στο Κρητικό τοπίο που απέμεινε ανέγγιχτο.
Εμπειρία μιας μέρας στο Οροπέδιο του Καθαρού
στην Κριτσά, τόσο κοντά στον Άγιο Νικόλαο…
Το κρητικό τοπίο για να σχηματισθεί πέρασαν χρόνοι πολλοί… Από την εποχή της μάχης των Λαπιθών και των Τιτάνων ,τότε που μετακινήθηκαν βουνά κι ανοίξανε χαβγάδες και φαράγγια ίσαμε την ώρα της θεογονίας σε απάτητα βαθιά σπηλιάρια για να μη φτάνει η οργή των Κ(χ)ρόνων και να ρέει άφθονο το γάλα της τροφού Αμάλθειας, από τη νύχτα π΄ άνοιξε το ρήγμα του Χα και κύλησε στο βράχο γλύφοντας σπλαχνικά τη γης το αιώνιο νερό ίσαμε την πανσέληνο που ο Αϊ Γιώργης ο Σεληνάρης μοίρασε νάματα στη βρύση του να ξεδιψάσει τους προσκυνητές της Πίστης χρειάστηκε πολλή φροντίδα της χθόνιας μάνας μας της Γης…
Η διαμόρφωση του κρητικού τοπίου εκφράστηκε μοναδικά στη χιλιόχρονη διαδρομή των πρίνων, το άρωμα της φασκομηλιάς που μας γιάτρευε μικρούς, τον ακριβό δίκταμο(έρωντα) και την αλαδανιά, τα κατσοπρίνια και τους σκίνους, το μονοδέντρι ακοίμητο σκοπό στην κορυφογραμμή της Δίκτης λίγο πιο ΄κει από το Σπαθί την πιο ψηλή κορφή του «Λάζαρου», τις απιδιές στον Περθιανό και το Μέσα Αόρι, τα κρίνα, τις παιώνιες και τις αιμάσσουσες δρακοδιές στο γύρισμα του Απρίλη…
Βράχοι παλιοί αργασμένοι από τον καιρό, μάρτυρες μιας φυσικής παρουσίας που χάνεται βαθιά την ώρα που μεγάλωναν και δάσωναν οι κρητικές βελανιδιές την πλαγιά στην άκρη του οροπεδίου του Καθαρού ,μιας πατημασιάς τόπο από το Δάμακα, χαράκια και πλακούρες διάσπαρτα παντού από τον κάμπο με τα 1300 μ. υψόμετρο εκεί που ψάχνανε να βοσκηθούν οι νάνοι ιπποπόταμοι ίσαμε το Κοτσυφονερό (τι μοναδική ονομασία) στο ακατοίκητο διάσελο προς τη μεριά της Ιεράπετρας, όλα ανέγγιχτα ακόμη εκεί να περιμένουν να μερώσει το βλέμμα να σχηματίσει η ματιά τη γραμμή του ορίζοντα που ορίζουνε οι καρυδιές και τα απαλά καινούρια καφεπράσινα φυλλώματά τους που σου ΄ρχεται η διάθεση να τα αγγίξεις ναι νιώσεις τη θαλπωρή ,την τρυφεράδα τους, μια θωπεία σχεδόν ερωτική….
Αυτή ήτανε η εμπειρία της Πρωτομαγιάς…Μακριά από τη βουή της παραλίας και τις οικοδομές που δεν αφήνουνε το βλέμμα να ξεκουραστεί, να πλανηθεί να νιώσει και να παγιδέψει το φυσικό, το ακατάλυτο, αυτό που μπορείς μόνο να αισθανθείς μυρίζοντας τον οργασμό του θυμαριού, ακούγοντας το θρόισμα των φύλλων την ώρα που τα χαϊδεύει τ΄αγέρι για να σαρώσει τις λαγκαδιές και να μοιράσει το σπόρο τους στους ύπερους μιας οργιαστικής ανθοφορίας που περιμένει ηδονικά να πάρει μέσα της τη γόνιμη σπορά να συνεχίσει ετούτη την ατέλειωτη κυοφορία και τη γέννα που ήτανε, είναι και θα είναι η Ζωή…
Αυτή την ώρα οι σταρ της Αρχιτεκτονικής και τα στιλιστικά τους σκέρτσα μοιάζουν ανήμποροι να εκθρονίσουν από το αίσθημα και το συναίσθημα της στιγμής, τη βαθιά υπόκλιση στην αειφόρα Φύση, ανήμερη, αδυσώπητη και ιεραρχική και την ίδια ώρα μοναδική και ακατάλυτη και εκρηκτική, μείγμα των στοιχειών και της άχρονης και αιώνιας ισορροπίας της πλάσης, της εκκωφαντικής υλικής και την ίδια ώρα πνευματικής μας κατάστασης που ορίζει το Ον και το Χρόνο…
Σκέψεις λίγες ,διανοητική «περφόρμανς» στο όργιο της πρωτομαγιάτικης Φύσης που μας ρούφηξε για μια μέρα μέσα της ,ανακατεύοντας μας με τις ρίζες, τα κλαδιά, τα χαράκια και τους τράφους, τα κλαδιά της καρυδιάς στοργικά στηρίγματα των καινούριων χρυσοπράσινων φύλλων της Άνοιξης, το κελάρισμα του ολοκάθαρου νερού στο μικρό ρυάκι που σκύψαμε και ήπιαμε με τα χέρια χωρίς να γυρέψουμε ποτήρι, στο στρωσίδι με τις μαργαρίτες τ’ Αοριού που έλαμπαν καθώς τις προσπερνούσαν οι πρωινές ηλιαχτίδες… Μόνο το νερό στις διηγήσεις του Ταρκόφσκι είχε τη δύναμη να περιγράφει τόσο την ανθρώπινη κατάσταση και τούτη η μικρή ταπεινή νεροσυρμή που είδα σήμερα στο Καθαρό στο οροπέδιο μου την έφερε αυτόματα στο νου…
Μακριά από το θόρυβο και τη βουή του οικοδομικού κορεσμού που τείνει όλα να τα καταβροχθίσει και μας στο τέλος μαζί…Ο Θεός να βάλλει το χέρι του να μην περάσει το αποτρόπαιο χωροταξικό σχέδιο για την τουριστική (υπ)ανάπτυξη… Μόνο ο Γκόγια θα μπορούσε να ζωγραφίσει το «γίγαντα» που θα μας φάει όλους… Σαν τον Πανταγρουέλ αλλά κακός ετούτος…
Ωδή στη φύση (από τον Αρχιτέκτονα) ,όπως «…στη Χαρά» που θα΄ γραφε ο μεγάλος Λούντβιχ…
Οdyss, 02.05.02009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου