήμερα τις πιο θετικές πλευρές αυτής της σπουδαίας πόλης και της ίδιας της Αμερικής. Η σχέση της με τη γνώση, τα εξαιρετικά της πανεπιστήμια, οι δημοκρατικοί της θεσμοί που παρά τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν πάντα, τα μουσεία και οι καλλιτεχνικές της δυνατότητες, οι υποσχέσεις για ευημερία που συνεχίζει να έχει για όλους τους ταπεινούς του κόσμου μας ακόμη και αυτή τη δύσκολη εποχή, η δυνατότητά της να μπορεί επιτέλους να εκλέγει ένα μαύρο Πρόεδρο, η ανοικτή αγκαλιά που ποτέ δεν κλείνει για ανθρώπους άξιους και ξεχωριστούς, η πίστη για ελευθερία στο εσωτερικό της όσο και αν αυτό δοκιμάζεται τόσες φορές στη διεθνή της παρουσία… <o:p></o:p></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="color: white; font-family: Calibri;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="color: white; font-family: Calibri;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Η Νέα Υόρκη είναι μια πόλη που αξίζει να δει κανείς από κοντά. Ειδικά τον Απρίλη που ανθίζουν τα δέντρα στο Σέντραλ Πάρκ, περπατώντας ατέλειωτες ώρες κάτω από τη σκιά των πιο ψηλών κτιρίων του κόσμου, βλέποντας την πόλη να ανάβει σιγά σιγά σαν αστέρι την ώρα που πέφτει το τελευταίο φως της μέρας, πηγαίνοντας ξανά και ξανά στα μοναδικά της μουσεία και σταματώντας να δει τις πιο απίστευτες λεπτομέρειες στους σπουδαίους ουρανοξύστες της… Νιώθοντας στους δρόμους την ένταση και τον παλμό μιας αεικίνητης πόλης που κάνει τα πεζοδρόμια και τις γέφυρες να δονούνται σαν τις χορδές μιας τεράστιας άρπας, παρατηρώντας στα χιλιάδες τζάμια τους ιριδισμούς μιας αμείωτης αστικής συνθήκης που όμοιά της δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, απολαμβάνοντας τη γοητευτική ανωνυμία ενός τεράστιου μετακινούμενου πλήθους, κάνοντας ατέλειωτες νυκτερινές βόλτες στα εκπληκτικά της στέκια και στα χιλιάδες γεγονότα που δεν σταματούν ποτέ, ακόμη και ψωνίζοντας ένα τζιν τα μεσάνυχτα στα φτηνά μαγαζιά της που δεν κλείνουν καθόλου,μετρώντας με το βήμα το πιο έξυπνο και πρακτικό σύστημα ονοματοδοσίας δρόμων και λεωφόρων που επιτρέπει να αποφεύγεις το χάος και να μη χάνεσαι ποτέ, ρεμβάζοντας στις εκπληκτικές γέφυρες –μνημεία που ορίζουν με την πατίνα τους μια πόλη που έχει τόσο πολύ χρησιμοποιηθεί…Η Νέα Υόρκη δεν είναι μια πόλη ιλουστρασιόν…Έχει τη γοητευτική πατίνα και τη λάμψη που διαθέτουν μόνο τα πολύτιμα πράγματα…<o:p></o:p></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-oespC0HC5UQ/Tm6FML4lIII/AAAAAAAABT8/NqwqIYArTT4/s1600/Northeast+Corner+of+the+South+Pool.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="221" src="http://4.bp.blogspot.com/-oespC0HC5UQ/Tm6FML4lIII/AAAAAAAABT8/NqwqIYArTT4/s400/Northeast+Corner+of+the+South+Pool.jpg" width="400" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: white; font-family: Calibri;">Σήμερα η Νέα Υόρκη θυμάται…Τους χιλιάδες αθώους… Που υπήρξαν θύματα ενός κακόβουλου και φανατισμένου μίσους …Που ήθελε να εγκαταστήσει το φόβο στις ψυχές των ανθρώπων που έμαθαν να ζουν ελεύθεροι…Όλοι πρέπει να την έχουμε βαθιά στη σκέψη μας εκείνη τη μέρα που η βία θέλησε να καταστεί κυρίαρχη και να ακυρώσει το αίτημα της ανθρώπινης συνείδησης για ελευθερία… Που είναι ένα αίτημα κοινό για όλους μας…Και κυρίως εκεί που δοκιμάζεται η ίδια η ανθρώπινη αξιοπρέπεια… Δηλαδή παντού όπου υπάρχουν Άνθρωποι…</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="color: white; font-family: Calibri;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Να θυμόμαστε πάντα τηναγαπημένη ΝΥ και τους αθώους που χάθηκαν…</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"> <span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: 18pt;"> </span><span style="font-size: 18pt;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><o:p></o:p></span></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 18pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: white; font-family: Calibri; font-size: small;">Odyss,11.09.2011 </span></div></div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-22810006087483250912011-08-23T04:16:00.000-07:002011-08-23T11:34:09.856-07:00Солярис<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="http://www.blogger.com/%3Cembed%20id=VideoPlayback%20src=http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=3370449932379913979&hl=el&fs=true%20style=width:400px;height:326px%20allowFullScreen=true%20allowScriptAccess=always%20type=application/x-shockwave-flash%3E%20%3C/embed%3E"><embed allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" id="VideoPlayback" src="http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=3370449932379913979&hl=el&fs=true" style="height: 326px; width: 400px;" type="application/x-shockwave-flash"></embed> </a><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;"><br />
</span><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8; font-size: large;">ΣΟΛΑΡΙΣ_η ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι [1972]</span></b><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;"><br />
</span></b><br />
<div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;">Το 1972 ο σκηνοθέτης Αντρέι Ταρκόφσκι, με λογοτεχνική αφετηρία της δημιουργικής έμπνευσής του το ομότιτλο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας του Στάνισλαβ Λεμ και σενάριο βασισμένο στη δομή της διήγησής του, παρέδωσε στην αιωνιότητα ένα ακόμη αριστούργημά του, που πραγματεύεται με μοναδικό τρόπο την αναζήτηση των αχανών εσωτερικών και εξωτερικών μας ορίων. Η ταινία αυτή υπάρχει διαθέσιμη πια ολόκληρη στο "χάος του διαδικτύου", πράγμα που τουλάχιστον στην περίπτωση του Ταρκόφσκι αποκτά πολλά χρόνια μετά το θάνατό του, μια σχεδόν μυστική συμβατότητα με τις ρητές και τις άδηλες μεταφυσικές του προσδοκίες. </span></b><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;"><br />
</span></b></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-_du7F2bRwS4/TlPyKnM9exI/AAAAAAAABTw/sqyHpzoO_z8/s1600/solaris2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="246" src="http://4.bp.blogspot.com/-_du7F2bRwS4/TlPyKnM9exI/AAAAAAAABTw/sqyHpzoO_z8/s400/solaris2.jpg" width="400" /></a></div></div><div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;">Η έννοια ενός ζωντανού διανοητικού ωκεανού, που μπορεί να μετατρέπει σε βιωματική εμπειρία σε πραγματικό χρόνο την πιο απωθημένη επιθυμία μετασχηματίζοντας σε συνειδητή και απτή αφήγηση τα περασμένα και τα μελλούμενα, το βαθύ και ουσιαστικό παιχνίδι με όλες τις κλίμακες της μνήμης και η αντιστροφή των χρονικών μεγεθών μέσω μιας τεράστιας εγκεφαλικής διεργασίας που κατευθύνεται από τους υγρούς και γεμάτους ένταση κυματισμούς μιας κοσμικής συνείδησης που ενυπάρχει μέσα στη συμπαντική δίνη, αποτελούν τα άυλα υπερβατικά τοπία της σκέψης και της αισθητηριακής γνώσης που μας περιβάλλουν και για τα οποία χρειάζεται να κινητοποιήσουμε την πιο δυνατή εσωτερική μας όραση αποκτώντας έτσι πρόσβαση στο κρυφό νόημά τους και ουσιαστική επαφή με τα σημαίνοντα της ύπαρξης.</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;"><br />
</span></b></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;"><b>Η ταινία αυτή αποτελεί κατά την άποψή μου μαζί με τον "Στάλκερ"[1979], ένα εκπληκτικό και πολυπαραμετρικό κινηματογραφικό δοκίμιο, πραγματικό ποταμό βαθιάς διανοητικής και καλλιτεχνικής επεξεργασίας που αξίζει κανείς να δει πολλές φορές, κατά την αντιστοιχία που μπορεί να γοητεύεται ακούγοντας κατά καιρούς την τέταρτη συμφωνία του Μάλερ, τα κονσέρτα του Σοστακόβιτς, βλέποντας τους πίνακες </b><b>του Βελάσκεθ, του Γκρέκο,</b><b> του Γκόγια και των συμβολιστών, του Χοκουσάι ,του Ντε Κίρικο και του Mπαλτύς, τις αγιογραφίες του Πανσέλη</b><b>νου και του Θεοφάνη, τις φωτογραφίες του Κερτέζ,του Μπρεσόν και της Nelly's, τα κτίρια του Άρη Κωνσταντινίδη, του Τάκη Ζενέτου και του Giusseppe Terragni ή διαβάζοντας τα κείμενα και τις γραφές του Ντοστογιέφσκι , της Έμιλι Ντίκινσον και του Νίκου Καρούζου... </b></span></div><div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;"><br />
</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;">Odyss, 23.08.2011 </span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;"><br />
</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;"><br />
</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #9fc5e8;"> </span></b></div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-77713711223830615172011-08-20T05:10:00.000-07:002011-08-20T11:34:36.451-07:00Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα_υπόκλιση στον οιονεί ποιητή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><h1><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: white; font-size: large;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">F.G.LORCA _</span><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">5.06.</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;">1898-19.08.1936</span></span></h1><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-eMArT2hx0UQ/Tk-deNQ4MHI/AAAAAAAABTo/iihHZYw262w/s1600/foto-de-federico-garcia-lorca-4C.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: justify;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-eMArT2hx0UQ/Tk-deNQ4MHI/AAAAAAAABTo/iihHZYw262w/s1600/foto-de-federico-garcia-lorca-4C.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><h1><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 16pt;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px; font-weight: normal;">F.G.Lorca / φωτο.επεξεργασμένη από Odyss</span></span></span></h1><div><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: white; font-family: Calibri;"><b></b></span><br />
<h1 style="font-size: medium; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; color: white; font-family: Calibri; font-size: 12pt;">Αύγουστος του 1936 στην Καταλωνία και τη Γρανάδα. Ένα φοβερό καλοκαίρι που κατέχει μια ξεχωριστή θέση στη δημιουργική κατάθεση της λογοτεχνίας και της τέχνης, γιατί αποτύπωσε μοναδικά τα ίχνη μιας κοινής συνείδησης που έκτισαν και υπεράσπισαν μαζί πολλοί, σε μια πολιτική συνθήκη πρωτόγνωρη στη διάρκεια του εικοστού αιώνα…Την ώρα που οι «νύχτες των κρυστάλλων» και η μαρτυρική Γκερνίκα προδιέγραφαν το άνοιγμα της πύλης της κόλασης για την Ευρώπη και τον κόσμο, την εποχή που το φίδι είχε γεννήσει τον τρόμο που κυοφορήθηκε στις παρελάσεις του φασισμού και στις αντιδημοκρατικές εκτροπές που είχαν γίνει κανόνας, εκείνη τη στιγμή διάλεξαν να σφαλίξουν το στόμα των ποιητών που απέμεναν… <o:p></o:p></span></b></span></h1><h1 style="font-size: medium; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; color: white; font-family: Calibri; font-size: 12pt;">Ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι 6 χρόνια πριν είχε αυτοκτονήσει, την ώρα που «η έφοδος στον ουρανό» είχε αρχίσει να μεταλλάσσεται σε συρματοπλέγματα των γκουλάγκ και ο Όσιπ Μαντελστάμ συνέχιζε να περιφέρεται για σωφρονισμό στη Σιβηρία, οι ναζί έκαιγαν βιβλία και εξοβέλιζαν την «παρηκμασμένη τέχνη» της νεωτερικότητας επιβάλλοντας ένα καθεστώς τρόμου και προετοιμάζοντας τα στρατόπεδα εξόντωσης των αλλότριων φυλών και των Εβραίων και οι νάνοι ντενεκέδες ευρωπαίοι ηγετίσκοι εξασκούνταν με τα όπλα που διέθεταν και με το ρετσινόλαδο στην Ελλάδα του Μανιαδάκη για την «τελική λύση» του ο καθένας, που δεν εξαιρούσε βέβαια από τις προβλέψεις της κανένα παρά μόνο τους βασιλιάδες και τις ελβετικές τράπεζες…<o:p></o:p></span></b></span></h1><h1 style="font-size: medium; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: white; font-family: Calibri;"><b style="background-color: black;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 12pt;">Βαριά εποχή για ποιητικούς συνειρμούς…Στις 19 του Αυγούστου του 1936, ο ποιητής Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα εκτελέστηκε από τα «αντικομμουνιστικά αποσπάσματα θανάτου» που είχαν στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου γεμίσει την Ισπανία με τάφους που ακόμη δεν λένε να κλείσουν…Μαζί με το νεκρό κορμί του ποιητή που παράχωσαν σε ένα ομαδικό τάφο, είχε θαφτεί και η ουτοπία που γεννήθηκε στη Βαρκελώνη εκείνα τα χρόνια και ήθελε να βλέπει τον κόσμο με μια ελεύθερη και αντιιεραρχική ματιά…Το φοβερό καλοκαίρι του ΄36, η δημοκρατική Ισπανία έδινε </span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 12pt;">την τελευταία μάχη του ανθρώπου</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 12pt;"> ενάντια στην επερχόμενη βαρβαρότητα που δεν άργησε να σαρώσει τα πάντα και να καταστήσει στο τέλος την ίδια την ποίηση μια «…<i>υπόθεση βαρβαρική</i> <i>μετά την εμπειρία του Άουσβιτς</i>…» όπως τόσο εύστοχα επισήμανε μετά το τέλος του φοβερού εκείνου πολέμου ο γερμανός φιλόσοφος Τιοντόρ Αντόρνο…<o:p></o:p></span></b></span></h1><h1 style="font-size: medium; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; color: white; font-family: Calibri; font-size: 12pt;">Χτες, συμπληρώθηκαν 75 χρόνια από εκείνη τη θλιβερή μέρα. Ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ αλλά δεν έχει αλλάξει διόλου ο τρόπος που βλέπει τους ποιητές…Οι στίχοι τους δημιουργούν πάντα μια ενόχληση…Χώνονται σαν τα καρφιά στις ανθρώπινες συνειδήσεις και καμιά φορά τις γονιμοποιούν με εγερτικό και ριζοσπαστικό τρόπο…Να υποκλιθούμε στη μνήμη τους…Να τους διαβάζουμε…Να διδάσκουμε τα παιδιά μας να βλέπουν τον κόσμο με την οικουμενική τους ματιά…Ο αγώνας του ανθρώπου σήμερα είναι μια διαρκής εναντίωση στη λήθη και τους μηχανισμούς της…Και μια διερώτηση που επιζητεί την ουσιαστική μας σχέση με την α-λήθεια του κόσμου… <o:p></o:p></span></b></span></h1><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: white; font-family: Calibri;"><b></b></span><br />
<h1 style="font-size: medium; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: white; font-family: Calibri;"><b style="background-color: black;"><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 12pt;">Odyss</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 12pt;">, 19.</span><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 12pt;">08.2011</span></b></span></h1><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><b></b></span><br />
<h1 style="display: inline !important;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><div style="display: inline !important;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; font-family: Calibri;"><b></b></span><br />
<h1 style="display: inline !important;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><h1 style="display: inline !important; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><h1 style="display: inline !important;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><div><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; font-family: Calibri;"><b></b></span><br />
<h1 style="display: inline !important;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><div style="display: inline !important;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; font-family: Calibri;"><b></b></span></div></span></b></span></h1></div></span></h1></span></h1></span></b></span></h1></div></span></b></span></h1><br />
<div style="font-family: Calibri; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><b></b></span><br />
<h1 style="font-size: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;">Φ.Γ.Λόρκα: Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας</span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><o:p></o:p></span></span></b></span></h1><h2 style="font-size: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;">Ένα από τα ποιήματα αυτού του θεατρικού έργου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, που έχει ως θέμα τον χαμό ενός ταυρομάχου από την Ανδαλουσία σε μια ταυρομαχία στη Σεβίλλη, σε μετάφραση - απόδοση Νίκου Γκάτσου. Το έργο έχει αποδοθεί και στα ελληνικά σε μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου σε μορφή καντάτας.</span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><o:p></o:p></span></span></i></b></span></h2><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><b><b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Το Σκόρπιο Αίμα<o:p></o:p></span></span></i></b><br />
<b><i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span></i></b><br />
<i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Σκαλί-σκαλί πάει ο Ιγνάθιο<br />
το θάνατό του φορτωμένος.<br />
Γύρευε να 'βρει την αυγή<br />
μα πουθενά η αυγή δεν ήταν.<br />
Γυρεύει τη σωστή θωριά του<br />
και τ' όνειρό του αλλάζει δρόμο.<br />
Γύρευε τ' όμορφο κορμί του<br />
και βρήκε το χυμένο του αίμα.<o:p></o:p></span></span></i><br />
<i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Στιγμή δεν έκλεισε τα μάτια<br />
που είδε τα κέρατα κοντά του,<br />
όμως οι τρομερές μανάδες<br />
ανασηκώσαν το κεφάλι.<br />
Κι από το βοσκοτόπια πέρα<br />
ήρθ' ένα μυστικό τραγούδι<br />
που αγελαδάρηδες ομίχλης<br />
τραγούδαγαν σε ουράνιους ταύρους.<o:p></o:p></span></span></i><br />
<i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Δεν είχε άρχοντα η Σεβίλλια<br />
μπροστά του για να παραβγεί<br />
ούτε σπαθί σαν το σπαθί του<br />
ούτε καρδιά να 'ν' τόσο αληθινή.<br />
Σαν ποταμός από λιοντάρια<br />
η ξακουσμένη του αντρειοσύνη,<br />
και σαν σε πέτρα σκαλισμένη<br />
η στοχασιά του η μετρημένη.<o:p></o:p></span></span></i><br />
<i><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; font-size: small;">Τώρα για πάντα πια κοιμάται.<br />
Τώρα τα μούσκλια και τα χόρτα<br />
με δάχτυλα που δε λαθεύουν<br />
το άνθος ανοίγουν του μυαλού του.<br />
Και το τραγουδιστό του αίμα<br />
κυλάει σε βάλτους και λιβάδια,<br />
γλιστράει στο σύγκρυο των κεράτων,<br />
άψυχο στέκει στην ομίχλη,<br />
σε βουβαλιών σκοντάφτει πόδια,<br />
σα μια πλατιά, μια λυπημένη,<br />
μια σκοτεινή γλώσσα, ώσπου τέλμα<br />
να γίνει από αγωνία, πλάι<br />
στον Γουαδαλκιβίρ των άστρων.</span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: 19px;"><o:p></o:p></span></span></i></b></span></div></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-family: Calibri; font-size: small;"><b><i><br />
</i></b></span></div></td></tr>
</tbody></table><span id="goog_1108034682"></span><span id="goog_1108034683"></span></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-43969792766346549962011-07-31T05:55:00.000-07:002011-07-31T05:55:47.297-07:00PICASSO IN PALESTINE_24.06-20.07.2011<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-fPlGK_-I-A4/TjVG5Q4dYtI/AAAAAAAABTc/BTJ6YSq2u-U/s1600/logo.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://4.bp.blogspot.com/-fPlGK_-I-A4/TjVG5Q4dYtI/AAAAAAAABTc/BTJ6YSq2u-U/s400/logo.png" width="328" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><b>Η δύναμη της τέχνης να ανοίγει παράθυρα στο διάλογο</b></span><br />
<div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">για ειρήνη και ελευθερία και να εναντιώνεται στη βία</span></b></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #b6d7a8;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Σχόλια με αφορμή τη συγκλονιστική είδηση της έκθεσης ενός </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">έργου του Πάμπλο Πικάσο </span></b></span><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #b6d7a8; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">στη Ραμάλα της Παλαιστίνης</span></b></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Η μεγάλη τέχνη έχει οικουμενικό χαρακτήρα. Το ίδιο και ο πόλεμος και η κατοχή. Μπορεί να ενεργοποιεί την α-λήθεια, να συντηρεί τον αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη και να αντιστρατεύεται σε όλες τις εκφράσεις της βίας. Που ποτέ δεν ήταν λίγες στην Ιστορία και εξακολουθούν να κυριαρχούν ιδιαίτερα στην εποχή μας έχοντας μετασχηματιστεί ακόμη και σε εικόνες της κατανάλωσης, ιδέες κυριαρχίας, νοήματα μιας μονότροπης αγοραίας οπτικής για τα πράγματα.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;"><br />
</span></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: justify;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-jT59dN6fwfA/TjVG-AoKMcI/AAAAAAAABTg/UGg_ylvHDpQ/s1600/picasso_0.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><img border="0" height="400" src="http://2.bp.blogspot.com/-jT59dN6fwfA/TjVG-AoKMcI/AAAAAAAABTg/UGg_ylvHDpQ/s400/picasso_0.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;">Pablo Picasso, Mπούστο γυναίκας, 1943. <br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri; font-size: small;"><br />
</span></span></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><span style="font-family: Calibri;">H έκθεση του πίνακα του Πάμπλο Πικάσο, «Μπούστο γυναίκας» (1943) που έγινε στη Ραμάλα της Παλαιστίνης (</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">IAAP</span><span style="font-family: Calibri;">/</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">International</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Academy</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">of</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Art</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Palestine</span><span style="font-family: Calibri;">) από τις 24 Ιουνίου μέχρι τις 20 Ιουλίου με ιδέα του επιμελητή Χαλέντ </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">X</span><span style="font-family: Calibri;">ουρανί, υπήρξε για μένα μια από τις πιο σπουδαίες ειδήσεις της περιόδου. Μέσα σε ένα ορυμαγδό γεγονότων, ρυθμίσεων και ρητορείας για την κρίση, αυτό το σπουδαίο γεγονός μπορεί και να πέρασε απαρατήρητο. Θέλησα να διατηρήσω και στον τίτλο μου, παρά το ότι το αποφεύγω, στα αγγλικά την περιγραφή του γεγονότος, όπως ήταν διατυπωμένο σε αραβικά και αγγλικά στο υλικό της έκθεσης που κυκλοφόρησε παντού, ακόμη και στις χωματένιες εκτάσεις της ανύπαρκτης αστικής συνθήκης που επικρατεί στη Ραμάλα και στη λωρίδα της Γάζας.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><span style="font-family: Calibri;"><br />
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Μια έκθεση του πιο αναγνωρίσιμου καλλιτέχνη του 20<sup>ου</sup> αιώνα, αποτελεί το πρόκριμα για την αγωνιώδη αναζήτηση της συμμετοχής ενός τόπου που βρίσκεται ακόμη υπό κατοχή, της Παλαιστίνης, στο διεθνές πεδίο ενός διαλόγου, μιας συζήτησης που μέχρι τώρα ποτέ δεν είχε επιχειρηθεί ξανά με τέτοιο τρόπο. Η ένταξη της μεγάλης τέχνης της νεωτερικότητας σε ένα περιβάλλον έξω από τις περιοχές που αναπτύχθηκε η ιστορική της αφήγηση (δηλαδή κυρίως τον ευρωπαϊκό και βορειοαμερικάνικο χώρο) δίνει την ευκαιρία, αποτελεί το πρόκριμα για μια επανατοποθέτηση των αστικών γεγονότων που τη συνόδευαν και στον περιφερειακό χώρο της Μέσης Ανατολής και των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών του υπόλοιπου κόσμου.</span></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-gVGK3sCPhXE/TjVHAqeSuWI/AAAAAAAABTk/q57XaBB8D04/s1600/-1-538x402.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><img border="0" height="476" src="http://2.bp.blogspot.com/-gVGK3sCPhXE/TjVHAqeSuWI/AAAAAAAABTk/q57XaBB8D04/s640/-1-538x402.jpg" width="640" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;">Ραμάλα Παλαιστίνης / Διαφημιστική πινακίδα της έκθεσης. Πικάσο</span></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Είναι μια ουσιαστική διαρκής και αγωνιώδης διερώτηση. Πότε επιτέλους θα αρχίσουν να αποκτούν χαρακτηριστικά αστικού τοπίου οι περιοχές του κόσμου που έμεναν μέχρι τώρα έξω από το διεθνή καταμερισμό της παραγωγής του Πολιτισμού και ιδιαίτερα των εμβληματικών δημιουργικών του διατυπώσεων ; Μέχρι πότε το περιβάλλον των περιφερειακών πόλεων του πλανήτη θα εξακολουθεί να κυριαρχείται από χώμα ανακατεμένο με αίμα αθώων τις περισσότερες φορές και ποια στιγμή θα αρχίσει επιτέλους να αποκτά χαρακτηριστικά ανθρώπινου τόπου που εκτός από ασφάλεια και εγγύηση ζωής σε όσους διαμένουν εκεί θα αποτελεί και ένα πολεοδομικά οργανωμένο αστικό αφήγημα με στοιχειώδη ανταπόκριση σε ένα επίπεδο λειτουργικής και πρακτικής ποιότητας για τους κατοίκους του, κατοίκους επιτέλους –επίσης- του κοινού παγκόσμιου χωριού;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Φαίνεται πως αυτό προς το παρόν συμβαίνει μόνο κοντά στις μπίλιες του συστήματος καζίνο ενός αποκρουστικού «χρηματοπιστωτικού πλανήτη» όπου όλοι μπορούν να συμμετέχουν αρκεί να έχουν πολλά λεφτά, υλικούς πόρους και οικονομικούς και όχι αναγκαστικά δημοκρατικούς θεσμούς και βέβαια ισχύ –κυρίως στρατιωτική – για να μπορούν να ασκούν βία και να διαθέτουν επιρροή. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Ένας Πικάσο στην Παλαιστίνη</span></b><span style="font-family: Calibri;">. Δεν έχει σημασία ποιος πίνακας –έκανε τόσο πολλούς εξάλλου – ήταν αυτός που εκτέθηκε. Το θέμα του θα μπορούσε να ποικίλει. Από ένα πορτραίτο γυναίκας, που τόσο πολύ προτιμούσε, ίσαμε μια απεικόνιση του μινωταύρου και μια κυβιστικά αποδομημένη κατσίκα ή ένα κόκκορα ή ακόμη κι ένα από τα εκατοντάδες στρατευμένα πολιτικά του σκίτσα και τα μικρογλυπτά με κανάτες ή ακόμη και μια σπουδή για την καταστατική του Γκουερνίκα και ό,τι τέλος πάντων άλλο μπόρεσε να κινητοποιήσει τη δημιουργική του έμπνευση και μπορεί να επιθυμήσει η φαντασία του ανθρώπου. Ο συγκεκριμένος πίνακας ήταν δανεισμένος από το μουσείο </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Van</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Abbemuseum</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span><span style="font-family: Calibri;">της ολλανδικής πόλης του Αϊντχόβεν. Η αξία του στο χρηματιστήριο της τέχνης αποτιμάται –όπως γράφτηκε- στα 4,5 εκατ. ευρώ. <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Δεν έγκειται όμως εδώ η πραγματική αξία και η σημασία του γεγονότος. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Το σημαίνον είναι ένα και μοναδικό</b>. Η μεγάλη τέχνη, ειδικά ενός καλλιτέχνη που έζησε μέσα σε ειρήνη και πόλεμο και στη διάρκεια μιας μεγάλης καλλιτεχνικής κατάθεσης στηλίτευσε με όσους τρόπους μπορούσε τον πόλεμο και την κατοχή και ταύτισε τη διαδρομή του με μια ενεργή πολιτική στράτευση που μερικές φορές μπορεί να τον παρέσυρε και σε λάθη, αποτελεί τη μεγαλύτερη καταγγελία και υπενθύμιση πως υπάρχουν σήμερα στον 21<sup>ο</sup> αιώνα, τόποι που ακόμη δεν έχουν παγιωθεί οι οικουμενικές αξίες του σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στο διαρκές αίτημα της Ελευθερίας.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Υπάρχουν ακόμη ανθρωπογενή περιβάλλοντα που είναι βυθισμένα στην ανάγκη για τα στοιχειώδη ελάχιστα απαιτούμενα ενός απλού, ταπεινού αλλά αξιοσέβαστου αστικού βίου, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που συνωθούνται κατά εκατομμύρια και παραμένουν αποκλεισμένοι πίσω από τείχη που δεν μπορεί να περάσει το φως ενός παραμικρού διαλόγου όπως στη λωρίδα της Γάζας, υπάρχουν ακόμη ανεκδήλωτα κι ανέκφραστα αστικά τοπία του πλανήτη με εκατομμύρια ζωντανούς νέους που περιμένουν να ανοίξουν ένα μικρό παράθυρο συνεννόησης σε ένα κόσμο κοντά και μακριά που μέχρι σήμερα παρέμενε πεισματικά αυτάρκης και αδιάφορος μέσα στην υλική του ευδαιμονία και δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν –όπως και όλοι μας- βέβαια ακόμη και τα πιο αμφίβολα εργαλεία της διαδικτυακής επικοινωνίας προκειμένου να το πετύχουν. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Ο δυτικός κόσμος που γνωρίζουμε καλά , περιλαμβάνει από τα χυδαία υλικά της πιο εκμαυλιστικής καταναναλωτικής συνθήκης ίσαμε την αποκλειστικότητα σε όλη την παράδοση της νεωτερικότητας, τον τακτοποιημένο αστικό βίο σε καλοσχεδιασμένες πόλεις και τις μεγάλες καλλιτεχνικές αφηγήσεις από την Αναγέννηση ίσαμε τον Πικάσο και τη μεταπολεμική αφαίρεση και κατά κανόνα μέχρι σήμερα απέφευγε επίμονα να τα μοιραστεί με τη μεγάλη πλειοψηφία του πλανήτη. Να αφήσει να διατρέξουν τα ρεύματα των ιδεών του διαφωτισμού και να υπάρξουν ωσμώσεις με τον υπόλοιπο λιγότερο αναπτυγμένο κόσμο, να καταστήσει κοινές αξίες ενός οικουμενικού χάρτη της παγκόσμιας κληρονομιάς μια κουλτούρα του διαλόγου, που δεν θα περιλαμβάνει μόνο ανέξοδες διεθνείς διακηρύξεις δικαιωμάτων αλλά θα κάνει πράξη την κοινή μας πεποίθηση πως η συμβολή της Τέχνης και των μεγάλων αστικών αφηγήσεων του σύγχρονου πολιτισμού στην εξύψωση της υπόθεσης του ανθρώπου είναι ζήτημα που πρέπει να μας αφορά και μας κάνει όλους καλύτερους.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Πριν από λίγο καιρό είδα μια μεγάλη έκθεση σε μουσείο της Ευρώπης, αφιερωμένη στο μεγάλο Ισπανό Πάμπλο Πικάσο με κεντρικό τίτλο «Πικάσο: Ειρήνη και Ελευθερία» και είχα την ευκαιρία ανάμεσα στα άλλα έργα του να ανακαλύψω και μερικά από τα υπέροχα εκείνα σκίτσα που είχε κάνει μεταπολεμικά υπερασπιζόμενος ανθρώπους που διώκονταν για τις ιδέες τους όπου γης. Ανάμεσά τους και «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», ο Νίκος Μπελογιάννης στη διάρκεια της δίκης που τον οδήγησε στα ταραγμένα μετεμφυλιακά χρόνια στο εκτελεστικό απόσπασμα ενός ανάλγητου και φοβερού κράτους νικητών που κατάφερε να συντηρήσει την αντιπαράθεση και τη βία για πολλά χρόνια βυθίζοντας τον Τόπο μας σε μια περιπέτεια από την οποία ακόμη αγωνίζεται να εξέλθει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Ανάμεσα σε όλο το υλικό που ξεκινούσε από τα σχεδιάσματα για τον πίνακα-αντιπολεμική κραυγή «Γκουερνίκα» και παρακολουθούσε τους σταθμούς μιας μεγάλης δημιουργικής διαδρομής στην ίδια την εξέλιξη της τέχνης του 20<sup>ου</sup> αιώνα, αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το πόσο ταυτισμένη ήταν η μεγάλη τέχνη της νεωτερικότητας με την υπεράσπιση πολιτικών προγραμμάτων της εποχής της. Και αυτό δεν συνέβαινε με τρόπο άμεσο και γραμμικό. Αποτελούσε το συμπύκνωμα μιας κατάθεσης που κατάφερνε να εκφράσει όλο τον πολιτικό και κοινωνικό αναβρασμό της εποχής, χωρίς να έχει αναγκαστικά τα χαρακτηριστικά μιας στρατευμένης υπόθεσης καθώς είχε την πρόνοια να διαχωρίζει τις εικονογραφικές της προτιμήσεις, εξαιρετικά γόνιμες και πολύτροπες, από τα περιεχόμενα των αφηγήσεων πάνω στα οποία εστίαζε αρκετές φορές τις εξειδικευμένες αναφορές της. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">O πίνακας της Παλαιστίνης, είναι το μπούστο μιας γυναίκας της περιόδου του εξπρεσιονιστικού κυβιστικού του ιδιώματος (1943). Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος συνεχιζόταν έχοντας γεμίσει την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο με τα ερείπια μιας ανείπωτης τραγικής εμπειρίας. Η καταστροφή του αστικού περιβάλλοντος συνοδεύονταν από την ταπείνωση της αξίας του ανθρώπου. Χιλιάδες αθώοι είχαν βιώσει το μετασχηματισμό του καθημερινού τους βίου σε ένα τοπίο της κόλασης, οι σκοτωμοί και τα ολοκαυτώματα κατέστρεφαν κάθε αναφορά στην ορθολογική εικονογραφία της ύπαρξης μεταβάλλοντας σε σωρό ερειπίων την όποια παράδοση, μετατρέποντας σε κρανίου τόπο τα αστικά τοπία και μετασχηματίζοντας σε τερατώδες εξέλκωμα πρωταρχικά την ίδια την ιερότητα του <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">ανθρώπινου προσώπου</b>. Κομμάτια και θρύψαλα έγιναν οι αξίες, ο σεβασμός στη ζωή και τις ιδέες, έχασαν τα νοήματά τους οι λέξεις οι ίδιες που οδήγησαν επιζώντες και χιμπακούσα αργότερα να γράψουν βιβλία σαν το «Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος» του Πρίμο Λέβι που θα μας θυμίζουν για πάντα την εποχή που «…το κακό είχε καταστεί κοινότοπο» (Χ.Άρεντ) ή που «…η ποίηση δεν είχε πια καμιά αξία μετά την εμπειρία του Άουσβιτς…» (Τιοντόρ Αντόρνο).</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Μπούστο γυναίκας σε τόνους του γκρί. Όπως η Γκουερνίκα. Δεν περίσσεψε καθόλου χρώμα στο τελάρο του Πικάσο από τη στέρηση της κατοχής. Το όμορφο πρόσωπο μιας γυναίκας έχει μεταμορφωθεί σε γωνιώδη και δυστοπική κυβιστική συμπαράθεση σπαραγμάτων και απολεπισμένων θραυσματικών επιφανειών. Δεν υπάρχει γεωμετρημένη εικόνα της- κατ΄ εικόνα δημιουργού πλασμένης -ανθρώπινης μορφής. Οξείες γωνίες, αιχμηρά και αγωνιώδη ελάσματα, διεστραμμένα βλέμματα, παραλλαγμένη μιλιά από ένα όρθιο μισοφέγγαρο στόμα , κεφαλή που θυμίζει κατατομή πολεμιστή σαμουράι ή εικονογράφηση κρανοφορεμένου ναζί στρατιώτη, σώμα αδιάφορο και ανέραστο παζλ τριγωνικών κατατμήσεων, όλα συντείνουν στην απόδοση της απελπιστικής σωματικής ατονίας της γυναίκαςς μήτρας και τροφού και στον τονισμό της μεγάλης απόστασής της από κάθε καρτεσιανή λογική ερμηνεία. Μόνη αναλαμπή βάθους το σκοτεινό ψυχρό πράσινο φόντο που δειλά έρχεται να προσδώσει ένα τόνο υπερβατικής δυναμικής που με τόσο συστηματικό τρόπο έχει αποδομήσει η φασματική εικονογράφηση μιας ήδη παγιωμένης δραματικής αφήγησης που τα λέει όλα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Η παραπάνω συμβολιστικού σχεδόν χαρακτήρα προσέγγιση του πίνακα αυτού, μπορεί βέβαια να μην έχει για ορισμένους καμιά σχέση με την πραγματική εικαστική του λειτουργία. Δεν μπορώ όμως να αποφύγω την αναφορά σε ζητήματα που αναδύονται τόσο από τον τρόπο της δημιουργικής του ζωγραφικής άρθρωσης, όσο και από το χρόνο που τον εμπνεύστηκε ο Πικάσο (1943) αλλά κυρίως βέβαια από το χώρο της πρόσφατης έκθεσής του στη Ραμάλα της Παλαιστίνης, όπου βέβαια οι επικαιρικές συνθήκες εξακολουθούν να διαμορφώνουν ισχυρούς νοηματικούς συνειρμούς με την ευρωπαϊκή συνθήκη στη διάρκεια δυο αιματηρών παγκόσμιων πολέμων. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="color: #d9ead3; font-family: Calibri;">Η Ραμάλα είναι μια πόλη που αγωνίζεται να ζήσει ελεύθερη. Για να μπορεί να φτιάξει τους χωμάτινους δρόμους της και να συγκροτήσει το αστικό της τοπίο, να προσφέρει ελεύθερη,αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση στους νέους της, να ρίξει τα τείχη της μισαλλοδοξίας και να κτίσει μουσεία και πινακοθήκες που θα γεμίσουν με τα έργα της Τέχνης και την παγκόσμια κληρονομιά του πολιτισμού ,να ανοίξει παράθυρα διαλόγου για να συνομιλεί με ανοικτό βλέμμα με τον υπόλοιπο κόσμο. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Γι΄ αυτό πήγε εκεί ο Πικάσο.-<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Odyss. 31.07.2011</span><span style="font-family: Calibri;"> <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><br />
</span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #d9ead3;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"> </span><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/MSAYIu8g2xo?fs=1" width="425"></iframe></span></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-80575727534961491282011-07-23T09:22:00.000-07:002011-07-24T01:18:24.873-07:00LUCIAN FREUD_88 # πρώτο μέρος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-PcuquMefNEY/TirszLpGiGI/AAAAAAAABS0/gewFcRm0VWQ/s1600/Lucian-Freud-Self-Portrait1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-PcuquMefNEY/TirszLpGiGI/AAAAAAAABS0/gewFcRm0VWQ/s640/Lucian-Freud-Self-Portrait1.jpg" width="576" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #a2c4c9; font-size: small;">Lucian Freud, Aυτοπροσωπογραφία, 1985</span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><span class="messagebody2"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="color: #333399; font-family: Calibri;"> [1922-2011]</span></b></span><span class="messagebody2"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #333399; font-family: Calibri;"> # ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ΜΙΑΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΔΙΕΡΩΤΗΣΗΣ</span></b></span></span><br />
<span class="messagebody2"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #333399; font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><br />
</span></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-slnowAAxjdI/TirtJ8PFZgI/AAAAAAAABS8/EfvxlKlrn_s/s1600/freud+l+Blond+girl+on+a+bed_1985.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="507" src="http://1.bp.blogspot.com/-slnowAAxjdI/TirtJ8PFZgI/AAAAAAAABS8/EfvxlKlrn_s/s640/freud+l+Blond+girl+on+a+bed_1985.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #a2c4c9; font-size: small;">Lucian Freud, Ξανθό κoρίτσι σε κρεβάτι, 1985</span></td></tr>
</tbody></table><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-BT39ArL2zI4/TirtiPptQYI/AAAAAAAABTU/CfzZROHQ_SM/s1600/lucian-freud-Queen+Eliz+ii_2001.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-BT39ArL2zI4/TirtiPptQYI/AAAAAAAABTU/CfzZROHQ_SM/s1600/lucian-freud-Queen+Eliz+ii_2001.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #a2c4c9; font-size: small;">Lucian Freud: Πορτραίτο της Ελισάβετ Β', 2001</span></td></tr>
</tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: right;"><br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-nUcVrUXtKmA/TirtVEUPwtI/AAAAAAAABTI/0WQu9sspJ3s/s1600/FreudL_factory+in+north+london_1962.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="633" src="http://1.bp.blogspot.com/-nUcVrUXtKmA/TirtVEUPwtI/AAAAAAAABTI/0WQu9sspJ3s/s640/FreudL_factory+in+north+london_1962.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #a2c4c9; font-size: small;">Lucian Freud, Bιοτεχνία στο Βόρειο Λονδίνο,1962</span></td></tr>
</tbody></table><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-IuH9TKFfo_A/TirtRI-jpGI/AAAAAAAABTE/Gk7Enll4MYo/s1600/Freud+l+b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="411" src="http://4.bp.blogspot.com/-IuH9TKFfo_A/TirtRI-jpGI/AAAAAAAABTE/Gk7Enll4MYo/s640/Freud+l+b.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #a2c4c9; font-size: small;">Φωτογραφία του Lucian Freud στο εργαστήριο του</span></td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: right;"></div><div style="text-align: left;"></div><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="messagebody2"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;">Διαβάζοντας χτες στις ξένες εφημερίδες στο διαδίκτυο τα εκτενή αφιερώματα για ένα σπουδαίο καλλιτέχνη που πέρασε και αυτός την Αχερουσία, ζήλεψα μερικές φορές για την έγνοια και τη φροντίδα που δείχνουν μερικές σπουδαίες στήλες του τύπου για να ενημερώσουν όσο γίνεται πιο σφαιρικά ,όχι αναγκαστικά αυτούς που ασχολούνται ,αλλά το σύνολο των αναγνωστών τους. <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;"><span class="messagebody2"><span style="font-family: Calibri;">Ο </span></span><span class="messagebody2"><span style="font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma;">Λούσιαν Φρόιντ (1923-2011), ήταν εγγονός ενός διάσημου παππού βέβαια (του πατέρα της ψυχανάλυσης Ζίγκμουντ Φρόιντ) αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ήταν αυτός ο λόγος που τον γνωρίσαμε. Υπήρξε ένας σπουδαίος τεχνίτης της ζωγραφικής με δυνατή εσωτερική όραση και οξύ βλέμμα που του επέτρεψε να δημιουργήσει στη διάρκεια μιας πολυκύμαντης και διαρκούς καλλιτεχνικής διερώτησης, ένα σπουδαίο έργο, με σημαίνουσα θέση στην παγκόσμιο ζωγραφικό απόθεμα. Ο Λούσιαν κατάφερε να μετασχηματίσει την προσωπική του ενδοσκοπική αυτο-εικονογράφηση σε οικουμενικό όραμα, δείχνοντας με ένα παραστατικό και ωμό ρεαλισμό με πόσο ανησυχαστικό τρόπο μπορεί να αναδυθεί <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για να παρουσιαστεί η άδηλη αλλά ουσιώδης εσωτερική συνθήκη των πραγμάτων.<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="messagebody2"><span style="font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;">Ο Λούσιαν Φρόιντ δεν ήταν ένας πλάστης ωραίων και καλοδουλεμένων εικόνων. Ποτέ δεν το θέλησε, ακόμη και στα πρώιμα στάδια της έμπνευσής του, τότε που ο φαινομενικά ήρεμος φορμαλισμός της αναμφίβολης εικονοκλαστικής του διάθεσης -με έντονη ροπή στις διατυπώσεις ενός καινοφανούς φαντασιακού με επίκεντρο την ανθρώπινη παρουσία- φαινόταν να διατηρεί ακόμη μια εξωτερική επίπλαστη ηρεμία που σε πολλές περιπτώσεις αναζητεί το κοινό. Αυτό αποδείχτηκε στη συνέχεια καθώς ο καλλιτέχνης μεγάλωνε και μεταμόρφωνε με σπαρακτικό τρόπο την αρχική του ήρεμη ματιέρα σε μια ριζοσπαστική έκρηξη χρωμάτων και υλικού που έμοιαζε σιγά σιγά να παραμερίζει τη σχέση της ζωγραφικής του με την ομορφιά και να εγκαθιστά στο κέντρο του δημιουργικού του ριζοσπαστικού ιζήματος, μια δυνατή κραυγή βαθιάς οικουμενικής αφοσίωσης που αρνιόταν επίμονα να διαχωρίσει τα πράγματα από την εσωτερική τους ουσία. <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="messagebody2"><span style="font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;">Έτσι την ώρα που ο Λούσιαν Φρόιντ, ζωγραφίζει το προσωπικό του πορτραίτο, αφήνοντας να αναδυθεί στην επιφάνεια των πραγμάτων η μαγματώδης εικόνα του ενίοτε διαταραγμένου αλλά οπωσδήποτε αμφίθυμου και δυσερμήνευτου εσωτερικού μας κόσμου ή ακυρώνει με οριστικό τρόπο τα γλυκερά πορτραίτα της εξουσιαστικής κάστας που συνεχίζει να εκπροσωπεί στο κυρίαρχο φαντασιακό η προσωπογραφία της βασίλισσας (που συναντά κανείς από τα τουριστικά ενθύμια και τα γραμματόσημα ίσαμε τις έγκυρες σελίδες συντηρητικών αλλά και αηδιαστικών εντύπων του τύπου) ουσιαστικά απεγκαθιστά από το βάθος της συνείδησης και ρευστοποιεί όλη την ψευδή εικόνα που συγκροτεί τις μύχιες και απωθημένες θεωρήσεις μας για το όραμα του κόσμου και λειτουργεί ανατρεπτικά και αποδομητικά προτείνοντας την ανάδυση μιας ριζοσπαστικής ενατένισης που προέρχεται από το απροσπέλαστο βάθος της ύπαρξής μας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="messagebody2"><span style="font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma;"><span style="mso-spacerun: yes;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;"><br />
</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="messagebody2"><span style="font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;">Οι διευθετήσεις και οι κατατάξεις κάθε είδους, στο έργο του Λούσιαν Φρόιντ υπονομεύονται στον καμβά με τα αιχμηρά και φλογοβόλα πινέλα του προσωπικού του εργαστηρίου που διατρυπά και ανατέμνει τα πάντα, λειτουργώντας με την ακρίβεια χειρουργικού εργαλείου και μάλιστα τις περισσότερες φορές χωρίς αναισθητικό. Η ζωγραφική για το μεγάλο αυτό οραματιστή δεν είναι μια παιδική χαρά με εικόνες και κυρίως δεν μπορεί να έχει σχέση με την ηλιθιότητα των καταναλωτικών μας στερεοτύπων. Εδώ το μόνο νήμα που υπάρχει ακόμη για να μας συνδέει με τη μυστική μας διαδρομή προς μια ουσιώδη σχέση με το όλο γεγονός της αλήθειας είναι η ανεπιτήδευτη και εντατική μέχρι τα όρια διατύπωση της πασιφανούς και τραβηγμένης στα άκρα ανθρώπινης σωματικής και διανοητικής συνθήκης που μόνη εκείνη μπορεί να μαρτυρεί και να σχηματοποιεί ταυτόχρονα, το αγωνιώδες και πολύπλοκο αφήγημα του βίου και του εκτοπίσματος των προσώπων και των γεγονότων που τα καθιστούν ενεργά υποκείμενα, στο κέντρο του δικού μας ενδιαφέροντος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;"><span class="messagebody2"><span style="font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Tahoma;">Ο Λούσιαν Φρόιντ ήταν ένας προικισμένος προφήτης, όπως όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί. Πλασμένος κυριολεκτικά και γεννημένος στο ίδιο το "βιολογικό εργαστήρι" του Ζίγκμουντ Φρόιντ υπήρξε ένας διαρκής και εικονοκλάστης ιχνευτής της απροκάληπτης και αμείλικτης ενίοτε όψης του ανθρώπινου ενδιαιτήματος και της ανεκδήλωτης ωμότητας των πραγμάτων. Η μεγάλη του Τέχνη πραγματικά «…<i style="mso-bidi-font-style: normal;">θέτει εν έργω την α-λήθεια των όντων»</i> όπως έγραψε ο τιτανικός διανοητής και φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγγερ...</span></span><span class="messagebody2"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;"><span class="messagebody2"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Tahoma;">Odyss, 23.07.2011</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Tahoma;"><o:p></o:p></span></span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span class="Apple-style-span" style="color: #444444;"><br />
</span></div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-33475747916927609602011-06-17T13:04:00.000-07:002011-06-19T10:08:54.079-07:00ΠΑΜΕ ΜΕ ΤΗ ΡΟΖΑ #<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cc0000;">_αίσθημα και βίωμα ενός μετασχηματισμού <o:p></o:p></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cc0000;"><span class="apple-style-span"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;">που συμβαίνει ή επέρχεται</span></b></span><span class="apple-style-span"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> </span></b></span><span class="apple-style-span"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cc0000;">_οι προσωπικές αναγνώσεις και η πρόσληψη της συγκυρίας <o:p></o:p></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">«…<i>Λασπωμένη, ατιμασμένη, βουτηγμένη μέσα στο ίδιο της το αίμα, στάζοντας πύον: να πως παρουσιάζεται η αστική κοινωνία, να ποιο είναι το πραγματικό της πρόσωπο. Δεν είναι πια όπως κάποτε, που φτιασιδωμένη και φορώντας το πέπλο της εντιμότητας επιδιδόταν στην κουλτούρα και στη φιλοσοφία, στην ηθική και στην τάξη, στην ειρήνη και στο δίκαιο. Τώρα μοιάζει με θηρίο αρπαχτικό, όργιο αναρχίας, μάστιγα του πολιτισμού και της ανθρωπότητας. Η αστική κοινωνία φανερώνεται ολόγυμνη, όπως πραγματικά είναι….</i>» <o:p></o:p></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ρόζα Λούξεμπουργκ</span></span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> <o:p></o:p></span></b></span></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-TFD-XpNuiFE/TfuwJID-reI/AAAAAAAABSs/fMEb02e8ZDA/s1600/je-avant-garde-art.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="472" src="http://4.bp.blogspot.com/-TFD-XpNuiFE/TfuwJID-reI/AAAAAAAABSs/fMEb02e8ZDA/s640/je-avant-garde-art.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">James Ensor / Δυο σκελετοί παλεύουν για μια καπνιστή ρέγγα , 1891 [MOMA, Nέα Υόρκη].</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Τα πράγματα σιγά σιγά αρχίζουν να αποκαλύπτουν το πραγματικό τους βάθος. Μια κοινωνία βασισμένη στις ατέρμονες θεολογίες των φανατικών υποστηρικτών της ασυδοσίας της «ελεύθερης» αγοράς. Που πρόλαβαν θαρρείς να θάψουν γρήγορα τα συντρίμμια του «σοσιαλισμού» των γκουλάγκ και να προδιαγράψουν το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τέλος της Ιστορίας</i> με τόνους θριαμβευτικούς. Και τώρα βλέπουν αλυσιδωτά το παγκόσμιο καζίνο τους να καταρρέει κάθε μέρα και μάλιστα με θορυβώδη τρόπο. Κατάφεραν να μεταφέρουν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων σε υπερεθνικούς και άοσμους εξωπολιτικούς μηχανισμούς που ενδιαφέρονται αδίστακτοι μόνο για την υπερσυσσώρευση του πιο χυδαίου κέρδους –κατά κανόνα τοκογλυφικού- και έχτισαν με κάθε τρόπο θεμιτό κι αθέμιτο την πιο ολοκληρωτική <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">μονοτροπία</b> που γνώρισε η Ιστορία. Τη δήθεν νεο-φιλελεύθερη κοινωνία, μετονομάζοντας με τον πιο διαστροφικό τρόπο τα πάντα με το αντίθετο του πραγματικού τους νοήματος. Οι αναφορές στον Όργουελ και τον Χάξλεϊ, δεν είναι αρκετές για να αποδώσουν το μετασχηματισμό που έχει αλλοιώσει όλα τα σημαινόμενα και έχει εγκαταστήσει στην κοινή συνείδηση του πλήθους τα αντίστροφα ακριβώς περιεχόμενα. Μια <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">γιγάντια ψευδής συνείδηση</b>, έχει κυριαρχικά εξαπλωθεί παντού στον κόσμο του οικονομίστικου ντελίριου και ορίζει πια όχι τις πραγματικές μας ανάγκες αλλά όσες το σύστημα της κατανάλωσης και της θεαματικής του βίας προκρίνει ως καλύτερες.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-wRNwIGyZK_c/TfuwQGhdbmI/AAAAAAAABSw/qpOeTDvtuQk/s640/8eb9d966a5.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="344" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Goya Francisco/ O Kρόνος τρώγοντας το γιο του, 1819-1823 [Prado, Μαδρίτη]<br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Στο γ’ βιβλίο του ο Θουκυδίδης (Κερκυραϊκά), αναφέρει πως οι αντίπαλοι στον εμφύλιο τόσο είχαν πωρωθεί που αλλοίωναν ξεδιάντροπα αυτές τις ίδιες τις λέξεις απονέμοντάς τους κάθε στιγμή το περιεχόμενο που εκείνοι έκριναν πως εξυπηρετούσε τους σκοπούς τους. Στη σημερινή ρητορεία της κρίσης αυτό που περισσεύει είναι η ανακρίβεια και το ψέμα, καθώς η ανάγκη για τη στήριξη του δόγματος της υποτιθέμενης ελεύθερης και αχαλίνωτης συνθήκης που έχει μετατρέψει όλες τις αξίες χρήσης σε αντικείμενα συναλλαγής και κερδοφορίας, δεν έχει καμιά σχέση με την ελευθερία των πολλών αλλά μόνο με τη δυνατότητα των λίγων <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">και μη εκλεγμένων</b> στα διεθνή κέντρα της χρηματοπιστωτικής γάγγραινας να ρυθμίζουν τους υπερεθνικούς τους σχεδιασμούς με ένα και μόνο άξονα , την απληστία και το βάρβαρο κέρδος. Οι παλιές και δοκιμασμένες κάποτε αξίες της προσφοράς και της ζήτησης δεν έχουν πια καμιά σημασία στο σύστημα καζίνο όπου τα πάντα έχουν εφήμερο, μονοδιάστατο και σαφώς προσδιορισμένο χαρακτήρα, Την υπηρέτηση του κέρδους και τη συγκέντρωση -με κάθε τρόπο- σε επιλεγμένα λίγα χέρια όλων των διαθέσιμων πόρων και των υλικών αγαθών του πλανήτη.</span></span></div></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><div style="text-align: left;"><br />
</div></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Πέρασε πια η εποχή της αστικής αριστοκρατίας και των κυρίαρχων καλλιεργημένων ελίτ κάθε εποχής που μετασχημάτιζαν μέρος του πλούτου που συγκέντρωναν σε καλλιτεχνικές προτάσεις ή σε φιλοσοφικές και λογοτεχνικές ακόμη ανησυχίες και συζητήσεις, φτάνοντας στο επίπεδο να ενισχύουν με τεράστιους πόρους ακόμη και ριζοσπαστικές αναζητήσεις της περιόδου τους σε όλα τα πεδία της δημόσιας δραστηριότητας και διαπραγμάτευσης ή χρηματοδοτώντας τον εξωραϊσμό των αναδυόμενων αστικών κέντρων των πόλεων με εξαιρετικά δημιουργήματα και αρχιτεκτονικές διαμορφώσεις που αποτύπωναν τις προθέσεις τους για ένα καλύτερο κόσμο ή ευνοώνταςς την έρευνα και την εξερεύνηση των ορίων της ανθρώπινης εμπειρίας. Τούτα όλα σήμερα φαντάζουν πια μακρινά και εξωπραγματικά. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό μετά από 100 χρόνια το απόσπασμα της Ρόζας Λούξεμπουργκ, που λέει με τόσο εύστοχο τρόπο αυτά που και με τη σημερινή άθλια επικαιρότητα τόσο μεγάλη συμβατότητα φαίνεται να διαθέτουν. <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Σήμερα μόνο οι καταστρεπτικές μπίλιες του τεράστιου καζίνου ακούγονται στα αυτιά μας καθημερινά. Κεφάλαια, χρέη, κέρδη και δάνεια, περικοπές των λίγων από τους πολλούς, οι πάμφτωχοι παρατημένοι στη μοίρα τους στα 4/5 του πλανήτη, το 10% που καρπώνεται το 90% του πλούτου, οι υπέροχοι μάνατζερ και οι εκπρόσωποι των διεθνών οργανισμών που γεννιούνται σαν τα άλιεν από ολέθριες φύτρες που κανείς δεν ξέρει τις άκρες τους, η βεβαιωμένη απάθεια και ακηδία τους για κάθε κοινωνική κατάκτηση και για κάθε έννοια δίκαιης κοινωνίας που δεν δίστασαν να την ονομάσουν με χίλιους οξύμωρους τρόπους χρησιμοποιώντας με κυνικό τρόπο κάθε προσδιορισμό που σχετίζεται με την ελευθερία που έχουν στερήσει απ΄όλους (φιλελεύθερη, νεοφιλελεύθερη, κλπ) και φτάνοντας στο σημείο να ξορκίζουν κάθε μέρα κάθε αντίθετη άποψη που αντιστρατεύεται τις αντιδιαλεκτικές, ανορθολογικές και απροκάληπτα θεολογικού χαρακτήρα προσεγγίσεις τους που αποτελούν θέσφατα και αλίμονο σε όσους θελήσουν να τα αμφισβητήσουν. <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Να ποια είναι η εικόνα τους. Μια θλιβερή και μονοδιάστατη απεικόνιση και προβολή όλης της ανθρώπινης συνθήκης μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της αχαλίνωτης, χωρίς ηθικούς φραγμούς και αναστολές, οπτικής τους που βλέπει παντού μόνο το χρώμα των ράβδων του χρυσού και τοποθετετεί τα κέρδη πάνω και πέρα από κάθε ανθρώπινη ιδιότητα. Ο Γκυ Ντεμπόρ στη <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θεαματική κοινωνία</i></b> πολύ νωρίς είχε προαισθανθεί τη σταδιακή μεταμόρφωση καφκικού χαρακτήρα που θα επέβαλε το Κεφάλαιο και η κυριαρχία του μετατρέποντας τα πάντα σε εικόνες που θα αναπαράγονται συνεχώς και θα επανεπενδύουν τα πάντα στην αναπαραγωγή τους και μόνο. Σήματα , λόγκο, φίρμες και ρεκλάμες, διαφήμιση και τεράστια εμπορική επιτυχία, κατανάλωση και εντυπωσιακά περιτυλίγματα, είναι εκείνα που κυριαρχούν γεμίζοντας τόνους χαρτιού, το διαδίκτυο και κυρίως την ανθρώπινη ματαιοδοξία με τόνους σκουπιδιών που δεν έχουμε στο τέλος τι να τα κάνουμε. Και βέβαια όπως εύστοχα σημειώνει ο Σλαβόι Σίζεκ, όλοι έχουμε σήμερα αδύνατη όραση για να καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε με στοιχειώδες αισθητήριο πως η περίφημη κρίση ξεκίνησε τώρα και 10 χρόνια, όταν άρχισαν να σκάνε με πάταγο οι φούσκες αυτής της συλλογικής αυταπάτης και τώρα βιώνουμε τους σπασμούς του τέρατος για ένα προδιεγραμμένο τέλος που επίκειται και φαίνεται να παρασέρνει τα πάντα στην παταγώδη κατάρρευσή του. Εύστοχα προσθέτει πως ορισμένοι είναι τόσο πολύ τυφλωμένοι που θεώρησαν πως μετά τα συντρίμμια των ολοκληρωτισμών των γκουλάγκ, θα μπορούσαν να απαντήσουν και να κυριαρχήσουν εσαεί κτίζοντας τα νέα γκουλάγκ των αγορών και της εξαχρείωσης κάθε παραγωγικής και κοινωνικής δέσμευσης είχε επιβάλει ο διαφωτισμός στις κυρίαρχες εξουσιαστικές κάστες στη διάρκεια της Ιστορίας.<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Τώρα ο καθρέπτης έσπασε. Ο κόσμος βρίσκεται σε φάση που το παιχνίδι πια έχει περάσει στα χέρια όλων μας και μοναδικός αντίπαλος είναι ο ίδιος ο αφανισμός μας. Εκτός και αν ξεκινήσει να συμβαίνει η μεταμόρφωσή μας σε <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">πρόσωπα</i></b> που επιβάλει η ίδια η φύση μας. Όχι άψυχα και άβουλα υποχείρια στα χέρια θλιβερών μηχανισμών και άδηλων σχεδιασμών αλλά πραγματικά υποκείμενα μιας αφύπνισης που επιβάλλει η πίστη μας σε αξίες και τη συλλογικότητα που δεν καταφέραμε να κερδίσουμε καθώς ξεχάσαμε την αλληλεγγύη και την κοινή πορεία στη διαδρομή ενός κοινού βίου. <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Να ανασύρουμε από τα βάθη της ανθρώπινης εμπειρίας και από τα σεντούκια του χρόνου που μας άφησαν οι γιαγιάδες μας τις δαντέλες της ευθύνης και να αναζητήσουμε μέσα από τη συνάντησή μας με τον όποιο άλλο και ανοικτό βλέμμα στον κόσμο, εκείνα που δεν στερηθήκαμε όταν είμαστε παιδιά στις αλάνες μιας παλαιότερης συνθήκης. Το ομαδικό πνεύμα ακόμη και την ώρα της σκανδαλιάς, τον αέρα της ελευθερίας που καθόριζε τις επιλογές μας και ανέτρεπε πολλές φορές τις βεβαιότητές μας αλλά μας εξόπλιζε και τότε με τη σοφία της εμπειρίας, την αφέλεια και την αθωότητα που μας έκανε ανεκτικούς και σε σπάνιες περιπτώσεις αυστηρούς αλλά στη βάση δίκαιους, στην οργάνωση των προσδοκιών μας και στα μικρά μας επιχειρήματα που πάντα αποτελούσαν την κορύφωση μιας άδηλης κάποτε αλλά αποτελεσματικής συνεννόησης, στο καθαρό μας βλέμμα που κοίταζε τον άλλο στα μάτια και δεν δίσταζε να του ζητήσει συγγνώμη όταν έκανε ηθελημένα ή αθέλητα λάθος, στην ανόθευτη και ολοφάνερη ανθοφορία του καινούριου και της διαφορετικότητας που καθόριζε τις ιδιαιτερότητες αλλά σφυρηλατούσε και τη συνοχή της παρέας μας, στην ανάγκη να πολεμούμε και να είμαστε πεισματάρηδες αλλά και να δίνουμε τα χέρια όταν η κοινή μας ανάγκη το απαιτούσε, στο τρυφερό τις πιο πολλές φορές και σπάνια σκληρό βλέμμα μας που μπορούσε να τα βλέπει όλα, να επιλέγει, να κατανοεί και σχεδόν πάντα να λέει «κόλλα το!»... <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Όλα τούτα, στα πενήντα τόσα χρόνια της προσωπικής μου εμπειρίας, τα αναζήτησα χωρίς να τα βρώ πάντα, στα βιβλία και τα διαβάσματα, στις ιδέες και τα μανιφέστα, στην ποίηση και τα συνθήματα, στις συλλογές και τα μουσεία, στα σπάνια σπαράγματα των έργων κάθε εποχής, στην ανθρώπινη επαφή και στην αγάπη για τον άλλο, στον έρωτα και την τέχνη…Μερικές φορές τα συνάντησα την ώρα που τέλειωνε μια σεκάνς του Ταρκόφσκι, που έδυε ο ήλιος σε ένα νησί των Κυκλάδων, που έπιανα τον εαυτό μου να νιώθει τη μαγεία ενός στίχου της ‘Εμιλι, να συγκλονίζεται από ένα τραγούδι του Ψαραντώνη, να αποθαυμάζει τα τσεμπέρια της Αγίας στη βυζαντινή Παναγία Κερά στην Κριτσά, να υποκλίνεται στη μουσική του Ντμίτρι Σοστακόβιτς…Κι άλλες φορές είχα την τύχη να τα βιώσω με φίλους σπάνιους και με ανθρώπους που αγάπησα, ανταλλάσσοντας βλέμματα χωρίς ανταπόδοση με την ομορφιά, επιμένοντας στη μυστική συνάφεια που διαθέτουν τα ξεσπάσματα του σώματος και του μυαλού κάποτε με τα νήματα της ύπαρξης, στο βλέμμα των μικρών παιδιών που μεγάλωσαν και της τρυφερής συνύπαρξης που καθορίζει τη διαδρομή του καθενός από μας…Και έχω την ελπίδα πως θα τα ανακαλύπτω ξανά και ξανά, όσο υπάρχουν άνθρωποι που μπορώ να μοιράζομαι τις εμπειρίες και τα μυστικά που μου ψιθυρίζει ο κοσμικός αχός που υπάρχει στο βάθος του ουρανού, που μπορεί στ΄ αλήθεια να΄ναι <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">κόκκινο…</b> <o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Odyss, 1</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">7</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">.06.2011</span></span></span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-63876997288967400912011-05-31T14:13:00.000-07:002011-05-31T14:39:28.856-07:00ΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ [1922-2001]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="295" src="http://www.youtube.com/embed/SZazYFchLRI?fs=1" width="480"></iframe></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="apple-style-span" style="color: red;"><b style="background-color: black;"><span style="font-family: Calibri; font-size: large;">...</span><span style="font-family: Calibri; font-size: large;">Πολύτ[ρ]οπον oς μάλα πoλλά πλάγχθη... <i>[Οδύσσεια,α,στ.1-2]</i></span></b></span><br />
<span class="apple-style-span"><b><span style="color: #cc0000; font-family: Calibri; font-size: large;"><i style="background-color: black;"><br />
</i></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><b><span style="background-color: black; color: #eeeeee; font-family: Calibri; font-size: large;">Ο Αρχιτέκτονας και Μουσικός με τις πολύτ[ρ]οπες προσ</span><span style="background-color: black; color: #eeeeee; font-family: Calibri; font-size: large;">λήψεις και οι αλλεπάλληλες ωσμώσεις μιας εκτεταμένης διανοητικής αναζήτησης στο άγνωστο -στους πολλούς- έργο του, που ενσωματώνει με ένταση την έλλογη γοητεία μιας μαθηματικής παράστασης και την εικονογραφική δύναμη μιας αρχετυπικής γραφής που αναδύεται από το βάθος και περιγράφει τη χοϊκή ιεροτελεστία της ίδιας της ύπαρξης. </span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><b><span style="background-color: black; color: #eeeeee; font-family: Calibri; font-size: 14pt;"><br />
</span></b></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-hybVbJcX9L0/TeQRnUmpOUI/AAAAAAAABRs/-IczHVbShQw/s1600/xenakis_portrait.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-hybVbJcX9L0/TeQRnUmpOUI/AAAAAAAABRs/-IczHVbShQw/s640/xenakis_portrait.jpg" width="428" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cc0000; font-size: large;"><b style="background-color: black;">Ιάννης Ξενάκης [1922-2001]</b></span></td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee; font-family: Calibri;">Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τότε που έφυγε ο μεγάλος Έλληνας μουσικοσυνθέτης και αρχιτέκτονας Ιάννης Ξενάκης*. Μια σπουδαία προσωπικότητα του 20<sup>ου</sup> αιώνα που έζησε μακριά από την Ελλάδα, κυνηγημένος και αυτός όπως και πολλοί άλλοι, εκείνη τη σκληρή εποχή του τόπου μετά τα Δεκεμβριανά και την εμφύλια σύγκρουση. Η Γαλλία του έδωσε την πατρίδα που ο γενέθλιος τόπος του αρνήθηκε.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-3RENV6Hoy40/TeVLGNa7YfI/AAAAAAAABR4/8SRzCB9Ag5Q/s1600/619LTl6hWWL._SS500_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-3RENV6Hoy40/TeVLGNa7YfI/AAAAAAAABR4/8SRzCB9Ag5Q/s320/619LTl6hWWL._SS500_.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #cc0000;">Εξώφυλλο δίσκου του Francois Bernard Mache.</span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Τον άκουσα να μιλά </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">o</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">ίδιος για μουσική και αρχιτεκτονική, παρουσιάζοντας ένα σπίτι που σχεδίασε στην Αμοργό** (για το μουσικοσυνθέτη </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Francois</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Bernard</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Mache</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">), στο αμφιθέατρο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών στην Αθήνα, στα τέλη της δεκαετίας του ΄80.</span></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #eeeeee;">. </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Νεαρός ακόμη αρχιτέκτονας τότε, ήμουν διψασμένος για γεγονότα και εκδηλώσεις που έδιναν την ευκαιρία για επαφή με αναζητήσεις και προβληματισμούς που είχαν στον πυρήνα τους την αρχιτεκτονική αλλά προχωρούσαν πιο πέρα από το οπτικό της πεδίο, επιχειρώντας να ενσωματώνουν στη συζήτηση ,τη δύναμη των ιδεών και του λόγου, τη φιλοσοφική ενατένιση και στην περίπτωση του Ιάννη Ξενάκη των μαθηματικών και της Μουσικής, της επιστήμης, των οικουμενικών προσλήψεων της ανθρώπινης εμπειρίας.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Θυμάμαι ακόμη τη βαθειά εντύπωση που μου προξένησαν τα λόγια του και το μοναδικό τρόπο με τον οποίο παρουσίαζε όλες τις περιοχές της διανοητικής ενδοσκόπησης, που φαινόταν να χαρακτηρίζει και να </span></span>διατρέχει<span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"> το σύνολο της δραστηριότητάς του. Στα δικά μου μάτια η παρουσία του είχε μυθικό περιεχόμενο καθώς μπορούσε να συγκεντρώνει όλες εκείνες τις φαινομενικά ετερόκλητες και συνάμα τόσο γοητευτικές συνάψεις που μόνο ένας </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">homo</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">universalis</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">είχε το προνόμιο να εκφράζει στην προσωπική μου συνείδηση.<o:p></o:p></span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee; font-family: Calibri;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Άνθρωπος ενεργός πολιτικά, στρατευμένος και δοκιμασμένος πρώιμα στη μάχη της ιστορικής αγωνίας του Τόπου τη φοβερή δεκαετία του ΄40, αρχιτέκτονας με πρωτοποριακές συλλήψεις και έργο εικονοκλαστικό και καινοτομικό δίπλα σε ένα ιερό τέρας του 20<sup>ου</sup> αιώνα τον </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Le</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Corbusier</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">, μουσικοσυνθέτης με μοναδική και πολλές φορές μοναχική κατανόηση των πολλαπλών σχέσεων του μαθηματικού και του φιλοσοφικού στοχαστικού βάθους, ενεργός διανοούμενος και οικουμενικός πέρα και μακριά από τοπικότητες και περιορισμένα μεγέθη και συγκυρίες της ανθρώπινης κατάστασης, ο Ιάνης Ξενάκης ήταν ένας άνθρωπος <b>πολύ-τοπος</b> και δημιουργικός που αναδείκνυε και πρόβαλε με τη συνολική προσωπική και δημιουργική του πορεία και τη <b>στοχαστική </b>ένταση του έργου του, προτάσεις ρηξικέλευθες που τον καθιστούσαν ξεχωριστό διαμεσολαβητή μιας ποιητικής εξύψωσης του σκεπτόμενου και λογικού όντος και ηθική προσωπικότητα με συμπαντικές προτιμήσεις.</span></span></span></span></div></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Όταν πολύ αργότερα διάβασα για το <b><i>«θόρυβο υποβάθρου»</i></b> [</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">background</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">noise</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">], εκείνο τον ακατάλυτο «κοσμικό αχό» που απόμεινε από τη μεγάλη έκρηξη [</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">bing</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">bang</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">] και περιγράφεται με αυτό τον ακραίο ποιητικό –κατά την άποψή μου- όρο στα εγχειρίδια της κοσμολογίας και της Φυσικής, ο μόνος άνθρωπος που σκέφτηκα πως κατάφερε με την οξύτητα της εσωτερικής του αίσθησης να τον αφουγκραστεί πρώτος και να τον μεταγράψει σε καλλιτεχνική διατύπωση, ήταν ο μετέωρος αφηγητής του διηνεκούς και «κοσμικός συνθέτης», Ιάννης Ξενάκης.<o:p></o:p></span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #eeeeee;"><span class="apple-style-span"><span style="background-color: black; font-family: Calibri;"><br />
</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: #eeeeee;"></span></span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-93cLshFWJ54/TeVLaMpcgfI/AAAAAAAABSk/c372vsY5tFw/s1600/pp5.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><img border="0" height="449" src="http://1.bp.blogspot.com/-93cLshFWJ54/TeVLaMpcgfI/AAAAAAAABSk/c372vsY5tFw/s640/pp5.gif" width="640" /></span></a><a href="http://3.bp.blogspot.com/-rY2WYbahtac/TeVLFXDYSGI/AAAAAAAABR0/b6auHP0GHSI/s1600/xenakis_philips_f.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><img border="0" height="480" src="http://3.bp.blogspot.com/-rY2WYbahtac/TeVLFXDYSGI/AAAAAAAABR0/b6auHP0GHSI/s640/xenakis_philips_f.jpg" width="640" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;">Iάννης Ξενάκης, Περίπτερο Philips, Βρυξέλλες 1957.</span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><span class="Apple-style-span"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Ανακαλώ στη μνήμη, τις αναφορές του στο ξεχωριστό περίπτερο της </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Philips</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"> (έργο του 1957) που αποτελούσε αποκλειστικά δική του συνθετική προσέγγιση και επεξεργασία όταν δούλευε στο γραφείο του </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Le</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Corbusier</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">και προσπαθώ να κατανοήσω τις αντιδράσεις και τις παραστάσεις των ανθρώπων εκείνης της εποχής που δεν ήταν ακόμη εξοικειωμένοι με τα υπερβολικά παραβολοειδή και τις εξεζητημένες γεωμετρκές σχεδιάσεις που επιτρέπει η σημερινή χρήση του ψηφιακού περιβάλλοντος των ηλεκτρονικών υπολογιστών που υποστηρίζονται από σχεδιαστικά προγράμματα που μέχρι πρότινος αποτελούσαν προνόμιο της αεροναυπηγικής βιομηχανίας. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πως το περίπτερο αυτό δεν έχει σε καμιά περίπτωση σχέση με το υπόλοιπο σώμα της κορμπουζιανής πρότασης ούτε ακόμη και με το όψιμο και τολμηρότερο έργο του γαλλοελβετού αρχιτέκτονα. Είναι μια συνθετική χειρονομία με σαφείς συσχετισμούς με το χώρο των μαθηματικών και συνδέεται με ισχυρούς δεσμούς με τις αρμονικές χαράξεις μιας σχεδόν μουσικής παρτιτούρας με τονικές και ατονικές αντιστίξεις που σχηματοποιούν και χαρακτηρίζουν τη μεγάλη όψη με τα υαλοπετάσματα του μοναστηριού της </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">La</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Tourette</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">του </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Le</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Corbusier</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span">στη Γαλλία, ενός ακόμη σπουδαίου έργου αυτού του εμπνευσμένου χαράκτη των γραμμικών στοιχείων μιας κατασκευής που δείχνει αντλεί την εικονογραφία της από τις επιλύσεις μιας μαθηματικής συνάρτησης. <span class="Apple-style-span" style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span"></span></span></span><br />
<span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span"></span></span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: #eeeeee;"></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-sUdG9yKsvZU/TeVLSq3vQSI/AAAAAAAABSQ/v9kGtlA7y3M/s1600/IXdevant+tourette.jpg" imageanchor="1" style="background-color: black; clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="212" src="http://4.bp.blogspot.com/-sUdG9yKsvZU/TeVLSq3vQSI/AAAAAAAABSQ/v9kGtlA7y3M/s320/IXdevant+tourette.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #cc0000;">O Ιάννης Ξενάκης και η όψη του μοναστηριού της La Tourette</span></span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">O</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">I</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">άννης Ξενάκης είχε πραγματοποιήσει μερικά χρόνια πριν από αυτή τη διάλεξη, το 1977, ένα από τα «Πολύτοπα» στοχαστικά και μουσικά γεγονότα -που σχεδίαζε και εκτελούσε σε αρκετές περιοχές του Κόσμου- στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, εμβληματικό κέντρο αναφοράς και μητρική αναφορά της ιστορικής αφήγησης του Τόπου. Εκεί οι μουσικές εκτελέσεις του έργου του αποτελούσαν μέρος ενός συνολικότερου αρχετυπικού κύκλου πραγμάτων που ενσωμάτωνε στην καλλιτεχνική πρόταση όλους τους διανοητικούς κυματισμούς της ιδιοφυούς στοχαστκής οπτικής του, τις τοπικές διηγήσεις που μπορούσαν να σχετίζονται με τα σπαράγματα της προαστικής παράδοσης της κοινωνίας των Αχαιών αλλά και τις αισθητηριακές εμπειρίες που προέρχονταν από την ανθρώπινη παρουσία και τα υπόλοιπα έμβια όντα (π.χ. τα πρόβατα των ντόπιων βοσκών) που συναποτελούσαν τους μετόχους αυτής της ολοκληρωμένης σωματικής και πνευματικής μέθεξης. Η πραγμάτωση αυτής της πολύτροπης και πολυτοπικής εμπειρίας που εμπλούτιζε η πρωτοποριακή μουσική του αλλά και ένα σύνολο προβλέψεων και χειρονομιών αυτής της ανοικτής παράστασης εν τόπω και χρόνω, μετασχημάτιζαν την καλλιτεχνική παραγωγή σε γεγονός με αχρονικές και σχεδόν μεταφυσικές διανοητικές προεκτάσεις.<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><div style="text-align: left;"></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-reE6_Kszljg/TeVLY9mo1OI/AAAAAAAABSc/_dbnewHfL1k/s1600/pithoprakta.gif" imageanchor="1" style="background-color: black; clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-reE6_Kszljg/TeVLY9mo1OI/AAAAAAAABSc/_dbnewHfL1k/s640/pithoprakta.gif" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;">Σχέδιο του Ιάννη Ξενάκη για το μουσικό του έργο "Πυθοπρακτά".</span></td></tr>
</tbody></table><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-7Pc7YHINkNs/TeVLGvBTFzI/AAAAAAAABR8/1pUbsYbHEUE/s1600/0907_babasikas+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="background-color: black; clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="http://1.bp.blogspot.com/-7Pc7YHINkNs/TeVLGvBTFzI/AAAAAAAABR8/1pUbsYbHEUE/s400/0907_babasikas+%25281%2529.jpg" width="281" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #cc0000;">Το σπίτι στην Αμοργό.</span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Ο Ιάννης Ξενάκης ήταν ένας προικισμένος άνθρωπος, δημιουργός με εκτεταμένο διανοητικό βάθος και καλλιέργεια, που κατάφερε με την προσωπική του κατάθεση να δείξει σε ένα περιορισμένο αρχικά αλλά πολυπληθέστερο στη συνέχεια κοινό, πως τα όρια της φιλοσοφικής και της μαθηματικής σκέψης, οι κανόνες της επιστήμης και ο ορθός αλλά και ο γραπτός λόγος, μπορούν να αποτελούν τις πραγματικές προϋποθέσεις μιας πρωτότυπης και ριζοσπαστικής καλλιτεχνικής ιχνηλασίας που μπορεί να περιλαμβάνει από μουσικές παρτιτούρες μιας νεωτερικής και οξυδερκούς συνθετικής εικονογράφησης, ίσαμε κτισμένα κελύφη που μνημειώνουν το τοπίο σαν μαθηματική ακολουθία στη μαγική Αμοργό των Κυκλάδων. (Συγκυριακό ίσως τόπο μιας μοναδικής περιήγησης το 1933 από τους αρχιτέκτονες που συμμετείχαν στο </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">CIAM</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"> της μεσοπολεμικής αλλά τόσο μοντέρνας Αθήνας, που επιβάτες στο </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Patris</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">II</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">μαζί με τον </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Le</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Corbusier</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"> περιέπλευσαν τους αιγαιακούς προορισμούς αναζητώντας τη συνάντηση (;) με ένα αρχετυπικό μοντερνισμό που υπήρχε πάντα εκεί και απλώς περίμενε να τον ανακαλύψουν).<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="background-color: black; color: #eeeeee; font-family: Calibri;">Στα 10 χρόνια της μνήμης του Ιάννη Ξενάκη, θα περίμενε κανείς από την πρότερή του πατρίδα την Ελλάδα, να αναλάβει τις πρωτοβουλίες εκείνες που θα αναδείξουν την αξία της μοναδικής του κατάθεσης τόσο στο χώρο μιας μουσικής που ελάχιστοι γνωρίζουν σήμερα όσο και μιας αρχιτεκτονικής που γέννησε μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα του προηγούμενου αιώνα. Φαίνεται πως με εξαίρεση το Φεστιβάλ Αθηνών και τα σχετικά παλαιότερα αφιερώματα του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, οι μηχανισμοί άσκησης πολιτιστικής πολιτικής τόσο σε κεντρικό όσο και περιφερειακό επίπεδο και κυρίως ο ευρύτερος χώρος της Παιδείας , δεν έχουν την ετοιμότητα και το ενδιαφέρον που θα όφειλαν για να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν προτάσεις που θα βλέπουν με στέρεο τρόπο και όχι συγκυριακά και ως υποχρέωση μνημοσύνου το τεράστιο σε μέγεθος και ποιότητα έργο αυτής της σημαντικής οικουμενικής φυσιογνωμίας που δεν κατάφερε να κρατήσει ο Τόπος.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-9v9jd8yfLqY/TeVLPNQCGwI/AAAAAAAABSI/ggZuBNzeyJI/s1600/Cluny+spectacle.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><img border="0" height="454" src="http://1.bp.blogspot.com/-9v9jd8yfLqY/TeVLPNQCGwI/AAAAAAAABSI/ggZuBNzeyJI/s640/Cluny+spectacle.jpg" width="640" /></span></a><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-NTnYFNkZWzs/TeVLP39slEI/AAAAAAAABSM/RoDFI5iVA1k/s1600/excentrica-006_xenakis_tribute-7944931.jpg" imageanchor="1" style="background-color: black; clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="http://1.bp.blogspot.com/-NTnYFNkZWzs/TeVLP39slEI/AAAAAAAABSM/RoDFI5iVA1k/s200/excentrica-006_xenakis_tribute-7944931.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><br />
</span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">Ο Ιάννης Ξενάκης , νεφέλωμα κι ο ίδιος πια εκεί που γεννιούνται τα άστρα του γαλαξία μου φέρνει στο νου για πολλούς λόγους το Γάλλο ποιητή </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Paul</span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">Valery</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;">, που στο έργο του «Ευπαλίνος ή ο Αρχιτέκτων» αναδεικνύει με γοητευτικό τρόπο τ</span></span><span style="font-family: Calibri;">η βαθιά ομοιότητα ανάμεσα στη μουσική και την αρχιτεκτονική παρατηρώντας αριστοτεχνικά πως μόνο αυτές οι δύο τέχνες επιδρούν πάνω μας χωρίς τη μεσολάβηση του αντικειμένου. Είναι τέχνες λιγότερο μιμητικές από όλες τις άλλες. Το «κοινό στοιχείο», κατά την άποψη του Valery, «που έχουν οι δύο τέχνες είναι πως επιβάλλουν στην πέτρα και μεταδίδουν στον αέρα νοητές μορφές, πως μιμούνται, όσο το δυνατό λιγότερο. Αντίθετα όμως δημιουργούν αντικείμενα ανθρώπινα στην ουσία τους. Δεν είναι όμως μόνο η έλλειψη του «αντικειμένου», αλλά και η ιδιοτυπία των εκφραστικών μέσων που αποτελεί το κοινό γνώρισμα τους. <b><i>«Μεταχειρίζονται αισθητά μέσα</i>»,γράφει ο Valery, <i>«που δεν είναι ομοιώματα αισθητών πραγμάτων και αντίγραφα πλασμάτων γνωστών. Δίνουν μορφές στους νόμους ή συνάγουν μορφές από τους νόμους».</i></b></span><b><i><o:p></o:p></i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><span style="font-family: Calibri;">Ο Ιάννης Ξενάκης υπήρξε σπουδαίος Αρχιτέκτονας και μουσικός μαζί. Ένας συμπαντικός σκεπτόμενος άνθρωπος που αξίζει να γνωρίσουμε μέσα από το έργο του. </span><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span style="background-color: black; color: #eeeeee; font-family: Calibri;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span style="background-color: black; color: #eeeeee; font-family: Calibri;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span style="color: #eeeeee; font-family: Calibri;"><b style="background-color: black;">Odyss,31.05.2011</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span style="color: #eeeeee; font-family: Calibri;"><b style="background-color: black;"><br />
</b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #eeeeee;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;"><i style="background-color: black;">Σημειώσεις:</i></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;"><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">*/ <b>Ο</b></span></i></span><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></b></span><span class="apple-style-span"><b><i><span style="font-family: Calibri;">Ιάννης (Γιάννης) Ξενάκης</span></i></b></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">(<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/29_%CE%9C%CE%B1%CE%90%CE%BF%CF%85">29 Μαΐου</a></span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/1922">1922</a></span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">–</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/4_%CE%A6%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85">4 Φεβρουαρίου</a></span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/2001">2001</a>) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">συνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">“Iannis Xenakis”</span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">. Οι πρωτοποριακές συνθετικές μέθοδοι που ανέπτυξε συσχέτιζαν τη <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE" title="Μουσική">μουσική</a></span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">και την</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE" title="Αρχιτεκτονική">αρχιτεκτονική</a></span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">με τα</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC" title="Μαθηματικά">μαθηματικά</a></span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">και τη</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE" title="Φυσική">φυσική</a>, μέσω της χρησιμοποίησης μοντέλων από τη Θεωρία των</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF" title="Σύνολο">Συνόλων</a>, τη</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1" title="Πιθανότητα">Θεωρία των Πιθανοτήτων</a>, τη Θερμοδυναμική, τη Χρυσή Τομή και την</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%AF%CE%B1_%CE%A6%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9" title="Ακολουθία Φιμπονάτσι">ακολουθία Φιμπονάτσι</a></span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">κ.ά. Παράλληλα, οι φιλοσοφικές του ιδέες για τη μουσική έθεσαν καίρια το αίτημα για ενότητα</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1" title="Φιλοσοφία">φιλοσοφίας</a>,</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B7" title="Επιστήμη">επιστήμης</a></span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;">και</span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7" title="Τέχνη">τέχνης</a>, συμβάλλοντας στο γενικότερο προβληματισμό για την κρίση της <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7_%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE" title="Σύγχρονη κλασική μουσική">σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής</a></span></i></span><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: Calibri;"> </span></i></span></span><span class="apple-style-span"><i><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;">των δεκαετιών του 1950 και 1960.</span></span></i></span></span></div><h1 style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 12pt; font-weight: normal;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: #cccccc;">**/ Στο σπίτι της Αμοργού αναφέρεται το παρακάτω εξαιρετικό κείμενο της Σοφίας Βυζοβίτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Σ.Α.Θ. (Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Θεσσαλονίκης) στις 20.2.2004, και το οποίο υπάρχει στο διαδίκτυο.</span></span></h1><h1 style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> Σπίτι διακοπών στην Αμοργό του Ιάννη Ξενάκη<o:p></o:p></span></i></h1><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 15pt; margin-top: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><strong><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 14pt;"> Άρθρο της Σοφίας Βυζοβίτη</span></i></strong><i><br />
</i><b><i><span style="font-size: 11pt;"> [</span></i></b><strong><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Από το περιοδικό του Σ.Α.Θ./ </span></i></strong><b><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">20 .02. 2004]<span class="apple-style-span"><o:p></o:p></span></span></i></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-qDfd1QydVA0/TeVLEszaoCI/AAAAAAAABRw/k6gPO2asaHs/s1600/XENAKIS+AMORGOS+planelevation.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></span></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><br />
</span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><img border="0" height="372" src="http://3.bp.blogspot.com/-PL5aCzLUcK4/TeVLZaGNnWI/AAAAAAAABSg/veXKfZXFepQ/s640/planelevation.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="640" /></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><span class="Apple-style-span">Τσχέδια του Ιάννη Ξενάκη για το σπίτι του Francois Bernard Mache στην Αμοργό [1966]<br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri; font-size: small; line-height: 16px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11pt;"><i>Παραλλάσσεται στο άνυδρο τοπίο και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. Λευκοί όγκοι, </i></span></span></span></td></tr>
</tbody></table></div><h1 style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal; line-height: 16px;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> διασπασμένοι από το γαλάζιο του πελάγους, το φαιοπράσινο της γης. Μας υποδέχεται με οικείες</span></i></span></h1><h1 style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal; line-height: 16px;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> εικόνες. Χαμηλή ξύλινη εξώθυρα, που ανοίγει αβίαστα. Πέτρινα σκαλοπάτια που προβάλουν από </span></i></span></h1><h1 style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal; line-height: 16px;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> τον αναλημματικό τοίχο και οδηγούν προς τα κάτω στην αυλή. Κληματαριά, ανάμεσα στην ξερολιθιά </span></i></span></h1><h1 style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-size: small; font-weight: normal; line-height: 16px;"><i style="background-color: black;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> και τους ασβεστωμένους τοίχους. Πεζούλι και μαρμάρινο χτιστό τρα</span><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">πέζι, στέρνα και βρύση </span></i></span></h1><h1 style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0in; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal; line-height: 16px;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> με λάστιχο</span></i></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal; line-height: 15px;"><i><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">.</span></i></span></span></h1><div style="line-height: 11.25pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: center;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;">Αντιλαμβανόμαστε τη φροντίδα κάποιου μακρινού γείτονα. Κρυφοκοιτάζουμε μέσα από παράθυρα-σχισμές, λεπτό τζάμι, στόκος και το φίλτρο από τα οικιακά σκεύη και τα κοχύλια. Δέσμες φωτός διατρέχουν το σκιερό εσωτερικό, λαμπερή γραμμή του μεσημεριανού ήλιου στο δάπεδο, το χρώμα του Αιγαίου διαπερνά τον απέναντι τοίχο. Ακολουθώντας την καμπυλότητα, περνάμε ανάμεσα απ τους δύο λευκούς όγκους στη δροσιά της γαλάζιας σκιάς απέναντι στο πέλαγος. Αν και ακατοίκητο είναι φιλόξενο σε επισκέπτες σαν και μας. Τα δίκτυα υποδομής της εφήμερης και τυχαίας κατοίκησης που προκύπτει από μια επίσκεψη και ένα μπάνιο στη θάλασσα, νερό και αποχέτευση, είναι διαθέσιμα.<span class="apple-converted-space"> </span></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;"> <strong><span style="font-family: Calibri;">Παρένθεση στην εργοβιογραφία</span></strong></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><i style="background-color: black;"><span style="font-family: Calibri;">Το σπίτι διακοπών στην Αμοργό σχεδιάστηκε από τον Ιάννη Ξενάκη για τον Γάλλο μουσικοσυνθέτη Francois-Bernard Masche το 1966. Την περίοδο αυτή ο Ιάννης Ξενάκης εργάζεται αποκλειστικά στο πεδίο της μουσικής, έχοντας εγκαταλείψει το γραφείο Λε Κορμπυζιέ από το 1959. Τον απασχολεί η αναζήτηση μιας μεθόδου μουσικής σύνθεσης, που ενσωματώνει τη θεωρία των πιθανοτήτων, "στοχαστική μουσική" παράλληλα με την έννοια του "ολοκληρωμένου θεάματος", της σύντηξης των αισθήσεων της ακοής και της όρασης σε μια βιωματική εμπειρία.</span><o:p></o:p></i></span></div><div align="center" style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: center;"></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;">Οι ηλεκτρονικές ηχητικές-οπτικές-χωρικές συνθέσεις του "πολύτοπα" (polytopes) που θα υλοποιηθούν μετά το 1967 επωάζονται. Μεταξύ του 1964-67 επανέρχεται στη σκέψη του το ζήτημα της ελληνικότητας. Συνθέτει μουσική για τις τραγωδίες, Ικέτιδες, Ορέστεια και Μήδεια, το 1966 γράφει το "Αρχαιότητα και Σύγχρονη Μουσική". Το 1965 επιστρέφει στην αρχιτεκτονική συζήτηση με την ουτοπική πολεοδομική πρόταση "Η κοσμική πόλη".<span class="apple-converted-space"> </span><br />
Tο σπίτι στην Αμοργό είναι ένα αφανές έργο του Ξενάκη. Οι δημοσιεύσεις της αρχιτεκτονικής εργοβιογραφίας του εστιάζουν στη συνεργασία του με τον Λε Κορμπυζιέ ενώ το σπίτι απουσιάζει και από τις καταγραφές της Μοντέρνας Ελληνικής Αρχιτεκτονικής. Η κάτοψη και η πρόσοψη της κατοικίας που παρουσιάζονται εδώ είναι χειρόγραφα που έχουν δημοσιευτεί στο βιβλίο του Ιάννη Ξενάκη "Μusique. Αrchitecture", εκδόσεις Casterman 1971 (εικ.1), όπου εκτός από την εικονογράφηση δεν γίνεται άλλη αναφορά στο σπίτι διακοπών στην Αμοργό.</span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;"> Αυτή η παρουσίαση φιλοδοξεί να εισάγει το σπίτι στο χάρτη της μεταπολεμικής ελληνικής αρχιτεκτονικής. Το αρχιτεκτονικό αντικείμενο διαβάζεται μέσα από βασικές έννοιες του δημιουργικού σύμπαντος του Ιάννη Ξενάκη. Διαπιστώνονται συνθετικά εργαλεία κοινά τόσο στην αρχιτεκτονική όσο και μουσική του, αλλά και εξερευνώνται οι επιρροές από την συνεργασία του με το γραφείο Λε Κορμπυζιέ.</span></i></span></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;"> <strong><span style="font-family: Calibri;">Η έννοια της πολύπλοκης περιοδικότητας</span></strong></span></i></span></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;"> Ο Ξενάκης στα Ηχητικά σύμπαντα (1977) αλλά και στην Επιστημονική σκέψη και μουσική (1975) διατυπώνει την έννοια της πολύπλοκης περιοδικότητας ως αρχής για την κατασκευή του ασυνεχούς από το συνεχές, του απρόβλεπτου και του στοχαστικού από το κανονικό.</span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;">Στο σπίτι διακοπών στην Αμοργό, το λειτουργικό πρόγραμμα κατανέμεται σε αυτόνομες μονάδες: χώρος διημέρευσης - κρεβατοκάμαρα - ξενώνας - τουαλέτα, που αποτελούν ανεξάρτητους όγκους πάνω στην επιφάνεια του αναβαθμού. Η μονάδα - δωμάτιο -καμπυλόμορφος όγκος επαναλαμβάνεται τέσσερις φορές, πέντε στα αρχικά σχέδια. Κάθε φορά αλλάζει το μέγεθος, η καμπυλότητα, η χάραξη των γραμμικών ανοιγμάτων και η σχετική θέση της μονάδας με τις γειτονικές της. Πρόκειται για ασύμμετρο ρυθμό που δεν παράγεται καθόλου τυχαία αλλά από τη νομοτέλεια ενός μηχανισμού.<br />
<strong><span style="font-family: Calibri;">Η σχέση της πολιτιστικής παράδοσης με τη καινοτομία</span></strong></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;">Η έννοια της οικουμενικότητας είναι βασικό στοιχείο της κοσμοθεωρίας του Ιάννη Ξενάκη την οποία στο έργο του επιτυγχάνει μέ χρήση αφηρημένων μέσων, φυσικών- μαθηματικών τύπων και παγκόσμιων δομών. Συγχρόνως είναι υπέρμαχος της διάσωσης της πολιτιστικής παράδοσης. Το σπίτι στην Αμοργό βρίσκεται στην ένταση μεταξύ πολιτιστικής παράδοσης και καινοτομίας. Η τοποθέτηση του κτίσματος στην πλαγιά γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο του αναβαθμού. Ο αναβαθμός και οι δύο αναλημματικοί τοίχοι οριοθετούν την ιδιωτική περιοχή της κατοικίας. Κάθε αναλημματικός τοίχος φέρει και μια είσοδο, ο πάνω την είσοδο από το μονοπάτι και ο κάτω την πρόσβαση στη θάλασσα. Το περιβάλλον των μορφών, ο ενδιάμεσος μεταξύ των όγκων υπαίθριος χώρος, είναι ενεργό στοιχείο της αρχιτεκτονικής σύνθεσης. Δεν συνδέει απλά τα μέλη της κατοικίας, αλλά σχηματίζει υπαίθρια δωμάτια, κόγχες, τόπους όπου κυλά η νωχελική ζωή των καλοκαιρινών διακοπών.<span class="apple-converted-space"> </span><br />
<strong><span style="font-family: Calibri;">Η επιστήμη της γενικής μορφολογίας</span></strong></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;"> Σε ένα από τα τελευταία κείμενά του ο Ξενάκης επικαλείται τη δημιουργία μιας επιστήμης "γενικής μορφολογίας", όπου συνδυάζεται η τέχνη με την επιστήμη.<span class="apple-converted-space"> </span><br />
Η αρχιτεκτονική θεωρείται κατεξοχήν πεδίο σύμμειξης της τέχνης με την επιστήμη. Η μαθηματική ιδιοφυία που εμφανίζει ο Ξενάκης στη χάραξη των υπερβολοειδών καμπύλων του Philips Pavillion είναι εμφανής αν και σε χαμηλότερους τόνους και στο σπίτι της Αμοργού. Στους αυτόνομους όγκους των δωματίων μπορούμε να παραβάλλουμε τη χάραξη της στομαχόμορφης κάτοψης του δοχείου του ηλεκτρονικού ποιήματος (εικ2).</span></i></span></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;"> <strong><span style="font-family: Calibri;">Η μετεγγραφή της La Tourrette</span></strong></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;"> Η όψη του σπιτιού από την παραλία που καταγράφεται στα σχέδια του 1965 συντίθεται από συμπαγείς όγκους όπου χαράσσονται συνεχείς σχισμές γυαλιού, μεταβλητού πλάτους και σημειακά, μικρά, ανεξάρτητα πλαίσια. Πρόκειται για χάραξη σε ενα ορθοκανονικό σύστημα που διατρέχει καμπύλες επιφάνειες. Η συγκεκριμένη μορφή των ανοιγμάτων μπορεί να συγκριθεί με τα ανοίγματα στις απολήξεις των κλιμακοστασίων του μοναστηριού La Tourette, έργο του Le Corbusier στο οποίο είχε εργαστεί ο Ξενάκης. Παράλληλα η υπόθεση για τη μέθοδο κατασκευής του σπιτιού με τεχνοτροπία bunker - μονόλιθοι από σιδηροπαγές σκυρόδεμα τοποθετημένοι στον αναβαθμό, επιβεβαιώνεται με την αντιπαραβολή αυτή (εικ3). Ο δημιουργός αναφέρεται στην σύνθεση των υαλοστασίων της κύριας πρόσοψης του μοναστηριακού συγκροτήματος, της δημιουργίας μιας αντιληπτικά κυματοειδούς όψης που παράγεται από ασύμμετρη κατανομή καθέτων προς την επιφάνεια της όψης ευθύγραμμων σκιάστρων από σκυρόδεμα. Στο σπίτι στην Αμοργό διαπιστώνουμε την αντιστροφή της θέσης αυτής.<br />
<strong><span style="font-family: Calibri;">Οικιακό πολύτοπο</span></strong></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><span style="font-family: Calibri;"> Τα πολύτοπα είναι μια σειρά έργων του Ξενάκη, (Montreal 1967, Περσέπολις 1971, Cluny 1972, Paris 1973) όπου συγκλίνουν τα πεδία σύνθεσης του ήχου, του φωτισμού και του χώρου. Αποτελούν δημόσια ολοκληρωμένα θεάματα, χωρικά έργα όπου οι δράσεις του ήχου και του φωτός παράγουν μια εφήμερη και χρονική αρχιτεκτονική (εικ.4).</span><o:p></o:p></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;">Εδώ η χρήση της τεχνολογίας, από τα λέιζερ και τις ηλεκτροακουστικές μετατροπές αναλογικών ήχων, σε ομάδες παιδιών που μεταφέρουν πυρσούς, απελευθερώνει το δημιουργό απο τον καταπιεστικό διαχωρισμό μεταξύ αρχιτεκτονικής και μουσικής σύνθεσης.<o:p></o:p></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><i><span style="background-color: black; color: red; font-family: Calibri;">Εάν συγκρίνουμε το σπίτι στην Αμοργό με ένα πολύτοπο, διαπιστώνουμε ότι απουσιάζει ο ήχος, ως τεχνολογική ελεγχόμενη εγκατάσταση. Μπορούμε όμως να φανταστούμε το πέρασμα του ανέμου του Αιγαίου ανάμεσα στους όγκους του. Η σύνθεση του φωτός επιτυγχάνεται με τη χάραξη των διάφανων μερών των καμπυλόμορφων όγκων. Μικρά ανεξάρτητα πλαίσια, ανοιγόμενα παράθυρα, και συνεχείς γραμμές που ελίσσονται διατρέχοντας τοίχους και οροφή και δημιουργούν ένα φίλτρο που μεταφέρει την ατμόσφαιρα του Αιγαίου, το φώς και τα χρώματα του περιβάλλοντος, στο εσωτερικό του σπιτιού. Η μουσικότητα στη σύνθεση των ανοιγμάτων είναι κυρίως χρονική και όχι μόνο στατική - γραφική. Αρκεί να φανταστούμε τη ροή του φωτός στο εσωτερικό κατά τη διάρκεια της ημέρας.</span></i></div><div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><i><span style="font-family: Calibri;"> <strong><span style="font-family: Calibri;">επίλογος</span></strong><br />
Η ιδιαιτερότητα και πρωτοτυπία του σπιτιού στην Αμοργό βρίσκεται στην πολλαπλή ταυτότητά του. Ισορροπεί ανάμεσα στην οικουμενικότητα και την εντοπιότητα. Ενσωματώνει συνθήκες της ανώνυμης κυκλαδικής αρχιτεκτονικής, και αντηχεί τον νησιώτικο τρόπο ζωής.<span class="apple-converted-space"> </span>Η τεχνική μορφή του διέπεται από στοχαστικούς κανόνες σύνθεσης σύγχρονες κατασκευαστικές μεθόδους<span class="apple-converted-space"> </span>και ποιήματος των Βρυξελλών, έργο πρωτοποριακό και ανεπανάληπτο,ακόμη ένα δείγμα προσωπικής ποιητικής γραφής ή μια περίπτωση εφαρμοσμένης έρευνας. Αναμφίβολα όμως το σπίτι διακοπών στην Αμοργό εντοπίζεται εκεί που η συνθετική ωριμότητα του μουσικού γονιμοποιεί την σχεδιαστική αντοχή του μηχανικού. Εάν το ζήτημα της συνέχειας του Μοντέρνου στη σύγχρονη Ελληνική αρχιτεκτονική επανέρχεται σήμερα στο έργο των νέων Ελλήνων αρχιτεκτόνων, το σπίτι στην Αμοργό οφείλει να θεωρηθεί μέρος της παράδοσης που κληρονομούμε εμείς ως επίγονοι.<span class="apple-converted-space"> </span><br />
<strong><span style="font-family: Calibri;">αναφορές</span></strong><b><br />
</b></span></i><em><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Αφετηρία της παρουσίασης αυτής, είναι το ταξίδι στην Αμοργό τον Αύγουστο του 1999, όταν μαζί με το Φρανς Μαυρογορδάτο (1964-2000) επισκεφτήκαμε το σπίτι. Το φωτογράφησα με αναλογική ευρυγώνια ΝΙΚΟΝ τσέπης. Θέλω να ευχαριστήσω τον κριτικό αρχιτεκτονικής Bart Lootsma για τη βοήθειά του στον εντοπισμό των σχεδίων του σπιτιού. Όλες οι εικόνες που παρατίθενται ως αναφορές προέρχονται από την παρακάτω βιβλιογραφία:</span></em></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><span class="Apple-style-span"><em><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"></span></em><em><span style="font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></em></span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px;"><em><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> 1. Xenakis, Les Polytopes, Balland 1975</span></em></span></span><br />
<div style="line-height: 11.25pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; margin-left: 15.0pt; margin-right: 15.0pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><em><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">2. </span></em><em><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Xenakis</span></em><em><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">, </span></em><em><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Musique</span></em><em><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> -</span></em><em><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Architecture</span></em><em><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">, </span></em><em><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Casterman</span></em><em><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> 1975<o:p></o:p></span></em></span></div><div style="line-height: 11.25pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; margin-left: 15.0pt; margin-right: 15.0pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><em><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">3. Ιάννης Ξενάκης, Κείμενα περί Αρχιτεκτονικής και Μουσικής, εκδ. Ψυχογιός</span></em><em><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"> 2001<o:p></o:p></span></em></span></div><div style="line-height: 11.25pt; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; margin-left: 15.0pt; margin-right: 15.0pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: red;"><em><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">4. Marc Trieb, Space calculated in seconds, <st1:place w:st="on"><st1:placename w:st="on">Princeton</st1:placename> <st1:placetype w:st="on">University</st1:placetype></st1:place> Press 1996</span></em><i><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><br />
<em><span style="font-family: Calibri;">5. Le Corbusier Oeuvre complete- v.7 1957-1965, Les Editions d'architecture, <st1:place w:st="on"><st1:city w:st="on">Zurich</st1:city></st1:place></span></em></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></i></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Link:</span></span> </span></div></div><div style="line-height: 11.25pt; margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 15pt; margin-right: 15pt; margin-top: 0in; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><i><a href="http://www.iannis-xenakis.org/xen/index.html"><span class="Apple-style-span" style="background-color: black; color: white;">http://www.iannis-xenakis.org/xen/index.html</span></a> </i></span></span></div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4319171666434910570.post-26234459521756328382011-05-14T04:43:00.000-07:002011-05-15T02:18:17.944-07:00ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ_δημοσίευση # 03<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><span style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: red;">.<b>..ME ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΒΙΑ, ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΜΟ ΤΗΣ ΣΑΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ, ΙΣΑΜΕ ΤΗ ΔΙΑΡΚΗ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΣΤΑ 4/5 ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΟΠΟΥ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΒΑΦΕΙ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ...Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΝΑΒΙ ΠΙΛΑΪ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΡΗΤΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΛΥΖΕΙ ΙΣΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΕΜΠΝΕΥΣΗ...ΓΙΑ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΗΘΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ...ΤΗΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ...ΜΕ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ </b></span></span><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><b><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">E</span><span style="font-family: Calibri;">ΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ… ΚΑΙ ΠΥΚΝΩΤΗ ΜΑΖΙ ΜΙΑΣ ΜΝΗΜΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ ΤΗ ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ [ΠΟΛΥ] ΛΙΓΩΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ... <o:p></o:p></span></b></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><b><span style="font-family: Calibri;"><br />
</span></b></span></span></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Q7sMmVuLmFg/Tc-Y1YLFcfI/AAAAAAAABRk/nOdt0MQvR9M/s1600/graffiti_org_ua_banksy_11.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="257" src="http://3.bp.blogspot.com/-Q7sMmVuLmFg/Tc-Y1YLFcfI/AAAAAAAABRk/nOdt0MQvR9M/s400/graffiti_org_ua_banksy_11.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γκράφιτι του Βanksy</td></tr>
</tbody></table><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc; font-family: Calibri;">Στις 31.05.2010 και στις 3.06.2010, με αφορμή τη δολοφονική επίθεση στα πλοία της διεθνούς ανθρωπιστικής αποστολής για τη Γάζα, είχα αντίστοιχα προτείνει ως βιβλιογραφία το θεμελιώδες κείμενο της Χάνα Άρεντ* "Η προέλευση του ολοκληρωτισμού" και είχα αναδημοσιεύσει ολόκληρη τη μετάφραση του έργου του Βάλτερ Μπένζαμιν** <i>"Για μια κριτική της βίας"</i><span class="apple-converted-space"> </span>ως ελάχιστα σχόλια υπομνηματισμού των τρόπων με τους οποίους εξακολουθούν ολόκληρα κράτη να αντιμετωπίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να χρησιμοποιούν τη βία για να επιβάλουν τους θεμιτούς αλλά και αθέμιτους σκοπούς τους, στην αυγή της νέας χιλιετίας.</span></div></div><div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;">Σήμερα επιλέγω [για τρίτη φορά μετά το Δεκέμβριο του 2009 και του 2010/βλ. αναρτήσεις μου στις 10.12.2009 & 27.12.2010 ] να αναδημοσιεύσω ένα άρθρο*** της κ. Ναβί Πιλάι****, που είναι επικεφαλής της ύπατης αρμοστείας του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και αναφέρεται στο ζήτημα της περίφημης «ανάπτυξης» και της σχέσης της με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε μια περίοδο που η ρητορεία του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος του αναπτυγμένου κόσμου αποφαίνεται καθημερινά με ευκολία για δείκτες, χρέη, αναδιαρθρώσεις και επιμηκύνσεις και ο κόσμος βιώνει μια σαφή ηθική –δηλαδή πολιτική και πολιτισμική κρίση- έχει μεγάλο ενδιαφέρον να εστιάσουμε την προσοχή μας σε διαφορετικές φωνές όπως αυτή , που αποτελεί κατά την άποψή μου μια ξεχωριστή και θαρραλέα οικουμενική προσωπικότητα.</span></span></div></div><div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc;">Με απλό και σαφή τρόπο διατυπώνει προτεραιότητες που έχουν στο κέντρο τους την ανθρώπινη ιδιότητα και εναντιώνεται ρητά σε οπτικές που αρνούνται να εντάξουν στο πεδίο τους ζητήματα διατυπωμένα μέχρι σήμερα στη διεθνή προβληματική , όπως ο αγώνας απέναντι στη «…<span class="apple-converted-space"> </span><i>φτώχεια, την ανισότητα, τον υποσιτισμό, την ανεργία….την υποβάθμιση του περιβάλλοντος...».<span class="apple-converted-space"> </span></i>Η κ. Πιλάι, δεν αναφέρεται μόνο στην ανάγκη προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου, αλλά δεν διστάζει να αναφερθεί ευθέως και στο θέμα της τεράστιας ανισοκατανομής των πόρων και της έλλειψης πρωτοβουλιών για την καταπολέμησή της και τη διαμόρφωση μιας δικαιότερης κοινής συνθήκης για όλους.</span></span></div></div><div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc; font-family: Calibri;">Η διεθνής υποκρισία σήμερα περισσεύει. Στη Μεσόγειο πνίγονται πρόσφυγες από τη Λιβύη χωρίς καμιά βοήθεια από τους δραστήριους κατά τα άλλα διεθνείς στόλους που περιπλέουν την περιοχή για να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέρον</span><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc; font-family: Calibri;">τα. Στη Αθήνα χάνονται ανυποψίαστοι άνθρωποι λίγα μέτρα από το σπίτι τους χτυπημένοι από αδίστακτους εγκληματίες που κυοφορεί η πλήρης έλλειψη έγνοιας της θεσμισμένης πολιτείας σε περιοχές του ιστορικού κέντρου όπου ολόκληρες γειτονιές αποδίδονται στις διαθέσεις ρατσιστικών ομάδων που κινούνται με τη δική τους λογική, υποκαθιστώντας την κοινωνία των πολιτών και επωάζοντας το «αυγό του φιδιού» με τρόπο που δημιουργεί ιδιαίτερη ανησυχία, σε όσους ανθρώπους εξακολουθούν να σκέφτονται. Η πολιτισμένη Ευρώπη, μετά το βίωμα δυο παγκοσμίων πολέμων με ολοκαυτώματα και καταστροφή του αστικού της πολιτισμού, ακόμη δεν κατάφερε να κατανοήσει πως το ζήτημα της υποδοχής του ρεύματος των ανθρώπων που πλήττονται από πολέμους, φτώχεια, έλλειψη δημοκρατικών θεσμών στις χώρες προέλευσής τους ,δεν είναι μια ελληνική υπόθεση αλλά αφορά όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc; font-family: Calibri;">Και βέβαια η διεθνής κυρίαρχη ελίτ των αγορών και του οικονομικού προσανατολισμού των πάντων, αδυνατεί να δει με την κοντόφθαλμη λογική που τη διακρίνει, πως η περίφημη συσσώρευση κεφαλαίων και η συγκέντρωση προνομιακά του πλούτου σε ελάχιστα χέρια παγκόσμια, η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων και η καταστροφή του περιβάλλοντος και η ανοχή των μεγάλων πλειοψηφιών των πολιτών σε όλο τον κόσμο, δεν είναι ζητήματα ανεξάντλητα που μπορούν να αποτελούν εσαεί αντικείμενο εκμετάλλευσης των λίγων σε βάρος των πολλών. Η βία και ο καταναγκασμός είναι σήμερα προφανής παντού. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η υπεράσπιση της ελάχιστης αξιοπρέπειας που οφείλει να καθορίζει τη στάση των διεθνών και εθνικών θεσμών φαίνονται να παραχωρούν τη θέση τους σε κάθε είδους λογικές της βίας. Το κείμενο του Μπένζαμιν «Για μια κριτική της βίας» , έχει εξαιρετικό αναλυτικό βάθος πάνω στο θέμα αυτό όπως και το σχετικά πρόσφατο βιβλίο του Σλαβόι Σίζεκ «6 Σχόλια για τη βία». Η βία σήμερα δεν είναι μόνο φυσική αλλά κυρίως θεσμική και φαίνεται να κυριαρχεί παντού και να επιβάλει τη δική της πρακτική. Σ΄αυτή την εξάπλωση μπορούν και πρέπει να εναντιωθούν όλοι οι ενεργοί Πολίτες του κόσμου με όπλα τους την κοινή ανθρώπινη λογική, τις οικουμενικές αξίες και τη συλλογική μνήμη και την Ιστορία και κυρίως με την αφύπνιση και τη συμμετοχή τους. </span></div></div></div><h2 style="margin-bottom: 2.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc; font-size: small;"><span style="font-family: Calibri; font-weight: normal;"><br />
</span></span></h2><h2 style="margin-bottom: 2.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc; font-family: Calibri; font-size: small; font-weight: normal;"></span><span class="Apple-style-span" style="color: #cccccc; font-size: small;"><span style="font-family: Calibri; font-weight: normal;">Ο</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-weight: normal;">dyss, </span><span style="font-family: Calibri; font-weight: normal;">14.</span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri; font-weight: normal;">05.2011</span><span style="font-family: Calibri; font-weight: normal;"> </span></span></h2><h2 style="margin-bottom: 2.25pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt; text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cc0000; font-family: Calibri; font-size: large;"><i>Δεν υπάρχει ανάπτυξη</i></span></h2><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #cc0000; font-family: Calibri; font-size: large; font-weight: bold;"><i>χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα***</i></span></div><div class="MsoNormal"><div style="text-align: right;"><i><br />
</i></div></div><div class="MsoNormal"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange;"><br />
</span></i></div><div class="MsoNormal"><span class="post-meta-itemsign"><b><span style="color: orange; font-family: Arial;"><i>Της ΝΑΒΙ ΠΙΛΑΪ ****<o:p></o:p></i></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange;"><br />
</span></i></div><div style="line-height: 13.8pt; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: orange; font-family: Calibri;"><i>Σύμφωνα με την τελευταία Έκθεση του ΟΗΕ για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη, ο αριθμός των υποσιτιζομένων στον κόσμο αυξήθηκε από 850 εκατομμύρια το 1980 σε ένα δισεκατομμύριο στις μέρες μας. Τα στοιχεία αυτά είναι πραγματικά απογοητευτικά.<o:p></o:p></i></span></div><div style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify;"><span style="color: orange; font-family: Calibri;"><i>Παρά τις τεχνολογικές επαναστάσεις των τελευταίων τριάντα ετών, η αύξηση της φτώχειας, η έλλειψη τροφίμων, οι οικονομικές κρίσεις και οι ένοπλες συγκρούσεις εξακολουθούν να μαστίζουν πολλές περιοχές του κόσμου, και ιδιαίτερα αυτούς που ζουν στις 48 λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου.<o:p></o:p></i></span></div><div style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify;"><span style="color: orange; font-family: Calibri;"><i>΄Οταν κάποιος μιλάει για ανάπτυξη, χρησιμοποιεί τη γλώσσα των οικονομολόγων. Ας σκεφτούμε όμως για λίγο ποιοι πρέπει να είναι οι κύριοι στόχοι της οικονομικής ανάπτυξης. Η ανάπτυξη πρέπει να σημαίνει πρόσβαση σε ευκαιρίες για μια καλύτερη ζωή. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Σημαίνει ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία, χωρίς φτώχεια και φόβο.</b> Η ανάπτυξη αποτελεί δικαίωμα. ΄Εφτασε η στιγμή τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο άνθρωπος να βρεθούν στην καρδιά της συζήτησης για την ανάπτυξη στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες.<o:p></o:p></i></span></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: justify;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-KgTnSsMzhtc/Tc5D0PK1l1I/AAAAAAAABRU/NIlh3C4S53M/s1600/grosz3.png" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-KgTnSsMzhtc/Tc5D0PK1l1I/AAAAAAAABRU/NIlh3C4S53M/s640/grosz3.png" width="504" /></span></i></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">Georg Grosz/ Σκίτσο από τη σειρά "Οι αιστοκράτες"[1926] </span></i><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-family: Calibri; font-size: small;"><i><br />
</i></span><br />
<div style="text-align: justify;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: orange;"></span></i><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-family: Calibri; font-size: small;"><i>Μια φορά κάθε δέκα χρόνια, εκπρόσωποι της διεθνούς κοινότητας συναντιούνται σε μια διάσκεψη με αντικείμενο τα ζωτικά θέματα που αντιμετωπίζουν οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Η τέταρτη διάσκεψη του ΟΗΕ για τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, στην Κωνσταντινούπολη, πραγματοποιείται σε ένα τοπίο μεγάλης αναταραχής στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η στέρηση του δικαιώματος στην ανάπτυξη είναι μία από τις αιτίες που προκάλεσαν την αναταραχή. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους εξαιτίας της εκτεταμένης φτώχειας και των ανισοτήτων, της αυξανόμενης ανεργίας, της έλλειψης ευκαιριών και της χρόνιας στέρησης των οικονομικών, κοινωνικών, αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, δεν κερδίζουν από τους φυσικούς πόρους των χωρών τους, ενώ δεν μπορούν να συμμετάσχουν ουσιαστικά στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Αυτά είναι ακριβώς τα ζητήματα που αντιμετώπισε η Διακήρυξη του ΟΗΕ για το Δικαίωμα στην Ανάπτυξη πριν από 25 χρόνια.</i></span></div></td></tr>
</tbody></table><div style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify;"><span style="color: orange; font-family: Calibri;"><i>Το Δικαίωμα στην Ανάπτυξη ενσωματώνει τις αρχές της ισότητας, των μη-διακρίσεων, της συμμετοχής, της διαφάνειας, της υποχρέωσης λογοδοσίας και της διεθνούς συνεργασίας. Μερικές από τις βασικές διατάξεις της Διακήρυξης του ΟΗΕ είναι ξεκάθαρες: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">ο άνθρωπος πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο της ανάπτυξης</b>. Πρέπει επίσης να εξασφαλιστεί η ελεύθερη, ενεργή και ουσιαστική συμμετοχή για τη δίκαιη κατανομή των κερδών από την ανάπτυξη. Πρέπει, τέλος, να υπάρχει σεβασμός της κυριαρχίας επί των φυσικών πόρων.<o:p></o:p></i></span></div><div style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify;"><span style="color: orange; font-family: Calibri;"><i>Το μήνυμά μου προς τη Διάσκεψη για τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες είναι ξεκάθαρο: τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα στην ανάπτυξη πρέπει να βρίσκονται στο κέντρο της αναπτυξιακής πολιτικής. Το δικαίωμα στην ανάπτυξη πρέπει να βρίσκεται στην καρδιά της παγκόσμιας συνεργασίας για ανάπτυξη και να καθοδηγεί την παγκόσμια στρατηγική για την αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων.<o:p></o:p></i></span></div><div style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify;"><span style="color: orange; font-family: Calibri;"><i>Οι στρατηγικές ανάπτυξης που εστιάζουν μόνο στην οικονομική μεγέθυνση δημιουργούν περισσότερη φτώχεια, ανισότητα, υποσιτισμό, ανεργία, και περισσότερες απειλές, όπως η υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Οι φτωχοί, οι μειονότητες, οι αυτόχθονες, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες και τα άτομα με αναπηρία μένουν έτσι στο περιθώριο των κοινωνιών τους και της παγκόσμιας κοινότητας.<o:p></o:p></i></span></div><div style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify;"><span style="color: orange; font-family: Calibri;"><i>Η οικονομική μεγέθυνση μαζί με την προστασία του δικαιώματος στην ανάπτυξη θα συμβάλουν στην πραγμάτωση του οράματος του Χάρτη του ΟΗΕ για έναν κόσμο με μεγαλύτερη ελευθερία, έναν κόσμο που θα στηρίζεται στην ειρήνη, την ανάπτυξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα.<o:p></o:p></i></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-TKBgoPbdFCU/Tc-Z_egvX5I/AAAAAAAABRo/VFy25rgpRLA/s1600/Poverty-Graffiti.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="313" src="http://1.bp.blogspot.com/-TKBgoPbdFCU/Tc-Z_egvX5I/AAAAAAAABRo/VFy25rgpRLA/s400/Poverty-Graffiti.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γκράφιτι του Banksy</td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="color: orange; font-family: Calibri;"><i>Οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες περνούν από μια περίοδο δυσκολιών σε μια εποχή ελπίδας, καθώς θεωρείται ότι θα αποτελέσουν το επόμενο κύμα των οικονομιών της παγκοσμιοποίησης. Οι χώρες αυτές είναι συχνά ευλογημένες με πλούσια κοιτάσματα φυσικών πόρων και ανεκμετάλλευτο ανθρώπινο δυναμικό. Η προσέγγιση της ανάπτυξης με βάση τα δικαιώματα θα εκθρέψει αυτή την ελπίδα. Μια προσέγγιση άρνησης και περιφρόνησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων θα έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα την απογοήτευση και την αστάθεια, που παρακολουθούμε σε τόσες χώρες τους τελευταίους μήνες.</i></span></div><div style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify;"><span style="color: #fce5cd; font-family: Calibri;"><i><br />
</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Calibri;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #999999;">ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: </span></i></span></div><div style="margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 24px;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #999999; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">*/<span class="apple-converted-space"> </span>Χάνα Άρεντ<span class="apple-converted-space"> </span>(<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1" title="Γερμανική γλώσσα">γερμ.</a>:<span class="apple-converted-space"> </span>Hannah Arendt,<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/1906">1906</a>-<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/1975">1975</a>)</span></i></b></span><br />
<div style="line-height: 12.0pt; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.8pt; mso-line-height-rule: exactly; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #999999; font-family: Calibri; font-size: 11pt;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1" title="Γερμανία">Γερμανίδα</a><span class="apple-converted-space"> </span>πολιτικός επιστήμονας και<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%82" title="Φιλόσοφος">φιλόσοφος</a>. Γεννήθηκε από λαϊκή γερμανοεβραϊκή οικογένεια στην πόλη του Linden (σήμερα τμήμα του<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%BD%CF%8C%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BF" title="Αννόβερο">Αννόβερου</a>) και μεγάλωσε στο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BE%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA" title="Καίνιξμπεργκ">Καίνιξμπεργκ</a><span class="apple-converted-space"> </span>και στο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF">Βερολίνο</a>. Σπούδασε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο του<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA">Μάρμπουργκ</a><span class="apple-converted-space"> ,</span>δίπλα στον<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BD_%CE%A7%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%81">Μάρτιν Χάιντεγκερ</a><span class="apple-converted-space"> </span>με τον οποίο είχε μια μακροχρόνια, θυελλώδη και ρομαντική ερωτική σχέση, για την οποία αργότερα της ασκήθηκε κριτική εξαιτίας της ανοχής του Χάιντεγκερ προς το ναζιστικό κόμμα όταν ήταν πρύτανης στο πανεπιστήμιο του<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AC%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA">Φράιμπουργκ</a>. Αργότερα πήγε στην<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%8A%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7">Χαϊδελβέργη</a><span class="apple-converted-space"> </span>όπου, υπό την επίβλεψη του υπαρξιστή φιλοσόφου<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB_%CE%93%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%82&action=edit&redlink=1" title="Καρλ Γιάσπερς (δεν έχει γραφτεί ακόμα)">Καρλ Γιάσπερς</a>, έγραψε την διατριβή της σχετικά με την "σύλληψη" της αγάπης στην σκέψη του Αγίου Αυγουστίνου. Παντρεύτηκε τον Γκύντερ Στερν, μετέπειτα γνωστό ως Günther Anders, το 1929 στο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF">Βερολίνο</a><span class="apple-converted-space"> </span>(χώρισαν το 1937). Με την άνοδο του<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82" title="Ναζισμός">Ναζισμού</a><span class="apple-converted-space"> </span>έφυγε για το<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B9">Παρίσι</a><span class="apple-converted-space"> </span>και μετά την εισβολή των<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1" title="Γερμανία">Γερμανών</a><span class="apple-converted-space"> </span>στο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B9">Παρίσι</a><span class="apple-converted-space"> </span>κατέφυγε στη<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%A5%CF%8C%CF%81%CE%BA%CE%B7">Νέα Υόρκη</a>, όπου έγινε καθηγήτρια της Φιλοσοφίας. Πέθανε το 1975 σε ηλικία 69 ετών. Έγραψε πολλά έργα για τον<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9F%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82&action=edit&redlink=1" title="Ολοκληρωτισμός (δεν έχει γραφτεί ακόμα)">ολοκληρωτισμό</a><span class="apple-converted-space"> </span>και τον<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82" title="Αντισημιτισμός">αντισημιτισμό</a><span class="apple-converted-space"> </span>καθώς και μελέτες για το εβραϊκό<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BC%CE%B1">Ολοκαύτωμα</a>, με γνωστότερο έργο την «Προέλευση του ολοκληρωτισμού»(<span class="apple-converted-space"> </span>«The Origins of Totalitarianism»).<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #999999; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">**/ Βάλτερ Μπένζαμιν:<o:p></o:p></span></i></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #999999; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Ο Βάλτερ Μπέντιξ Σένφλις Μπένζαμιν (Walter Bendix Schönflies Benjamin, 15 Ιουλίου 1892 — 27 Σεπτεμβρίου 1940) ήταν Γερμανοεβραίος Μαρξιστής και κριτικός της λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, και φιλόσοφος. Συνδέονταν κατά καιρούς με την Σχολή της Φρανκφούρτης για την κριτική θεωρία και επηρεάστηκε επίσης από τα γραπτά ενός νεότερου συγχρόνου, του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που ανέπτυξε την κριτική αισθητική και τον διαλεκτικό υλισμό, και τον Gershom Scholem, που θεμελίωσε την σύγχρονη, ακαδημαϊκή μελέτη της Καββάλα και του Ιουδαϊκού μυστικισμού. Τις τελευταίες δεκαετίες, το ενδιαφέρον για το έργο του αυξήθηκε δραματικά, κάνοντάς τον έναν από τους πιο σημαντικούς στοχαστές του εικοστού αιώνα σχετικά με την λογοτεχνία και την σύγχρονη αισθητική εμπειρία.<br />
Ως κριτικός της κοινωνίας και του πολιτισμού, ο Μπένγιαμιν συνδύασε ιδέες προερχόμενες από τον ιστορικό υλισμό, τον γερμανικό ιδεαλισμό, και τον εβραϊκό μυστικισμό σε ένα έργο που αποτέλεσε μια καινοφανή συνεισφορά στον Δυτικό Μαρξισμό και στην αισθητική θεωρία. Ως φιλόλογος διανοούμενος, έγραψε τα πιο σημαντικά του δοκίμια για τον Κάρολο Μπωντλαίρ, μετάφρασε την έκδοση Tableaux Parisiens από τα Άνθη του κακού αλλά και το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Μαρσέλ Προυστ. Το έργο του αναφέρεται ευρέως στις ακαδημαϊκές και λογοτεχνικές σπουδές, και συγκεκριμένα τα δοκίμιά του Το έργο του Μεταφραστή και το Το έργο τέχνης στην εποχή της μηχανικής αναπαραγωγής. Επηρεασμένος από τον Μπαχόφεν, ο Μπένγιαμιν δημιούργησε τον όρο "ενορατική αντίληψη" για την αισθητική τέχνη μέσω της οποίας ο πολιτισμός θα ανακτούσε την χαμένη εκτίμησή του για τον μύθο.<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 13.5pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #999999; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">***/Το κείμενο του Βάλτερ Μπένγιαμιν «Zur Kritik Der Gewalt», Gesammelte Schriften, 1977, μετέφρασε από το γερμανικό πρωτότυπο ο Λεωνίδας Μαρσιανός. Η έκδοση ετοιμάστηκε στο Εργαστήρι της Ελευθεριακής Κουλτούρας, με γενική επιμέλεια του Παναγιώτη Καλαμαρά. Κυκλοφόρησε στην πόλη της Αθήνας το Καλοκαίρι του 2002.<o:p></o:p></span></i></div><div style="line-height: 12.0pt; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #999999;"><span style="font-family: Calibri;">***/</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt;">Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ .στις 13.05.2011<o:p></o:p></span></i></span></div><div style="line-height: 12.0pt; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #999999; font-family: Calibri; font-size: 11pt;">**** / ΄Υπατη αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: #999999;"><br />
</span></div></div></div>odysshttp://www.blogger.com/profile/00162033734826597330noreply@blogger.com0